พระยานลราชสุวัจน์ (ทองดี นลราชสุวัจน์)

พระยานลราชสุวัจน์
(ทองดี นลราชสุวัจน์)
มหาอำมาตย์ตรี พระยานลราชสุวัจน์ ; (ทองดี นลราชสุวัจน์) ; ป.ม., ท.จ., ต.ช.
ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์; (ชั่วคราว)
	ดำรงตำแหน่ง; 9 มิถุนายน พ.ศ. 2489 – 16 มิถุนายน พ.ศ. 2489 ดำรงตำแหน่งร่วมกับ ; พระสุธรรมวินิจฉัย; สงวน จูฑะเตมีย์
กษัตริย์	พระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร
นายกรัฐมนตรี	ปรีดี พนมยงค์
ก่อนหน้า	ปรีดี พนมยงค์
ถัดไป	พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระชัยนาทนเรนทร; พระยามานวราชเสวี
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม
	ดำรงตำแหน่ง; 17 กันยายน พ.ศ. 2488 – 31 มกราคม พ.ศ. 2489
นายกรัฐมนตรี	หม่อมราชวงศ์เสนีย์ ปราโมช
ก่อนหน้า	ดิเรก ชัยนาม
ถัดไป	เจ้าพระยาศรีธรรมาธิเบศ
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	8 สิงหาคม พ.ศ. 2424; เมืองกรุงเก่า ประเทศสยาม
เสียชีวิต	6 มีนาคม พ.ศ. 2496 (71 ปี); จังหวัดพระนคร ประเทศไทย
ศาสนา	พุทธ
คู่สมรส	คุณหญิงอ่อน นลราชสุวัจน์

มหาอำมาตย์ตรี พระยานลราชสุวัจน์ ชื่อจริง ทองดี นลราชสุวัจน์ (สกุลเดิม วณิกพันธุ์ ; 8 สิงหาคม พ.ศ. 2424 - 6 มีนาคม พ.ศ. 2496) อดีตผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เป็นการชั่วคราว และอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรมในคณะรัฐมนตรีไทย คณะที่ 13

ประวัติ

พระยานลราชสุวัจน์ (ทองดี นลราชสุวัจน์) เป็นบุตรนายคง และนางจุ้ย เกิดเมื่อวันที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2424 ที่ตำบลหัวรอ อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา มีพี่น้องร่วมบิดามารดา 10 คน

พระยานลราชสุวัจน์ ถึงแก่อสัญกรรมเมื่อวันที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2496 พระราชทานเพลิงศพ ณ เมรุวัดมกุฏกษัตริยาราม วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2496^[1]

งานการเมือง

พระสุธรรมวินิจฉัย ได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ชั่วคราว และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรมในคณะรัฐมนตรีไทย คณะที่ 13^[2]

เมื่อ พ.ศ. 2489 หลังการลาออกของปรีดี พนมยงค์ พระยานลราชสุวัจน์ (ทองดี นลราชสุวัจน์) พระสุธรรมวินิจฉัย (ชม วณิกเกียรติ) และสงวน จูฑะเตมีย์ได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ชั่วคราว ตามมาตรา 11 ของรัฐธรรมนูญ และได้มีส่วนร่วมในการกราบบังคมทูลเชิญสมเด็จพระเจ้าน้องยาเธอ เจ้าฟ้าภูมิพลอดุลยเดชให้เสด็จขึ้นครองราชย์^[3]^[4]

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

พ.ศ. 2482 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์มงกุฎไทย (ป.ม.)^[5]
พ.ศ. 2473 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า ชั้นที่ 2 ทุติยจุลจอมเกล้า (ท.จ.) (ฝ่ายหน้า)^[6]
พ.ศ. 2462 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นที่ 3 ตริตาภรณ์ช้างเผือก (ต.ช.)^[7]
พ.ศ. 2478 – เหรียญพิทักษ์รัฐธรรมนูญ (พ.ร.ธ.)^[8]
พ.ศ. 2471 – เหรียญจักรพรรดิมาลา (ร.จ.พ.)^[9]
พ.ศ. 2468 – เหรียญศารทูลมาลา (ร.ศ.ท.)^[10]
พ.ศ. 2446 – เหรียญทวีธาภิเศก (ท.ศ.)
พ.ศ. 2450 – เหรียญรัชมงคล (ร.ร.ม.)
พ.ศ. 2451 – เหรียญรัชมังคลาภิเศก รัชกาลที่ 5 (ร.ม.ศ.5)
พ.ศ. 2454 – เหรียญบรมราชาภิเษก รัชกาลที่ 6 (ร.ร.ศ.6)
พ.ศ. 2468 – เหรียญบรมราชาภิเษก รัชกาลที่ 7 (ร.ร.ศ.7)
พ.ศ. 2475 – เหรียญเฉลิมพระนคร 150 ปี (ร.ฉ.พ.)

