จักรพรรดิเคไต

จักรพรรดิเคไต (ญี่ปุ่น: 継体天皇; โรมาจิ: Keitai-tennō; สวรรคต 10 มีนาคม ค.ศ. 531) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นในตำนานองค์ที่ 26 ตามลำดับการสืบราชสันตติวงศ์แบบดั้งเดิม

จักรพรรดิเคไต 継体天皇
กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งยามาโตะ
พระบรมราชานุเสาวรีย์เคไตที่เขาอาซูวะ จังหวัดฟูกูอิ ประเทศญี่ปุ่น
จักรพรรดิญี่ปุ่น
ครองราชย์	3 มีนาคม ค.ศ. 507 – 10 มีนาคม ค.ศ. 531
ก่อนหน้า	บูเร็ตสึ
ถัดไป	อังกัง
พระราชสมภพ	ค.ศ. 450
สวรรคต	10 มีนาคม ค.ศ. 531(531-03-10) (80–81 ปี)
ฝังพระศพ	มิชิมะ โนะ อากินุ โนะ มิซาซางิ (ญี่ปุ่น: 三島藍野陵; โรมาจิ: Mishima no Akinu no misasagi; โอซากะ)
คู่อภิเษก	ทาชิรากะ
พระราชบุตร กับพระองค์อื่น ๆ...	จักรพรรดิคิมเม จักรพรรดิอังกัง จักรพรรดิเซ็งกะ
พระสมัญญานาม ชิโงแบบจีน: จักรพรรดิเคไต (継体天皇) ชิโงแบบญี่ปุ่น: โอโฮโดะ โนะ ซูเมรามิโกโตะ (雄大迹天皇)
ราชสกุล	ราชวงศ์ญี่ปุ่น
พระราชบิดา	ฮิโกอูชิ โนะ โอกิมิ
พระราชมารดา	ฟูริฮิเมะ

แม้ว่าไม่สามารถกำหนดวันที่แน่นอนให้กับพระชนมชีพหรือรัชสมัยของจักรพรรดิองค์นี้ แต่โดยทั่วไปถือว่าพระองค์ครองราชย์ในช่วงวันที่ 3 มีนาคม ค.ศ. 507 ถึง 10 มีนาคม ค.ศ. 531

เรื่องราวตามตำนาน

เคไตถือเป็นผู้ปกครองประเทศในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 6 แต่มีข้อมูลเกี่ยวกับพระองค์อยู่น้อย

บันทึกในโคจิกิและนิฮงโชกิก็มีความแตกต่างกัน โดยโคจิกิระบุปีพระราชสมภพที่ ค.ศ. 485 และปีสวรรคตอยู่ในวันที่ 9 เมษายน ค.ศ. 527 ในข้อมูลเพิ่มเติม พระองค์ได้รับการเรียกขานเป็น โอโฮโดะ (ญี่ปุ่น: 袁本杼; โรมาจิ: Ohodo) ส่วนนิฮงโชกิระบุปีพระราชสมภพที่ ค.ศ. 450 และระบุปีสวรรคตในวันที่ 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 531 หรือ 534 ในบันทึกประวัติศาสตร์ พระองค์ได้รับการเรียกขานเป็น โอโฮโดะ (ญี่ปุ่น: 男大迹; โรมาจิ: Ohodo) และ ฮิโกฟูโตะ (ญี่ปุ่น: 彦太; โรมาจิ: Hikofuto)

ในบันทึกประวัติศาสตร์ฉบับอื่น ๆ กล่าวกันว่าพระองค์เคยเป็นกษัตริย์แห่งโคชิ กลุ่มชนเผ่าขนาดเล็กที่ดูเหมือนจะอยู่ในพื้นที่ตอนเหนือของญี่ปุ่นตอนกลาง บางทีอาจไกลไปจนถึงชายฝั่งทะเลญี่ปุ่น งานอ้างอิงประวัติศาสตร์สมัยใหม่บางเล่มเรียกเคไตแค่เพียง กษัตริย์โอโฮโดะแห่งโคชิ

พระราชพงศาวลี

เคไตไม่ได้เป็นพระราชโอรสของจักรพรรดิองค์ก่อนหน้า โดยโคจิกิและนิฮงโชกิรายงานว่า บูเร็ตสึสวรรคตโดยไม่มีผู้สืบทอด ในตอนนั้นเคไต พระราชนัดดารุ่นที่ 5 ของจักรพรรดิโอจิง จึงเสด็จมาและขึ้นครองราชย์

ถ้าจักรพรรดิเคไตเริ่มต้นราชวงศ์ใหม่ดังที่นักประวัติศาสตร์บางส่วนเชื่อ นั่นจะทำให้จักรพรรดิบูเร็ตสึเป็นพระมหากษัตริย์องค์สุดท้ายในราชวงศ์แรกของญี่ปุ่นที่ได้รับการบันทึก

รัชสมัย

เคไตประกาศขึ้นครองราชย์ที่คูซูฮะในพื้นที่ทางตอนเหนือของแคว้นคาวาจิ (ปัจจุบันคือฮิรากาตะ จังหวัดโอซากะ) และอภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงทาชิรากะ พระกนิษฐภคินีในจักรพรดริบูเร็ตสึ คาดว่าการสืบทอดตำแหน่งของพระองค์ไม่ได้รับการต้อนรับจากทุกคน และต้องใช้เวลาประมาณ 20 ปีก่อนที่เคไตจะได้เข้าแคว้นยามาโตะ ศูนย์กลางทางการเมืองของญี่ปุ่นในขณะนั้น

ในช่วงปลายรัชสมัยใน ค.ศ. 527 หรือ 528 เกิดการกบฏอิวาอิในแคว้นสึกูชิ คีวชู เคไตทรงแต่งตั้ง[โมโนโนเบะ โนะ อารากาบิ]]เป็นโชกุนและส่งเขาไปปราบกบฏที่คีวชู

ในบรรดาพระราชโอรสของพระองค์ มีเพียงจักรพรรดิอังกัง, จักรพรรดิเซ็งกะ และจักรพรรดิคิมเมที่ขึ้นครองราชย์

ดูเพิ่ม

• จักรพรรดิญี่ปุ่น
• รายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น

บรรณานุกรม

• Aston, William George. (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
• Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
• Hall, John Whitney. (1993). The Cambridge history of Japan: Ancient Japan, Vol. I. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-22352-2
• Kim Yong Woon (2009). History and the Future are One (천황은 백제어로 말한다). Seoul.
• Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
• Seeley, Christopher. (1991). A History of Writing in Japan. Leiden: Brill Publishers. ISBN 978-9-004-09081-1—reprinted by University of Hawaii Press (2000). ISBN 978-0-8248-2217-0
• Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
• Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842