จนโยฏ (อูรดู: چنیوٹ) หรือ จนิโอฏ (คุรมุขี: ਚਨਿਓਟ) หรือ ชินิโอต (อักษรโรมัน: Chiniot) เป็นนครและศูนย์กลางการปกครองของอำเภอจนโยฏ แคว้นปัญจาบ ประเทศปากีสถาน ตั้งอยู่บนฝั่งของแม่น้ำเจนัพ มีประชากรมากที่สุดอันดับที่ 28 ของประเทศ เป็นที่รู้จักจากศิลปะและสถาปัตยกรรมที่สวยงาม มีสถานที่สำคัญเช่น โอมาร หยัต มหัล

จนโยฏ

چنیوٹ
ตามเข็มจากบน: ศาลชาห์ บูร์ฮัน (Shah Burhan Shrine), ด้านนอกกและด้านในของมัสยิดชาฮี, โอมาร หายัต มหัล
ตามเข็มจากบน: ศาลชาห์ บูร์ฮัน (Shah Burhan Shrine), ด้านนอกกและด้านในของมัสยิดชาฮี, โอมาร หายัต มหัล
จนโยฏตั้งอยู่ในแคว้นปัญจาบ
จนโยฏ
จนโยฏ
จนโยฏตั้งอยู่ในประเทศปากีสถาน
จนโยฏ
จนโยฏ
พิกัด: 31°43′10″N 72°59′3″E / 31.71944°N 72.98417°E / 31.71944; 72.98417
ประเทศ ปากีสถาน
จังหวัดแคว้นปัญจาบ ปัญจาบ
เขตไฟซาลาบาด
อำเภอจนิโอฏ
การปกครอง[2]
 • ประเภทคณะกรรมการเทศบาล
 • ประธานตำแหน่งว่าง[1]
ความสูง179 เมตร (587 ฟุต)
ประชากร
 (สำมะโนปี 2023)[3]
 • นคร318,165 คน
 • อันดับที่ 28 ของประเทศ
เขตเวลาUTC+5 (PST)
 • ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)UTC+6 (PDT)
รหัสไปรษณีย์35400
รหัสโทรศัพท์047
เว็บไซต์www.mcchiniot.lgpunjab.org.pk/Administrative-Setup.html

ไม่เป็นที่ทราบแน่ชัดว่าจนโยฏมีที่มาจากไหน[4] ในบางบันทึกระบุว่านครนี้สถาปนาขึ้นโดยลูกสาวของกษัตริย์โลราณที่มีชื่อว่า จันทนะ (Chandan) ซึ่งเดินทางมาพบบริเวณนี้ขณะออกล่าสัตว์และประทับใจในความสวยงาใของพื้นที่มาก จึงดำริสร้างเมืองขึ้นและตั้งชื่อว่า จันทนีโอฏ (Chandaniot[5] หรือ Chandniot)[6] ตามชื่อตนเอง ต่อมาชื่อนี้ย่นย่อลงจนเป็นชื่อในปัจจุบันแทน[7]

ในสมัยจักรวรรดิโมกุล จนโยฏอยู่ภายใต้ปกครองของ ซูบะฮ์ ละฮอร์ และเจริญสูงสุดในรัชสมัยของชะฮ์จะฮัน โดยเฉาพะสมัยผู้ปกครองแคว้น นาวับ ซะดุลละฮ์ ข่าน (Nawab Sadullah Khan) ชาวเผ่า Thahim[5] (ในตำแหน่ง 1640 - 1656)[8] ที่ซึ่งมีการสร้างมัสยิดชาฮีขึ้น[5] ช่างศิลป์ของจนโยฏเป็นที่รู้จักจากฝีมือในสมัยโมกุลจนได้รับความไว้วางใจให้ไปสร้างงานศิลปะในทัชมาฮาล และมัสยิดวะซีร ข่าน[6]

อ้างอิง

แก้
  1. "Administrators' appointments planned as Punjab LG system dissolves today". The Nation (newspaper). 31 December 2021. สืบค้นเมื่อ 8 January 2022.
  2. "MC Chiniot: Administrative Setup". Local Government Punjab. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 April 2018. สืบค้นเมื่อ 2018-04-25.
  3. Citypopulation.de Population of Chiniot Municipal Council
  4. Steedman, E. B. (1882). Report on the Revised Settlement of the Jhang District of the Punjab, 1874-1880 (ภาษาอังกฤษ). W. Ball.
  5. 5.0 5.1 5.2 Gazetteer of the Jhanq District (ภาษาอังกฤษ). Punjab Government Press. 1884.
  6. 6.0 6.1 Hasan, Arif; Raza, Mansoor (2009). Migration and Small Towns in Pakistan (ภาษาอังกฤษ). IIED. ISBN 9781843697343.
  7. Journal of Central Asia (ภาษาอังกฤษ). Centre for the Study of the Civilizations of Central Asia, Quaid-i-Azam University. 1992.
  8. Thahim, Abdul Razak A. (1980). Book on History of Ancient Arab Tribe Tamim (ภาษาอังกฤษ). A.R.A. Thahim.