วิกิพีเดีย

เคที เพร์รี

นักร้องชาวอเมริกัน
(เปลี่ยนทางจาก Katy Perry)

"เคที ฮัดสัน" เปลี่ยนทางมาที่นี่ สำหรับอัลบั้มเพลง ดูที่ เคที ฮัดสัน (อัลบั้ม)

แคเทอรีน เอลิซาเบธ ฮัดสัน (อังกฤษ: Katheryn Elizabeth Hudson; เกิด 25 ตุลาคม ค.ศ. 1984) หรือชื่อในวงการคือ เคที เพร์รี (อังกฤษ: Katy Perry) เป็นนักร้อง และนักแต่งเพลงชาวอเมริกัน หลังจากเธอร้องเพลงในโบสถ์ในวัยเด็ก เธอได้ทำงานดนตรีแนวเพลงกอสเปลขณะเป็นวัยรุ่น เพร์รีเซ็นสัญญากับสังกัดเรดฮิลล์เรเคิดส์ และออกสตูดิโออัลบั้มแรกในชื่อ เคที ฮัดสัน โดยใช้ชื่อเกิดของเธอ เมื่อ ค.ศ. 2001 แต่ไม่ประสบความสำเร็จ เธอย้ายไปที่ลอสแอนเจลิสเพื่อเปลี่ยนแนวดนตรีทางโลกมากขึ้นหลังค่ายเรดฮิลล์ปิดตัวลง ซึ่งต่อมาเธอได้ร่วมงานกับโปรดิวเซอร์เพลง เกล็น บัลลาร์ด ดร.ลู้ก และแมกซ์ มาร์ติน หลังจากเธอใช้ชื่อว่าเคที เพร์รี และหมดสัญญากับค่ายเพลงดิไอส์แลนด์เดฟแจมมิวสิกกรุ๊ปและโคลัมเบียเรเคิดส์ เธอได้เซ็นสัญญากับค่ายแคปิตอลเรเคิดส์ใน ค.ศ. 2007

เคที เพร์รี
เพร์รีในเดือนเมษายน 2023
เกิดแคเทอรีน เอลิซาเบธ ฮัดสัน
(1984-10-25) ตุลาคม 25, 1984 (40 ปี)
แซนตาบาร์บารา แคลิฟอร์เนีย สหรัฐ
ชื่ออื่น
  • เคที ฮัดสัน
  • แคเทอรีน เพร์รี
อาชีพ
  • นักร้อง
  • นักแต่งเพลง
  • นักแสดง
  • นักธุรกิจ
  • นักการกุศล
คู่สมรสรัสเซลล์ แบรนด์ (สมรส 2010; หย่า 2012)
คู่รักออร์แลนโด บลูม (2016–ปัจจุบัน; หมั้น)
บุตร1 คน
ญาติ
อาชีพทางดนตรี
แนวเพลง
เครื่องดนตรี
  • ร้องนำ
  • กีตาร์
  • เปียโน
ช่วงปี2001–ปัจจุบัน
ค่ายเพลง
เว็บไซต์katyperry.com

เพร์รีเริ่มมีชื่อเสียงใน ค.ศ. 2008 หลังจากออกซิงเกิล "ไอคิสด์อะเกิร์ล" ที่ทำให้เกิดประเด็นเรื่องรักร่วมเพศ และซิงเกิล "ฮอตเอ็นโคลด์" จากอัลบั้มชุดที่สอง วันออฟเดอะบอยส์ อัลบั้มชุดที่สามในชื่อ ทีนเอจดรีม (ค.ศ. 2010) ดนตรีเปลี่ยนเป็นแนวดิสโก้ และมีซิงเกิลอันดับหนึ่งบนชาร์ตบิลบอร์ดฮอต 100 ได้แก่ "แคลิฟอร์เนียเกิลส์", "ทีนเอจดรีม", "ไฟร์เวิร์ก", "อี.ที." และ "ลาสต์ฟรายเดย์ไนต์ (ที.จี.ไอ.เอฟ.)" และซิงเกิลอันดับสาม "เดอะวันแด้ตก็อตอะเวย์" อัลบั้มนี้กลายเป็นอัลบั้มแรกของศิลปินหญิงที่มีซิงเกิลอันดับหนึ่งของชาร์ตบิลบอร์ดถึง 5 เพลง และเป็นรองจากอัลบั้ม แบด ของไมเคิล แจ็กสัน ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2012 เธอออกอัลบั้มจำหน่ายซ้ำในชื่อ ทีนเอจดรีม: เดอะคอมพลีตคอนเฟกชัน มีซิงเกิล "พาร์ตออฟมี" และ "วายด์อะเวก" อัลบั้มที่สี่ ปริซึม ออกจำหน่ายใน ค.ศ. 2013 ดนตรีเป็นแนวป็อปและแดนซ์ เธอเป็นศิลปินคนแรกที่มิวสิกวิดีโอมียอดผู้ชมถึง 1 พันล้านครั้งในช่องวีโวมากกว่าหนึ่งเพลง ได้แก่มิวสิกวิดีโอเพลง "โรร์" และ "ดาร์กฮอร์ส"

เพร์รีได้รับรางวัลและได้เสนอเข้าชิงรางวัลมากมาย และได้บันทึกในบันทึกสถิติโลกกินเนสส์ 4 หัวข้อ และได้อยู่ในรายชื่อ "สตรีที่มีรายได้สูงสุดด้านดนตรี" (2011–16) จัดโดยนิตยสารฟอบส์ เธอเป็นหนึ่งในศิลปินที่ทำยอดขายได้ดีที่สุดตลอดกาล โดยขายได้ 143 ล้านหน่วยทั่วโลกตลอดการเป็นนักร้อง ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2012 เธอออกภาพยนตร์สารคดีชีวประวัติแบบ 3 มิติเรื่อง เคที เพร์รี: พาร์ตออฟมี และพากย์เสียงให้ตัวละคร สเมิร์ฟเฟตต์ ในภาพยนตร์เรื่อง เดอะสเมิฟส์ (2011) และ เดอะสเมิฟส์ 2 (2013)

ชีวิตและอาชีพการงาน

แก้

1984–98: ชีวิตช่วงแรก

แก้

แคเทอรีน เอลิซาเบธ ฮัดสัน เกิดเมื่อวันที่ 25 ตุลาคม ค.ศ. 1984 ในเมืองแซนตาบาร์บารา รัฐแคลิฟอร์เนีย เป็นบุตรสาวของแมรี คริสทีน (นามสกุลเดิม เพร์รี) และมอริส คีธ ฮัดสัน[1] ซึ่งเป็นศาสนาจารย์ของโบสถ์เพนเทคอสทัลทั้งคู่ พ่อแม่ของเธอหันมานับถือศาสนาอย่างเคร่งครัดหลังจากมีชีวิต "วัยรุ่นที่โลดโผน"[2] เพร์รีมีเชื้อสายอังกฤษ เยอรมัน ไอริช และโปรตุเกส[3] และเธอเป็นหลานสาวของผู้กำกับภาพยนตร์ แฟรงก์ เพร์รี จากฝั่งแม่ของเธอ[4] เธอมีน้องชายหนึ่งคนชื่อเดวิด ซึ่งเป็นนักร้องเช่นกัน[5] และพี่สาวหนึ่งคนชื่อแองเจลา[6]

ตั้งแต่อายุ 3 ถึง 11 ปี เพร์รีต้องย้ายถิ่นฐานบ่อยครั้งทั่วประเทศเนื่องจากพ่อแม่ที่เข้มงวดของเธอตั้งโบสถ์ต่าง ๆ ก่อนจะกลับมาตั้งถิ่นฐานที่ซานตาบาร์บาราอีกครั้ง ในช่วงที่เติบโตมา เธอได้เข้าเรียนที่โรงเรียนศาสนาและค่ายศาสนาต่าง ๆ รวมถึงเรียนระดับชั้นประถมศึกษาในโรงเรียนพาราไดซ์แวลลีย์คริสเตียน ในรัฐแอริโซนา และโรงเรียนแซนตาบาร์บาราคริสเตียน ในรัฐแคลิฟอร์เนีย[1][7] ครอบครัวของเธอมีปัญหาทางการเงิน[8] บางครั้งต้องใช้คูปองอาหารและรับอาหารจากธนาคารอาหารที่ให้บริการแก่สมาชิกโบสถ์ของพ่อแม่เธอด้วย[9]

ในช่วงที่เติบโตมา เพร์รีและพี่น้องไม่ได้รับอนุญาตให้กินซีเรียลลักกีชาร์ม เพราะคำว่า "luck" ทำให้แม่ของเธอนึกถึงลูซิเฟอร์ และยังต้องเรียกไข่ปีศาจว่า "ไข่เทพ"[10] เพร์รีฟังเพลงกอสเปลเป็นหลัก[11] เพราะเพลงสากลทั่วไปไม่เป็นที่นิยมในบ้านของเธอ เธอได้ค้นพบเพลงยอดนิยมผ่านซีดีที่เธอลักลอบนำมาจากเพื่อน ๆ[12] เพร์รีเล่าถึงเรื่องราวที่เพื่อนคนหนึ่งของเธอเปิดเพลง "ยูออตตาโนว์" ของอลานิส มอริสเซตต์ให้ฟัง ซึ่งส่งผลต่อการเขียนเพลงและการร้องของเธอ

แม้ว่าเธอจะไม่ได้ระบุว่าตนเองเป็นคนเคร่งศาสนา แต่เธอกล่าวว่า "ฉันอธิษฐานตลอดเวลาเพื่อการควบคุมตนเอง เพื่อความอ่อนน้อมถ่อมตน"[13] ต้องการเป็นเหมือนแองเจลา พี่สาวของเธอ เพร์รีเริ่มร้องเพลงโดยฝึกกับเทปคาสเซ็ตของพี่สาว เธอร้องเพลงต่อหน้าพ่อแม่ของเธอที่อนุญาตให้เธอเรียนร้องเพลงเช่นเดียวกับแองเจลาในขณะนั้น เธอเริ่มฝึกตอนอายุ 9 ปี[14] และเข้าร่วมการแสดงในโบสถ์ของพ่อแม่ตั้งแต่อายุ 9 ถึง 17 ปี[2][15] เมื่ออายุ 13 ปี เพร์รีได้รับกีตาร์ตัวแรกเป็นของขวัญวันเกิด[2][16] และเริ่มแสดงเพลงที่เธอแต่งเองต่อสาธารณะ[8] เธอพยายามที่จะ "เป็นเด็กสาวแคลิฟอร์เนียทั่วไป" ในช่วงที่เติบโตมา และเริ่มเล่นโรลเลอร์สเก็ต สเก็ตบอร์ด และเล่นเซิร์ฟในช่วงวัยรุ่น น้องชายของเธอ เดวิด อธิบายว่าในช่วงวัยรุ่นเธอเป็น "ทอมบอย" ซึ่งเพร์รีพูดถึงในเพลง "วันออฟเดอะบอยส์" ของเธอ[17] เธอเรียนเต้นรำและเรียนรู้วิธีการเต้นสวิง ลินดีฮอป และจิตเตอร์บัก[18] เพร์รีสำเร็จการศึกษาข้อกำหนดการศึกษา GED ตั้งแต่อายุ 15 ปี[19] ในชั้นมัธยมปลายปีแรก[20] และออกจากโรงเรียนมัธยมโดสพวยโบลส เพื่อทำอาชีพทางดนตรี[21]

1999–2006: เริ่มอาชีพงานดนตรี เคที ฮัดสัน และฟิงเกอร์พรินส์

แก้

เพร์รีมีบทเรียนร้องเพลงระยะสั้นกับครูชื่ออกาธา แดนออฟ[22] ในสถานที่ที่เช่าจากมิวสิกอะคาเดมีออฟเดอะเวสต์[23] การร้องเพลงของเธอได้รับความสนใจจากศิลปินร็อก สตีฟ โธมัส[21] และเจนนิเฟอร์ แนปป์ จากแนชวิลล์ รัฐเทนเนสซี ซึ่งพาเธอไปที่นั่นเพื่อพัฒนาทักษะการเขียนเพลง[21] ในแนชวิลล์ เธอเริ่มบันทึกเดโมและเรียนรู้วิธีการเขียนเพลงและเล่นกีตาร์[11] เพร์รีเซ็นสัญญากับเรดฮิลล์เรเคิดส์ และบันทึกอัลบั้มเปิดตัวของเธอเป็นอัลบั้มเพลงคริสเตียนร่วมสมัยชื่อ เคที ฮัดสัน ซึ่งวางจำหน่ายเมื่อวันที่ 6 มีนาคม 2001 นอกจากนี้เธอยังได้ไปทัวร์ในปีนั้นเป็นส่วนหนึ่งของทัวร์ สเตรนจ์ลีนอร์มัล ของฟิล โจเอล[24][25] และเริ่มการแสดงอื่น ๆ ของเธอเองในสหรัฐ[26] เคที ฮัดสันได้รับการวิจารณ์ที่หลากหลายจากนักวิจารณ์และไม่ประสบความสำเร็จทางการค้า โดยขายได้ประมาณ 200 ก๊อปปี้ก่อนที่ค่ายเพลงจะปิดตัวลงในเดือนธันวาคม[27][28] จากการเปลี่ยนแปลงจากเพลงกอสเปลไปเป็นเพลงสากล เพร์รีเริ่มทำงานกับโปรดิวเซอร์ เกล็น บัลลาร์ด[29] และย้ายไปลอสแอนเจลิสเมื่ออายุ 17 ปี[30] เธอตัดสินใจทำงานกับบัลลาร์ดเนื่องจากผลงานที่ผ่านมาของเขากับอลานิส มอริสเซตต์ หนึ่งในแรงบันดาลใจหลักของเธอ ในปี 2003 เธอแสดงในชื่อ แคเทอริน เพร์รี ชั่วคราวเพื่อหลีกเลี่ยงความสับสนกับนักแสดงหญิง เคต ฮัดสัน และต่อมาได้ใช้ชื่อในวงการว่า "เคที เพร์รี" โดยใช้นามสกุลเดิมของแม่[31] ในปี 2010 เธอได้เล่าว่าเพลง "ธิงกิงออฟยู" เป็นหนึ่งในเพลงแรก ๆ ที่เธอเขียนหลังจากย้ายไปลอสแอนเจลิส[32] เพร์รีมักจะแสดงที่เวทีของโฮเทลคาเฟ โดยแสดงเพลงใหม่ ๆ ในขณะที่เธอยังอยู่ระหว่างการหาค่ายเพลง[33]

ในปี 2004 เธอเซ็นสัญญากับค่ายจาวาเรเคิดส์ของบัลลาร์ด ซึ่งขณะนั้นเป็นพันธมิตรกับดิไอส์แลนด์เดฟแจมมิวสิกกรุป เพร์รีเริ่มทำงานในอัลบั้มเดี่ยวที่มีกำหนดวางจำหน่ายในเดือนมีนาคม 2005 แต่โครงการถูกระงับหลังจากค่ายจาวาถูกปิด[34] บัลลาร์ดจึงแนะนำเธอให้รู้จักกับ ทิม ดีไวน์ ผู้บริหาร A&R ที่โคลัมเบียเรเคิดส์ และเธอได้รับการเซ็นสัญญาเป็นศิลปินเดี่ยว ภายในเดือนพฤศจิกายน 2006 เพร์รีได้เขียนและบันทึกผลงานสำหรับอัลบั้มเปิดตัวของเธอกับโคลัมเบีย ชื่อฟิงเกอร์พรินส์ (บางเพลงจากช่วงเวลานั้นปรากฏในอัลบั้มวันออฟเดอะบอยส์) ซึ่งมีกำหนดวางจำหน่ายในปี 2007[35] บางเพลงจากฟิงเกอร์พรินส์ ที่ไม่ได้รวมในอัลบั้มวันออฟเดอะบอยส์ได้ถูกมอบให้กับศิลปินคนอื่น เช่น "ไอดูน็อตฮุกอัป" และ "ลองช็อต" ให้กับเคลลี คลาร์กสัน และ "ร็อกกอด" ให้กับเซลีนา โกเมซ แอนด์เดอะซีน[36][37]

เพร์รีทำงานร่วมกับนักเขียนเพลงหลายคน เช่น เดสมอนด์ ไชลด์, เกร็ก เวลส์, บุตช์ วอล์กเกอร์, สกอตต์ คัตเลอร์, แอนน์ พรีเวน, เดอะเมทริกซ์ (ทีมโปรดิวเซอร์)เดอะเมทริกซ์, คารา ดิโอการ์ดี, แมกซ์ มาร์ติน และดร.ลู้ก[38][39] นอกจากนี้ หลังจากที่ดีไวน์แนะนำให้ทีมเขียนเพลงเดอะเมทริกซ์ กลายเป็น "วงจริง" เธอได้บันทึกอัลบั้มเดอะเมทริกซ์ (อัลบั้ม)เดอะเมทริกซ์ กับพวกเขา[40] อัลบั้ม เดอะเมทริกซ์ มีกำหนดวางจำหน่ายในปี 2004 แต่ถูกยกเลิกเนื่องจากความแตกต่างทางความคิดสร้างสรรค์ มันถูกวางจำหน่ายในปี 2009 หลังจากการปล่อยอัลบั้มวันออฟเดอะบอยส์ เพร์รีถูกยกเลิกสัญญาจากโคลัมเบียในปี 2006 ขณะที่ฟิงเกอร์พรินส์ใกล้จะเสร็จสมบูรณ์ หลังจากถูกยกเลิกสัญญา เธอทำงานที่บริษัท A&R อิสระชื่อแท็กซี่มิวสิก[41]

เพร์รีมีความสำเร็จเล็กน้อยก่อนที่จะบุกเบิกความสำเร็จ หนึ่งในเพลงที่เธอบันทึกสำหรับอัลบั้มของเธอกับบัลลาร์ด "ซิมเพิล" ถูกนำมาใช้ในเพลงประกอบภาพยนตร์ มนต์รักกางเกงยีนส์ (The Sisterhood of the Traveling Pants) ในปี 2005[42] เพร์รีให้เสียงสนับสนุนในเพลง "โอลด์แฮบิตส์ดายฮาร์ด" ของมิก แจกเกอร์[43] ซึ่งรวมอยู่ในเพลงประกอบภาพยนตร์อัลฟี่ กิ๊ก ๆ กั๊ก ๆ ไม่รักสักที (Alfie) ในปี 2004[44] ในเดือนกันยายน 2004 นิตยสารเบลนเดอร์ได้ตั้งชื่อเธอว่า "บุคคลยิ่งใหญ่คนถัดไป" (The Next Big Thing)[42] เธอบันทึกเสียงเบื้องหลังในซิงเกิล "กูดบายฟอร์นาว" ของ พี.โอ.ดี. ปรากฏที่ตอนท้ายของมิวสิกวิดีโอในปี 2006 และแสดงร่วมกับพวกเขาในรายการเดอะทูไนต์โชว์วิทเจย์ เลโน[45] ในปีนั้นเพร์รียังปรากฏในมิวสิกวิดีโอเพลง "เลิร์นทูฟลาย" ของคาร์บอนลีฟ และแสดงเป็นคนรักของแฟนหนุ่มของเธอ เทรวี แม็กคอย นักร้องนำของวงจิมคลาสฮีโรส์ ในมิวสิกวิดีโอเพลง "คิวปิดส์โช้กโฮลด์"[46]

2007–09: ประสบความสำเร็จจากอัลบั้ม วันออฟเดอะบอยส์

แก้
 
เพร์รีเป็นส่วนหนึ่งในทัวร์คอนเสิร์ต 2008 วาปต์ทัวร์

หลังจากที่โคลัมเบียยกเลิกสัญญากับเพร์รี แองเจลิกา ค็อบ-แบเลอร์ ผู้บริหารประชาสัมพันธ์ในค่ายในขณะนั้น ได้นำเดโมของเพร์รีไปให้เจสัน ฟลอม ประธานบริษัทเวอร์จินเรเคิดส์ ฟลอมมั่นใจว่าเพร์รีสามารถเป็นดาวเด่นได้ และเธอได้เซ็นสัญญากับค่ายแคปิตอลเรเคิดส์ ในเดือนเมษายน 2007 ทางค่ายได้จัดให้เธอทำงานร่วมกับดร.ลู้ก เพื่อเพิ่มเพลงที่สามารถทำให้เธอ "โด่งดังแน่นอน" ลงในอัลบั้ม[47][48] เพร์รีและดร.ลู้ก ร่วมเขียนเพลง "ไอคิสด์อะเกิร์ล" และ "ฮอตเอ็นโคลด์" สำหรับอัลบั้มที่สองของเธอ วันออฟเดอะบอยส์ แคมเปญเริ่มต้นด้วยการออกวิดีโอเพลง "ยัวร์โซเกย์" ในเดือนพฤศจิกายน 2007 เพื่อแนะนำเธอสู่ตลาดเพลง[49] และในเดือนนั้นยังออกอีพีดิจิทัลที่มีชื่อเดียวกัน[50] มาดอนนาช่วยส่งเสริมเพลงนี้โดยกล่าวชื่นชมในรายการวิทยุ จอห์นเจย์แอนด์ริช ในเดือนเมษายน 2008[51] โดยกล่าวว่า "ยัวร์โซเกย์" เป็นเพลงโปรดของเธอในเวลานั้น[52] ในเดือนมีนาคม 2008 เพร์รีปรากฏตัวในฐานะนักร้องคลับในตอน "Life's Too Short" ของซีรีส์ ไวลด์ไฟร์[53] และปรากฏตัวในภาพถ่ายของนิตยสารเรสต์เลสสไตล์ ในซีรีส์ เดอะยังแอนด์เดอะเรสต์เลส ในเดือนมิถุนายนปีเดียวกัน[54]

เพร์รีออกซิงเกิลแรกกับค่ายแคปิตอล ชื่อเพลง "ไอคิสด์อะเกิร์ล" ในวันที่ 28 เมษายน 2008[55] เป็นซิงเกิลนำจากอัลบั้มวันออฟเดอะบอยส์ สถานีแรกที่เล่นเพลงนี้คือ WRVW ในแนชวิลล์ ซึ่งได้รับสายโทรเข้าขอเพลงจำนวนมากในสามวันแรกที่พวกเขาเล่นมัน[56] เพลงนี้ขึ้นอันดับหนึ่งในบิลบอร์ดฮอต 100[57] "ไอคิสด์อะเกิร์ล" สร้างความขัดแย้งทั้งในกลุ่มศาสนาและกลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ โดยกลุ่มแรกวิจารณ์เนื้อหาที่เกี่ยวกับรักร่วมเพศ ขณะที่กลุ่มหลังกล่าวหาว่าเธอใช้ความสนใจในเรื่องเพศเพื่อขายเพลง เพร์รีตอบข้อสงสัยว่าพ่อแม่ของเธอต่อต้านเพลงและอาชีพของเธอโดยบอกกับเอ็มทีวีว่า พวกเขาไม่มีปัญหากับความสำเร็จของเธอ[58] อัลบั้มวันออฟเดอะบอยส์ วางจำหน่ายเมื่อวันที่ 17 มิถุนายน 2008 ได้รับการวิจารณ์ที่หลากหลายและขึ้นถึงอันดับเก้าในบิลบอร์ด 200[59][60] อัลบั้มนี้ขายได้ 7 ล้านชุดทั่วโลก[61] "ฮอตเอ็นโคลด์" ออกในเดือนกันยายนต่อมา[62] และกลายเป็นซิงเกิลที่สองที่ประสบความสำเร็จจากอัลบั้มนี้ โดยขึ้นถึงอันดับสามในบิลบอร์ดฮอต 100[63] และติดอันดับหนึ่งในเยอรมนี[64] แคนาดา[65] เนเธอร์แลนด์[66] และออสเตรีย[67] ซิงเกิลถัดมา "ธิงกิงออฟยู" และ "เวกกิงอัปอินเวกัส" ออกในปี 2009[68][69] และขึ้นถึงอันดับท็อป 30 ของฮอต 100[63] อัลบั้มเปิดตัวของเดอะเมทริกซ์ซึ่งเพร์รีบันทึกกับวงในปี 2004 ได้วางจำหน่ายในไอทูนส์ เมื่อวันที่ 27 มกราคม 2009 เป็นผลจากความสำเร็จของเธอในฐานะศิลปินเดี่ยว[44][70]

หลังจากจบการทัวร์ วาปต์ทัวร์ ในปี 2008[71] เพร์รีเป็นพิธีกรในงานเอ็มทีวียุโรปมิวสิกอะวอดส์ 2008 ในเดือนพฤศจิกายน 2008 ซึ่งเธอได้รับรางวัลศิลปินหน้าใหม่ยอดเยี่ยม[72] ในงานบริตอะวอดส์ 2009 เธอยังได้รับรางวัลศิลปินเดี่ยวหญิงสากล[73] เพร์รีเริ่มการทัวร์รอบโลกครั้งแรกในชื่อเฮลโลเคทีทัวร์ ตั้งแต่เดือนมกราคมถึงพฤศจิกายน 2009 เพื่อสนับสนุนอัลบั้มวันออฟเดอะบอยส์[74] ในวันที่ 4 สิงหาคม 2009 เธอแสดงเป็นศิลปินเปิดให้กับ ซัมเมอร์ทัวร์ 2009 ของวงโนเดาต์ เพียงวันเดียว[75] เพร์รียังเป็นพิธีกรในงานเอ็มทีวีวิดีโอมิวสิกอะวอดส์ 2009 ในเดือนพฤศจิกายน 2009 ทำให้เธอเป็นคนแรกที่เป็นพิธีกรงานนี้สองปีติดต่อกัน[76] ในวันที่ 22 กรกฎาคม 2009 เพร์รีบันทึกอัลบั้มแสดงสดชื่อ เอ็มทีวีอันพลักด์ ซึ่งมีการแสดงเพลงห้าเพลงจากอัลบั้มวันออฟเดอะบอยส์ ในแบบอะคูสติก และเพลงใหม่หนึ่งเพลง "บริกบายบริก" และการคัฟเวอร์เพลง "แฮกเคนแซ็ก" ของฟาวน์เทนส์ออฟเวย์น[77] อัลบั้มนี้วางจำหน่ายเมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน 2009[78] เพร์รียังปรากฏในซิงเกิลสองเพลงร่วมกับศิลปินอื่น ๆ เธอได้ร่วมร้องในรีมิกซ์เพลง "สตาร์สตรักก์" ของวงดนตรีจากโคโลราโดชื่อ ทรีโอ!ทรี ในเดือนกันยายน 2009[79] และในดูเอ็ทกับทิมบาแลนด์ ชื่อ "อิฟวีเอเวอร์มีตอะเกน" จากอัลบั้ม ช็อกแวลยู II สามเดือนต่อมา[80][81] บันทึกสถิติโลกกินเนสส์ ได้รับรองเธอในปี 2010 ว่าเป็น "ศิลปินหญิงที่เริ่มต้นได้ดีที่สุดบนชาร์ตดิจิทัลของสหรัฐ" สำหรับยอดขายซิงเกิลดิจิทัลกว่า 2 ล้านชุด[82]

หลังจากเพร์รีและเทรวี แม็กคอย เลิกกันในเดือนธันวาคม 2008[83] พวกเขากลับมาคบกันอีกครั้งชั่วคราวก่อนที่เธอจะยุติความสัมพันธ์ในปี 2009[84][85] เพร์รีพบกับสามีในอนาคตของเธอ รัสเซลล์ แบรนด์ ในช่วงฤดูร้อนปี 2009 ขณะถ่ายทำฉากพิเศษสำหรับภาพยนตร์ของเขาจับร็อคซ่าส์มาโชว์เฟี้ยว (Get Him to the Greek) ฉากที่ทั้งสองจูบกันไม่ได้ปรากฏในภาพยนตร์[86] เธอเริ่มคบหากับแบรนด์หลังจากพบกันอีกครั้งในเดือนกันยายนที่งานเอ็มทีวีวิดีโอมิวสิกอะวอดส์ 2009[87] ทั้งคู่หมั้นกันในวันที่ 31 ธันวาคม 2009 ขณะไปพักผ่อนที่รัฐราชสถาน ประเทศอินเดีย[88]

2010–12: อัลบั้มทีนเอจดรีม และ การสมรส

แก้

หลังจากเป็นกรรมการรับเชิญในรายการอเมริกันไอดอล[89] เพร์รีออกเพลง "แคลิฟอร์เนียเกิลส์" ร้องร่วมกับแร็ปเปอร์ สนูป ด็อกก์เมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม ค.ศ. 2010[90] เป็นซิงเกิลนำของสตูดิโออัลบั้มชุดที่สาม ทีนเอจดรีม และขึ้นอันดับ 1 บนชาร์ตบิลบอร์ดฮอต 100 เมื่อเดือนมิถุนายน[91][92] เธอยังเป็นกรรมการรับเชิญในรายการดิเอ็กซ์แฟกเตอร์ สหราชอาณาจักร ในเดือนต่อมา[93] ก่อนออกซิงเกิลที่สอง "ทีนเอจดรีม" เมื่อเดือนกรกฎาคม[94] เพลง "ทีนเอจดรีม" ขึ้นอันดับหนึ่งในบิลบอร์ดในเดือนกันยายน[95] ส่วนอัลบั้มออกจำหน่ายในวันที่ 24 สิงหาคม ค.ศ. 2010[96] เปิดตัวที่อันดับหนึ่งบนชาร์ตบิลบอร์ด 200[97] อัลบั้มได้รับคำวิจารณ์คละกัน[98] และขายได้ 6 ล้านชุดทั่วโลก[99] อัลบั้มทีนเอจดรีมได้รับรางวัลจูโนอะวอร์ด สาขาอัลบั้มสากลแห่งปี 2011[100] ในเดือนตุลาคม เพลง "ไฟร์เวิร์ก" เป็นซิงเกิลที่สามของอัลบั้ม[101] กลายเป็นเพลงที่ติดอันดับ 1 บนชาร์ตบิลบอร์ดฮอต 100 เป็นเพลงที่สามติดต่อกันในวันที่ 8 ธันวาคม ค.ศ. 2010[102]

เพลง "อี.ที." ฉบับรีมิกซ์ ร้องรับเชิญโดยแร็ปเปอร์ คานเย เวสต์ ได้ออกเป็นซิงเกิลที่สี่จากอัลบั้มทีนเอจดรีมในวันที่ 16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2011[103] เพลงติดอันดับ 1 บนชาร์ตฮอต 100 เป็นเวลา 5 สัปดาห์ไม่ติดต่อกัน ทำให้อัลบั้ม ทีนเอจดรีม เป็นอัลบั้มลำดับที่เก้าในประวัติศาสตร์ที่ทำเพลงอันดับ 1 บนชาร์ตฮอต 100 ได้ถึง 4 เพลง[104] "ลาสต์ฟรายเดย์ไนต์ (ที.จี.ไอ.เอฟ.)" ตามมาเป็นซิงเกิลที่ห้าในเดือนมิถุนายน[105] และเมื่อเพลงนี้ขึ้นอันดับ 1 บนบิลบอร์ดฮอต 100 เมื่อวันที่ 17 สิงหาคม ทำให้เพร์รีกลายเป็นศิลปินหญิงคนแรกที่มีเพลงติดอันดับ 1 บนชาร์ตฮอต 100 จากอัลบั้มเดียวกันถึง 5 เพลง และศิลปินคนที่สองถัดจากอัลบั้ม แบด ของไมเคิล แจ็กสัน[106][107] เธอได้รับรางวัลอเมริกันมิวสิกอะวอร์ดในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2011[108] และบันทึกสถิติโลกกินเนสส์ ค.ศ. 2013[107] ในวันที่ 7 กันยายน เธอทำสถิติศิลปินหญิงคนแรกที่มีเพลงติดสิบอันดับแรกบนชาร์ตฮอต 100 ได้นาน 69 สัปดาห์[109] ในเดือนตุลาคม "เดอะวันแด้ตก็อตอะเวย์" ออกเป็นซิงเกิลที่หก[110] เพลงขึ้นอันดับ 3 บนชาร์ตฮอต 100[111] และอันดับ 2 ในแคนาดา[65] ในวันที่ 13 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2012 แคปิตอลออกซิงเกิลนำจากอัลบั้ม ทีนเอจดรีม: เดอะคอมพลีตคอนเฟกชัน เพลง "พาร์ตออฟมี" เปิดตัวอันดับที่ 1 บนชาร์ตฮอต 100 และเป็นซิงเกิลที่เจ็ดที่ขึ้นอันดับ 1[63][112] อัลบั้ม ทีนเอจดรีม: เดอะคอมพลีตคอนเฟกชัน ออกจำหน่ายวันที่ 23 มีนาคม[113] เพลง "วายด์อะเวก" ออกในวันที่ 22 พฤษภาคมเป็นซิงเกิลที่สอง[114] ขึ้นถึงอันดับที่ 2 บนชาร์ตฮอต 100[111] และอันดับ 1 ในแคนาดา[65] และนิวซีแลนด์[115] ในวันที่ 5 มกราคม เธอเป็นนักร้องที่ขายเพลงดิจิทัลได้มากที่สุดเป็นอันดับที่ 6 ในสหรัฐ ด้วยยอดขายทั้งหมด 37.6 ล้านหน่วยจากข้อมูลของนีลเซน ซาวด์สแกน[116] และในเดือนนั้น เธอเป็นนักร้องคนแรกที่มีเพลงได้ขายได้มากกว่า 5 ล้านหน่วยดิจิทัลถึง 5 เพลง[117]

 
ทัวร์คอนเสิร์ตแคลิฟอร์เนียดรีมส์ทัวร์ทำรายได้ได้ US$59.5 ล้าน

เพร์รีเริ่มทัวร์คอนเสิร์ต แคลิฟอร์เนียดรีมส์ทัวร์ เพื่อส่งเสริมอัลบั้มทีนเอจดรีม[74] ตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2011 ถึงมกราคม ค.ศ. 2012[118] ทัวร์ทำรายได้ได้ US$59.5 ล้าน จากทั่วโลก[119] และได้รับรางวัลสาขาแสดงสดยอดเยี่ยม (Best Live Act) ในงานประกาศรางวัลเอ็มทีวียุโรปมิวสิกอะวอดส์ 2011[120]

ในวันที่ 23 กันยายน ค.ศ. 2011 เธอแสดงในวันเปิดงานร็อกอินริโอเฟสติวัล 2011 ร่วมกับเอลตัน จอห์น, คลาวเจอ เลชี และริอานนา[121] ในเดือนกันยายน ค.ศ. 2010 เพร์รีได้ปรากฏตัวในตอนแรกของรายการเซซามี สตรีท ซีซันที่ 41 หลังจากฉากที่เธอแสดงถูกอัปโหลดขึ้นยูทูบ ผู้ชมวิจารณ์เรื่องชุดที่เผยให้เห็นร่องอก หลังจากออกอากาศ 4 วัน เซซามีเวิร์กช็อปประกาศว่าฉากนั้นจะไม่ออกอากาศในโทรทัศน์ แต่ยังสามารถรับชมได้ทางออนไลน์[122] หลังจากนั้น เพร์รีล้อเลียนประเด็นถกเถียงดังกล่าวในรายการแซตเทอร์เดย์ไนต์ไลฟ์ ซึ่งเธอเป็นศิลปินรับเชิญ และสวมเสื้อธีมเอลโมแสดงส่วนเว้าขนาดใหญ่ในการแสดงฉากหนึ่ง[123]

ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2010 เพร์รีแสดงเป็นแฟนสาวของ Moe Szyslak ในฉากแสดงสดฉากหนึ่งของเดอะซิมป์สัน ตอนพิเศษช่วงคริสต์มาสในตอน "The Fight Before Christmas"[124][125] ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2011 เธอเป็นนักแสดงรับเชิญในละครฮาวไอเม็ตยัวร์มาเธอร์ ตอน "Oh Honey" แสดงเป็นผู้หญิงชื่อ ฮันนี[126] บทบาทนี้ทำให้เธอได้รับรางวัลพีเพิลส์ชอยซ์อะวอดส์ สาขาดารารับเชิญโทรทัศน์ยอดนิยม (Favorite TV Guest Star) ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2012[127] เธอปรากฏในภาพยนตร์ครั้งแรกในภาพยนตร์การ์ตูนแนวครอบครัวเรื่อง เดอะสเมิฟส์ รับบทเป็น สเมิร์ฟเฟตต์ ในวันที่ 29 กรกฎาคม ค.ศ. 2011 ภาพยนตร์ประสบความสำเร็จทั่วโลก[128] ขณะที่นักวิจารณ์ให้ความเห็นด้านลบ[129] เธอยังเป็นพิธีกรในรายการ แซตเทอร์เดย์ไนต์ไลฟ์ ในวันที่ 10 ธันวาคม ค.ศ. 2011 ร่วมกับโรบิน ที่เป็นแขกรับเชิญ จากงานพิธีกรดังกล่าว เพร์รีได้รับคำชมจากนักวิจารณ์ที่ยกย่องถึงจังหวะการแสดงมุกตลกและซีรีส์เรื่องสั้นที่เธอแสดงร่วมกับแอนดี้ แซมเบิร์ก[130] ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2012 เธอแสดงรับเชิญในซีรีส์เรื่องเรซิงโฮป รับบทเป็นผู้คุมนักโทษชื่อ ริกกี ในตอน "Single White Female Role Model" ในวันที่ 5 กรกฎาคม ค.ศ. 2012 เพร์รีได้ออกผลงานภาพยนตร์อัตชีวประวัติในชื่อ เคที เพร์รี: พาร์ตออฟมี ผ่านทางพาราเมาต์พิกเจอส์[131][132] ภาพยนตร์ได้รับคำวิจารณ์ที่ดี[133]และทำรายได้บนบ็อกซ์ออฟฟิศได้ US$30 ล้าน ทั่วโลก[134]

เพร์รีเริ่มทำธุรกิจเมื่อเธอได้เซ็นรับรองน้ำหอมตัวแรกชื่อ เพอร์ เมื่อเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2010 ตัวที่สองชื่อ เมียว! ออกจำหน่ายในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2011 น้ำหอมทั้งสองตัวออกวางขายที่ห้างสรรพสินค้านอร์ดสตรอม[135][136] อิเล็กทรอนิก อาตส์ ได้จ้างเธอให้ส่งเสริมภาคเสริมเกม เดอะซิมส์ 3: โชว์ไทม์[137] ก่อนจะออกภาคเสริมอีกภาคที่มีเฟอร์นิเจอร์ เสื้อผ้า และทรงผมที่ได้แรงบันดาลใจจากเพร์รี ในชื่อ เดอะซิมส์ 3: เคที เพร์รีสวีตทรีตส์ ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2012[138] ในเดือนต่อมา เธอเป็นโฆษกและทูตให้กับผลิตภัณฑ์ ป็อปชิปส์ และลงทุนในบริษัทดังกล่าวด้วย[139] และนิตยสารบิลบอร์ดจัดให้เธอเป็น "ผู้หญิงแห่งปี" ค.ศ. 2012[140]

เธอสมรสกับรัสเซลล์ แบรนด์ในวันที่ 23 ตุลาคม ค.ศ. 2010 โดยจัดพิธีสมรสแบบฮินดูใกล้ ๆ เขตสงวนพันธุ์เสือรันทัมบอร์ ในรัฐราชสถาน[141] แบรนด์ประกาศในวันที่ 30 ธันวาคม ค.ศ. 2011 ว่าพวกเขาได้หย่าร้างกันหลังจากใช้ชีวิตคู่กัน 14 เดือน[142] ต่อมา เพร์รีกล่าวว่า ตารางเวลาที่ไม่ตรงกันและเขาต้องการมีบุตรโดยที่เธอยังไม่พร้อม ทำให้การสมรสสิ้นสุดลง[143] และเขาไม่พูดกับเธออีกเลยหลังจากส่งข้อความขอหย่าถึงเธอ[144] ขณะที่แบรนด์ยืนยันว่าเขาหย่ากับเพร์รีเพราะชื่อเสียงของเธอที่เพิ่มขึ้น ความสำเร็จ และความลังเลที่จะเข้าร่วมกิจกรรมต่าง ๆ ด้วย[145] แรกเริ่มเธอรู้สึกคุ้มคลั่งเรื่องหย่าร้าง และกล่าวว่าเธอเคยคิดฆ่าตัวตาย[146][147] หลังจากการสมรสสิ้นสุดลงใน ค.ศ. 2012[148] เพร์รีเริ่มต้นความสัมพันธ์กับนักร้อง จอห์น เมเยอร์ ในเดือนสิงหาคมนั้นเอง[149]

