ลิฉุย (เสียชีวิตเดือนพฤษภาคมหรือมิถุนายน ค.ศ. 198)[2] เป็นตัวละครในวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊กที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์ยุคสามก๊ก นายทหารของตั๋งโต๊ะ มีความทะเยอทะยานสูงไม่แพ้เจ้านาย เมื่อตั๋งโต๊ะถูกลิโป้ฆ่า ลิฉุยได้ร่วมมือกับกุยกี เตียวเจ หวนเตียว จัดตั้งกองทัพบุกยึดอำนาจในเมืองหลวงมาได้ ทำให้ลิโป้ต้องหนีออกมา และกลายเป็นขุนพลเร่ร่อน ส่วนอ้องอุ้นถูกประหาร เมื่อมีอำนาจก็กระทำการหยาบช้าไม่ต่างจากสมัยของตั๋งโต๊ะ

หลี่ จุ๋ย (มาตรฐาน)
ลิฉุย (ฮกเกี้ยน)
李傕
หลังตั๋งโต๊ะเสียชีวิต กุยกีกับลิฉุยเข้าปล้นที่ฉางอัน เมืองหลวงของฮั่น ภาพวาดสมัยราชวงศ์ชิงแสดงการโจมตีนี้
เจ้ากรมกลาโหม (大司馬)
ดำรงตำแหน่ง
195–198
กษัตริย์พระเจ้าเหี้ยนเต้
ผู้บัญชาการกองพลทหารม้ารถศึก (車騎將軍)
ดำรงตำแหน่ง
192–195
กษัตริย์พระเจ้าเหี้ยนเต้
ผู้บังคับการมณฑลราชธานี (司隸校尉)
ดำรงตำแหน่ง
192–195
กษัตริย์พระเจ้าเหี้ยนเต้
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิดไม่ทราบ
เทศมณฑลฟู่ผิง มณฑลส่านชี
เสียชีวิตค.ศ. 198[1]
บุตร
  • Li Shi
  • ลูกสาวไม่ทราบชื่อ 1 คน
อาชีพจุนพล, ขุนนาง, ขุนศึก
ชื่อรองจื่อหราน (稚然)
บรรดาศักดิ์ฉือหยางโหว (池陽侯)

ต่อมา เอียวปิวได้ทำให้ลิฉุยกับกุยกีผิดใจกัน แต่ก็ให้เกิดความวุ่นวายขึ้น จนทำให้พระเจ้าเหี้ยนเต้ต้องย้ายเมืองหลวงมาอยู่ที่ลกเอี๋ยง ต่อมา ลิฉุย กุยกีได้กลับมาร่วมมือกันอีกครั้งหวังปลงพระชนม์ฮ่องเต้ แต่กองทัพของลิฉุย กุยกีก็ถูกโจโฉปราบปรามจนสิ้น ลิฉุย กุยกีหนีรอดมาได้ แต่ก็ถูกตวนอุย งอสิบ ฆ่าตายในเวลาต่อมา

ภาพลิฉุยจากเกม Romance of The Three Kingdoms XI ของค่ายเกม KOEI

อ้างอิง

แก้
  1. de Crespigny (2007), p. 289.
  2. รายงานจากพระราชประวัติพระเจ้าเหี้ยนเต้ใน โฮ่วฮั่นชู ลิฉุยถูกสังหารในเดือน 4 ปีที่ 3 ศักราช Jian‘an ในรัชสมัยของพระองค์ ตรงกับวันที่ 24 พฤษภาคมถึง 21 มิถุนายน ค.ศ. 198 ตามปฏิทินจูเลียน [(建安三年)夏四月,遣谒者裴茂率中郎将段煨讨李傕,夷三族] Houhanshu, vol.09
  • ตันซิ่ว (คริสต์ศตวรรษที่ 3). จดหมายเหตุสามก๊ก (ซันกั๋วจื้อ).
  • de Crespigny, Rafe (1984). Northern Frontier: the policies and strategy of the Later Han empire. Canberra: Faculty of Asian Studies, Australian National University. ISBN 0-86784-410-8.
  • de Crespigny, Rafe (2007). A Biographical Dictionary of Later Han to the Three Kingdoms 23-220 AD. Leiden: Brill. ISBN 9789004156050.
  • ฟ่าน เย่ (คริสต์ศตวรรษที่ 5). ตำราประวัติศาสตร์ราชวงศ์ฮั่นยุคหลัง (โฮ่วฮั่นชู).
  • เผย์ ซงจือ (คริสต์ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายจดหมายเหตุสามก๊ก (ซันกั๋วจื้อจู้).
  • ซือหม่า กวาง (1084). จือจื้อทงเจี้ยน.