สกอเปีย
สกอเปีย[3] (มาซิโดเนีย: Скопје, ออกเสียง: [ˈskɔpjɛ] (
ฟังเสียง), แอลเบเนีย: Shkup) เป็นเมืองหลวงและเมืองใหญ่ที่สุดของประเทศมาซิโดเนียเหนือ นับเป็นศูนย์กลางด้านการเมือง วัฒนธรรม เศรษฐกิจ และการศึกษาของประเทศ
สกอเปีย | |
|---|---|
นคร | |
| นครสกอเปีย Град Скопје Qyteti i Shkupit | |
.jpg) .jpg) .jpg)    จากบนสุด ตามเข็มนาฬิกา: สกอเปียกลางมองจากป้อมปราการกาเล, กูรชูมลีอัน, ปสานเก่า, สถานีรถไฟสกอเปียเก่า, โบสถ์นักบุญคลีเมนต์แห่งโอฮรีด, สะพานหิน | |
  สกอเปีย ที่ตั้งของสกอเปียในมาซิโดเนียเหนือ  สกอเปีย สกอเปีย (ยุโรป) | |
| พิกัด: 42°0′N 21°26′E / 42.000°N 21.433°E | |
| ประเทศ |  มาซิโดเนียเหนือ |
| ภูมิภาค | สกอเปีย |
| เทศบาล | เกรทเตอร์สกอเปีย |
| การปกครอง | |
| • ประเภท | หน่วยพิเศษรัฐบาลท้องถิ่น |
| • องค์กร | สภานครสกอเปีย |
| • นายกเทศมนตรี | เปเตร ซีเลกอฟ (SDSM) |
| พื้นที่ | |
| • นคร | 571.46 ตร.กม. (220.64 ตร.ไมล์) |
| • เขตเมือง | 337.80 ตร.กม. (130.43 ตร.ไมล์) |
| • รวมปริมณฑล | 1,854.00 ตร.กม. (715.83 ตร.ไมล์) |
| ความสูง | 240 เมตร (790 ฟุต) |
| ประชากร (ค.ศ. 2015)[1] | |
| • นคร | 544,086 คน |
| • ความหนาแน่น | 950 คน/ตร.กม. (2,500 คน/ตร.ไมล์) |
| • รวมปริมณฑล | 630,873 คน |
| เดมะนิม | สโกปยัน[2] |
| เขตเวลา | UTC+1 (CET) |
| • ฤดูร้อน (เวลาออมแสง) | UTC+2 (CEST) |
| รหัสไปรษณีย์ | МК-10 00 |
| รหัสพื้นที่ | +389 2 |
| รหัส ISO 3166 | MK-85 |
| ทะเบียนรถ | SK |
| ภูมิอากาศ | BSk |
| เว็บไซต์ | www |
พื้นที่ของนครสกอเปียมีการถิ่นฐานมาตั้งแต่ 4,000 ปีก่อนคริสตกาล หลักฐานที่บ่งบอกถึงการตั้งถิ่นฐานในยุคหินใหม่ถูกพบในประภาคารกาเลอันเก่าแก่ ซึ่งสามารถมองเห็นทิวทัศน์ของใจกลางนคร แรกเริ่มเดิมที สกูปีเป็นนครของอาณาจักรแพโอเนีย ต่อมาได้กลายเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรดาร์ดาเนียในช่วง 200 ปีก่อนคริสตกาล ต่อมาในช่วงก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 1 พื้นที่แห่งนี้ได้ถูกทหารโรมันยึดครองและใช้เป็นฐานทัพ[4][5] เมื่อจักรวรรดิโรมันถูกแบ่งออกเป็นตะวันตกและตะวันออกใน ค.ศ. 395 สกูปีได้ตกอยู่ภายใต้การปกครองของอาณาจักรไบแซนไทน์ซึ่งรับอำนาจมาจากคอนสแตนติโนเปิล ช่วงเวลาส่วนใหญ่ของต้นยุคกลาง เมืองนี้มักถูกจักรวรรดิไบแซนไทน์และบัลแกเรียที่ 1 สลับกันยึดครอง เมืองนี้เคยเป็นเมืองหลวงของจักรวรรดิบัลแกเรียที่ 1 ระหว่าง ค.ศ. 972–992
นับตั้งแต่ ค.ศ. 1282 เมืองนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิเซอร์เบีย และได้รับการจัดตั้งให้เป็นเมืองหลวงระหว่าง ค.ศ. 1346–1371 ต่อมาใน ค.ศ. 1392 สกอเปียถูกยึดครองโดยกลุ่มเติร์กของออตโตมันที่เรียกตนเองว่า อุซกุบ ซึ่งชื่อนี้ได้ถูกใช้อย่างแพร่หลายในภาษาอังกฤษ เมืองอยู่ภายใต้การปกครองของออตโตมันเป็นระยะเวลากว่า 500 ปี โดยเคยเป็นเมืองศูนย์กลางของกลุ่มอุซกุบและจังหวัดคอซอวอ ใน ค.ศ. 1912 เมืองถูกยึดครองโดยราชอาณาจักรเซอร์เบียในช่วงสงครามบอลข่าน[6] ต่อมาได้ถูกยึดครองโดยราชอาณาจักรบัลแกเรียในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง หลังจากสงคราม เมืองได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรยูโกสลาเวียในฐานะเมืองศูนย์กลางของจังหวัดวาร์ดาร์บานอวีนา ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เมืองถูกยึดครองโดยบัลแกเรียอีกครั้ง และใน ค.ศ. 1944 ได้กลายเป็นเมืองหลวงของมาซิโดเนีย ซึ่งเป็นรัฐสหพันธ์ของยูโกสลาเวีย ตัวนครพัฒนาอย่างรวดเร็วแต่ก็มาหยุดชะงักเมื่อเกิดแผ่นดินไหวใน ค.ศ. 1963
สกอเปียตั้งอยู่บริเวณทางตอนต้นของแม่น้ำวาร์ดาร์ และตั้งอยู่บนเส้นทางหลักแนวเหนือ-ใต้ของคาบสมุทรบอลข่าน ระหว่างกรุงเบลเกรดกับกรุงเอเธนส์ นครเป็นศูนย์กลางของอุตสาหกรรมแปรรูปโลหะ เคมีภัณฑ์ ไม้ สิ่งทอ หนังสัตว์ และการพิมพ์ การพัฒนาด้านอุตสาหกรรมของนครพัฒนาขึ้นพร้อมกับการพัฒนาการค้า ลอจิสติก การธนาคาร การขนส่ง วัฒนธรรม และกีฬา ในการสำมะโนปี 2002 สกอเปียมีประชากร 506,926 คน และเมื่อวันที่ 30 มิถุนายน ค.ศ. 2015 มีประชากร 544,086 คน แสดงให้เห็นว่า ประชากรมากกว่าหนึ่งในสี่ของประเทศอาศัยอยู่ที่นครแห่งนี้รวมถึงพื้นที่ปริมณฑล[7]
ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ
แก้เมืองฝาแฝด
แก้สกอเปียเป็นเมืองฝาแฝดกับ:[8]
แบรดฟอร์ด สหราชอาณาจักร (ตั้งแต่ ค.ศ. 1961)
ดีฌง ฝรั่งเศส (ตั้งแต่ ค.ศ. 1961)
เดรสเดิน เยอรมนี (ตั้งแต่ ค.ศ. 1967)
เทมเป สหรัฐ (ตั้งแต่ ค.ศ. 1971)- รูแบ ฝรั่งเศส (ตั้งแต่ ค.ศ. 1973)
Waremme เบลเยียม (ตั้งแต่ ค.ศ. 1974)- เนือร์นแบร์ค เยอรมนี (ตั้งแต่ ค.ศ. 1982)
Chlef แอลจีเรีย (ตั้งแต่ ค.ศ. 1983)
หนานชาง จีน (ตั้งแต่ ค.ศ. 1985)
มานิซา ตุรกี (ตั้งแต่ ค.ศ. 1985)
สุเอซ อียิปต์ (ตั้งแต่ ค.ศ. 1985)- พิตต์สเบิร์ก สหรัฐ (ตั้งแต่ ค.ศ. 2002)
- อิสตันบูล ตุรกี (ตั้งแต่ ค.ศ. 2003)
ลูบลิยานา สโลวีเนีย (ตั้งแต่ ค.ศ. 2007)
พอดกอรีตซา มอนเตเนโกร(ตั้งแต่ ค.ศ. 2007)
ซาราโกซา สเปน (ตั้งแต่ ค.ศ. 2008)
ซาเกร็บ โครเอเชีย (ตั้งแต่ ค.ศ. 2011)
ติรานา แอลเบเนีย (ตั้งแต่ ค.ศ. 2016)
ซาราเยโว บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา (ตั้งแต่ ค.ศ. 2017)
ภาคี
แก้
อ้างอิง
แก้- ↑ "Census of Population, Households and Dwellings 2002, Book XIII:Total population, households and dwellings, According to the territorial organization of The Republic of Macedonia, 2004, 2002" (PDF). State Statistical Office of the Republic of Macedonia. สืบค้นเมื่อ 14 October 2012.
- ↑ "Skopjan dictionary definition | skopjan defined". www.yourdictionary.com.
- ↑ "ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
- ↑ Syme, Ronald; Birley, Anthony (1 January 1999). The Provincial at Rome: And, Rome and the Balkans 80BC-AD14. University of Exeter Press. ISBN 9780859896320 – โดยทาง Google Books.
- ↑ Mócsy, András (1 January 1974). Pannonia and Upper Moesia: A History of the Middle Danube Provinces of the Roman Empire. Routledge & K. Paul. ISBN 9780710077141 – โดยทาง Google Books.
- ↑ Ramet 2006, p. 40.
- ↑ http://www.stat.gov.mk/Publikacii/2.4.16.10.pdf
- ↑ "Skopje Sister cities". starportal.skopje.gov.mk. Skopje. สืบค้นเมื่อ 2019-12-23.
- ↑ "Sister Cities of Ankara". ankara.bel.tr. Ankara. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-04-28. สืบค้นเมื่อ 2019-12-23.
- ↑ "Belgrade has five twin cities in the world". ekapija.com. Belgrade. 2018-06-18. สืบค้นเมื่อ 2020-01-06.
บรรณานุกรม
แก้- Ramet, Sabrina P. (2006). The Three Yugoslavias: State-Building and Legitimation, 1918–2005. Indiana University Press. ISBN 9780253346568.
- Papazoglu, Fanula (1978). The Central Balkan Tribes in pre-Roman Times: Triballi, Autariatae, Dardanians, Scordisci and Moesians. Amsterdam: Hakkert. ISBN 9789025607937.
- Herold, Stephanie; Langer, Benjamin & Lechler, Julia (2010). Reading the city: Urban Space and Memory in Skopje. Universitätsverlag der Technischen Universität Berlin. ISBN 9783798321298.
หนังสืออ่านเพิ่มเติม
แก้- Ilká Thiessen (2007). Waiting for Macedonia: Identity in a Changing World. University of Toronto Press. ISBN 9781551117195.
- Ivan Tomovski (1978). Skopje between the past and the future. Macedonian Review Editions.
- Jovan Šćekić (1963). This Was Skopje. Yugoslav Federal Secretariat for Information.
- M. Tokarev (2006). 100 години модерна архитектура. Pridonesot na Makedonija i Jugoslavija.
- Danilo Kocevski (2008). Чај од јужните мориња. Маgor. ISBN 9789989183447.
- D. Gjorgiev (1997). Скопје од турското освојување до крајот на XVIII vek. Institut za nacionalna istorija.
- L. Kumbaracı-Bogoyeviç (2008). Üsküp'te osmanlı mimarî eserleri. ENKA.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้
- Discover Skopje
- City of Skopje Official Portal
- Skopje at night, picture gallery.
- Skopje | Between Byzantine and Ottomans เก็บถาวร 2019-07-08 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน