จังหวัดนูซาเติงการาตะวันออก
นูซาเติงการาตะวันออก หรือ นูซาเติงการาตีมูร์[4] (อินโดนีเซีย: Nusa Tenggara Timur, NTT) เป็นจังหวัดที่อยู่ทางใต้สุดของประเทศอินโดนีเซีย โดยตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของหมู่เกาะซุนดาน้อย อยู่ทางใต้ของมหาสมุทรอินเดีย และอยู่ทางเหนือของทะเลโฟลเร็ซ ในอาณาเขตมีเกาะทั้งหมด 500 เกาะ โดยมีเกาะที่ใหญ่ที่สุดภายในอาณาเขต เช่น เกาะซุมบา, เกาะโฟลเร็ซ, พื้นที่ทางตะวันตกของเกาะติมอร์ (พื้นที่นี้มีพรมแดนร่วมกับประเทศติมอร์-เลสเต) ในจังหวัดมีการแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 21 อำเภอ กับนครระดับอำเภอ คือ กูปัง ถือว่าเป็นเมืองหลักและเมืองที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในจังหวัดนี้
จังหวัดนูซาเติงการาตะวันออก Provinsi Nusa Tenggara Timur (อินโดนีเซีย) | |
|---|---|
       จากข้างบน แบบซ้ายไปขวา : เขาเกอลีมูตู, ธรรมชาติของเกาะโฟลเร็ซ, หาดโบอาที่อำเภอโรเตอึนดาโอ, ชุมชนประมงลาบูวันบาโจ, ทัศนียภาพของเกาะโกโมโด, นักเต้นรำที่วาตุบลาปีในเครื่องแต่งกายดั้งเดิม, เกาะกูกูซันในกลุ่มเกาะโฟลเร็ซ | |
 ธง  ตรา | |
 ที่ตั้งจังหวัดนูซาเติงการาตะวันออกในประเทศอินโดนีเซีย | |
| พิกัด: 10°11′S 123°35′E / 10.183°S 123.583°E | |
| ประเทศ |  อินโดนีเซีย |
| ก่อตั้ง | 17 ธันวาคม พ.ศ. 2501 |
| เมืองหลัก (และเมืองที่ใหญ่ที่สุด) | กูปัง |
| การปกครอง | |
| • ผู้ว่าการจังหวัด | อโยเดีย กาเลก (รักษาการ) |
| • รองผู้ว่าการจังหวัด | ตำแหน่งว่าง |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 47,245.82 ตร.กม. (18,241.71 ตร.ไมล์) |
| อันดับพื้นที่ | อันดับที่ 13 |
| ความสูงจุดสูงสุด | 2,458 เมตร (8,064 ฟุต) |
| ประชากร (สำมะโน พ.ศ. 2557)[1] | |
| • ทั้งหมด | 5,070,746 คน |
| • อันดับ | อันดับที่ 12 |
| • ความหนาแน่น | 110 คน/ตร.กม. (280 คน/ตร.ไมล์) |
| ประชากรศาสตร์ | |
| • ชาติพันธุ์ | อาโตนี (22%) มังกาไร (15%) ซุมบา (12%) เบลู (9%) ลามาโฮลต (8%) โรเต (5%) ลีโอ (4%)[2] |
| • ศาสนา | โรมันคาทอลิก (51.83%) โปรเตสแตนต์ (38.68%) อิสลาม (9.28%) ฮินดู (0.19%) พุทธ (0.01%)[3] |
| • ภาษา | อินโดนีเซีย, มลายูกูปัง, ลามาโฮลต, อูวับเมโต, บูนัก, เตตุน |
| เขตเวลา | UTC+8 (เวลากลางอินโดนีเซีย) |
| รหัสไปรษณีย์ | 80xxx, 81xxx, 82xxx |
| รหัสโทรศัพท์ | (62)3xx |
| รหัส ISO 3166 | ID-NT |
| ป้ายทะเบียนรถ | DH (ติมอร์), EB (โฟลเร็ซ, อาโลร์, เลิมบาตา), ED (ซุมบา) |
| ดัชนีการพัฒนามนุษย์ |  0.631 (กลาง) |
| อันดับดัชนีการพัฒนามนุษย์ | อันดับที่ 32 (พ.ศ. 2559) |
| เว็บไซต์ | nttprov |
ในฐานะที่เป็นดินแดนที่มีประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ จังหวัดนูซาเติงการาตะวันออกเป็นจังหวัดเดียวในอินโดนีเซียที่ซึ่งโรมันคาทอลิกเป็นลัทธิความเชื่อหลัก จังหวัดแห่งนี้มีพื้นที่รวมทั้งหมด 47,245.82 ตารางกิโลเมตร และมีประชากรรวม 4,683,827 คน จากสำมะโนประชากร พ.ศ. 2554 ส่วนจำนวนประชากรประมาณการล่าสุดในเดือนมกราคม พ.ศ. 2557 คือ 5,070,746 คน เศรษฐกิจของจังหวัดนูซาเติงการาตะวันออกถือว่าอยู่ในหนึ่งจังหวัดที่ยังในระดับด้อยพัฒนาของประเทศอินโดนีเซีย ในขณะนี้ได้เน้นไปสนใจในภาคการท่องเที่ยวเป็นส่วนใหญ่ โดยสถานที่ท่องเที่ยวที่รู้จักกันมากที่สุด ได้แก่ ชุมชนประมงลาบูวันบาโจ, อุทยานแห่งชาติโกโมโด และเขาเกอลีมูตู
หน่วยการบริหาร
แก้พื้นที่จังหวัดนูซาเติงการาตะวันออกแบ่งออกเป็น 21 อำเภอหรือกาบูปาเต็น 1 นครหรือโกตา และ 309 ตำบลหรือเกอจามาตัน[5][6]
- อำเภอ
- อำเภอกูปัง (Kabupaten Kupang)
- อำเภองาดา (Kabupaten Ngada)
- อำเภอซาบูไรจูวา (Kabupaten Sabu Raijua)
- อำเภอซิกกา (Kabupaten Sikka)
- อำเภอซุมบากลาง (Kabupaten Sumba Tengah)
- อำเภอซุมบาตะวันตก (Kabupaten Sumba Barat)
- อำเภอซุมบาตะวันตกเฉียงใต้ (Kabupaten Sumba Barat Daya)
- อำเภอซุมบาตะวันออก (Kabupaten Sumba Timur)
- อำเภอตีโมร์กลางใต้ (Kabupaten Timor Tengah Selatan)
- อำเภอตีโมร์กลางเหนือ (Kabupaten Timor Tengah Utara)
- อำเภอนาเกเกโอ (Kabupaten Nagekeo)
- อำเภอเบลู (Kabupaten Belu)
- อำเภอโฟลเร็ซตะวันออก (Kabupaten Flores Timur)
- อำเภอมังกาไร (Kabupaten Manggarai)
- อำเภอมังกาไรตะวันตก (Kabupaten Manggarai Barat)
- อำเภอมังกาไรตะวันออก (Kabupaten Manggarai Timur)
- อำเภอมาลากา (Kabupaten Malaka)
- อำเภอโรเตอึนดาโอ (Kabupaten Rote Ndao)
- อำเภอเลิมบาตา (Kabupaten Lembata)
- อำเภออาโลร์ (Kabupaten Alor)
- อำเภอเอินเดอ (Kabupaten Ende)
- นคร
- กูปัง (Kupang; เมืองหลัก)
อ้างอิง
แก้- ↑ Central Bureau of Statistics: Census 2010 เก็บถาวร พฤศจิกายน 13, 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, retrieved 17 January 2011 (อินโดนีเซีย)
- ↑ Indonesia's Population: Ethnicity and Religion in a Changing Political Landscape, Institute of Southeast Asian Studies, 2003
- ↑ 2017 estimate
- ↑ ราชบัณฑิตยสภา. ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2564 (หน้า 24)
- ↑ Statistik Indonesia 2021 (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. 2021-02-26. pp. 45–47. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.
- ↑ "Peraturan Kepala Badan Pusat Statistik Nomor 120 Tahun 2020 Tentang Klasifikasi Desa Perkotaan dan Perdesaan di Indonesia Tahun 2020" (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.