2013–2015: อัลบั้มปริซึม ซูเปอร์โบวล์ครั้งที่ 49 และการแสดงช่วงพักครึ่ง

แก้

ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2012 เพร์รีเริ่มทำงานอัลบั้มชุดที่สี่ ปริซึม เธอกล่าวกับนิตยสารบิลบอร์ดว่า "ฉันรู้ว่าผลงานที่ฉันจะทำต่อไป ฉันรู้ปกอัลบั้ม สีสัน โทน" และ "ฉันรู้แม้กระทั่งทัวร์คอนเสิร์ตที่ฉันจะจัด ฉันจะพอใจมากถ้าภาพที่ฉันคิดในหัวออกมาเป็นความจริงได้"[150] แม้ว่าเธอบอกกับ L'Uomo Vogue ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2012 ว่าเธอวางแผนไว้ว่าจะมี "องค์ประกอบที่มืดมนลง" (darker elements) ในอัลบั้มปริซึม หลังจากการสมรสสิ้นสุดลง[151] เธอเผยกับเอ็มทีวีในระหว่างงานประกาศรางวัลเอ็มทีวีวิดีโอมิวสิกอะวอดส์ 2013 ว่าเธอได้เปลี่ยนทิศทางของอัลบั้มหลังจากเธอใช้เวลาไตร่ตรองตนเอง เธอออกความเห็นว่า "ฉันรู้สึกถึงแสงส่องดั่งปริซึม (prismatic) อย่างมาก" กลายเป็นแรงบันดาลใจให้กับชื่ออัลบั้ม[152] เพลง "โรร์" ออกโรงเป็นซิงเกิลนำจากอัลบั้ม ปริซึม ในวันที่ 10 สิงหาคม ค.ศ. 2013[153] เธอส่งเสริมเพลงนี้ผ่านการแสดงในงานประกาศรางวัลเอ็มทีวีวิดีโอมิวสิกอะวอดส์ และเพลงขึ้นอันดับ 1 บนชาร์ตบิลบอร์ดฮอต 100[154][155] เพลง "อันคอนดิชันเนิลลี" ออกเป็นซิงเกิลที่สองจากอัลบั้มในวันที่ 16 ตุลาคม ค.ศ. 2013[156] และขึ้นถึงอันดับที่ 14 ในสหรัฐ[157]

 
เพร์รีแสดงในคอนเสิร์ตเดอะพริสมาติกเวิลด์ทัวร์ เดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2014

อัลบั้ม ปริซึม ออกจำหน่ายในวันที่ 18 ตุลาคม ค.ศ. 2013 และขายได้ 4 ล้านชุดนับถึงเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2015[158] อัลบั้มได้รับคำวิจารณ์ในด้านบวก[159] และเปิดตัวที่อันดับที่ 1 บนชาร์ตบิลบอร์ด 200[160] สี่วันต่อมา เพร์รีแสดงเพลงใหม่จากอัลบั้มที่โรงละครไอฮาร์ตเรดิโอในลอสแอนเจลิส[161] เพลง "ดาร์กฮอร์ส" ออกมาเป็นซิงเกิลที่สามในวันที่ 17 ธันวาคม ค.ศ. 2013[162] กลายเป็นเพลงที่ติดอันดับ 1 เป็นเพลงที่เก้าของเธอเมื่อวันที่ 29 มกราคม ค.ศ. 2014[163][164] ใน ค.ศ. 2014 เพลง "เบิร์ธเดย์"[165] และ "ดิสอิสฮาววีดู"[166] ออกมาเป็นซิงเกิลที่สี่และห้าจากอัลบั้มปริซึม และขึ้นถึง 25 อันดับแรกบนชาร์ตฮอต 100[63] นอกจากนี้ เธอยังได้บันทึกเสียงและแต่งเพลงร่วมกับ จอห์น เมเยอร์ ในเพลง "ฮูยูเลิฟ" จากอัลบั้มของเขา พาราไดซ์แวลลี เพลงออกมาวันที่ 12 สิงหาคม ค.ศ. 2013[167][168] เพร์รีเริ่มทัวร์คอนเสิร์ตครั้งที่สามในชื่อ เดอะพริสมาติกเวิลด์ทัวร์ ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2014 และจบลงในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2015[158] ทำรายได้ได้ US$204.3 ล้าน จากทั่วโลก [169] และเพร์รีได้รับรางวัล "แพ็กเกจสูงสุด" ในงานประกาศรางวัลบิลบอร์ดทัวริงอะวอดส์ 2014[170] เธอแสดงในเทศกาลดนตรีร็อกอินริโอ 2015 ในวันที่ 27 กันยายน ค.ศ. 2015[171]

 
เพร์รีใน Super Bowl halftime show ครั้งที่ 49

ในวันที่ 23 พฤศจิกายน ค.ศ. 2014 เอ็นเอฟแอลประกาศว่าเพร์รีจะแสดงในช่วงพักครึ่งในงานซูเปอร์โบวล์ครั้งที่ 49 ในวันที่ 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2015 พร้อมกับแขกรับเชิญ เลนนี แครวิตซ์ และมิสซี เอลเลียต[172][173] หลังการแสดงสองวัน บันทึกสถิติโลกกินเนสส์บันทึกว่าการแสดงของเพร์รีมีผู้ชม 118.5 ล้านคนในสหรัฐ กลายเป็นการแสดงที่มีผู้ชมมากที่สุดและมีเรตสูงที่สุดในประวัติศาสตร์ของซูเปอร์โบวล์ ยอดคนชมสูงกว่าตัวกีฬาเอง ซึ่งมีคนชมอยู่ที่ 114.4 ล้านคน[174]

สมาพันธ์ผู้ผลิตสิ่งบันทึกเสียงระหว่างประเทศตั้งให้เพร์รีเป็นศิลปินระดับโลกอันดับที่ห้าของปี ค.ศ. 2013[175] ในวันที่ 26 มิถุนายน ค.ศ. 2014 สมาคมผู้ประกอบกิจการเพลงของสหรัฐอเมริกาได้ประกาศให้เพร์รีเป็นศิลปินที่ได้รับการรับรองมากที่สุด (Top Certified Digital Artist Ever) หลังจากทำยอดขายได้ 72 ล้านหน่วยดิจิทัลในสหรัฐ[176][177] ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2014 ภาพนิ่งของเพร์รีที่วาดโดยมาร์ก ไรเดน ได้แสดงในนิทรรศการ "The Gay 90s" และแสดงที่ Kohn Gallery ในลอสแอนเจลิส รัฐแคลิฟอร์เนีย เธอยังได้บันทึกเสียงเพลงฉบับทำใหม่ "เดซีเบลล์ (ไบซีเคิลบิลต์ฟอร์ทู)" ร่วมกับศิลปินอื่นมากมายในอัลบั้มชื่อ เดอะเกย์ไนน์ทีส์โอลด์ไทม์มิวสิก: เดซีเบลล์ รุ่นจำกัดที่มาพร้อมกับนิทรรศการดังกล่าว[178] ในเดือนเดียวกันนั้น ภาพนิ่งอีกภาพหนึ่งของเพร์รีวาดโดยวิล ค็อตตัน ได้แสดงอยู่ในแกลอรีภาพนิ่งแห่งชาติ[179] ในวันที่ 23 พฤศจิกายน เพร์รีแสดงในโครงการโฆษณาวันหยุดของ เอชแอนด์เอ็ม ซึ่งเธอแต่งและบันทึกเพลง "เอเวอรีเดย์อิสอะฮอลิเดย์" ให้[180][181]

ในวันที่ 17 มิถุนายน ค.ศ. 2014 เพร์รีประกาศว่าเธอได้ก่อตั้งค่ายเพลงของตัวเองภายใต้สังกัดแคปิตอลเรเคิดส์ในชื่อ เมตามอร์โฟซิสมิวสิก เฟร์ราส์เป็นศิลปินคนแรกที่เซ็นสัญญาเข้าสังกัดดังกล่าว และเพร์รีเป็นหัวหน้าโปรดิวเซอร์ให้อีพีของเขา เธอยังบันทึกเสียงเพลง "เลเจนส์เนเวอร์ดาย" ร่วมกับเขาในอีพีด้วย[182] ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2015 นิตยสารฟอบส์ประมาณรายได้สุทธิของเธออยู่ที่ US$125 ล้าน[183] และติดอันดับที่หกในรายชื่อ "ผู้หญิงที่มีค่าตัวสูงที่สุดในวงการดนตรี" โดยมีรายได้ US$41 ล้าน[184]

นอกจากงานดนตรี เพร์รีได้กลับมารับบทสเมิร์ฟเฟตต์ ในภาพยนตร์ เดอะสเมิฟส์ 2 ออกมาในวันที่ 31 กรกฎาคม ค.ศ. 2013[185] เช่นเดียวกับภาคก่อนหน้า ภาพยนตร์ประสบความสำเร็จด้านรายได้[186] แม้ว่าจะได้รับคำวิจารณ์แตกต่างกันไป[187] ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2014 เธอเป็นแขกรับเชิญรับบทเป็นตนเองในรายการโครลโชว์ ตอน "Blisteritos Presents Dad Academy Graduation Congraduritos Red Carpet Viewing Party"[188] น้ำหอมตัวที่สามชื่อ คิลเลอร์ควีน ออกมาในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2013 ผ่านทางบริษัทโคตี (Coty, inc.)[189] ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2014 เธอเป็นภัณฑารักษ์รับเชิญให้มาดอนน่าในโครงการริเริ่ม อาร์ตฟอร์ฟรีดอม[190] ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2015 เธอปรากฏตัวในภาพยนตร์สารคดีเรื่องแบรนด์: อะเซกันด์คัมมิง สารคดีที่ติดตามการเปลี่ยนแปลงจากงานแสดงตลกไปเป็นนักกิจกรรมของอดีตสามี รัสเซลล์ แบรนด์ และออกภาพยนตร์คอนเสิร์ตเรื่อง เคที เพร์รี: เดอะพริสมาติกเวิลด์ทัวร์ ออกอากาศทางช่องอีพิกซ์ เกิดขึ้นในระหว่างการทัวร์คอนเสิร์ตชื่อเดียวกัน[132] เพร์รีแสดงรับเชิญในมิวสิกวิดีโอเพลง "บิตช์ไอม์มาดอนน่า" ของมาดอนน่าเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2015[191] ในเดือนต่อมา เธอออกน้ำหอมอีกรุ่นหนึ่งกับบริษัทโคตี ในชื่อ แมดโพชัน[192] ในเดือนกันยายน ค.ศ. 2015 ภาพยนตร์สารคดีเรื่อง เคที เพร์รี: เมกกิงออฟเดอะเปปซีซูเปอร์โบวล์ฮาล์ฟไทม์โชว์ ออกฉายหลังจากเพร์รีเตรียมตัวแสดงในงานซูเปอร์โบวล์[193] และเจเรมี สก็อตต์: เดอะพีเพิลส์ดีไซเนอร์ ที่เล่าเรื่องชีวิตและอาชีพนักออกแบบของเจเรมี สก็อตต์[194] เพร์รีออกโปรแกรมประยุกต์ชื่อ เคทีเพร์รีป็อป ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2015 ผ่านตัวแทนจำหน่าย กลูโมไบล์ ซึ่งตัวละครของเธอทำให้ผู้เล่นกลายเป็นนักดนตรีชื่อดัง[195] เธออธิบายถึงโปรแกรมนี้ว่าเป็น "โลกที่สนุกและมีสีสันสดใสที่สุดที่ช่วยนำทางสู่ฝันทางดนตรีของคุณ"[196]

2016–2018: อัลบั้ม วิตนิสส์ และอเมริกันไอดอล

แก้
 
เพร์รีตั้งท่าถ่ายรูปกับแฟนคลับในซิดนีย์ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2017

เมื่อต้นปี ค.ศ. 2016 เธอเริ่มทำเพลงใหม่ในเดือนมิถุนายน[197] และอัดเพลงประกอบการออกอากาศการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2016 ทางช่องเอ็นบีซีสปอตส์ ชื่อ "ไรส์" ออกจำหน่ายวันที่ 14 กรกฎาคม ค.ศ. 2016 โดยเพร์รีเลือกจำหน่ายเป็นซิงเกิลแยกเดี่ยวแทนที่จะเก็บไว้ในอัลบั้มใหม่ 'เพราะตอนนี้ โลกต้องการให้เรารวมกันเป็นหนึ่งเดียว' เอ็นบีซีโอลิมปิกส์รู้สึกว่าเพลงนี้เป็นข้อความที่พูดถึงเนื้อหาของเพลงเป็นแรงบันดาลใจโดยตรงต่อจิตวิญญาณของโอลิมปิกส์และนักกีฬา[198] เพลงเปิดตัวที่อันดับที่หนึ่งในประเทศออสเตรเลีย[199] และอันดับที่ 11 ในสหรัฐ[63]

เดือนสิงหาคม ค.ศ. 2016 เพร์รีกล่าวว่าเธอต้องการทำเพลงที่ "เชื่อมโยง เกี่ยวข้องกัน และเป็นแรงบันดาลใจ"[200]และบอกกับไรอัน ซีเครสต์ว่าเธอ "ไม่รีบ" ทำอัลบั้มที่ห้า และเสริมว่า "ฉันแค่กำลังสนุกอยู่ แต่ก็ทดลองทำดนตรีกับโปรดิวเซอร์หลาย ๆ คน ร่วมงานกับหลาย ๆ คนและดนตรีหลาย ๆ รูปแบบ"[201] ในวันที่ 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2017 เพร์รีออกซิงเกิล "เชนด์ทูเดอะริทึม" ร้องรับเชิญโดยสกิป มาร์เลย์[202][203] เพลงขึ้นอันดับหนึ่งในฮังการี[204] และอันดับสี่ในสหรัฐ[63] เพลงถูกสตรีมมากกว่าสามล้านครั้งภายใน 24 ชั่วโมง ทำลายสถิติซิงเกิลที่สตรีมมากที่สุดในวันแรกของศิลปินหญิง[205] ซิงเกิลที่สอง "บอนาเพที" ร้องรับเชิญโดยมีโกส ออกจำหน่ายในเดือนเมษายน[206] ซิงเกิลที่สาม "สวิชสวิช" ร้องรับเชิญโดยนิกกี มินาจ ออกตามมาในเดือนถัดไป[207] เพลงขึ้นอันดับ 59 และ 46 ในสหรัฐ[63] และขึ้นถึงสิบห้าอันดับแรกในแคนาดา[65]

