พระพินิจชนคดี (พินิจ อินทรทูต)

พลตำรวจเอก พระพินิจชนคดี มีชื่อจริงว่า พินิจ อินทรทูต (ชื่อเดิม: เซ่ง อินทรทูต) เป็นตำรวจชาวไทย เคยดำรงตำแหน่งรองอธิบดีกรมตำรวจ ผู้บัญชาการตำรวจนครบาลอดีตจเรตำรวจ และรักษาการผู้บัญชาการตำรวจสอบสวนกลาง เป็นหนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้งธนาคารกรุงเทพฯ พาณิชยการ เมื่อ พ.ศ. 2487 ดำรงตำแหน่งประธานกรรมการของธนาคารคนที่2 ต่อจากพลโท หม่อมเจ้าเสรฐศิริ กฤดากร เมื่อปี พ.ศ. 2492 และเป็นหนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้งบริษัท เสริมสุข จำกัด โดยมีตำแหน่งเป็นประธานบริษัท ซึ่งนำเข้าเครื่องดื่มประเภทน้ำอัดลมโคล่ายี่ห้อ เป๊ปซี่ เข้ามาจำหน่ายในประเทศไทย ในปี พ.ศ. 2496 และประธานกรรมการสอบสวนการสวรรคตของพระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดลหลังรัฐประหารในประเทศไทย พ.ศ. 2490 ซึ่งสุดท้ายศาลมีคำพิพากษาประหารชีวิตทหารมหาดเล็ก 3 คน

พินิจ อินทรทูต
เกิด	7 มิถุนายน พ.ศ. 2434 เมืองนนทบุรี จังหวัดนนทบุรี ประเทศสยาม
เสียชีวิต	9 กรกฎาคม พ.ศ. 2513
อาชีพ	ตำรวจ
คู่สมรส	ม.ล.อรุณ ม.ร.ว.บุญรับ ปราโมช
บิดามารดา	นายสุวรรณ (บิดา) นางใย (มารดา)

พระพินิจชนคดี เกิดที่บ้านเมืองนนทบุรี จังหวัดนนทบุรี เกิดมาในตระกูลคหบดี ปู่ท่านเป็นนายอากร ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นพระรัษฏานุกุลภักดี บิดานามว่านายสุวรรณ มาดรามีนามว่านางใย นาม้ดิมที่บิดาตั้งให้ คือนายยกเซ่ง ซึ่งต่อมาได้เปลี่ยนเป็น พินิจ อินทรทูต

พระพินิจชนคดีสมรสกับหม่อมหลวงอรุณ สนิทวงศ์ เป็นต้นสกุล"อินทรทูต"ซึ่งเป็นตระกูลชาวไทยเชื้อสายจีน ภายหลังเมื่อหม่อมหลวงอรุณ ถึงแก่อนิจกรรมแล้วจึงได้มาสมรสกับ หม่อมราชวงศ์บุญรับ ปราโมช พี่สาวของหม่อมราชวงศ์เสนีย์ ปราโมช และหม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช

ตำแหน่ง ยศ และบรรดาศักดิ์

• - ร้อยตำรวจตรี
• 21 สิงหาคม พ.ศ. 2460 - ร้อยตำรวจโท
• 20 ธันวาคม พ.ศ. 2460 - ขุนพินิจชนคดี ถือศักดินา ๔๐๐
• 20 ธันวาคม พ.ศ. 2462 - ร้อยตำรวจเอก
• 1 มกราคม พ.ศ. 2466 - หลวงพินิจชนคดี ถือศักดินา ๖๐๐
• 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2471 - พันตำรวจตรี
• 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2473 - พันตำรวจโท
• 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2474 - พระพินิจชนคดี ถือศักดินา ๘๐๐
• 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2475 - ผู้บังคับการตำรวจนครบาลธนบุรี
• 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2476 - ผู้บังคับการตำรวจนครบาลเหนือ
• 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2478 - พันตำรวจเอก
• 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2488 - พลตำรวจตรี
• 23 ธันวาคม พ.ศ. 2493 - จเรตำรวจ
• 22 มกราคม พ.ศ. 2494 - ผู้บัญชาการตำรวจนครบาล
• 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2494 - รองอธิบดีกรมตำรวจ
• 9 ตุลาคม พ.ศ. 2494 - พลตำรวจโท
• 1 มกราคม พ.ศ. 2498 - พลตำรวจเอก
• 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2498 - รักษาราชการแทนผู้บัญชาการตำรวจสอบสวนกลาง

กรณีสวรรคตของรัชกาลที่ 8

หลังรัฐประหาร 8 พฤศจิกายน 2490 รัฐบาลใหม่ได้เรียกเอาพระพินิจชนคดี ซึ่งขณะนั้นเป็นนายตำรวจนอกราชการแล้วกลับมารับราชการ ทำหน้าที่เป็นประธานกรรมการสอบสวนการสวรรคตของรัชกาลที่ 8 เขาถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้จ้างพยานเท็จเพื่อปรักปรำปรีดี พนมยงค์

• นายตี๋ ศรีสุวรรณ ขณะที่นายตี๋อายุ 102ปี ในปี พ.ศ. 2522 เขียนจดหมายไปขอขมานายปรีดีฯที่พำนักอยู่ที่ กรุงปารีส โดยสารภาพว่า พระพินิจเกลี้ยกล่อมว่า ถ้าให้การว่านายปรีดีฯกับพวกไปวางแผนร่วมที่บ้านพล.ร.ต.กระแสฯ เพื่อปลงพระชนม์ร.๘ จะให้เงินเลี้ยงนายตี๋จนตาย แต่เมื่อเสร็จคดีแล้วพระพินิจก็ไม่จ่ายให้อีกตามที่รับปากไว้ เวลานี้นายตี๋รู้สึกเสียใจมากจึงได้เขียนจดหมายมาขอขมาต่อนายปรีดีฯ
• พล.ร.ต.กระแส ได้เขียนพินัยกรรมไว้ เล่าถึงการถูกข่มขู่คุกคามโดยพระพินิจชนคดี ว่าถ้าไม่ยอมทำตามจะต้องถูกจับติดคุก และถ้ายอมทำตามจะให้จอมพลฯช่วยหางานให้ทำอีกด้วย และข้อพิสูจน์หักล้างพยานเท็จ ต่อมาได้นำบันทึกนี้ไปเป็นเอกสารประกอบคำฟ้องในศาล เมื่อนายปรีดีทำการฟ้องหมิ่นประมาทผู้กล่าวร้ายปรีดี

งานเขียน

• หนังสือ คำพิพากษา ศาลอุทธรณ์ ศาลฎีกา พร้อมด้วยคำแถลงของพนักงานอัยการโจทก์ ความอาญา คดีประทุษฐร้ายต่อพระองค์พระมหากษัตริย์รัชกาลที่ ๘ ตีพิมพ์ 10 มกราคม 2498
• หนังสือ นิทานตำรวจ ฉบับสมบูรณ์ หนังสืออนุสรณ์ พลตำรวจเอก พระพินิจชนคดี (พินิจ อินทรทูต) ตีพิมพ์ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2513

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

• พ.ศ. 2497 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)
• พ.ศ. 2495 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)
• พ.ศ. 2510 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า ชั้นที่ 2 ทุติยจุลจอมเกล้าวิเศษ (ท.จ.ว.) (ฝ่ายหน้า)
• พ.ศ. 2508 – เหรียญชัยสมรภูมิ สงครามมหาเอเชียบูรพา (ช.ส.)
• พ.ศ. 2478 – เหรียญพิทักษ์รัฐธรรมนูญ (พ.ร.ธ.)
• พ.ศ. 2486 – เหรียญช่วยราชการเขตภายใน การรบสงครามมหาเอเชียบูรพา (ช.ร.)
• พ.ศ. 2473 – เหรียญจักรมาลา (ร.จ.ม.)
• พ.ศ. 2481 – เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 8 ชั้นที่ 3 (อ.ป.ร.3)
• พ.ศ. 2498 – เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 9 ชั้นที่ 2 (ภ.ป.ร.2)