วิกิพีเดีย

ไทยสยาม

กลุ่มชาติพันธุ์
(เปลี่ยนทางจาก คนไทย)
บทความนี้เกี่ยวกับชาติพันธุ์ สำหรับบุคคลสัญชาติไทย ดูที่ ชาวไทย

ชาวสยาม (อังกฤษ: Siamese)[27][28][29][30][31] หรือ คนไทยภาคกลาง[b] โดยทั่วไปหมายถึงกลุ่มชาติพันธุ์ไทที่อาศัยอยู่ภาคกลางและภาคใต้ของประเทศไทย ส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ รองลงมาคือศาสนาอิสลามและศาสนาคริสต์

ชาวไทย
Khon Khon
(บน) โขน เป็นการแสดงที่มีชื่อเสียงอย่างหนึ่งของชาวไทยสยาม
(ล่าง) คนไทยในพิธีพระราชทานเพลิงศพที่วัดเจดีย์หลวงวรวิหาร จังหวัดเชียงใหม่
ประชากรทั้งหมด
ป. 52–59 ล้านคน[a]
ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ
 ไทย ป. 51–57.8 ล้านคน[nb 1][1][2][3]
ชาวไทยพลัดถิ่น
ป. 1.1 ล้านคน
 สหรัฐ488,000[4] (2020)
 ออสเตรเลีย100,856[5] (2020)
 ญี่ปุ่น86,666[6] (2020)
 ไต้หวัน82,608[7] (2020)
 สวีเดน74,101[8] (2020)
 เยอรมนี59,130[9] (2020)
 สหราชอาณาจักร45,884[10] (2020)
 เกาหลีใต้32,861[11] (2020)
 นอร์เวย์31,387[12] (2020)
 อิสราเอล26,641[13] (2020)
 ฝรั่งเศส30,000[13] (2019)[14]
 มาเลเซีย51,000–70,000[13][15] (2012)
 ลิเบีย24,600[13] (2011)
 สิงคโปร์47,700[13] (2012)
 เนเธอร์แลนด์20,106[16] (2017)
 แคนาดา19,010[17] (2016)
 ลาว15,497[18] (2015)
 สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์14,232[13] (2012)
 รัสเซีย14,087[19] (2015)
 ฟินแลนด์13,687[20] (2019)
 เดนมาร์ก12,947[21] (2020)
 ฮ่องกง11,493[22] (2016)
 ซาอุดีอาระเบีย11,240[13] (2012)
 นิวซีแลนด์10,251 (เกิด), ประมาณ 50,000 (บรรพบุรุษ)[23] (2018)
 สวิตเซอร์แลนด์9,058[24] (2015)
 จีน8,618[13] (2012)
 อิตาลี5,766[25] (2016)
 บรูไน5,466[13] (2012)
 เบลเยียม3,811[13] (2012)
 ออสเตรีย3,773[13] (2012)
 อินเดีย3,715[13] (2012)
 แอฟริกาใต้3,500[13] (2012)
 กาตาร์2,500[13] (2012)
 บาห์เรน2,424[13] (2012)
 คูเวต2,378[13] (2012)
 อียิปต์2,331[13] (2012)
ส่วนอื่นของโลกป. 47,000[26]
ภาษา
ไทย
ศาสนา
ส่วนใหญ่ :
พุทธเถรวาทและศาสนาผี 97.6%
ส่วนน้อย:
อิสลามนิกายซุนนี 1.6%
คริสต์ (คาทอลิกและโปรเตสแตนต์) 0.8%
กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง
ไทยเชื้อสายจีน, มาเลเซียเชื้อสายไทย

ในความหมายทางชาติพันธุ์ ใช้เฉพาะเจาะจงถึงชาวไทภาคกลางและภาคใต้ของประเทศไทย หรือกลุ่มชาติพันธุ์ไทนอกบริเวณดังกล่าวที่มีความเกี่ยวดองทางวัฒนธรรมโดยตรงเช่น ไทโคราช, ชาวโยดะยา, ไทยเขตตะนาวศรี, ไทยเกาะกง, ไทยตากใบ แต่ในความหมายทางรัฐชาตินิยมรวมถึงชาติพันธุ์ไทอื่นทั้งในและนอกอาณาจักรด้วยเช่น ไทยอีสาน, ชาวไทยวน, ไทยเชื้อสายจีน, ไทยเชื้อสายเปอร์เซีย, ไทยเชื้อสายเขมร, ไทยเชื้อสายมลายู, ไทยเชื้อสายมอญ, และ ไทยเชื้อสายอินเดีย เป็นต้น

ประวัติ

แก้
บทความหลัก: ชาวไท

ประชากรที่อาศัยในภาคกลางของประเทศไทยปัจจุบันมาจากการผสมผสานระหว่างชาวไทกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ ทั้งที่เป็นชนพื้นเมืองเดิมในภูมิภาคนี้และชนที่เคลื่อนย้ายเข้ามาใหม่[32] จดหมายเหตุลาลูแบร์ระบุว่าชาวต่างชาติเรียกชนกลุ่มนี้ว่าชาวสยาม แต่ชาวสยามเรียกตนเองว่าไทน้อย[33] ต่อมาจอมพลแปลก พิบูลสงคราม ได้ออก ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ใช้ชื่อประเทศ, ประชาชน และสัญชาติ เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2482 ให้เรียกประชาชนว่าไทย[34] ต่อมาวันที่ 2 สิงหาคม ได้ออกประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ฉบับที่ ๓ เรื่อง การเรียกชื่อชาวไทย ให้เลิกการเรียกแบ่งแยกคนไทยออกเป็นหลายพวกหลายเหล่า เช่น ไทยเหนือ ไทยอีสาน ไทยใต้ ไทยอิสลาม แต่ใช้คำว่าไทยแก่ชาวไทยโดยทั้งหมดทั้งมวลโดยไม่แบ่งแยก[35]

คนเชื้อชาติ-สัญชาติไทยในต่างแดน

แก้
 
ประชากรชาวไทยสยามในต่างแดนทั่วโลก

ชาวไทยส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศไทยแม้ว่าชาวไทยบางส่วนสามารถพบได้ในส่วนอื่น ๆ ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประมาณ 51–57 ล้านคนที่อาศัยอยู่ในประเทศไทยเท่านั้น[36] ในขณะที่ชุมชนขนาดใหญ่ของชาวไทยสามารถพบได้ใน สหรัฐ, จีน, ลาว, ไต้หวัน, มาเลเซีย, สิงคโปร์, กัมพูชา, พม่า, เกาหลีใต้, เยอรมนี, สหราชอาณาจักร, แคนาดา, ออสเตรเลีย, สวีเดน, สวีเดน, ลิเบีย และ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์

สังคมและวัฒนธรรม

แก้
 
ชาวไทยในวันสงกรานต์
 
นักเรียนชาวไทยแสดงความกตัญญูโดยการโอบกอดผู้ปกครอง

ภาษา

แก้

ชาวไทยสามารถแบ่งออกเป็นกลุ่มต่างๆ ในภูมิภาคด้วยความหลากหลายของภาษาไทย กลุ่มเหล่านี้รวมถึง ภาษาไทยกลาง (รวมถึงความหลากหลายของมาตรฐานภาษาและวัฒนธรรม), ภาษาไทยถิ่นใต้, ภาษาอีสาน (ซึ่งมีเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับภาษาลาวมาตรฐานของลาวมากกว่าภาษาไทยมาตรฐาน), คำเมือง (ภาษาไทยภาคเหนือ) และภาษายาวีซึ่งเป็นภาษาไทยแบบมาเลย์มีที่ใช้ในกลันตัน-ปัตตานี

ภาษาไทยกลางยุคใหม่มีความโดดเด่นมากขึ้นเนื่องจากนโยบายของรัฐบาลซึ่งได้รับการออกแบบมาเพื่อดูดซับและรวมความแตกต่างของคนไทยแม้จะมีความสัมพันธ์ทางชาติพันธุ์และวัฒนธรรมระหว่างคนที่ไม่ได้พูดภาษาไทยกับชุมชน

การแต่งกาย

แก้

ชาวไทยนิยมใส่ชุดไทยซึ่งสามารถสวมใส่โดยผู้ชายผู้หญิงและเด็ก ชุดไทยสำหรับผู้หญิงโดยทั่วไปประกอบด้วย ผ้านุ่ง หรือ โจงกระเบน, เสื้อและสไบ ผู้หญิงในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนืออาจสวมซิ่นแทนผ้านุ่งและโจงกระเบน และสวมชุดด้วยเสื้อหรือ เสื้อปัด ส่วนชุดไทยสำหรับผู้ชายรวมถึง โจงกระเบน หรือกางเกง, เสื้อราชปะเตน พร้อมถุงเท้ายาวเข่าสีขาวเสริม ชุดไทยสำหรับผู้ชายชาวไทยภาคเหนือประกอบด้วย กางเกงชาวเล แจ็คเก็ตสไตล์แบบจีนสีขาวและบางครั้ง มักจะมีผ้าโพกหัว ส่วนในโอกาสทางการผู้คนอาจเลือกสวมใส่ชุดประจำชาติไทยหรือชุดไทยพระราชนิยม

ศาสนา

แก้
 
คณะสามเณรกำลังเดินบิณฑบาตในตอนเช้า

ชาวไทยยุคใหม่ส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธนิกายเถรวาทและระบุอัตลักษณ์ชาติพันธุ์ของพวกเขาอย่างยิ่งด้วยการปฏิบัติทางศาสนาของพวกเขาซึ่งรวมถึงแง่มุมของการบูชาบรรพบุรุษในหมู่ความเชื่ออื่นๆของคติความเชื่อของไทย ซึ่งชาวไทยส่วนใหญ่ (มากกว่า 90%) เป็นที่ยอมรับว่าตนเองเป็นชาวพุทธ ตั้งแต่การปกครองของพ่อขุนรามคำแหงของอาณาจักรสุโขทัยและอีกครั้งตั้งแต่ "การปฏิรูปศาสนา" ในช่วงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในศตวรรษที่ 19 การปฏิรูปยึดแบบศาสนาพุทธในประเทศศรีลังกาแบบดั้งเดิมเป็นแม่แบบ อย่างไรก็ตามความเชื่อพื้นบ้านของคนไทยคือ การผสานความเชื่อของชาวพุทธอย่างเป็นทางการเข้ากับศาสนาผีและศาสนาฮินดู[37] ที่ได้รับอิทธิพลมาจากจากอินเดียส่วนหนึ่งและอีกส่วนได้รับมรดกมาจากจักรวรรดิเขมรแห่งอังกอร์[38]

ดูเพิ่ม

แก้

หมายเหตุ

แก้
  1. ↑ ตัวเลขทั้งหมดเป็นเพียงการประมาณการ; จำนวนประชากรที่อ้างอิงทั้งหมดด้านล่าง
  2. ↑ มักใช้เรียกแยกออกไปจากคนไทยเชื้อสายจีน[ต้องการอ้างอิง]
  1. ↑ คนไทยมีประชากรประมาณ 75-85% ของประเทศ (58 ล้านคน) ถ้ารวมชาวไทยภาคใต้และ (ที่มีข้อโต้แย้ง) ชาวไทยภาคเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือ

อ้างอิง

แก้
เชิงอรรถ
  1. ↑ McCargo, D.; Hongladarom, K. (2004). "Contesting Isan‐ness: Discourses of politics and identity in Northeast Thailand" (PDF). Asian Ethnicity. 5 (2): 219. doi:10.1080/1463136042000221898. ISSN 1463-1369. S2CID 30108605. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-08-09. สืบค้นเมื่อ 2016-09-03.
  2. ↑ David Levinson (1998), Ethnic Groups Worldwide: A Ready Reference Handbook, Oryx Pres, p. 287, ISBN 978-1-57356-019-1
  3. ↑ Paul, Lewis M.; Simons, Gary F.; Fennig, Charles D. (2013), Ethnologue: Languages of the World, SIL International, ISBN 978-1-55671-216-6
  4. ↑ "ASIAN ALONE OR IN ANY COMBINATION BY SELECTED GROUPS". factfinder.census.gov. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 February 2020. สืบค้นเมื่อ 2 May 2019.
  5. ↑ "Estimated resident population, Country of birth - as at 30 June, 1996 to 201". Australian Bureau of Statistics. Australian Bureau of Statistics. สืบค้นเมื่อ 15 May 2020.
  6. ↑ "平成２９年末現在における在留外国人数について（確定値）" (PDF). Ministry of Justice (Japan) (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-11-14. สืบค้นเมื่อ 2 May 2019.
  7. ↑ "Estimated resident population, Country of birth - as at 30 June, 1996 to 201". Australian Bureau of Statistics. Australian Bureau of Statistics. สืบค้นเมื่อ 15 May 2020.
  8. ↑ "108.02Foreign Residents by Nationality (03/25/2019)". immigration.gov.tw (ภาษาจีน). สืบค้นเมื่อ 2 May 2019.
  9. ↑ https://www.destatis.de/DE/Themen/Gesellschaft-Umwelt/Bevoelkerung/Migration-Integration/Tabellen/migrationshintergrund-staatsangehoerigkeit-staatengruppen.html
  10. ↑ https://www.destatis.de/DE/Themen/Gesellschaft-Umwelt/Bevoelkerung/Migration-Integration/Tabellen/migrationshintergrund-staatsangehoerigkeit-staatengruppen.html
  11. ↑ "Estimated resident population, Country of birth - as at 30 June, 1996 to 201". Australian Bureau of Statistics. Australian Bureau of Statistics. สืบค้นเมื่อ 15 May 2020.
  12. ↑ https://www.ssb.no/en/statbank/table/05183/
  13. ↑ 13.00 13.01 13.02 13.03 13.04 13.05 13.06 13.07 13.08 13.09 13.10 13.11 13.12 13.13 13.14 13.15 13.16 "รายงานจำนวนประมาณการคนไทยในต่างประเทศ 2012" (PDF). consular.go.th. March 5, 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-02-14. สืบค้นเมื่อ 2018-04-10.
  14. ↑ https://www.diplomatie.gouv.fr/fr/dossiers-pays/thailande/presentation-de-la-thailande/
  15. ↑ Nop Nai Samrong (8 January 2014). "SIAMESE MALAYSIANS: They are part of our society". New Straits Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 January 2014. สืบค้นเมื่อ 10 January 2014.
  16. ↑ "Bevolking; generatie, geslacht, leeftijd en herkomstgroepering". statline.cbs.nl (ภาษาดัตช์). July 18, 2017.
  17. ↑ "Data tables, 2016 Census". Statistics Canada. 16 January 2018. สืบค้นเมื่อ 5 July 2018.
  18. ↑ "Table P4.8 Overseas Migrant Population 10 Years Old and Over by Country of Origin and Province of Current Residence" (PDF). lsb.gov.la. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-11-01. สืบค้นเมื่อ February 14, 2017.
  19. ↑ "Archived copy". www.fms.gov.ru. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 March 2015. สืบค้นเมื่อ 12 January 2022.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์)
  20. ↑ "United Nations Population Division | Department of Economic and Social Affairs". www.un.org.