อ้างอิง

↑ อธิบายแผนที่พระนครศรีอยุธยากับคำวินิจฉัยของพระยาโบราณราชธานินทร์ ฉบับชำระครั้งที่ 2^{[ลิงก์เสีย]}
↑ พระบรมราชโองการ ประกาศ ตั้งและแต่งตั้งรัฐมนตรี (จำนวน ๒๒ ราย)
↑ บทที่ 3 สถาบันพระมหากษัตริย์ในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช^{[ลิงก์เสีย]}
↑ พระบรมราชโองการ ประกาศ ตั้งและแต่งตั้งนายตำรวจเอกเป็นหัวราชสำนัก (จำนวน ๑๖ ราย)
↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์, เล่ม ๕๖ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๒๗๐๑, ๑๑ ธันวาคม ๒๔๘๒
↑ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ในงานพระราชพิธีเฉลิมพระชนมพรรษา, เล่ม ๔๗ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๓๐๘๑, ๑๖ พฤศจิกายน ๒๔๗๓
↑ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์, เล่ม ๓๖ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๓๒๙๘, ๒๕ มกราคม ๒๔๖๒
↑ ราชกิจจานุเบกษา, บัญชีรายนามผู้ที่ได้รับพระราชทานเหรียญพิทักษ์รัฐธรรมนูญ, เล่ม ๕๒ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๔๙๙, ๒๖ พฤษภาคม ๒๔๗๘
↑ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์, เล่ม ๔๕ ตอน ๐ ง หน้า ๒๔๑๐, ๑๘ พฤศจิกายน ๒๔๗๑
↑ ราชกิจจานุเบกษา, ส่งเครื่องราชอิสริยาภรณ์ไปพระราชทาน, เล่ม ๔๓ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๔๖๑, ๒ พฤษภาคม ๒๔๖๙

[1] อธิบายแผนที่พระนครศรีอยุธยากับคำวินิจฉัยของพระยาโบราณราชธานินทร์ ฉบับชำระครั้งที่ 2^{[ลิงก์เสีย]}

[2] พระบรมราชโองการ ประกาศ ตั้งและแต่งตั้งรัฐมนตรี (จำนวน ๒๒ ราย)

[3] บทที่ 3 สถาบันพระมหากษัตริย์ในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช^{[ลิงก์เสีย]}

[พระบรมราชโองการ-4] พระบรมราชโองการ ประกาศ ตั้งและแต่งตั้งนายตำรวจเอกเป็นหัวราชสำนัก (จำนวน ๑๖ ราย)

[5] ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์, เล่ม ๕๖ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๒๗๐๑, ๑๑ ธันวาคม ๒๔๘๒

[6] ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ในงานพระราชพิธีเฉลิมพระชนมพรรษา, เล่ม ๔๗ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๓๐๘๑, ๑๖ พฤศจิกายน ๒๔๗๓

[7] ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์, เล่ม ๓๖ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๓๒๙๘, ๒๕ มกราคม ๒๔๖๒

[8] ราชกิจจานุเบกษา, บัญชีรายนามผู้ที่ได้รับพระราชทานเหรียญพิทักษ์รัฐธรรมนูญ, เล่ม ๕๒ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๔๙๙, ๒๖ พฤษภาคม ๒๔๗๘

[9] ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์, เล่ม ๔๕ ตอน ๐ ง หน้า ๒๔๑๐, ๑๘ พฤศจิกายน ๒๔๗๑

[10] ราชกิจจานุเบกษา, ส่งเครื่องราชอิสริยาภรณ์ไปพระราชทาน, เล่ม ๔๓ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๔๖๑, ๒ พฤษภาคม ๒๔๖๙

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

มหาอำมาตย์ตรี พระยานลราชสุวัจน์ (ทองดี นลราชสุวัจน์) ป.ม., ท.จ., ต.ช.


ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ (ชั่วคราว)
ดำรงตำแหน่ง 9 มิถุนายน พ.ศ. 2489 – 16 มิถุนายน พ.ศ. 2489 ดำรงตำแหน่งร่วมกับ พระสุธรรมวินิจฉัย สงวน จูฑะเตมีย์
กษัตริย์	พระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร
นายกรัฐมนตรี	ปรีดี พนมยงค์
ก่อนหน้า	ปรีดี พนมยงค์
ถัดไป	พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระชัยนาทนเรนทร พระยามานวราชเสวี
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม
ดำรงตำแหน่ง 17 กันยายน พ.ศ. 2488 – 31 มกราคม พ.ศ. 2489
นายกรัฐมนตรี	หม่อมราชวงศ์เสนีย์ ปราโมช
ก่อนหน้า	ดิเรก ชัยนาม
ถัดไป	เจ้าพระยาศรีธรรมาธิเบศ

ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	8 สิงหาคม พ.ศ. 2424 เมืองกรุงเก่า ประเทศสยาม
เสียชีวิต	6 มีนาคม พ.ศ. 2496 (71 ปี) จังหวัดพระนคร ประเทศไทย
ศาสนา	พุทธ
คู่สมรส	คุณหญิงอ่อน นลราชสุวัจน์