อำเภอหนองสูง
หนองสูง เป็นอำเภอหนึ่งของจังหวัดมุกดาหาร
อำเภอหนองสูง | |
|---|---|
| การถอดเสียงอักษรโรมัน | |
| • อักษรโรมัน | Amphoe Nong Sung |
| คำขวัญ: หนองสูงถิ่นผู้ไทย เมืองพระไกรสรราช ตาดโตนน้ำตกสวย ห้วยบังอี่น้ำใส ผ้าไหมเลิศหรู ภูจ้อก้อแหล่งธรรม ลึกล้ำพิธีเหยา ทิวเขางามตา [1] | |
 แผนที่จังหวัดมุกดาหาร เน้นอำเภอหนองสูง | |
| พิกัด: 16°29′12″N 104°20′42″E / 16.48667°N 104.34500°E | |
| ประเทศ |  ไทย |
| จังหวัด | มุกดาหาร |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 410.4 ตร.กม. (158.5 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (2565) | |
| • ทั้งหมด | 20,725 คน |
| • ความหนาแน่น | 50.49 คน/ตร.กม. (130.8 คน/ตร.ไมล์) |
| รหัสไปรษณีย์ | 49160 |
| รหัสภูมิศาสตร์ | 4907 |
| ที่ตั้งที่ว่าการ | ที่ว่าการอำเภอหนองสูง หมู่ที่ 4 ตำบลหนองสูงเหนือ อำเภอหนองสูง จังหวัดมุกดาหาร 49160 |
 ส่วนหนึ่งของสารานุกรมประเทศไทย | |
ประวัติ
แก้พื้นที่ของอำเภอหนองสูงเดิมเป็นตำบลหนองสูง อยู่ในเขตการปกครองของอำเภอมุกดาหาร จังหวัดนครพนมในขณะนั้น ต่อมาในวันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2482 ขุนอนุสรกรณี ผู้แทนราษฎรจังหวัดนครพนม ได้ยื่นเรื่องราวต่อราชการ ขอให้ตั้งกิ่งอำเภอขึ้นที่ตำบลหนองสูง[2] แต่รัฐบาลไม่ได้ที่จะพิจารณาตั้งกิ่งอำเภอที่ตำบลหนองสูง เพราะตำบลหนองสูงยังไม่ใช่ศูนย์กลางของท้องที่ ไม่สะดวกต่อการปกครอง และเมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2484 ได้มีประกาศกระทรวงมหาดไทยให้แยกท้องที่บางส่วนออกจากการปกครองของอำเภอมุกดาหาร รวมตั้งเป็นกิ่งอำเภอคำชะอี[3] และยกฐานะขึ้นเป็นอำเภอในเวลาต่อมา[4] ท้องที่จึงได้อยู่ในเขตอำเภอคำชะอี
ในปี พ.ศ. 2527 ราษฎรในพื้นที่ได้ยื่นเรื่องราวต่อราชการ ขอให้ตั้งกิ่งอำเภอขึ้นที่ตำบลหนองสูงอีกครั้ง โดยกระทรวงมหาดไทยได้พิจารณาเห็นว่าราษฎรทั้งห้าตำบล ได้แก่ ตำบลหนองสูง ตำบลโนนยาง ตำบลภูวง ตำบลบ้านเป้า และตำบลหนองสูงใต้ เป็นตำบลที่อยู่ไกลท้องที่ทุรกันดาร และห่างไกลจากตัวอำเภอ เจ้าหน้าที่มีโอกาสตรวจเยี่ยมเยือนดูแลทุกข์สุขของราษฎรน้อยมาก เพราะทางคมนาคมไม่สะดวก ซึ่งอาจเป็นการเสียหายในด้านการปกครอง ประกอบกับหมู่บ้านดังกล่าวมีโอกาสที่จะเจริญในอนาคต เพราะราษฎรอาศัยอยู่กันหนาแน่นมาก และมีพื้นที่ทำมาหากินได้ โดยเฉพาะมีทรัพยากรทางธรรมชาติ พอที่จะยกระดับการครองชีพของราษฎรทั้งห้าตำบลดังกล่าวนี้ให้ดียิ่งขึ้น จึงแนะนำประชุมชี้แจงร่วมกับทางอำเภอคำชะอี รายงานต่อกระทรวงมหาดไทย ขอจัดตั้งที่ว่าการกิ่งอำเภอหนองสูงขึ้น
ต่อมาเมื่อวันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2528 ได้มีประกาศกระทรวงมหาดไทยให้แยกตำบลหนองสูง ตำบลโนนยาง ตำบลภูวง ตำบลบ้านเป้า และตำบลหนองสูงใต้ ออกจากการปกครองของอำเภอคำชะอี รวมตั้งเป็น กิ่งอำเภอหนองสูง[5] และในวันที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2536 มีประกาศกระทรวงมหาดไทยให้แยกบางหมู่บ้านออกมาจากการปกครองของตำบลหนองสูง รวมตั้งเป็นตำบลหนองสูงเหนือ[6] จนกระทั่งเมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2536 จึงมีพระราชกฤษฎีกาฯ ยกฐานะขึ้นเป็น อำเภอหนองสูง[7] จนถึงปัจจุบัน
ที่ตั้งและอาณาเขต
แก้อำเภอหนองสูงตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของจังหวัด มีอาณาเขตติดต่อกับอำเภอข้างเคียง ดังนี้
- ทิศเหนือ ติดต่อกับอำเภอคำชะอี
- ทิศตะวันออก ติดต่อกับอำเภอเมืองมุกดาหารและอำเภอนิคมคำสร้อย
- ทิศใต้ ติดต่อกับอำเภอเลิงนกทา (จังหวัดยโสธร) และอำเภอหนองพอก (จังหวัดร้อยเอ็ด)
- ทิศตะวันตก ติดต่อกับอำเภอหนองพอก (จังหวัดร้อยเอ็ด) และอำเภอกุฉินารายณ์ (จังหวัดกาฬสินธุ์)
การแบ่งเขตการปกครอง
แก้การปกครองส่วนภูมิภาค
แก้อำเภอหนองสูงแบ่งเขตการปกครองย่อยออกเป็น 6 ตำบล 44 หมู่บ้าน ได้แก่
