พระพุทธโฆสะ
พระพุทธโฆสะ ในประเทศไทยมักเรียกว่า พระพุทธโฆษาจารย์ เป็นพระคันถรจนาจารย์เถรวาทผู้มีชีวิตอยู่ราวพุทธศตวรรษที่ 10 เป็นผู้แต่งคัมภีร์หลายเล่ม ที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดคือคัมภีร์วิสุทธิมรรค ซึ่งรวบรวมแนวคำสอนเกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมเพื่อการหลุดพ้นจากทุกข์ การตีความคำสอนในพระพุทธศาสนาของท่านถือเป็นแนวคิดที่ใช้เป็นหลักในนิกายเถรวาทในปัจจุบัน ทั้งนักวิชาการตะวันตกและชาวพุทธเถรวาทต่างยอมรับว่าท่านเป็นอรรถกถาจารย์ที่สำคัญที่สุดในนิกายเถรวาท[1]
พระพุทธโฆสะ | |
---|---|
พระพุทธโฆสะถวายต้นฉบับคัมภีร์วิสุทธิมรรคแก่ประธานสงฆ์คณะวัดมหาวิหาร | |
เกิด | ราวพุทธศตวรรษที่ 10 พุทธคยา |
อาชีพ | คันถรจนาจารย์ |
ช่วงเวลา | ราวพุทธศตวรรษที่ 10 |
หัวข้อ | ศาสนาพุทธนิกายเถรวาท |
ผลงานที่สำคัญ | วิสุทธิมรรค |
ผลงานประพันธ์และแปล
แก้ตารางต่อไปนี้คือรายชื่อคัมภีร์อรรถกถาที่เชื่อว่าพระพุทธโฆสะได้รจนาโดยเพื่ออธิบายคัมภีร์ต่าง ๆ ในพระไตรปิฎกภาษาบาลี[2]
พระไตรปิฎกภาษาบาลี | อรรถกถาของพระพุทธโฆสะ | ||
---|---|---|---|
พระวินัยปิฎก | พระวินัย (ทั่วไป) | สมันตปาสาทิกา | |
ปาฏิโมกข์ | กังขาวิตรณี | ||
พระสุตตันตปิฎก | ทีฆนิกาย | สุมังคลวิลาสินี | |
มัชฌิมนิกาย | ปปัญจสูทนี | ||
สังยุตตนิกาย | สารัตถัปปกาสินี | ||
อังคุตตรนิกาย | มโนรถปูรณี | ||
ขุททกนิกาย | ขุททกปาฐะ | ปรมัตถโชติกา (ภาค 1) | |
ธรรมบท | ธัมมปทัฏฐกถา | ||
สุตตนิบาต | ปรมัตถโชติกา (ภาค 2) สุตตนิปาตอัฏฐกถา | ||
ชาดก | ชาตกัฏฐกถา | ||
พระอภิธรรมปิฎก | ธัมมสังคณี | อัฏฐสาลินี | |
วิภังค์ | สัมโมหวิโนทนี | ||
ธาตุกถา | ปัญจปกรณัฏฐกถา | ||
ปุคคลบัญญัติ | |||
กถาวัตถุ | |||
ยมก | |||
ปัฏฐาน |
อ้างอิง
แก้- ↑ (Strong 2004, p. 75)
- ↑ ตารางตาม (Bullitt 2002) เพิ่มเติม ดูที่ อรรถกถา