อัลบั้ม วิตนิสส์ วางจำหน่ายในวันที่ 9 มิถุนายน ค.ศ. 2017 ได้รับคำวิจารณ์ผสมกัน[208] และเปิดตัวที่อันดับหนึ่งในสหรัฐ[209] หลังออกอัลบัม เพร์รีถ่ายทอดสดตนเองบนยูทูบในวันที่วางจำหน่ายในชื่อรายการเคที เพร์รี ไลฟ์: วิตนิสส์เวิลด์ไวด์ จนถึงวันที่ 12 มิถุนายน[210] รายการสดมีผู้ชมมากกว่า 49 ล้านคนจาก 190 ประเทศ[211] เพร์รีออกทัวร์คอนเสิร์ตชื่อ วิตนิสส์: เดอะทัวร์ เริ่มตั้งแต่เดือนกันยายน ค.ศ. 2017 ถึงสิงหาคม ค.ศ. 2018[212] ในวันที่ 15 มิถุนายน แคลวิน แฮร์ริสออกเพลง "ฟีลส์" ซึ่งเพร์รีร้องรับเชิญ ร่วมกับบิกฌอน และฟาร์เรลล์ วิลเลียมส์ จากอัลบั้ม ฟังก์เวฟเบาน์ซิส วอลยุม 1[213] เพลงขึ้นอันดับหนึ่งในสหราชอาณาจักร[214]

เพร์รีอัดเสียงร้องเพลงคัฟเวอร์ "เวฟวิงทรูอะวินโดว์" ประกอบละครเวทีเรื่องเดียร์อีวานแฮนเซน ลงอัลบั้มเพลงประกอบรุ่นพิเศษ วางจำหน่ายวันที่ 2 พฤศจิกายน ค.ศ. 2018[215] ผู้สร้างละคร เบน พาเซก และจัสติน พอล ขอให้เพร์รีร้องเพลงดังกล่าวเพื่อส่งเสริมทัวร์ละครเวทีในประเทศและสร้างความตระหนักต่อสุขภาพจิต[216] ในวันที่ 15 พฤศจิกายน เพร์รีออกเพลง "โคซีลิตเทิลคริสต์มาส" เฉพาะในแอมะซอนมิวสิก[217] เธออัดเพลง "อิมมอร์ทัลเฟลม" ให้เกมไฟนอลแฟนตาซีเบรฟเอกซ์เวียส และมีตัวละครเล่นได้ที่ออกแบบตามแบบเธอ[218] ในงานประกาศรางวัลแกรมมีครั้งที่ 61 เพร์รีร้องเพลง "เฮียร์ยูคัมอะเกน" ร่วมกับดอลลี พาร์ตันและเคซีย์ มัสเกรฟส์ แสดงความเคารพแก่พาร์ตัน[219] และในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2019 เธอออกเพลง "365" ร่วมกับดีเจเซดด์[220] สองเดือนถัดมา แดดดีแยงกีออกเพลง "กอนกอลมา" ฉบับรีมิกซ์ที่รวมเสียงเพร์รีและสโนว์ลงในเพลง[221] เธอออกซิงเกิล "เนเวอร์เรียลลีโอเวอร์" ตามมาในวันที่ 31 พฤษภาคม และ "สมอลล์ทอล์ก" ในวันที่ 9 สิงหาคม[222][223]

นอกเหนือจากงานเพลง เธอรับบทเป็นตนเองในภาพยนตร์เรื่อง ซูแลนเดอร์ 2 ออกฉายในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2016[224][225] ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2017 เพร์รีออกสินค้ารองเท้าในชื่อ "เคที เพร์รี คอลเลกชันส์"[226] รองเท้าของเธอวางจำหน่ายในเว็บไซต์ เคที เพร์รี คอลเลกชันส์ ของเธอ และที่ร้านค้าปลีก เช่น ดิลลาร์ด และวอลมาร์ต[227] เดือนสิงหาคม เธอเป็นพิธีกรในงานประกาศรางวัลเอ็มทีวีวิดีโอมิวสิกอะวอดส์ 2017[228] เธอเซ็นสัญญารับเงินเดือน 25 ล้านดอลลาร์สหรัฐสำหรับตำแหน่งกรรมการตัดสินในรายการอเมริกันไอดอลซีซันใหม่ ออกอากาศทางช่องเอบีซี เมื่อเดือนมีนาคม ค.ศ. 2018<[229][230] เพร์รีเริ่มคบหากับออร์แลนโด บลูมเมื่อต้นปี ค.ศ. 2016 และหมั้นกันในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2019[231][232] ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2019 เธอปรากฏในมิวสิกวิดีโอเพลง "ยูนีดทูคาล์มดาวน์" ของเทย์เลอร์ สวิฟต์[233]

หนึ่งเดือนถัดมา คณะลูกขุนในแคลิฟอร์เนียยื่นคำตัดสินคดีเพลง "ดาร์กฮอร์ส" ที่คัดลอกเพลง "จอยฟุลนอยส์" ปี ค.ศ. 2008 ของเฟลม หลังจากเขายื่นฟ้องคดีลิขสิทธิ์ว่าเพลงได้นำจังหวะเพลงของตนมาใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต[234] คณะลูกขุนสั่งให้เธอชดใช้เขาเป็นเงิน 550,000 ดอลลาร์สหรัฐ[235] จอช คลอส นักแสดงร่วมกับเพรรีในมิวสิกวิดีโอ "ทีนเอจดรีม" กล่าวหาเธอในเรื่องการคุกคามทางเพศ ในโพสต์โพสต์หนึ่งในอินสตาแกรม คลอสกล่าวหาว่า ระหว่างงานเลี้ยงที่ลานสเกต เพร์รีดึงกางเกงและกางเกงในของเขาลง ทำให้เพื่อนผู้ชายเห็นองคชาตของเขา คลอสยังเขียนอีกว่าเธอพยายามไม่ให้เขาพูดถึงช่วงเวลาที่อยู่กับเธอ เพร์รียังไม่ได้ให้การใด ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้[236]

2019–2020: อัลบั้ม สไมล์ และมีบุตร

แก้
 
เพร์รีในงานไอฮาร์ตเรดิโอมิวสิกอะวอดส์ 2019

ที่งานประกาศรางวัลแกรมมี่ ครั้งที่ 61 เคที่ เพร์รี่ แสดงเพลง "เฮียร์ยูคัมอะเกน" ร่วมกับ ดอลลี พาร์ตัน และเคซี่ มัสเกรฟส์ ในการแสดงที่เป็นการยกย่องพาร์ตัน[219] สี่วันต่อมา เธอปล่อยเพลง "365" ร่วมกับดีเจเซดด์[237] ในเดือนเมษายน เพร์รี่ได้ร่วมร้องในเพลงรีมิกซ์ของแดดดี แยงกี "โกนกาลมา" ที่มีสโนว์ร่วมด้วย[238] จากนั้นเธอปล่อยซิงเกิล "เนเวอร์เรียลลีโอเวอร์" ในวันที่ 31 พฤษภาคม, "สมอลล์ทอล์ก" ในวันที่ 9 สิงหาคม และ "ฮาร์ลีส์อินฮาวาย" ในวันที่ 16 ตุลาคม[239][240][241] เพลง "เนเวอร์เรียลลีโอเวอร์" ได้รับคำชื่นชมจากนักวิจารณ์[242]เป็นพิเศษ

ในเดือนมิถุนายน 2019 เพร์รี่ปรากฏตัวในมิวสิกวิดีโอเพลง "ยูนีดทูคาล์มดาวน์" ของเทย์เลอร์ สวิฟต์[243] ในเดือนกรกฎาคม คณะลูกขุนในแคลิฟอร์เนียตัดสินว่าเพลง "ดาร์กฮอร์ส" ของเพร์รี่ ละเมิดลิขสิทธิ์เพลง "จอยฟุลนอยส์" ของเฟลม ซึ่งยื่นฟ้องว่ามีการใช้จังหวะของเพลงเขาโดยไม่ได้รับอนุญาต[244] แต่คำตัดสินนี้ถูกยกเลิกในภายหลัง[245] หลังจากมีคำตัดสินเบื้องต้น คณะลูกขุนสั่งให้เพร์รี่จ่ายเงินชดเชย 550,000 ดอลลาร์[246] ในเดือนถัดมา จอช คลอส ผู้ร่วมแสดงในมิวสิกวิดีโอเพลง "ทีนเอจดรีม" ของเพร์รี่ กล่าวหาว่าเธอประพฤติผิดทางเพศ[247] ในโพสต์บนอินสตาแกรม คลอสอ้างว่าในงานปาร์ตี้ที่ลานสเก็ต เพร์รี่ดึงกางเกงวอร์มและชุดชั้นในของเขา เปิดเผยอวัยวะเพศของเขาต่อหน้าเพื่อนชายของเธอ เขายังกล่าวว่า ผู้จัดการของเธอป้องกันไม่ให้เขาพูดถึงช่วงเวลาที่เขาอยู่กับนักร้อง อย่างไรก็ตาม จอห์นนี่ วูเจ็ก ผู้อำนวยการฝ่ายสร้างสรรค์ของงานปาร์ตี้นั้น ได้ปกป้องเพร์รี่ โดยกล่าวว่าเธอ "จะไม่ทำอะไรเช่นนั้น" และกล่าวหาว่าคลอสมี "ความหลงใหลต่อเนื่อง" กับเธอ[248] หลังจากเริ่มต้นเลี่ยงการตอบสนองเพื่อไม่ให้ดึงความสนใจจากขบวนการมีทู เพร์รี่ก็ปฏิเสธข้อกล่าวหาของคลอส.[249]

หลังจากปล่อยซิงเกิล "เนเวอร์วอร์นไวต์" ในเดือนมีนาคม 2020 เพร์รี่เปิดเผยในมิวสิกวิดีโอที่มาพร้อมกันว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ลูกคนแรกกับบลูม[250] เพลง "เดซีส์" ซึ่งเป็นซิงเกิลนำจากอัลบั้มที่หกของเธอ ปล่อยเมื่อวันที่ 15 พฤษภาคม 2020 ซิงเกิลที่สอง "สไมล์"[251][252] ปล่อยตามมาในสองเดือนต่อมา อัลบั้มนี้ซึ่งชื่อว่าสไมล์เช่นกัน วางจำหน่ายเมื่อวันที่ 28 สิงหาคม 2020[253][254] สองวันก่อนที่จะจำหน่ายอัลบั้ม เธอคลอดลูกสาวชื่อ เดซี่ ดัฟ บลูม[255] อัลบั้มนี้ได้รับการวิจารณ์ที่หลากหลาย[256] และเปิดตัวที่อันดับห้าในสหรัฐ[257] เพร์รี่โปรโมตอัลบั้มนี้เพิ่มเติมด้วยการปล่อยอีพีสี่ชุด ได้แก่ "แคมป์เคที"[258] "เอ็มพาวเวิด"[259] "สกอร์ปิโอเอสซีเอน"[260] และ"คอสมิกเอเนอร์จี"[261] หลังจากนั้นมีการปล่อยซิงเกิล "น็อตดิเอนด์ออฟเดอะเวิลด์" ในเดือนธันวาคม 2020 ซึ่งมีมิวสิกวิดีโอที่โซอีย์ เดชาเนล แสดงเป็นเพร์รี่[262][263][264] นอกจากนี้เธอยังร่วมมือกับศิลปินหลายคนในการสร้างรีมิกซ์ของเพลงจากอัลบั้มสไมล์ โดยมีทีเอสโตรีมิกซ์เพลง "เรซิเลียนต์" ร่วมกับไอตานา ปล่อยในเดือนพฤศจิกายน 2020 และ บรูโน มาร์ทินี รีมิกซ์เพลง "ครายอะเบาต์อิตเลเทอร์" ร่วมกับลุยซา ซอนซา ปล่อยในเดือนเมษายน 2021[265]

2021–2023: คอนเสิร์ตประจำ Play

แก้
 
เพร์รีแสดงบนคอนเสิร์ตประจำชื่อเพลย์ ในปี 2022

เมื่อวันที่ 20 มกราคม 2021 เพร์รีแสดงเพลง "ไฟร์เวิร์ก" ในคอนเสิร์ตเซเลเบรทิงอเมริกาในระหว่างพิธีสาบานตนของโจ ไบเดน[266] สี่เดือนต่อมา เธอออกซิงเกิล "อิเล็กทริก" ซึ่งเป็นการร่วมงานกับโปเกมอนเพื่อฉลองครบรอบ 25 ปีของแฟรนไชส์[267] ในเดือนธันวาคมปีนั้น เพร์รีออกเพลง "เว็นไอม์กอน" ซึ่งเป็นการร่วมงานกับดีเจชาวสวีเดน อะเลสโซ[268] ทำให้เธอเป็นคนที่สามที่ขึ้นอันดับหนึ่งในชาร์ต ARC 100 ของโครเอเชียในสามทศวรรษ ถัดจากเลดีกากา และโคลด์เพลย์[269]

เพร์รีเริ่มจัดคอนเสิร์ตประจำชื่อเพลย์ ที่รีสอตส์เวิลด์ลาสเวกัส เมื่อวันที่ 29 ธันวาคม 2021[270] การแสดงนี้เริ่มขึ้นในช่วงล็อกดาวน์โควิด-19 โดยเพร์รีได้แรงบันดาลใจจากภาพยนตร์ 4 จิ๋วพลิกมิติมหัศจรรย์ พีวีส์เพลย์เฮาส์ และพีวีส์บิกแอดเวนเชอร์ เธอกล่าวถึงการแสดงนี้ว่า "ใหญ่โตเกินจริง" และเป็น "การแสดงที่แสนประหลาดและเต็มไปด้วยความสนุกที่สุดที่ฉันเคยจัดขึ้นมา"[268] การแสดงนี้ได้รับการยกย่องจากนักวิจารณ์[271] โดยเมลินดา เชกเคลส์ จากบิลบอร์ด กล่าวว่าคืนเปิดการแสดงที่ขายบัตรหมดของคอนเสิร์ตเพลย์เป็นจินตนาการส่วนหนึ่ง และความหลอนส่วนหนึ่ง และเต็มไปด้วยความสนุกอย่างสมบูรณ์[272] นอกจากขายบัตรหมดในคืนเปิดการแสดงแล้ว หนังสือพิมพ์ซานตาบาร์บาราอินดิเพนเดนต์รายงานว่าสัญญาของเพร์รีสำหรับการแสดงประจำนี้มีมูลค่า 168 ล้านดอลลาร์[273] การแสดงจบลงในวันที่ 4 พฤศจิกายน 2023[274] และทำรายได้รวม 46.4 ล้านดอลลาร์[275]