| 1. | หนองสูง | (Nong Sung) | 5 หมู่บ้าน | |||
| 2. | โนนยาง | (Non Yang) | 10 หมู่บ้าน | |||
| 3. | ภูวง | (Phu Wong) | 7 หมู่บ้าน | |||
| 4. | บ้านเป้า | (Ban Pao) | 6 หมู่บ้าน | |||
| 5. | หนองสูงใต้ | (Nong Sung Tai) | 8 หมู่บ้าน | |||
| 6. | หนองสูงเหนือ | (Nong Sung Nuea) | 8 หมู่บ้าน |
การปกครองส่วนท้องถิ่น
แก้ท้องที่อำเภอหนองสูงประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 5 แห่ง ได้แก่
- เทศบาลตำบลหนองสูงเหนือ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลหนองสูง และตำบลหนองสูงเหนือทั้งตำบล
- เทศบาลตำบลบ้านเป้า ครอบคลุมพื้นที่ตำบลบ้านเป้าทั้งตำบล
- เทศบาลตำบลภูวง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลภูวงทั้งตำบล
- องค์การบริหารส่วนตำบลโนนยาง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลโนนยางทั้งตำบล
- องค์การบริหารส่วนตำบลหนองสูงใต้ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลหนองสูงใต้ทั้งตำบล
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- ชุมชนออนไลน์อำเภอหนองสูง เก็บถาวร 2019-09-10 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
อ้างอิง
แก้- ↑ "สภาพทั่วไปของอําเภอหนองสูง" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2023-04-01. สืบค้นเมื่อ 1 April 2023.
- ↑ "กระทู้ถามที่ ๒๗๙/๒๔๘๑ ของขุนอนุสรกรณี ผู้แทนราษฎรจังหวัดนครพนม เรื่อง ขอให้ตั้งกิ่งอำเภอที่ตำบลหนองสูงในท้องที่อำเภอมุกดาหาร" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 56 (0 ง): 456. May 15, 1939.
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง ตั้งกิ่งอำเภอคำชะอี ขึ้นอำเภอมุกดาหาร จังหวัดนครพนม" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 58 (0 ง): 1265. May 2, 1941. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-05-10. สืบค้นเมื่อ 2021-03-01.
- ↑ "พระราชกฤษฎีกาจัดตั้งอำเภอนาทวี อำเภอสะบ้าย้อย อำเภอคำชะอี อำเภอย่านตาขาว อำเภอวัดโบสถ์ อำเภอหนองบัว อำเภอวัฒนานคร อำเภอแสวงหา อำเภอท่าชนะ อำเภอพระพุทธบาท อำเภอโนนสัง อำเภอบำเหน็จณรงค์ อำเภอคอนสวรรค์ อำเภอบ้านโฮ่ง อำเภอคีรีมาศ อำเภอชนแดน อำเภอแม่แจ่ม อำเภอไทรน้อย และอำเภอบ้านแพง พ.ศ. ๒๔๙๙" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 73 (46 ก): 657–661. June 5, 1956. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-10-11. สืบค้นเมื่อ 2021-03-01.
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง แบ่งเขตท้องที่อำเภอคำชะอี จังหวัดมุกดาหาร ตั้งเป็นกิ่งอำเภอหนองสูง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 102 (36 ง): 1437. March 26, 1985. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-05-04. สืบค้นเมื่อ 2021-03-01.
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง ตั้งและกำหนดเขตตำบลในท้องที่กิ่งอำเภอหนองสูง จังหวัดมุกดาหาร" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 110 (182 ง): (ฉบับพิเศษ) 43-45. November 8, 1993.
- ↑ "พระราชกฤษฎีกาตั้งอำเภอลำทับ อำเภอร่องคำ อำเภอเวียงแหง อำเภอนาโยง อำเภอแก้งสนามนาง อำเภอโนนแดง อำเภอบ้านหลวง อำเภอกะพ้อ อำเภอศรีบรรพต อำเภอแก่งกระจาน อำเภอหนองสูง อำเภอสบเมย อำเภอเมยวดี อำเภอโคกเจริญ อำเภอทุ่งหัวช้าง อำเภอผาขาว อำเภอวังหิน อำเภอดอนพุด อำเภอบึงโขงหลง และอำเภอห้วยคต พ.ศ. 2536" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 110 (พิเศษ 179 ง): 1–3. November 3, 1993. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-02-24. สืบค้นเมื่อ 2021-03-01.
 | บทความเขตการปกครองของประเทศไทยนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |