ภาษาจีนมาตรฐาน

ภาษาจีนมาตรฐาน
	Modern Standard Mandarin
	普通话 / 普通話 Pǔtōnghuà; 国语 / 國語 Guóyǔ; 华语 / 華語 Huáyǔ
ประเทศที่มีการพูด	จีน, สิงคโปร์
จำนวนผู้พูด	ไม่ทราบ (has begun acquiring native speakers อ้างถึง1988, 2014); L2 speakers: 7% of China (2014)
ตระกูลภาษา	จีน-ทิเบต จีน แมนดาริน Beijing dialect ภาษาจีนมาตรฐาน; ; ; ;
รูปแบบก่อนหน้า	Middle Mandarin ภาษาจีนมาตรฐาน;
ระบบการเขียน	Traditional Chinese; Simplified Chinese; Mainland Chinese Braille; Taiwanese Braille; Two-Cell Chinese Braille
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ	จีน (as ผู่ทงฮฺว่า) ฮ่องกง; มาเก๊า; ; สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน) (กว๋อ-ยฺหวี่); สิงคโปร์ (as Huayu); สหประชาชาติ; องค์การความร่วมมือเซี่ยงไฮ้; พม่า (รัฐว้า);
ผู้วางระเบียบ	National Language Regulating Committee (China); National Languages Committee (Taiwan); Promote Mandarin Council (Singapore); Chinese Language Standardisation Council (Malaysia)
รหัสภาษา
ISO 639-3	–
ISO 639-6	goyu (Guoyu); huyu (Huayu); cosc (Putonghua)
	ประเทศที่ใช้ภาษาจีนมาตรฐานเป็นภาษาราชการ
	บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากล หากระบบของคุณไม่รองรับการแสดงผลที่ถูกต้อง คุณอาจเห็นปรัศนี กล่อง หรือสัญลักษณ์อย่างอื่นแทนที่อักขระยูนิโคด

ภาษาจีนมาตรฐาน (อังกฤษ: Standard Chinese) หรือ ผู่ทงฮฺว่า (จีน: 普通话/普通話; พินอิน: Pǔtōnghuà; "ภาษาสามัญ") เป็นภาษามาตรฐานซึ่งเป็นภาษาราชการเพียงหนึ่งเดียวของทั้งประเทศจีนและประเทศไต้หวัน ทั้งยังเป็นหนึ่งในภาษาราชการทั้งสี่ของประเทศสิงคโปร์ ภาษาจีนมาตรฐานออกเสียงตามสำเนียงเป่ย์จิงหรือปักกิ่ง (北京話) ซึ่งเป็นสำเนียงจีนเหนือ ใช้คำศัพท์ตามสำเนียงกลาง และใช้ไวยากรณ์ตามภาษาจีนที่ใช้เขียนในชีวิตประจำวัน (written vernacular Chinese)

ภาษาจีนมาตรฐานมีวรรณยุกต์เช่นเดียวกับภาษาจีนแบบอื่น ๆ เมื่อเทียบกับภาษาจีนที่ใช้ในตอนใต้แล้ว ภาษาจีนมาตรฐานมีพยัญชนะต้นมากกว่า แต่มีสระ พยัญชนะท้าย และวรรณยุกต์ น้อยกว่า นอกจากนี้ ภาษาจีนมาตรฐานยังเน้นหัวเรื่อง (topic-prominent) และเรียงประโยคแบบประธาน-กริยา-กรรม

ภาษาจีนมาตรฐานนั้นใช้อักษรแบบเต็มหรือแบบย่อเขียนก็ได้ ส่วนการถอดเป็นอักษรโรมันนั้นใช้อักษรพินอินแบบฮั่น

อ้างอิง

↑ Norman (1988), pp. 251.
↑ Liang (2014), p. 45.
↑ Luo, Chris (22 September 2014). "One-third of Chinese do not speak Putonghua, says Education Ministry". South China Morning Post.
↑ Only 7% of people in China speak proper Putonghua: PRC MOE, Language Log, 2014 Sept. 24
↑ http://www.china-language.gov.cn/ เก็บถาวร 2015-12-18 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (Chinese)

บทความภาษานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[FOOTNOTENorman1988251-1] Norman (1988), pp. 251.

[FOOTNOTELiang201445-2] Liang (2014), p. 45.

[SCMP_Putonghua-3] Luo, Chris (22 September 2014). "One-third of Chinese do not speak Putonghua, says Education Ministry". South China Morning Post.

[languagelog-4] Only 7% of people in China speak proper Putonghua: PRC MOE, Language Log, 2014 Sept. 24

[5] ttp://www.china-language.gov.cn/ เก็บถาวร 2015-12-18 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (Chinese)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

ภาษาจีนมาตรฐาน
Modern Standard Mandarin
普通话 / 普通話 Pǔtōnghuà 国语 / 國語 Guóyǔ 华语 / 華語 Huáyǔ
ประเทศที่มีการพูด	จีน, สิงคโปร์
จำนวนผู้พูด	ไม่ทราบ (has begun acquiring native speakers อ้างถึง1988, 2014)^[1]^[2] L2 speakers: 7% of China (2014)^[3]^[4]
ตระกูลภาษา	จีน-ทิเบต จีน แมนดาริน Beijing dialect ภาษาจีนมาตรฐาน
รูปแบบก่อนหน้า	Middle Mandarin ภาษาจีนมาตรฐาน
ระบบการเขียน	Traditional Chinese Simplified Chinese Mainland Chinese Braille Taiwanese Braille Two-Cell Chinese Braille
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ	จีน (as ผู่ทงฮฺว่า) ฮ่องกง มาเก๊า สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน) (กว๋อ-ยฺหวี่) สิงคโปร์ (as Huayu) สหประชาชาติ องค์การความร่วมมือเซี่ยงไฮ้ พม่า (รัฐว้า)
ผู้วางระเบียบ	National Language Regulating Committee (China)^[5] National Languages Committee (Taiwan) Promote Mandarin Council (Singapore) Chinese Language Standardisation Council (Malaysia)
รหัสภาษา
ISO 639-3	–
ISO 639-6	`goyu (Guoyu) huyu (Huayu) cosc (Putonghua)`
ประเทศที่ใช้ภาษาจีนมาตรฐานเป็นภาษาราชการ
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากล หากระบบของคุณไม่รองรับการแสดงผลที่ถูกต้อง คุณอาจเห็นปรัศนี กล่อง หรือสัญลักษณ์อย่างอื่นแทนที่อักขระยูนิโคด