ยุทธการที่อิปซัส
ยุทธการที่อิปซัส เป็นการสู้รบระหว่างราชวงศ์แอนติโกนีด นำโดยแอนติโกนัสที่ 1 มอน็อพธาลมอสกับพันธมิตรคาสแซนเดอร์-ไลซีมาคัส-เซลิวคัส ยุทธการครั้งนี้เป็นส่วนหนึ่งของสงครามไดแอโดไค อันเป็นการแย่งชิงอำนาจในหมู่แม่ทัพของพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราช
| ยุทธการที่อิปซัส | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ส่วนหนึ่งของ สงครามไดแอโดไค | |||||||
 ไลซีมาคัส หนึ่งในผู้ชนะในยุทธการที่อิปซัส | |||||||
| |||||||
| คู่สงคราม | |||||||
| ราชวงศ์แอนติโกนีด |
ไลซีมาคัส คาสแซนเดอร์ จักรวรรดิซิลูซิด | ||||||
| ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||
|
แอนติโกนัสที่ 1 มอน็อพธาลมอส † ดีมีทรีอุส |
ไลซีมาคัส คาสแซนเดอร์ เซลิวคัสที่ 1 ไนเคเตอร์ | ||||||
| กำลัง | |||||||
|
ทหารราบ 70,000 คน ทหารม้า 10,000 คน ช้าง 75 เชือก |
ทหารราบ 64,000 คน ทหารม้า 15,000 คน ช้าง 400 เชือก รถม้าติดใบมีด 100 คัน | ||||||
หลังการสวรรคตของอเล็กซานเดอร์ในปี 323 ก่อนคริสตกาล เกิดความแตกแยกในหมู่แม่ทัพเนื่องจากอเล็กซานเดอร์ไม่ได้ประกาศผู้สืบทอด ในช่วงระหว่าง 322-311 ปีก่อนคริสตกาล เกิดสงครามไดแอโดไคขึ้น 3 ครั้ง[1] ในปี 302 ก่อนคริสตกาล แอนติโกนัสผู้พยายามรวบรวมจักรวรรดิอเล็กซานเดอร์อีกครั้งส่งดีมีทรีอุส บุตรชายไปรุกรานกรีซอันเป็นฐานที่มั่นของคาสแซนเดอร์ ไดแอโดไคอีกคน ทำให้คาสแซนเดอร์ต้องไปขอความช่วยเหลือจากไลซีมาคัส ทอเลมีและเซลิวคัส ไลซีมาคัสตอบรับและส่งทัพข้ามช่องแคบเฮลเลสปอนต์ (ช่องแคบดาร์ดะเนลส์ในปัจจุบัน) มาที่เอเชียน้อย ด้านเซลิวคัสยอมสงบศึกกับพระเจ้าจันทรคุปตเมารยะก่อนจะยกทัพข้ามเมโสโปเตเมียมาที่แคปพาโดเชีย ในขณะที่ทอเลมียกทัพจากอียิปต์มาที่ลิแวนต์ แต่ภายหลังถอนทัพเมื่อทราบข่าวลวงว่าแอนติโกนัสรบชนะทัพพันธมิตรแล้ว[2]
ในปี 301 ก่อนคริสตกาล ทั้งสองฝ่ายพบกันที่หมู่บ้านอิปซัสในฟรีเจีย พลูทาร์กบันทึกว่าทัพแอนติโกนัสมีทหารราบ 70,000 คน, ทหารม้า 10,000 คนและช้างศึก 75 เชือก[3] ส่วนทัพพันธมิตรมีทหารราบ 64,000 คน, ทหารม้า 10,500 คน, ช้างศึก 400 เชือกและรถม้าติดใบมีด 120 คัน[3] ทั้งสองฝ่ายต่างจัดให้ช้างศึกอยู่ด้านหน้า ตามด้วยรูปขบวนแฟแลงซ์ด้านหลังตรงกลาง ปีกทั้งสองข้างเป็นทหารม้า การสู้รบเริ่มขึ้นเมื่อทั้งสองฝ่ายปะทะกันด้วยทัพช้าง ด้านดีมีทรีอุสผลักดันทัพม้าของแอนไทโอคัส บุตรชายของเซลิวคัสออกจากสนามรบ ในช่วงเวลาที่ฝ่ายพันธมิตรกำลังเพลี่ยงพล้ำ เซลิวคัสส่งช้างศึกออกไปสกัดดีมีทรีอุสที่ถอนทัพกลับมาแล้วส่งทหารราบที่ใช้ธนูและหอกซัดไปโจมตีแอนติโกนัส การสู้รบจบลงเมื่อแอนติโกนัสถูกสังหาร ส่วนดีมีทรีอุสหนีไปที่กรีซ[4]
ความพยายามในการรวบรวมจักรวรรดิอเล็กซานเดอร์ของแอนติโกนัสจบลงหลังยุทธการครั้งนี้ อาณาจักรของเขาถูกแบ่งโดยไลซีมาคัสและเซลิวคัส อย่างไรก็ตาม ในปี 281 ก่อนคริสตกาล ไลซีมาคัสและเซลิวคัสหันมาสู้กันเองในยุทธการที่คอรูเปเดียม ซึ่งจบลงด้วยความตายของไลซีมาคัส[5]
อ้างอิง
แก้- ↑ "Wars of the Diadochi". Ancient History Encyclopedia. สืบค้นเมื่อ November 14, 2018.
- ↑ "The battle of Ipsus". Livius.org. สืบค้นเมื่อ November 14, 2018.
- ↑ 3.0 3.1 Plutarch, Demetrius 28
- ↑ "Achieving the Antigonid Dream". Battles of the Ancients. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-11-30. สืบค้นเมื่อ November 14, 2018.
- ↑ Memnon: History of Heracleia (1)