วิกิพีเดีย

หมู่เกาะบังกาเบอลีตุง

หมู่เกาะบังกาเบอลีตุง, เกอปูเลาวันบังกาเบอลีตุง (อินโดนีเซีย: Kepulauan Bangka Belitung) หรือ บังกาเบอลีตุง[3] เป็นจังหวัดหนึ่งในประเทศอินโดนีเซีย และเคยเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดสุมาตราใต้ ตั้งอยู่บริเวณชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะสุมาตรา ประกอบด้วยเกาะหลักสองแห่ง ได้แก่ เกาะบังกาและเกาะเบอลีตุง ซึ่งคั่นด้วยช่องแคบกัซปาร์ จังหวัดนี้ถูกแยกจากเกาะสุมาตราโดยช่องแคบบังกา จังหวัดนี้ติดกับทะเลนาตูนาทางทิศเหนือ ติดกับทะเลชวาทางทิศใต้ ติดกับช่องแคบการีมาตาทางทิศตะวันออก และติดกับจังหวัดสุมาตราใต้ทางทิศตะวันตก เมืองหลักคือปังกัลปีนัง ซึ่งเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจและการปกครอง เมืองอื่น ๆ ที่สำคัญ ได้แก่ ซูไงลียัต ตันจงปันดัน และมังการ์ สำหรับในปี ค.ศ. 2015 มีประชากร 1,372,813 คน ตัวจังหวัดตั้งอยู่บริเวณเส้นศูนย์สูตร จึงมีสภาพภูมิอากาศแบบป่าดิบชื้น จุดที่สูงที่สุดคือภูเขามารัซ สูง 699 เมตร แม่น้ำสายสำคัญได้แก่ แม่น้ำเซอบูกู แม่น้ำบาตูรูซา และแม่น้ำเมนโด

จังหวัดเกอปูเลาวันบังกาเบอลีตุง

Provinsi Kepulauan
Bangka Belitung (อินโดนีเซีย)
จังหวัด
เรียงตามเข็มนาฬิกา จากบนซ้าย: หาดปาไร, วัด Fuk Tet Che, เกาะเลิงกูวัซ, หาดมาตรัซ, หาดปาซีร์ปาดี, หาดตันจุงติงกี, หาดตันจงเปอโซนา
ธงของจังหวัดเกอปูเลาวันบังกาเบอลีตุง
ธง
ตราอย่างเป็นทางการของจังหวัดเกอปูเลาวันบังกาเบอลีตุง
ตรา
คำขวัญ: 
Bumi Serumpun Sebalai (มลายู)
(ความหมาย: "The same root, the same place")
ที่ตั้งจังหวัดเกอปูเลาวันบังกาเบอลีตุงในประเทศอินโดนีเซีย
ที่ตั้งจังหวัดเกอปูเลาวันบังกาเบอลีตุงในประเทศอินโดนีเซีย
ประเทศ อินโดนีเซีย
เมืองหลัก ปังกัลปีนัง
ก่อตั้ง21 พฤศจิกายน ค.ศ. 2000
การปกครอง
 • องค์กรรัฐบาลประจำภูมิภาค
 • ผู้ว่าการซัฟรีซัล ซาการียา อาลี (รักษาการ)
 • รองผู้ว่าการตำแหน่งว่าง
พื้นที่
 • ทั้งหมด16,424.14 ตร.กม. (6,341.40 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่อันดับที่ 27
ความสูงจุดสูงสุด669 เมตร (2,195 ฟุต)
ประชากร
 (ค.ศ. 2015)[1]
 • ทั้งหมด1,372,813 คน
 • อันดับอันดับที่ 29
 • ความหนาแน่น84 คน/ตร.กม. (220 คน/ตร.ไมล์)
เดมะนิมBangka-Belitungese
Warga Bangka-Belitung (ภาษาอินโดนีเซีย)
ประชากรศาสตร์
 • กลุ่มชาติพันธุ์มลายู (52.5%), จีน (29.1%), บูกีส(0.3%) , อื่น ๆ
 • ศาสนาอิสลาม (60%), พุทธ (22.2%), ขงจื๊อ (8.3%), โปรเตสแตนต์ (4.8%), คาทอลิก (1.2%), ฮินดู (0.1%)[2]
 • ภาษาอินโดนีเซีย, ภาษามลายูบังกา, Hakka, bugis
เขตเวลาUTC+7 (Indonesia Western Time)
รหัสไปรษณีย์30xxx, 31xxx, 32xxx
รหัสพื้นที่(62)7xx
ทะเบียนรถBN
เอชดีไอเพิ่มขึ้น 0.682 (ปานกลาง)
อันดับอันดับที่ 15 (2014)
เมืองที่ใหญ่ที่สุด (พื้นที่)ปังกัลปีนัง - 118.80 ตารางกิโลเมตร (45.87 ตารางไมล์)
เมืองที่ใหญ่ที่สุด (ประชากร)ปังกัลปีนัง - (174,838 คน - ค.ศ. 2010)
อำเภอที่ใหญ่ที่สุด (พื้นที่)อำเภอบังกาใต้ - 3,607.08 ตารางกิโลเมตร (1,392.70 ตารางไมล์)
อำเภอที่ใหญ่ที่สุด (ประชากร)อำเภอบังกา - (2,029,308 คน - ค.ศ. 2010)
เว็บไซต์babelprov.go.id
หมู่เกาะบังกาเบอลีตุง
ภาษาจีน邦加-勿里洞

หน่วยการบริหาร

แก้

พื้นที่จังหวัดเกอปูเลาวันบังกาเบอลีตุงแบ่งออกเป็น 6 อำเภอหรือกาบูปาเต็น 1 นครหรือโกตา และ 47 ตำบลหรือเกอจามาตัน[4][5]

อำเภอ
นคร

อ้างอิง

แก้
  1. ↑ Central Bureau of Statistics: Census 2010 เก็บถาวร 2017-11-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, retrieved 17 January 2011 (อินโดนีเซีย)
  2. ↑ "Hasil Sensus Penduduk 2010".
  3. ↑ "ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
  4. ↑ Statistik Indonesia 2021 (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. 2021-02-26. pp. 45–47. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.
  5. ↑ "Peraturan Kepala Badan Pusat Statistik Nomor 120 Tahun 2020 Tentang Klasifikasi Desa Perkotaan dan Perdesaan di Indonesia Tahun 2020" (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.

หนังสืออ่านเพิ่มเติม

แก้
  • Somers Heidhues, Mary F.(1992)Bangka tin and Mentok pepper : Chinese settlement on an Indonesian island Singapore : Social Isuues in Southeast Asia, Institute of Southeast Asian Studies. ISBN 981-3035-99-4
 

บทความประเทศอินโดนีเซียนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

ดูเพิ่มที่โครงการวิกิประเทศอินโดนีเซีย

เข้าถึงจาก "https://th.wiki.x.io/w/index.php?title=หมู่เกาะบังกาเบอลีตุง&oldid=11873074"