ล่อซุน

หน้านี้เป็นชื่อบุคคลจีน นามสกุลคือ หลู (盧)

ล่อซุน มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า หลู ซฺวิ่น (จีน: 盧遜; พินอิน: Lú Xùn) เป็นตัวละครในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์จีนในศตวรรษที่ 14 เรื่องสามก๊ก (ซานกั๋วเหยี่ยนอี้) เป็นขุนพลของรัฐจ๊กก๊กในยุคสามก๊ก

ล่อซุน (หลู ซฺวิ่น) 盧遜
ขุนพลแห่งจ๊กก๊ก
เกิด	ไม่ทราบ
ถึงแก่กรรม	ค.ศ. 263
สถานที่ถึงแก่กรรม	ลำเต๋ง
ชื่อภาษาจีน
อักษรจีนตัวเต็ม	盧遜
อักษรจีนตัวย่อ	卢逊
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Lú Xùn จู้อิน หลู ซฺวิ่น ภาษาหมิ่นใต้ เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน ล่อซุน
ยุคในประวัติศาสตร์	ยุคสามก๊ก

ล่อซุนเป็นตัวละครสมมติในนวนิยายสามก๊ก ไม่ปรากฏชื่อในบันทึกทางประวัติศาสตร์อย่างเป็นทางการ

ในนิยายสามก๊ก

ล่อซุนปรากฏเป็นตัวละครในนวนิยายสามก๊กตอนที่ 116 ตามความในนวนิยายสามก๊ก เมื่อจงโฮยขุนพลของรัฐวุยก๊กยกทัพบุกรัฐจ๊กก๊กในปี ค.ศ. 263 ล่อซุนในเวลานั้นอยู่รักษาด่านที่อำเภอลำเต๋ง (南鄭縣 หนานเจิ้งเซี่ยน; อยู่ในนครฮั่นจง มณฑลฉ่านซีในปัจจุบัน) ทราบข่าวว่าทัพวุยก๊กกำลังยกมาใกล้ จึงให้ซุ่มทหารถือหน้าไม้กลอยู่ที่สะพานป๊กเกียว (木橋 มู่เฉียว; แปลว่า "สะพานไม้") ที่อยู่หน้าด่าน สามารถโจมตีเคาหงี (許儀 สฺวี่ อี๋) นายทัพหน้าของฝ่ายวุยก๊กจนต้องล่าถอย ต่อมาจงโฮยนำทหารม้าร้อยกว่านายยกไปดูด้วยตนเอง ล่อซุนก็สั่งให้ทหารระดมยิงหน้าไม้กลออกไป จงโฮยจึงหันม้าหนี ล่อซุนนำทหารห้าร้อยนายออกจากด่านไล่ตามตี จงโฮยเร่งม้าข้ามสะพานป๊กเกียว แต่พื้นสะพานแตกเป็นรอยทำให้เท้าม้าของจงโฮยติดอยู่ในรอยแตกไม่สามารถขึ้นมาได้ จงโฮยจึงทิ้งม้าและออกวิ่ง ล่อซุนไล่ตามจงโฮยจะใช้ทวนแทง ทหารของวุยก๊กชื่อซุนไค (荀愷 สฺวิน ข่าย) หันกลับมาใช้เกาทัณฑ์ยิงถูกล่อซุน ล่อซุนตกม้าเสียชีวิต หลังจงโฮยยึดได้ด่านลำเต๋ง จึงเลื่อนตำแหน่งให้ซุนไคเป็นผู้พิทักษ์ทัพ (護軍 ฮู่จฺวิน) และสั่งประหารชีวิตเคาหงีฐานละเลยในการซ่อมแซมสะพานจนเป็นเหตุให้ขาม้าของจงโฮยติดอยู่ในรอยแตกบนสะพาน

ดูเพิ่ม

• รายชื่อบุคคลในยุคสามก๊ก
• รายชื่อตัวละครสมมติในยุคสามก๊ก

บรรณานุกรม

• ล่อกวนตง (คริสต์ศตวรรษที่ 14). สามก๊ก (ซานกั๋วเหยี่ยนอี้), ตอนที่ 116.