  21. ↑ "POPULATION AT THE FIRST DAY OF THE QUARTER BY REGION, SEX, AGE (5 YEARS AGE GROUPS), ANCESTRY AND COUNTRY OF ORIGIN". Statistics Denmark.
  22. ↑ "2016 Population By-census: Summary Results 2016年中期人口統計：簡要報告 (by nationality)" (PDF). bycensus2016.gov.hk. สืบค้นเมื่อ 26 December 2017.
  23. ↑ "2018 Census totals by topic – national highlights | Stats NZ". www.stats.govt.nz. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 September 2019. สืบค้นเมื่อ 2019-09-24.
  24. ↑ "Ständige ausländische Wohnbevölkerung nach Staatsangehörigkeit". bfs.admin.ch (ภาษาเยอรมัน). August 26, 2016.
  25. ↑ "Cittadini Stranieri. Popolazione residente per sesso e cittadinanza al 31 dicembre 2016". Istat (ภาษาอิตาลี). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-07-07. สืบค้นเมื่อ July 14, 2017.
  26. ↑ "Trends in International Migrant Stock: Migrants by Destination and Origin" (XLSX). United Nations. 1 December 2015. สืบค้นเมื่อ 14 July 2016.
  27. ↑ Cheesman, P. (1988). Lao textiles: ancient symbols-living art. Bangkok, Thailand: White Lotus Co., Thailand.
  28. ↑ Fox, M. (1997). A history of Laos. Cambridge, U.K.: Cambridge University Press.
  29. ↑ Fox, M. (2008). Historical Dictionary of Laos (3rd ed.). Lanham: Scarecrow Press.
  30. ↑ Goodden, C. (1999). Around Lan-na: a guide to Thailand's northern border region from Chiang Mai to Nan. Halesworth, Suffolk: Jungle Books.
  31. ↑ Wijeyewardene, G. (1990). Ethnic groups across national boundaries in mainland Southeast Asia. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.
  32. ↑ ประวัติศาสตร์ชาติไทย, หน้า 36-37
  33. ↑ จดหมายเหตุ ลา ลูแบร์ ราชอาณาจักรสยาม, หน้า 38
  34. ↑ "ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ใช้ชื่อประเทศ, ประชาชน และสัญชาติ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 56 (0 ง): 810. 24 June 1939. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-06-09. สืบค้นเมื่อ 11 Jul 2019.
  35. ↑ "ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ฉบับที่ ๓ เรื่อง การเรียกชื่อชาวไทย" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 56 (0 ง): 1281. 7 Aug 1939. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-06-09. สืบค้นเมื่อ 11 Jul 2019.
  36. ↑ "CIA – The World Factbook". Cia.gov. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-12-29. สืบค้นเมื่อ 2012-08-29. 95.9% of 67,497,151 (July 2013 est.)
  37. ↑ Patit Paban Mishra (2010), The History of Thailand, Greenwood, p. 11
  38. ↑ S.N. Desai (1980), Hinduism in Thai Life, Bombay: Popular Prakashan Private
บรรณานกรม
  • กรมศิลปากร. ประวัติศาสตร์ชาติไทย. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2558. ISBN 978-616-283-225-3
  • ซีมง เดอ ลา ลูแบร์. จดหมายเหตุ ลาลูแบร์ ราชอาณาจักรสยาม. นนทบุรี : ศรีปัญญา, 2552. 688 หน้า. ISBN 974-93533-2-3
  • ยรรยง จิระนคร (เจีย แยนจอง). คนไทไม่ใช่คนไทย แต่เป็นเครือญาติชาติภาษา. กรุงเทพฯ : มติชน, 2548. ISBN 974-323-484-5
  • Girsling, John L.S., Thailand: Society and Politics (Cornell University Press, 1981).
  • Terwiel, B.J., A History of Modern Thailand (Univ. of Queensland Press, 1984).
  • Wyatt, D.K., Thailand: A Short History (Yale University Press, 1986).

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้
 
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ไทยสยาม
 

บทความมนุษย์ มานุษยวิทยา และเรื่องที่เกี่ยวข้องนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wiki.x.io/w/index.php?title=ไทยสยาม&oldid=11664365"