ภาษาแสก เป็นภาษาตระกูลขร้า-ไทที่ชาวแสกใช้พูดบริเวณสองฝั่งแม่น้ำโขงในแขวงคำม่วน ประเทศลาวและจังหวัดนครพนม ประเทศไทย ผู้พูดภาษานี้เหลือน้อยเพราะคนรุ่นใหม่หันไปพูดภาษาลาวและภาษาไทยถิ่นอีสานมากขึ้น

แสก
แถร̄ก
ประเทศที่มีการพูดลาว, ไทย
จำนวนผู้พูด10,000 คน  (2007–2015)[1]
ตระกูลภาษา
ระบบการเขียนอักษรไทย
รหัสภาษา
ISO 639-3skb

ตัวอย่าง

แก้

แม้ภาษาแสกจะอยู่ในตระกูลภาษาขร้า-ไท แต่ก็ได้มีการปะปนกับภาษาเวียดนามบางคำจึงมีลักษณะแตกต่างไปจากภาษาอีสานทั่วไป เช่น

แสก ไทย เทียบภาษาอื่น
เกดทุ่ง ปวดท้อง
เกดเทรา ปวดหัว
เค้า สะพาน เวียดนาม: cầu (เกิ่ว)

กวางตุ้ง: 橋 (ขิ่ว)

โคกพลา ภูเขา
จู้ น้ำนม
ดังกึ๊น กลางคืน
ดังแง้น กลางวัน
พา ภรรยา
ลุ้ย ลาก จีนกลาง: 拉 (ล้า)

กวางตุ้ง: 拉 (ล้าย)

ลู้ วิง
หง่อน อร่อย เวียดนาม: ngon (งอน)
หอก สามี
ห่อยผลั่ม หวีผม
เหล่าก๊าว เหม็นสาบ
ฮุนดี คนดี

อ้างอิง

แก้
  1. แสก ที่ Ethnologue (25th ed., 2022)  

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้