เวิลด์แชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิง

เวิลด์แชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิง
	WCW offices were located within the CNN Center.
อุตสาหกรรม	มวยปล้ำอาชีพ
ก่อนหน้า	เอ็นดับเบิลยูเอ ไมด์-แอตแลนติกแชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิง; จอร์เจียแชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิง; จิมครอกเคทท์โปรโมชั่น; เอ็นดับเบิลยูเอ เวิลด์แชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิง; ยูนิเวอร์แซลเรสต์ลิงคอร์ปอเรชั่น; เวิลด์แชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิง
ก่อตั้ง	ค.ศ. 1988
ผู้ก่อตั้ง	เท็ด เทอเนอร์
เลิกกิจการ	ค.ศ. 2001
สำนักงานใหญ่	Atlanta, Georgia , USA
บุคลากรหลัก	Ted Turner; (Owner, 1988-2001); Eric Bischoff; (Various executive roles, 1993-1999; 2000)
เจ้าของ	เท็ด เทอเนอร์ (1988-2001); วินซ์ แมคแมน (2001-ปัจจุบัน)
บริษัทแม่	ระบบแพร่สัญญาณเทอร์เนอร์ (1988–1996); Time Warner (1996–2001); World Wrestling Entertainment (WWE) (2001-ปัจจุบัน)
เว็บไซต์	www.wwe.com/classics/wcw/

เวิลด์แชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิง เป็นสมาคมมวยปล้ำอาชีพที่มีอยู่ตั้งแต่ 1988-2001 มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่ แอตแลนต้า, รัฐจอร์เจีย ก่อตั้งโดย เท็ด เทอเนอร์ ปัจจุบันสมาคมนี้ได้ปิดตัวลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ในกลางทศวรรษที่ 1990 WCW ได้ปรับตัวดีขึ้นอย่างมากจากผลการดำเนินงานทางเศรษฐกิจของ เอริก บิสชอฟฟ์ เป็นผู้อำนวยการบริหาร อาทิเช่น การจ้างงานของอดีตสตาร์นักมวยปล้ำอย่าง ฮัลค์ โฮแกน, แรนดี ซาเวจ, ร็อดดี ไพเพอร์, สก็อตต์ ฮอลล์ และเควิน แนช ,การแนะนำของรายการโทรทัศน์ผ่านเคเบิลทีวี Monday Nitro และการนำไปสู่สงครามเรตติ้งรายการทีวีมันเดย์ไนท์ วอร์ กับมันเดย์ไนท์ รอว์ ของดับเบิลยูดับเบิลยูอี โดยการสร้างสรรค์ และการตีการตลาดของทีมนักมวยปล้ำ New World Order (nWo) ซึ่งเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงบทบาทของ Hulk Hogan จากที่มีแฟนคลับที่ชื่นชอบมากมายยาวนานให้กลายเป็นอธรรมที่โดดเด่นในทีม และแนวคิดใหม่อื่น ๆ WCW ยังได้พัฒนานักมวยปล้ำรุ่นครุย์เซอร์เวทให้มีชื่อเสียงโด่งดัง ซึ่งโชว์การปล้ำแบบโลดโผนอย่างรวดเร็ว และได้รับแรงบันดาลใจจากสไตล์มวยปล้ำประเภท lucha libre

ในอีกหลายปีต่อมา สมาคมยังได้ส่งเสริมการขายนักมวยปล้ำที่สำคัญเช่น Bill Goldberg, Scott Hall, Booker T, Diamond Dallas Page, Scott Steiner, Jeff Jarrett, Chris Benoit และThe Giant (หลังเป็น Big Show ใน WWF) WCW ได้บดบังความนิยม WWE ในประเทศสหรัฐอเมริกา และทั่วโลกมากที่สุดใช่วงยุคทศวรรษที่ 1990 แม้กระนั้นทางการเงินและความคิดสร้างสรรค์มากมายที่นำไปสู่บริษัทที่สูญเสียการเป็นผู้นำใน WWF ต่อมา WWE ได้ซื้อกิจการต่อจาก Turner (ปัจจุบันชื่อ Time Warner) หลังจากที่เป็นเจ้าของมาจนถึงปี ค.ศ. 2001 ตั้งแต่ปี 2001 ภาพและวิดีโอของ WCW ได้รับการเผยแพร่อย่างกว้างขวางในสื่อที่เป็นเจ้าของโดย WWE