ในเดือนกันยายน 2021 นิตยสารวาไรตียกย่องและให้เกียรติเพร์รีในฉบับ "พาวเวอร์ออฟวีเมน" ซึ่งเธอได้พูดคุยเกี่ยวกับอาชีพของเธอ ความเป็นแม่ และการกุศล[276] ในฐานะผู้ถูกเสนอชื่อ เธอเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำ "พาวเวอร์ออฟวีเมน" ของวาไรตี 2021[277] ในเดือนต่อมาในวันเกิดอายุ 37 ปีของเธอ เพร์รีเป็นพิธีกรรับเชิญในรายการดิเอลเลนดีเจเนอเรสโชว์[278] และแสดงในโฆษณาช่วงวันหยุดของแก็ปอิงก์ ซึ่งเธอร้องเพลง "ออลยูนีดอิสเลิฟ" ของเดอะบีเทิลส์ เพลงนี้เวอร์ชันเต็มเผยแพร่บนแพลตฟอร์มสตรีมมิ่งในวันเดียวกัน[279] ในเดือนมกราคม 2022 เธอและมอร์แกน แม็กลัคแลน ก่อตั้งบริษัทเดอซอย ซึ่งผลิตและจำหน่ายเครื่องดื่มแอลกอฮอลที่ไม่มีแอลกอฮอล ทั้งสองคนต้องการเครื่องดื่มที่ "ผ่อนคลายจิตใจโดยไม่มึนเมา" ในขณะที่กำลังชงเครื่องดื่มนั้น[280][281][282][283]

เพร์รีบันทึกเพลงป็อปคันทรีชื่อ "แวร์วีสตาร์ทิด" โดยร้องคู่กับ โทมัส เรตต์ สำหรับอัลบั้มของเขาที่มีชื่อเดียวกันซึ่งวางจำหน่ายเมื่อวันที่ 1 เมษายน 2022 ในเดือนถัดมา มีการประกาศว่าเพร์รีจะทำเพลงประกอบภาพยนตร์แอนิเมชันของ เจเรมี แซ็ก ชื่อเมโลดี[284] และพากย์เสียงตัวละครหลัก เธอยังแสดงครั้งแรกในโฆษณาจัสต์อีต สกิปเดอะดิชเชส ไลเฟอรันโด และเมนูล็อก และทำรีมิกซ์ใหม่ให้กับเพลงจิงเกิลของโฆษณาเหล่านั้น[285][286][287][288] ในวันที่ 8 มิถุนายน 2022 เพร์รีได้รับกุญแจเมืองลาสเวกัส ในวันเดียวกับที่ถูกกำหนดให้เป็นวันเคที เพร์รี[289]

เพร์รีร่วมงานกับบริษัทแอปเปิล ในการแสดงในโฆษณาสำหรับซอฟต์แวร์เพลงการาจแบนด์ ของพวกเขา ซึ่งผู้ใช้สามารถมี "รีมิกซ์เซสชันส์" ที่มีเพลง "ฮาร์ลีส์อินฮาวาย" ของเธอ ในการร่วมงานครั้งนี้ เธอกล่าวในเดือนสิงหาคม 2022 ว่า "ฮาร์ลีส์อินฮาวาย" ได้มีชีวิตหลายรูปแบบ" รวมทั้งยังมี "โอกาสมากมายในการรีมิกซ์เพลงนี้ และฉันรอไม่ไหวที่จะได้ยินการพัฒนาของการาจแบนด์ในการร่วมงานกับแอปเปิล"[290] เพร์รีแสดงในคอนเสิร์ตพิธีบรมราชาภิเษกของพระเจ้าชาร์ลส์ที่สามที่ปราสาทวินด์เซอร์ในเดือนพฤษภาคม 2023[291][292] สี่เดือนต่อมา เธอขายสิทธิ์ในเพลงของเธอให้กับลิตมัสมิวสิกในราคาประมาณ 225 ล้านดอลลาร์[293]

2024: 143

แก้

ในการปรากฏตัวในรายการจิมมีคิมเมลไลฟ์ในเดือนกุมภาพันธ์ 2024 เพร์รีประกาศลาออกจากรายการอเมริกันไอดอล หลังจากจบฤดูกาลที่ยี่สิบสอง โดยต้องการ "ออกไปและสัมผัสจังหวะในแบบของฉันเอง" และปล่อยเพลงใหม่หลังจาก "อยู่ในสตูดิโอมาเป็นเวลานาน" ฤดูกาลนี้เริ่มออกอากาศในเดือนนั้น[294] และจบลงในเดือนพฤษภาคมถัดมา[295] เพร์รีปล่อยเพลง "วูแมนส์เวิลด์" ซิงเกิลแรกจากอัลบั้มที่เจ็ดของเธอในวันที่ 11 กรกฎาคม 2024[296] หนึ่งวันก่อนที่เพลงจะเปิดตัว เพร์รีได้เผยชื่ออัลบั้มว่า 143 ซึ่งมีกำหนดวางจำหน่ายในวันที่ 20 กันยายนปีเดียวกัน[297] เธอพูดถึงอัลบั้มนี้ว่า "เต็มไปด้วยพลังงานสูงมาก เป็นซัมเมอร์มาก และมีจังหวะต่อนาที (BPM) สูงมาก" และ "เต็มไปด้วยความสุข ความรัก และแสงสว่าง"[298] ในวันที่ 11 กันยายน เพร์รีจะได้รับรางวัลไมเคิลแจ็กสันวิดีโอแวนการ์ดอะวอร์ด ในงานเอ็มทีวีมิวสิกอะวอดส์ 2024[299] เธอมีกำหนดแสดงในเทศกาลร็อกอินริโอ 2024 ในวันที่อัลบั้ม 143 วางจำหน่าย[300] และอีกแปดวันหลังจากนั้น เธอจะแสดงก่อนการแข่งขันเอเอฟแอลแกรนด์ไฟนอล 2024 ในออสเตรเลีย[301]

งานดนตรี

แก้

อิทธิพล

แก้
 
 
อลานิส มอริสเซตต์ (ซ้าย) และ เฟรดดี เมอร์คูรี (ขวา) ต่างก็มีอิทธิพลต่อเพร์รีและงานดนตรีของเธอ

ในช่วงแรกของงานดนตรี แนวเพลงที่เพร์รีร้องบ่อย ๆ คือกอสเปล และเธอใฝ่ฝันจะประสบความสำเร็จเหมือนเอมี แกรนต์[302] เมื่ออายุ 15 ปี เธอได้รู้จักเพลง "คิลเลอร์ควีน" ของวงควีน และนับว่าเป็นเพลงที่บันดาลใจเธอให้ทำอาชีพดนตรี[303] เธอกล่าวถึงนักร้องนำ เฟรดดี เมอร์คูรี ว่าเป็น "อิทธิพลใหญ่สุด" (biggest influence) ของเธอและอธิบายว่า "การผสมผสานของการแต่งเพลงแบบประชดประชันกับทัศนคติที่ว่า 'ฉันไม่ใส่ใจ' (I don't give a fuck) เป็นแรงบันดาลใจให้เธอได้อย่างไร"[304] เธอแสดงความนับถือวงดังกล่าวโดยตั้งชื่อน้ำหอมตัวที่สามของเธอว่า คิลเลอร์ควีน[189] เพร์รียังพูดถึงวงเดอะบีชบอยส์ และอัลบั้ม เพ็ตซาวส์ ในฐานะที่เป็นอัลบั้มที่มีอิทธิพลต่อเธออย่างมากว่า "เพ็ตซาวส์ เป็นหนึ่งในอัลบั้มที่ฉันโปรดปรานที่มีผลต่อเพลงที่ฉันแต่ง ทุก ๆ เมโลดีที่ฉันแต่งขึ้นก็มีที่มาจากอัลบั้มเพ็ตซาวส์"[305] เพร์รีสรรเสริญอัลบั้มเดอะบีเทิลส์ ของวงเดอะบีเทิลส์ และอัลบั้ม เพ็ตซาวส์ อย่างมากและถือว่าเป็น "อัลบั้มที่ฉันฟังนานถึง 2 ปีติดต่อกัน"[306]

เพร์รีกล่าวถึงอลานิส มอริสเซตต์ และอัลบั้ม แจกกิดลิตเทิลพิลล์ (ค.ศ. 1995) ว่าเป็นอีกหนึ่งอัลบั้มที่เป็นแรงบันดาลใจที่สำคัญต่องานดนตรีของเธอ และมักจะได้ทำงานร่วมกับเกล็น แบลลาร์ด ซึ่งเคยทำงานกับมอริสเซตต์บ่อยครั้ง เพร์รีกล่าวว่า "อัลบั้มแจกกิดลิตเทิลพิลล์ เป็นอัลบั้มเพลงผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่เคยทำมา มันมีเพลงที่แต่งไว้สำหรับทุกคน และเพลงทุกเพลงก็เกี่ยวกับฉันทั้งหมดด้วย เพลงเหล่านั้นยังคงอยู่เป็นนิรันดร์ตลอดมา" นอกจากนี้ เพร์รียังได้รับอิทธิพลจากอัลบั้ม เฟลมมิงเรด ของแพตตี กริฟฟิน และอัลบั้ม 10 เซนต์วิงส์ ของโจนาธา บรู๊ก[307] เพร์รีใฝ่ฝันอยากจะเป็นอย่างคาโรล คิง, บอนนีย์ เรตต์ และโจนี มิตเชลล์ และตั้งใจจะเป็น "มากกว่าโจนี มิตเชลล์" โดยจะออกเพลงแนวโฟล์กและอะคูสติก[308] ภาพยนตร์อัตชีวประวัติของเพร์รีเรื่อง เคที เพร์รี: พาร์ตออฟมี มีอิทธิพลมาจากภาพยนตร์เรื่อง มาดอนน่า: ทรูธออร์แดร์ เธอยกย่องความสามารถของมาดอนน่าในการนำเสนอตัวเองในรูปแบบใหม่ได้ และกล่าวว่า "ฉันอยากจะค่อย ๆ พัฒนาตนเองให้เหมือนกับมาดอนน่า"[309] และให้เครดิตว่ามาดอนน่าเป็นแรงบันดาลใจให้เธอทำอัลบั้ม ปริซึม "มืดมน"กว่าอัลบั้มก่อนหน้า

เพร์รีถือว่า ปีเยิร์ก เป็นอิทธิพลทางดนตรี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาเป็นแรงบันดาลใจให้เธอ "เต็มใจที่จะลองเสี่ยงอยู่เสมอ"[307] นักดนตรีคนอื่น ๆ ที่มีอิทธิพลกับเพร์รี ได้แก่ แอ็บบ้า เดอะคาร์ดิแกนส์[310] เอซออฟเบส[311] ซินดี ลอเปอร์[312] ซีซี พีนิสตัน ซีแอนด์ซีมิวสิกแฟกทอรี แบล็กบ็อกซ์ คริสตัลวอเทอส์ มารายห์ แครี[308] พิงก์[313] และเกว็น สเตฟานี[307] เพลง "ไฟร์เวิร์ก" มีแรงบันดาลใจจากหนังสือชื่อ ออนเดอะโรด (On The Road) ของแจ็ก เครูแอ็ก ที่ผู้เขียนได้เปรียบเทียบคนที่มีชีวิตชีวาเป็นดั่งพลุที่พวยพุ่งไปบนท้องฟ้า และมองดูด้วยความเกรงขาม[314] คอนเสิร์ตครั้งที่สองของเธอ แคลิฟอร์เนียดรีมส์ทัวร์ ทำให้รำลึกถึงนวนิยายเรื่องอลิซท่องแดนมหัศจรรย์ (Alice's Adventures in Wonderland) และพ่อมดมหัศจรรย์แห่งเมืองออซ ( The Wonderful Wizard of Oz)[315] เธอยังให้เครดิตว่าภาพยนตร์ปี ค.ศ. 1996 เรื่องสี่แหววพลังแม่มด (The Craft) ทำให้เกิดเพลง "ดาร์กฮอร์ส"[316] และหนังสือเรื่องพลังแห่งจิตปัจจุบัน (The Power of Now) เขียนโดยเอคาร์ต ทอเลอ ที่ทำให้เกิดอัลบั้ม ปริซึม ขึ้นมา[146]

แนวดนตรีและรูปแบบเพลง

แก้
"ตอนที่ฉันกำลังบันทึกเสียงเพลงอยู่ บางครั้งฉันไม่แน่ใจตัวเอง ฉันจะรู้สึกว่า ฉันแค่โชคดี หรือฉันได้ทำให้คนทั้งโลกคิดว่าเพลงทั้งเจ็ดเพลงนั้นเหมาะกับอันดับหนึ่งแล้ว จากนั้นฉันก็กลับไปยังสตูดิโอและเริ่มเขียนเพลง และเชื้อน้ำมันที่แท้จริงในตัวฉันก็เดือดปุด ๆ ขึ้นมาและเตือนให้ฉันรู้ว่ามันอยู่ในตัวฉันมาตลอด ไม่มีใครจะเอามันไปจากฉันได้ไม่ว่าใครจะให้ความเห็นว่าอะไร มันก็จะอยู่ในนั้นเพราะฉันเกิดมาพร้อมกับมันและฉันต้องทำงานกับมันไปตลอดชีวิต"

— เพร์รีกล่าวถึงความมั่นใจในฐานะนักแต่งเพลง[317]

