การเขียนโปรแกรมแบบโพรโทไทป์

การเขียนโปรแกรมแบบโพรโทไทป์ (อังกฤษ: Prototype-based programming) เป็นการเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุชนิดหนึ่งซึ่งไม่ใช้แนวความคิดเรื่องคลาส การใช้ซ้ำพฤฒิกรรมของวัตถุทำได้โดยการโคลนวัตถุแม่แบบที่มีอยู่แล้ว

ตัวอย่างดั้งเดิมและเป็นที่ยอมรับที่สุดของการเขียนโปรแกรมแบบโพรโทไทป์คือภาษาSelf ซึ่งพัฒนาโดย David Ungar และ Randall Smith อย่างไรก็ตามการเขียนโปรแกรมแบบโพรโทไทป์ ได้รับความนิยมอย่างมากเมื่อไม่นานมานี้และถูกนำไปใช้ใน ภาษาจาวาสคริปต์ Squeak เมื่อใช้วิวเวอร์เฟรมเวิร์คจัดการกับส่วนโปรแกรมแบบ Morphic Cecil NewtonScript Io MOO REBOL Kevo และภาษาอื่นๆ อีกมากมาย

ภาษาโปรแกรมแบบโพรโทไทป์

• ABCL/1, ABCL/R, ABCL/R2, ABCL/c+
• Agora
• Cecil
• Cel
• ECMAScript หรือที่รู้จักในชื่อ ActionScript, DMDScript, ภาษาจาวาสคริปต์ (เคยชื่อ Mocha และ LiveScript มาก่อนตามลำดับ) , JScript
• Factor
• Io
• Lisaac
• Lua
• MOO
• NewtonScript
• Obliq
• OpenLaszlo
• REBOL
• Self
• Slate
• Squeak ไม่ใช่ภาษา พัฒนาขึ้นด้วยภาษาสมอลล์ทอล์ก (ซึ่งไม่ใช่ภาษาแบบโพรโทไทป์) เมื่อใช้วิวเวอร์เฟรมเวิร์กจัดการกับส่วนโปรแกรมแบบ Morphic
• TADS