ประวัติ

ยุคแรกเริ่ม ณ. เอ็นดับเบิลยูเอ

ถึงแม้ว่า เวิลด์แชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิง เป็นชื่อที่นำมาใช้โดยโปรโมเตอร์ จิม บาร์เน็ตต์ การส่งเสริมการขายในประเทศออสเตรเลียของเขา สมาคมแรกในประเทศสหรัฐอเมริกาที่จะใช้ เวิลด์แชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิง ชื่อสมาคม (แต่ก็ไม่เคยเรียกว่า "ดับเบิลยูซีดับเบิลยู" ) ในวงกว้างคือ จอร์เจียแชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิง (จีซีดับเบิลยู)

หลังจากที่ได้ก่อตั้งบริษัทของตัวเอง นั้นก็คือ ไททัน สปอร์ท จำกัด ขึ้นในปี ค.ศ. 1980 และในปี ค.ศ. 1982 วินเซนต์ เคนเนดี แม็กแมเฮิน ได้ซื้อกิจการของบิดานั่นก็ คือ แคปิเทิลเรสต์ลิงคอร์ปอเรชั่น (ซีดับเบิลยูซี) และได้รวมเข้าไปในบริษัท ไททัน สปอร์ท จำกัด หลังจากนั้นก็ได้เปลี่ยนชื่อมีเป็น เวิลด์เรสต์ลิงเฟดดิเรชั่น (ดับเบิลยูดับเบิลยูเอฟ) และได้กลายเป็นสมาคมชั้นนำในอเมริกาเหนือ และในฝั่งของ จีซีดับเบิลยู ก็ได้คิดค้นชื่อ เวิลด์แชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิง ในความพยายามที่จะแข่งขันกัน ในปี ค.ศ. 1982 จีซีดับเบิลยู ก็ได้เปลี่ยนชื่อของรายการโทรทัศน์ของมัน (และทำให้เผชิญในที่สาธารณะ) เพื่อ เวิลด์แชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิง นับตั้งแต่ได้เริ่มต้นแสดงให้เห็นถึงการทำงานในพื้นที่ "เป็นกลาง" อาทิ เช่น รัฐโอไฮโอ และรัฐมิชิแกน ความพยายามเหล่านี้ช่วยให้ จีซีดับเบิลยู แข่งขันกับ ดับเบิลยูดับเบิลยูเอฟ ที่เป็นสมาคมทั้งคู่ได้ข้อเสนอการรักษาความปลอดภัยทางโทรทัศน์และพยายามที่จะกลายเป็นระดับประเทศในตรงข้ามกับหน่วยงานกับระดับภูมิภาค การเปลี่ยนชื่อนี้ช่วยทำให้ จีซีดับเบิลยู สมาคมชั้นนำอีกครั้งจน ดับเบิลยูดับเบิลยูเอฟ ก็สามารถออกจาก เอ็นดับเบิลยูเอ อย่างเป็นทางการและสร้างการแสดง นั่นก็คือ ดับเบิลยูดับเบิลยูเอฟ ออลล์อเมริกันเรสต์ลิง เอ็นดับเบิลยูเอ นำโดยประธานสมาคมของ ไมด์-แอตแลนติกแชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิง จิม ครอคเคทท์ ที่ตอบโต้ด้วยการสร้าง สตาร์เคด ในฤดูใบไม้ร่วงของปี ค.ศ. 1983 ที่ทำให้แรงขับเคลื่อนกลับไปยังชั้นนำแต่ วินซ์ แม็กแมเฮิน เป็นอีกครั้งในการคืนนำไปสู่ชัยชนะอย่าง ฮัลค์ โฮแกน ของโลกในที่ เมดิสันสแควร์การ์เดน ในเดือนมกราคมปี ค.ศ. 1984 เช่นเดียวกับการสร้างรายการโทรทัศน์ นั่นก็คือ ทิวส์เดย์ไนท์ไททันส

ในวันที่ 9 เมษายน ค.ศ. 1984 พี่น้องบริสโก้ ได้ขายหุ้นใน จีซีดับเบิลยู ของตนรวมทั้งช่วงเวลาที่สำคัญในเครือข่ายเคเบิลทีวีช่อง ทีบีเอส ของพวกเขาเพื่อ วินซ์ แม็กแมเฮิน อย่างไรก็ตามผู้ชมหลักของ จีซีดับเบิลยู ก็ไม่ได้สนใจในวิธีการที่ในแบบการ์ตูนของ ดับเบิลยูดับเบิลยูเอฟ ก็น่าพอใจในสไตล์กีฬาอย่างมากขึ้น จึงเป็นผลให้ขณะที่ จีซีดับเบิลยู เป็นผู้ชมโทรทัศน์ที่ซื่อสัตย์ในการกลับมาในช่อง ทีบีเอส เมื่อ 14 กรกฎาคม ค.ศ. 1984 และเห็นว่า ดับเบิลยูดับเบิลยูเอฟ ได้เขียนโปรแกรมรายการแทนที่จะเป็นพวกเขาถูกทำลายและส่งคำร้องเรียนไปยังเครือข่ายที่เรียกร้องการกลับมาของ จีซีดับเบิลยู ที่สถานี ในวันนั้นได้ไปตั้งแต่อยู่ในมวยปล้ำเก่า ๆ ในยุค แบล็คแซทเทอร์เดย์ การเพิ่มเลตติ้งที่เน้นเป็นความจริงที่ว่าแม้จะมีแนวโน้มที่เดิมจะผลิตรายการต้นฉบับสำหรับช่วงเวลาของสถานี ทีบีเอส วินซ์ แม็กแมเฮิน จึงเลือกแทนเพื่อให้แสดงเฉพาะคลิปไฮไลท์ที่มีในช่อง ทีบีเอส จากการเขียนรายการของ ดับเบิลยูดับเบิลยูเอฟ อื่น ๆ ที่ย้ายเครือข่ายความฉุนเฉียวใหญ่ เท็ด เทอเนอร์ และเป็นปัจจัยสำคัญในการตัดสินใจของเขาที่จะยุติการแสดงของ ดับเบิลยูดับเบิลยูเอฟ ในเครือข่ายของเขา แต่โชคดีสำหรับที่ เท็ด เทอเนอร์ ,โอเล่ แอนเดอร์สัน ได้ปฏิเสธที่จะขายหุ้นของเขาใน จีซีดับเบิลยู เพื่อ ดับเบิลยูดับเบิลยูเอฟ และเขาร่วมกับผู้ถือหุ้น และถือออกจากเพื่อน ได้แก่ เฟร็ด วอร์ด และ ราล์ฟ ฟรีด ที่จะสร้างสมาคมแชมเปี้ยนชิพสที่จอร์เจีย หลักประกันอย่างรวดเร็วของ เท็ด เทอเนอร์ ในทางโทรทัศน์การจัดการกับสมาคมใหม่ เช่นเดียวกับสมาคม บิล วัตต์ ไมด์-เซาธ์เรสต์ลิง

จิมครอกเคทท์โปรโมชั่น

ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1985 วินซ์ แม็กแมเฮิน ได้ขายช่องสถานี ทีบีเอส เวลาของเขาและ "เวิลด์แชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิง" ชื่อไปของ จิมครอกเคทท์โปรโมชั่น (เจซีพี)^[4] และเป็นเจ้าของโดย จิม ครอกเคทท์ จูเนียร์ ภายใต้ความกดดันจาก เท็ด เทอเนอร์ ฝั่งของ ดับเบิลยูดับเบิลยูเอฟ และซุปเปอร์สตาร์ใหญ่ของ ฮัลค์ โฮแกน ในตอนนี้ตัวเลขที่เหนือกว่าของมวยปล้ำหลังจากประสบความสำเร็จในครั้งแรกในศึก เรสเซิลเมเนีย ดังนั้นการขายที่เกิดขึ้นจะประสบความสำเร็จนำ บริษัท ในรูปร่างที่ดีขึ้นใหม่ของ ดับเบิลยูซีดับเบิลยู ซึ่งขณะนี้การรวมกันของ เจซีพี (ไมด์-แอดแลนติกเรสต์ลิง) และสมาคม แชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิงจากจอร์เจีย เป็นได้ในขณะนี้แสดงด้านบน ทีบีเอส และ จิม ครอกเคทท์ จูเนียร์ ได้กลายเป็นกรรมการผู้จัดการใหญ่เป็นครั้งที่สองของ เอ็นดับเบิลยูเอ^[5]

โดยปี ค.ศ. 1986 จิมครอกเคทท์โปรโมชั่น ได้ควบคุมบางส่วนที่สำคัญของ เอ็นดับเบิลยูเอ รวมทั้งเขตพื้นที่ เอ็นดับเบิลยูเอ แบบดั้งเดิมในภาคเหนือและในรัฐเซาท์แคโรไลนา, รัฐจอร์เจีย, และในเมืองเซนต์หลุยส์ เจซีพี ถูกผสาน เอ็นดับเบิลยูเอ เขตพื้นที่ที่เป็นกลุ่มหนึ่งในการส่งเสริมภายใต้แบนเนอร์ เอ็นดับเบิลยูเอ เวิลด์แชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิง และความบาดหมางระหว่าง จิม ครอกเคทท์ จูเนียร์ และ วินซ์ แม็กแมเฮิน ต่อมา ดับเบิลยูดับเบิลยูเอฟ ได้ผุดขึ้นและ บริษัทได้พยายามที่จะชนะในเชิงเล่ห์เหลี่ยมแต่ละอื่น ๆ ที่จะได้รับช่องโทรทัศน์ที่สำคัญที่เป็นของ ดับเบิลยูดับเบิลยูเอฟ แต่ก็สามารถที่จะกลายเป็นตีในเมืองเซนต์หลุยส์ (และส่วนที่เหลือของรัฐมิสซูรี เช่นกัน) ซึ่งนำปัญหาไปที่สมาคม เอ็นดับเบิลยูเอ ในกลางสหรัฐอเมริกา ต่อมา ดับเบิลยูดับเบิลยูเอฟ ก็สามารถกลายเป็นทั่วประเทศรวมทั้งเป็นความบาดหมางระหว่าง ฮัลค์ โฮแกน และ พอล ออร์นดอฟฟ์ ได้ยื่นอุทธรณ์ไปยังผู้ชมที่มีขนาดใหญ่ในต่อไปนี้ ต่อมา บ็อบ ไกเกิล ได้กลายเป็นกรรมการผู้จัดการใหญ่เป็นครั้งที่สองของ เอ็นดับเบิลยูเอ^[5]

ในปีเดียวกัน เจซีพี ได้ซื้อสมาคม ฮาร์ตออฟอเมริกันสปอร์ทแอตเติร์ชชั่น ผู้ส่งเสริมในพื้นที่ศูนย์กลางอเมริกาซึ่งเป็นเจ้าของสิทธิ์ในการส่งเสริมการแสดงกีฬามวยปล้ำผ่านทางรัฐแคนซัส ,รัฐมิสซูรี และรัฐไอโอวา

ดับเบิลยูซีดับเบิลยู ภายใต้ผู้นำของ เท็ด เทอเนอร์

ในปี ค.ศ. 1988 จิมครอกเคทท์โปรโมชั่น ได้ขายกิจการมวยปล้ำให้กับ เท็ด เทอเนอร์ เนื่องจากมีปัญหาทางการเงิน และจดทะเบียนโดย สถานี ทีบีเอส ในนามของ ยูนิเวอร์แซลเรสต์ลิงคอร์ปอเรชั่น ต่อมา เท็ด เทอเนอร์ ได้สัญญาให้กับแฟน ๆ ดับเบิลยูซีดับเบิลยู ว่าจะเป็นรูปแบบนักกีฬาที่มุ่งเน้นจาก เอ็นดับเบิลยูเอ

การควบรวมกิจการกับ ดับเบิลยูซีดับเบิลยู และ อีซีดับเบิลยู

ในช่วงนั้น สมาคม ดับเบิลยูซีดับเบิลยู ซึ่งเป็นคู่แข่งคนสำคัญของ WWF ได้ประสบปัญหาอย่างรุนแรง ภายหลังจากที่พวกเขาพ่ายแพ้สงครามเรตติ้งให้กับ WWF มาโดยตลอดนับตั้งแต่ปี 1998 แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขานั้นอยู่รอดได้ ก็เนื่องจากการที่ Ted Turner ผู้เป็นเจ้าของ WCW ได้ตัดสินใจควบรวมกิจการระหว่าง Turner Broadcasting System ซึ่งเข้าเป็นเจ้าของเข้ากับ Time Warner บริษัทใหม่ที่เกิดจากการควบรวมกิจการกันระหว่าง Turner Broadcasting System กับ Time Inc. บริษัทสื่อสารมวลชนรายใหญ่ เจ้าของนิตยสาร Time แต่ทว่า ภายหลังจากที่ Time Warner เข้าควบรวมกิจการกับ AOL หรือ American Online บริษัทด้านโทรคมนาคมชื่อดังในสหรัฐอเมริกากลายเป็น AOL Time Warner อำนาจของ Ted Turner ภายในบริษัทจึงถูกจำกัดลง ส่งผลให้ AOL Time Warner ตัดสินใจที่จะไม่ต้องการให้ WCW เป็น 1 ในธุรกิจของพวกเขาอีกต่อไป ในที่สุด ในเดือนมีนาคม ปี 2001 WWF Entertainment จึงเข้าซื้อกิจการของ World Championship Wrestling หรือ WCW จาก AOL Time Warner ด้วยมูลค่าการซื้อขายตามรายงาน 7 ล้านดอลลาร์สหรัฐ และจากการซื้อสมาคม WCW ได้ทำให้ WWF กลายเป็นสมาคมมวยปล้ำที่ใหญ่ที่สุดในโลก และเป็นสมาคมในทวีปอเมริกาเหนือเพียงสมาคมเดียวที่ได้ชื่อว่าเป็นสมาคมยักษ์ใหญ่จนกระทั่งการถือกำเนิดขึ้นของสมาคม Total Nonstop Action Wrestling หรือ TNA ในปี 2002 ในขณะเดียวกัน ทรัพย์สินทั้งหมดของสมาคม Extreme Championship Wrestling หรือ ECW ซึ่งถูกยึดภายหลังจากที่ประสบปัญหาจนล้มละลายในเดือนเมษายน ปี 2001 ก็ได้ถูกยึดเป็นกรรมสิทธิ์ของ WWF (ขณะนั้นเป็น WWE แล้ว) ในช่วงกลางปี 2003 นั่นเอง

ตำแหน่งแชมป์เปี้ยนทั้งหมด

Championship	Notes
NWA World Heavyweight Championship	The world title of the National Wrestling Alliance. It was defended within WCW from 1988 until 1993.
NWA World Tag Team Championship	The world tag team title of the National Wrestling Alliance. It was defended within WCW from through 1993.
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู ครูเซอร์เวท แชมเปี้ยนชิพ	The title was established under WCW in 1996 and would continue to be used after WCW's purchase by the WWF until March 2008, when it was retired as the WWE Cruiserweight Championship.
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู ครูเซอร์เวท แทกทีม แชมเปี้ยนชิพ	The title was established under WCW in March 2001 but was retired after the WCW's purchase by the WWF.
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู ไลฟ์เฮฟวี่เวท แชมเปี้ยนชิพ	เข็มขัดเส้นนี้ใช้ในสมาคม WCW ตั้งแต่ในปี ค.ศ. 1991 และยกเลิกในเดือนกันยายน ค.ศ. 1992
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู ฮาร์ดคอร์ แชมเปี้ยนชิพ	เข็มขัดเส้นนี้ใช้ในสมาคม WCW ตั้งแต่ในปี ค.ศ. 1999 และยกเลิกในเดือนมกราคม ค.ศ. 2001
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู อินเตอร์เนชั่นแนล เวิลด์ เฮฟวี่เวท แชมเปี้ยนชิพ	เข็มขัดรองเส้นนี้ใช้ในสมาคม WCW ตั้งแต่ในปี ค.ศ. 1993 ภายใต้ WCW และยกเลิกในปี ค.ศ. 1994
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู ยูไนเต็ดสเตท เฮฟวี่เวท แชมเปี้ยนชิพ	The second highest ranked title used in WCW. It was established in 1975 under NWA Mid-Atlantic Championship Wrestling. Under World Wrestling Entertainment, the title remains active as the WWE United States Championship.
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู ยูไนเต็ดสเตท แทกทีม แชมเปี้ยนชิพ	The title was established in 1986 under NWA Mid-Atlantic Championship Wrestling and was defended within WCW until July 1992, when the title retired.
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู วูเมน แชมเปี้ยนชิพ	The title was established under WCW in 1996 and was defended until 1997, when the title retired.
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู วูเมน ครูเซอร์เวท แชมเปี้ยนชิพ	The title was established under WCW in 1997 but was retired later that year.
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู เวิลด์ เฮฟวี่เวท แชมเปี้ยนชิพ	The primary world title of WCW. It was established in 1991 under WCW and would continue to be used after WCW's purchase by the WWF until December 2001, when it was unified with the WWF Championship. The physical belt, known as the Big Gold Belt, returned in September 2002 as the World Heavyweight Championship.
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู เวิลด์ ซิก-แมน แทกทีม แชมเปี้ยนชิพ	The title was derived from the NWA World Six-Man Tag Team Championship of NWA Mid-Atlantic Championship Wrestling and was defended within WCW until 1991, when the title retired.
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู เวิลด์แทกทีม แชมเปียนชิพ	The world tag team title of the WCW. It was established in 1975 under NWA Mid-Atlantic Championship Wrestling and would continue to be used after WCW's purchase by the WWF until November 2001.
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู เวิลด์ เทเลวิชั่น แชมเปี้ยนชิพ	The title was established in 1974 under NWA Mid-Atlantic Championship Wrestling and was defended within WCW until April 2000, when the title retired.

รายการโทรทัศน์ของ WCW

รายการโทรทัศน์	หมายเหตุ
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู มันเดย์ ไนโตร	(1995–2001)
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู ทันเดอร์	(1998–2001)
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู แซทเทอร์เดย์ไนท์	(1971– 2000) Also known as WCW Saturday Morning, Georgia Championship Wrestling, and World Championship Wrestling.
เวิลด์แชมเปี้ยนชิพเรสต์ลิง: ซันเดย์อีดิทชั่น	(1973–1987)
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู เวิลด์ไวด์	(1975–2001) Also known as World Wide Wrestling.
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู โปร	(1985–1998) Also known as NWA Pro Wrestling and Mid-Atlantic Wrestling.
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู เมนอีเว่น	(1989–1998) Also known as NWA Main Event.
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู พาว์เวอร์เอ้าร์	(1989–1994) Also known as NWA Power Hour.
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู พาร์ม	(1995–1997)
ดับเบิลยูซีดับเบิลยู แคล์ชออฟเดอะแชมเปี้ยนส	(1988-1997) Also known as NWA Clash of Champions.

ตราสัญลักษณ์

โลโก้ของ World Championship Wrestling (1991 - 1999)
โลโก้ดั้งเดิมของ WCW ในยุค Alliance ที่ใช้ใน WWF/E (2001)

อ้างอิง

↑ Green, Jordan (2005-12-14). "I was famous for getting beat up': The glorious and tragic story of Carolina wrasslin". YES! Weekly.
↑ ^2.0 ^2.1 Assael, Shaun (2002-07-16). Sex, Lies and Headlocks: The Real Story of Vince McMahon and the World Wrestling Federation. Crown Publishers. p. 252. ISBN 0-609-60690-5. {{cite book}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)
↑ Green, Jordan (2005-12-14). "I was famous for getting beat up': The glorious and tragic story of Carolina wrasslin". YES! Weekly.
↑ Assael, Shaun (2002-07-16). Sex, Lies and Headlocks: The Real Story of Vince McMahon and the World Wrestling Federation. Crown Publishers. p. 66. ISBN 0-609-60690-5. {{cite book}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)
↑ ^5.0 ^5.1 "NWA Presidents during the Mid-Atlantic period 1973-1986". Mid-Atlantic Gateway. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-04-03. สืบค้นเมื่อ 2007-04-15.

แหล่งข้อมูลอื่น

บทความมวยปล้ำนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] Green, Jordan (2005-12-14). "I was famous for getting beat up': The glorious and tragic story of Carolina wrasslin". YES! Weekly.

[wcwsold-2] 2.0 ^2.1 Assael, Shaun (2002-07-16). Sex, Lies and Headlocks: The Real Story of Vince McMahon and the World Wrestling Federation. Crown Publishers. p. 252. ISBN 0-609-60690-5. {{cite book}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)

[3] Green, Jordan (2005-12-14). "I was famous for getting beat up': The glorious and tragic story of Carolina wrasslin". YES! Weekly.

[4] Assael, Shaun (2002-07-16). Sex, Lies and Headlocks: The Real Story of Vince McMahon and the World Wrestling Federation. Crown Publishers. p. 66. ISBN 0-609-60690-5. {{cite book}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)

[NWAPresident-5] 5.0 ^5.1 "NWA Presidents during the Mid-Atlantic period 1973-1986". Mid-Atlantic Gateway. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-04-03. สืบค้นเมื่อ 2007-04-15.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]