ขณะที่แนวเพลงเพร์รีจะเป็นแนวป็อป ร็อก และดิสโก้ แต่ "เคที ฮัดสัน" จะร้องแค่แนวกอสเปล อัลบั้มวันออฟเดอะบอยส์ และ ทีนเอจดรีม มีเนื้อหาเกี่ยวกับเพศและความรัก อัลบั้ม วันออฟเดอะบอยส์ เป็นงานเพลงแนวป็อปร็อก ขณะที่อัลบั้ม ทีนเอจดรีม จะมีแนวดิสโก้เพิ่มเข้ามาด้วย[318][319] อัลบั้มที่สี่ ปริซึม เป็นดนตรีแนวแดนซ์และป็อปอย่างเห็นได้ชัด ในด้านเนื้อเพลง อัลบั้ม ปริซึม บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับความสัมพันธ์ การไตร่ตรองตนเอง และชีวิตประจำวัน[320] เพลงของเธอหลายเพลง โดยเฉพาะในอัลบั้ม ทีนเอจดรีม สะท้อนถึงความรักระหว่างวัยรุ่น นิตยสาร W บรรยายถึงการประชดประชันเรื่องเพศในอัลบั้มว่าเป็น "เมโลดีที่น่าจดจำอย่างไม่อาจต้านทานได้" (irresistible hook-laden melodies)[30] เนื้อหาเพลงแบบให้อำนาจตนเองเป็นเนื้อหาหลักในเพลงของเพร์รี[321]

เพร์รีระบุตนเองว่าเป็น "นักร้อง-นักแต่งเพลงสวมรอยเป็นดาราเพลงป็อป"[322] และยืนยันว่าการแต่งเพลงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเธอ เธอกล่าวกับนิตยสาร มารี แคลร์ ว่า "ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าลูกเล่นเวทมนตร์ลับของฉันที่ทำให้ฉันต้องแยกจากเพื่อนเป็นเรื่องที่กล้าหาญมากที่ต้องยอมอ่อนแอ จริงใจ และซื่อสัตย์" ฉันคิดว่าคุณจะผูกมิตรกับใครได้เมื่อจะต้องอ่อนแอ"[13] คริสเต็น วิก ให้ความเห็นว่า "เรียบง่าย เย็นสบาย และมีผลต่อผู้อื่นอย่างเพลงของเพร์รีสวมควรจะทำได้ ภายใต้พื้นผิวซ่อนทะเลอารมณ์ แรงจูงใจ และแรงกระตุ้นที่ขัดกันซับซ้อนมากพอที่จะเติมเต็มเพลงของคาโรล คิง"[306] เกร็ก ค็อต แห่งหนังสือพิมพ์ชิคาโกทริบูน กล่าวว่า "การเอาจริงเอาจังอาจเป็นความท้าทายที่ดีที่สุดของเพร์รีแล้ว"[323] หนังสือพิมพ์เดอะนิวยอร์กไทม์ส กล่าวว่า "เธอเป็นดาราป็อปที่มีศักยภาพที่สุดของวัน เพลงดังของเธอเป็นคำพูดเปรยจากการทดลองเท่านั้น"[324] แรนดอล โรเบิตส์ จากหนังสือพิมพ์ ลอสแอนเจลิสไทม์ส วิพากย์การใช้สำนวนและอุปมา และการใช้ "สำนวนจำเจ" (cliché) บ่อยเกินไป[325] ตลอดอาชีพของเธอ เพร์รีได้ร่วมเขียนเพลงให้กับศิลปินจำนวนมาก ได้แก่ เซลีนา โกเมซ แอนด์เดอะซีน[326][327] เจสซี เจมส์[328] เคลลี คลาร์กสัน[329] เลสลีย์ รอย[330] บริตนีย์ สเปียส์[331] อิกกี อะเซเลีย[332] และอะรีอานา กรานเด[333]

เสียงร้อง

แก้

เพร์รีมีช่วงเสียงร้องต่ำแบบคอนทราลโต (contralto)[334][335] การร้องเพลงของเธอได้รับทั้งคำชมและคำตำหนิ เบ็ตตี คลาร์ก แห่งหนังสือพิมพ์ เดอะการ์เดียน ให้ความเห็นว่า "เสียงร้องของเธอทรงพลัง" (hard-edged)[336] ขณะที่ร็อบ เชฟฟิลด์ จากนิตยสาร โรลลิงสโตน ติว่าเสียงร้องของเพร์รี "มีปัญหาในเรื่องโน้ตสแตกคาโต" (staccato) จากในอัลบั้ม ทีนเอจดรีม[319] ดาร์เรน ฮาร์วีย์ จากเว็บไซต์มิวสิกโอเอ็มเอช เปรียบเทียบเสียงเพร์รีจากอัลบั้ม วันออฟเดอะบอยส์ กับเสียงของอลานิส มอริสเซตต์ ว่าทั้งคู่มี "เสียงมีชีวิตชีวา ที่เปลี่ยนระดับเสียงในกลางพยางค์ของคำเป็นอ็อกเทฟได้" (perky voice shifting octaves mid-syllable)[337] อเล็กซ์ มิลเลอร์ จากนิตยสาร เอ็นเอ็มอี รู้สึกว่าในอัลบั้ม วันออฟเดอะบอยส์ ปัญหาของเพร์รีคือเสียง... ในบางช่วงของท่อน มีคนทำให้เธอเชื่อว่าเธอเหมือนลูกไก่ร็อกใจกล้า (ballsy rock chick)[338] แม้ว่าเบอร์นาเด็ตต์ แม็กทัลตี จาก เดอะเดลีเทเลกราฟ ชื่นชม "เสียงลูกไก่ร็อก" ของเธอในบทวิจารณ์ของคอนเสิร์ตส่งเสริมอัลบั้มปริซึม[339]

ภาพลักษณ์สาธารณะ

แก้
 
ชุดเป็ปเปอร์มินต์หมุนวน (spinning peppermint swirl dress) ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของเพร์รี

เพร์รีถือว่าเป็นดาราที่เป็นสัญลักษณ์ทางเพศ (sex symbol) นิตยสาร GQ ตั้งให้เธอเป็น "จินตนิมิตไร้ขีดจำกัดของผู้ชาย" (full-on male fantasy)[8] ขณะที่นิตยสาร แอล บรรยายร่างกายเธอว่า "ราวกับถูกร่างภาพขึ้นจากเด็กชายวัยรุ่น"[20] นิตยสาร ไวซ์ บรรยายเธอว่าเป็น "ดาราป็อป/ผู้หญิง/สัญลักษณ์ทางเพศ ที่เอาจริงเอาจัง"[340] เธอถูกจัดให้อยู่อันดับหนึ่งในรายชื่อแม็กซิมฮอต 100 ของนิตยสารแม็กซิม ใน ค.ศ. 2010 เป็น "ผู้หญิงที่ร้อนแรงที่สุดในโลก" (hottest woman on Earth) บรรณาธิการ โจ เลวี บรรยายเธอว่า "ร้อนแรงคูณสาม ไม่ใช่คูณสี่" (triple – no quadruple – kind of hot)[341] นักอ่านนิตยสารเม็นส์เฮลต์ โหวตให้เธอเป็น "ผู้หญิงที่เซ็กซี่ที่สุดในปี ค.ศ. 2013"[342] ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2010 เพร์รีกล่าวกับนิตยสาร ฮาร์เปอส์บะซาร์ ว่าเธอภูมิใจและพอใจในตัวตนของเธอ[343]

แฟชันเสื้อผ้าของเพร์รีจะมีอารมณ์ขัน มีสีสันฉูดฉาด และมีอาหารประดับ[344] อย่างเช่น ชุดเป็ปเปอร์มินต์หมุนวน (spinning peppermint swirl dress) ของเธอที่มีเครื่องหมายการค้า[345] นิตยสารโว้ก บรรยายตัวเธอว่า "เป็นคนที่ไม่เคยหลบเลี่ยงพวกที่ระรานหรือสุดโต่งในทุกอาณาบริเวณ"[346] ขณะที่นิตยสาร แกลเมอร์ ตั้งชื่อให้เธอว่า "ราชินีนักเล่นสำนวน" (queen of quirk)[347] ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2009 เพร์รีกล่าวกับนิตยสาร เซเวนทีน ว่ารูปแบบแฟชันของเธอเป็น "การประกอบสิ่งที่แตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ เข้าด้วยกัน" และกล่าวว่าเธอชอบแต่งตัวให้ดูมีอารมณ์ขัน[348] เธอยังบรรยายตนเองว่าเป็นคน "หลายบุคลิกภาพ" (multipersonality disorder) ในเรื่องแฟชัน[343] เพร์รีถือว่าเกว็น สเตฟานี, เชอร์ลีย์ แมนสัน, โคลอี เซเวอนี, แดฟนี กินเนส, นาตาลี พอร์ตแมน และตัวละคร โลลิตา เป็นสัญรูปแฟชันของเธอ[30][349]

ในสื่อสังคม ทวิตเตอร์ของเพร์รีมียอดผู้ติดตามสูงที่สุด แซงจัสติน บีเบอร์เมื่อเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2013[350] เธอทำสถิติในบันทึกสถิติโลกกินเนสส์ว่ามีผู้ติดตามทวิตเตอร์มากที่สุด[351] และกลายเป็นคนแรกที่มีผู้ติดตามถึง 90 ล้านคนในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2016[352] โดโรธี โพเมแรนซ์ นักเขียนนิตยสารฟอบส์ ยกย่องเพร์รีด้านการใช้สื่อสังคมว่า "เพร์รีใช้ทวิตเตอร์ได้อย่างฉลาด โดยพูดคุยกับแฟนคลับของเธอและแบ่งปันรูปภาพและวิดีโอตลก ๆ แบบที่ทำให้พวกเขารู้สึกว่าเพร์รีเป็นคู่หูที่ดีที่สุดของพวกเขา"[353] คีธ คอลฟิลด์ จากนิตยสารบิลบอร์ด กล่าวว่า เธอเป็น "คนดังหายากที่มีความนิยมมหาศาลแต่มีปฏิสัมพันธ์กับเคทีแคตส์ (KatyCats) ที่เธอรัก แบบติดดินอย่างแท้จริง"[354] ในปี ค.ศ. 2011 นิตยสารฟอบส์ จัดอันดับเพร์รีอยู่ที่ 3 ในรายชื่อ "ผู้หญิงที่ทำได้มากที่สุดจากวงการดนตรี" ด้วยรายได้ US$44 ล้าน[355] และอันดับที่ 5 ในรายชื่อเดียวกันปี ค.ศ. 2012 ด้วยรายได้ US$45 ล้าน[356] ต่อมา นิตยสารฟอบส์จัดให้เธอเป็น "ผู้หญิงที่ทำเงินได้มากที่สุดด้านดนตรี" อันดับที่ 7 ของปี ค.ศ. 2013 ด้วยรายได้ US$39 ล้าน[357] และอันดับที่ 5 ของปี ค.ศ. 2014 ด้วยรายได้ US$40 ล้าน[358] จากรายได้ US$135 ล้าน นิตยสารฟอบส์ จัดอันดับให้เพรรีเป็น "สตรีที่มีรายได้สูงสุดด้านดนตรี" อันดับหนึ่ง ประจำปี ค.ศ. 2015 และเป็นคนดังเพศหญิงที่มีรายได้สูงที่สุดอยู่อันดับที่ 3 ในรายชื่อ 100 คนดังของฟอบส์[359]

กิจกรรมอื่น ๆ

แก้

องค์กรการกุศล

แก้
 
เพร์รีเข้าร่วมงานยูนิเซฟสโนว์เฟลกบอลในปลายเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2012

เพร์รีร่วมสนับสนุนองค์กรและหัวข้ออภิปรายการกุศลตลอดอาชีพด้านดนตรี เธออุทิศตนให้กับองค์กรที่มุ่งเน้นการปรับปรุงคุณภาพชีวิตและค่าธรรมเนียมของเด็ก ๆ เป็นพิเศษ ในเดือนเมษายน เธอเข้าร่วมองค์กรยูนิเซฟเพื่อช่วยเหลือเด็ก ๆ ในมาดากัสการ์ด้านการศึกษาและโภชนาการ[360] ในวันที่ 3 ธันวาคม ค.ศ. 2013 เธอกลายเป็นทูตสันถวไมตรีของยูนิเซฟอย่างเป็นทางการ "ด้วยความมุ่งเน้นในการช่วยคนหนุ่มสาวในองค์กรเพื่อช่วยปรับปรุงคุณภาพชีวิตเด็ก ๆ และผู้ใหญ่ที่อ่อนแอที่สุดของโลก"[361] เงินส่วนหนึ่งที่ได้จากค่าตั๋วคอนเสิร์ตเดอะพริสมาติกเวิลด์ทัวร์ถูกบริจาคให้องค์การยูนิเซฟ[362] ในเดือนกันยายน ค.ศ. 2010 เธอช่วยสร้างและออกแบบสถานสงเคราะห์ความหวังเด็กชาย/ความหวังเด็กหญิง (Boys Hope/Girls Hope) ในบัลติมอร์เพื่อเป็นที่พักให้กับคนหนุ่มสาวร่วมกับเรเวน ซิโมน, ชาคีล โอนีล และนักแสดงจากรายการเรียลลิตีเรื่อง เอ็กซ์ตรีมเมกโอเวอร์: โฮมเอดิชัน [363]

เธอยังสนับสนุนการศึกษาเด็ก ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2014 เพร์รีและนักร้องที่ได้รับเลือกจำนวนหนึ่งได้ร้องเพลง "เดซีเบลล์ (ไบซีเคิลบิลต์ฟอร์ทู)" จากอัลบั้มที่ออกควบคู่กับนิทรรศการศิลปะ "เดอะเกย์ 90s" ของจิตรกรชื่อ มาร์ก ไรเดน กำไรทั้งหมดจากยอดขายของอัลบั้มถูกบริจาคเข้าองค์กรการกุศลชื่อลิตเติลคิดส์ร็อก ที่สนับสนุนการศึกษาดนตรีให้กับโรงเรียนประถมด้อยโอกาส[178] ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2014 เธอร่วมมือกับบริษัทสเตเปิลในโปรเจกต์ชื่อ "เมกโรร์แฮปเพิน" (Make Roar Happen) พร้อมบริจาคเงิน US$59.5 ล้านให้กับองค์การโดเนอส์ชูส องค์การที่สนับสนุนครูและหาทุนเพื่อสร้างห้องเรียนในโรงเรียนสาธารณะ[364] ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2016 เธอร่วมงานกับยูนิเซฟพัฒนาคุณภาพชีวิตเด็กในประเทศเวียดนาม โดยหวังว่าจะ "ทำลายวัฏจักรความยากจนและเร่งพัฒนาสุขภาพ การศึกษา และชีวิตที่ดีขึ้นของเด็ก ๆ"[365] ในเดือนถัดมา ยูนิเซฟประกาศว่าเพร์รีจะได้รับรางวัลมนุษยธรรมของออเดรย์ เฮปเบิร์น "สำหรับงานในฐานะทูตสันถวไมตรีให้กับยูนิเซฟที่สนับสนุนเด็ก ๆ ที่ด้อยโอกาสที่สุดในโลก" ที่งานสโนว์เฟลกบอลประจำปีในเดือนพฤศจิกายน[366]

เพร์รียังสนับสนุนองค์กรที่มุ่งช่วยเหลือผู้ป่วยโรคต่าง ๆ เช่นโรคมะเร็ง และเอดส์ ในระหว่างทัวร์คอนเสิร์ต 2008 วาปต์ทัวร์ เธอทำเฝือกรูปหน้าอกที่จำลองแบบจากหน้าอกของเธอเพื่อหาเงินให้มูลนิธิคีปอะเบรสต์[367] เธอเป็นพิธีกรและแสดงดนตรีในคอนเสิร์ตวีแคนเซอร์ไวฟ์ ร่วมกับบอนนี แม็กคี, เคซี มัสเกรฟส์, ซารา บาเรลลิส, เอลลี โกลดิง และศิลปินคู่ ทีแกน และ ซารา ที่ฮอลลิวูดโบลในลอสแอนเจลิส รัฐแคลิฟอร์เนีย ในวันที่ 23 ตุลาคม ค.ศ. 2013 โดยบริจาคกำไรจากคอนเสิร์ตให้กับองค์การยังเซอร์ไวเวิลโคอะลิชัน องค์การที่ช่วยเหลือหญิงสาวที่เป็นโรคมะเร็งเต้านม[368] ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2009 เธอออกแบบชิ้นส่วนประดับเสื้อผ้าให้เอชแอนด์เอ็มในโครงการรณรงค์ "แฟชันต่อต้านเอดส์" (Fashion Against AIDS) ที่ช่วยหาเงินให้กับโครงการความตระหนักโรคเอดส์ต่าง ๆ[369]

รายได้จากซิงเกิล "พาร์ตออฟมี" ถูกบริจาคเข้าองค์การกุศลมิวสิแคส์ (MusiCares) ที่ช่วยนักดนตรียามตกทุกข์ได้ยาก[370] ในขณะทัวร์คอนเสิร์ตแคลิฟอร์เนียดรีมส์ทัวร์ เธอนำเงินมากกว่า US$175,000 เข้ากองระดมทุนทิกเก็ตส์ฟอร์แชริตี เงินแบ่งให้กับ 3 มูลนิธิ ได้แก่ กองทุนสุขภาพเด็ก (Children's Health Fund) องค์การเอื้อเฟื้อน้ำ (Generosity Water) และองค์การส่งเสริมมนุษยธรรมแห่งสหรัฐ (The Humane Society of the United States)[371] ในวันเกิดครบรอบ 27 ปี เพร์รีสร้างหน้าเว็บรับบริจาคสำหรับสมาคมป้องกันความรุนแรงต่อสัตว์ (Society for the Prevention of Cruelty to Animals) ที่อ็อกแลนด์[372] และสร้างหน้าเว็บคล้าย ๆ กันให้กับมูลนิธิเดวิด ลินช์ (David Lynch Foundation) ในวันเกิดอายุ 28 ปี[373] ในวันที่ 29 มีนาคม ค.ศ. 2014 เธอช่วยนำเงิน US$2.4 ล้าน ให้พิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัย (Museum of Contemporary Art) ในลอสแอนเจลิสร่วมกับคนดังเช่น ไรอัน ซีเครสต์, ฟาร์เรลล์ วิลเลียมส์, ทิม อัลเลน, ลิซา เอเดลสตีน และไรลีย์ คีโอ[374]

เพร์รีแสดงที่คอนเสิร์ตวันเลิฟแมนเชสเตอร์ เพื่อหารายได้ให้เหยื่อเหตุระเบิดที่แมนเชสเตอร์อะรีนา ร่วมกับศิลปินอีกหลายคน รวมถึงอารีอานา กรานเดด้วย[375]

การเมือง

แก้
 
เพร์รี แสดงในพิธีการของผู้สมัครประธานาธิบดี ฮิลลารี คลินตันหลายพิธี

เพร์รีเป็นนักกิจกรรมสิทธิชายรักร่วมเพศคนหนึ่ง เธอสนับสนุนองค์กรการกุศลสโตนวอลล์ในโครงการรณรงค์ชื่อ "อิตเก็ตส์เบ็ตเทอร์.....ทูเดย์" เพื่อป้องกันการรังแกพวกรักร่วมเพศ[376] และทำมิวสิกวิดีโอเพลง "ไฟร์เวิร์ก" อุทิศให้กับโครงการอิตเก็ตส์เบ็ตเทอร์โปรเจกต์[377] เพร์รีกล่าวกับองค์กรดูซัมธิงเมื่อเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2008 ว่าเธอภูมิใจที่ได้เป็นนักสงเคราะห์ชายรักร่วมเพศ "ฉันเป็นคนที่ใจกว้างอยู่เสมอ และเชื่อในความเสมอภาค" เธอยืนยันว่าเธอไม่เห็นด้วยกับญัตติข้อที่ 8 การแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมาย (ซึ่งสุดท้ายถูกวินิจฉัยว่าขัดต่อรัฐธรรมนูญ) ที่นิยามการสมรสว่าเป็นการอยู่กินด้วยกันเฉพาะระหว่างชายกับหญิงเท่านั้นในรัฐแคลิฟอร์เนียตามกฎหมาย[378] ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2012 เพร์รีตั้งความหวังต่อความเสมอภาคของกลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ (LGBT) กล่าวว่า "หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเราจะมองย้อนมาถึงเวลานี้และคิดอย่างที่เราคิดในขณะนี้เกี่ยวกับประเด็นสิทธิมนุษยชน[อื่น ๆ]" เราจะไม่ส่ายหน้าเป็นนัยว่าไม่เชื่อ บอกว่า 'ขอบคุณพระเจ้าที่เราวิวัฒนา' นั่นจะเป็นคำอธิษฐานของฉันในวันข้างหน้า"[379] ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2012 เพร์รีได้รับรางวัลเทรเวอร์ฮีโรอะวอร์ด จากโครงการเดอะเทรเวอร์โปรเจกต์ สำหรับงานและนโยบายของเธอในฐานะคนหนุ่มสาวที่สนับสนุน LGBT[380] เธอเป็นผู้สนับสนุนสิทธิสตรี[381] และปรากฏในวิดีโอคลิปของโครงการ "ไชม์ฟอร์เชนจ์" เมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 2013 มีจุดมุ่งหมายเพื่อส่งเสริมอำนาจให้แก่ผู้หญิง[382] เธอยังกล่าวว่าความขาดแคลนการบริการทางสาธารณสุขฟรีในอเมริกาทำให้เธอ "บ้าจริงๆ" (absolutely crazy)[383] จากเหตุยิงกันที่ไนต์คลับในออร์แลนโด ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2016 เพร์รีและศิลปินและผู้บริหารอีกเกือบ 200 คนลงชื่อในจดหมายจัดขึ้นโดยนิตยสารบิลบอร์ด จ่าหน้าถึงรัฐสภาสหรัฐ เรียกร้องให้เพิ่มข้อบังคับว่าด้วยอาวุธปืนในสหรัฐ[384]

เพร์รีสนับสนุนประธานาธิบดีบารัก โอบามา ในการลงเลือกตั้งสมัยที่สองและยกย่องที่เขาสนับสนุนการสมรส[385] และความเสมอภาคในเพศเดียวกัน[386] ผ่านทางทวิตเตอร์และการแสดงในงานชุมนุม เธอแสดงในงานชุมนุมให้แก่โอบามา 3 ครั้งในลอสแอนเจลิส ลาสเวกัส และวิสคอนซิน โดยร้องเพลง "เล็ตส์สเตย์ทูเก็ดเดอร์" และเพลงของเธออีกหลายเพลง ในระหว่างการแสดง เธอสวมชุดที่ทำเลียนแบบใบลงคะแนนเลือกตั้งที่กาช่องเลือกโอบามา[387] ในทวิตเตอร์ เธอเชิญชวนให้ผู้ติดตามเลือกโอบามาด้วย[388] ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2013 เพร์รีรณรงค์ให้สาธารณชนไม่เลือกโทนี แอ็บบอตต์ให้เป็นนายกรัฐมนตรีออสเตรเลีย เพราะว่าเขาต่อต้านการสมรสกับชายรักร่วมเพศ และบอกว่าแอ็บบอตต์ว่า "ฉันรักคุณในฐานะมนุษย์คนหนึ่งแต่ฉันไม่อาจเลือกคุณได้"[389] ในเดือนเมษายน ค.ศ. 2014 เธอเข้าร่วมงานแถลงข่าวทางการเมืองเพื่อสนับสนุนมาเรียน วิลเลียมสัน ในโครงการรณรงค์ของเขตรัฐสภาที่ 33 ของแคลิฟอร์เนีย[390] เพร์รียังสนับสนุนห้อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐ ฮิลลารี คลินตัน ให้เป็นประธานาธิบดีใน ค.ศ. 2016 ด้วย[391][392] และมอบเงิน US$2,700 ให้กับโครงการรณรงค์ของคลินตัน[393] เธอแสดงในการชุมนุมเพื่อคลินตันที่รัฐไอโอวาในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2015[394] และแสดงร่วมกับเอลตัน จอห์น ที่คอนเสิร์ตระดมทุนแก่คลินตันที่นครนิวยอร์กในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2016[395] เพร์รีได้กล่าวและแสดงดนตรีในการประชุมใหญ่ของพรรคเดโมแครต ค.ศ. 2016 ที่ฟิลาเดลเฟีย เพื่อสนับสนุนฮิลลารี คลินตัน เธอกระตุ้นให้ประชาชนเลือกคลินตัน ให้ความเห็นว่าพวกเขาจะ "มีอำนาจเหมือนกับนักวิ่งเต้นของสมาคมปืนไรเฟิลแห่งชาติ" และ "จะมีอำนาจเทียบเท่ากับเศรษฐีพันล้าน" ในการเลือกตั้งครั้งนี้[396]

ความสำเร็จ

แก้
บทความหลัก: รายชื่อรางวัลและการเสนอชื่อที่เคที เพร์รีได้รับ

ตลอดอาชีพนักร้องของเธอ เพร์รีได้รับรางวัลอเมริกันมิวสิกอะวอดส์ 5 สาขา[397] รางวัลพีเพิลส์ชอยซ์อะวอดส์ 14 สาขา[398] และบันทึกไว้ในบันทึกสถิติโลกกินเนสส์ 4 หัวข้อ[82][107][351] ในเดือนกันยายน ค.ศ. 2012 บิลบอร์ดขนานนามให้เธอเป็น "ผู้หญิงแห่งปี" (Woman of the Year)[140] เธอมีเพลงอยู่บน 10 อันดับแรกของชาร์ตบิลบอร์ดฮอต 100 นานติดต่อกันมากที่สุดถึง 69 สัปดาห์ตั้งแต่เดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2010 ถึงกันยายน ค.ศ. 2011[109][399] อัลบั้ม ทีนเอจดรีม เป็นอัลบั้มของนักร้องผู้หญิงอัลบั้มแรกที่มีเพลงที่ขึ้นอันดับ 1 บนชาร์ตบิลบอร์ดฮอต 100 ได้ทั้งหมด 5 เพลง และเป็นอัลบั้มที่สองรองจากอัลบั้ม แบด ของไมเคิล แจ็กสัน[106] สมาพันธ์ผู้ผลิตสิ่งบันทึกเสียงระหว่างประเทศประกาศให้เธอเป็น ศิลปินหญิงระดับโลกแห่งปี ค.ศ. 2013 (Top Global Female Recording Artist of 2013)[175] นับจนถึงเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2014 เธอมีเพลงที่ขึ้นอันดับ 1 บนชาร์ตฮอต 100 ทั้งหมด 9 เพลง เพลงล่าสุดคือ "ดาร์กฮอร์ส"[164] ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2015 มิวสิกวิดีโอเพลง "ดาร์กฮอร์ส" กลายเป็นวิดีโอเพลงของผู้หญิงตัวแรกที่มียอดผู้ชมเกิน 1 พันล้านครั้งในวีโว[400][401] เดือนต่อมา มิวสิกวิดีโอเพลง "โรร์" มียอดผู้ชมเกิน 1 พันล้านครั้งในวีโว ทำให้เธอเป็นนักร้องคนแรกที่มีวิดีโอยอดผู้ชม 1 พันล้านครั้งมากกว่า 1 ตัว[402]

จากข้อมูลของสมาคมผู้ประกอบกิจการเพลงของสหรัฐอเมริกา เพร์รีเป็นศิลปินที่มีดิจิทัลซิงเกิลขายดีที่สุดอันดับที่เก้าในสหรัฐ ขายได้ทั้งหมด 121.5 ล้านซิงเกิล[403] เพลง "ไฟร์เวิร์ก", "อี.ที.", "แคลิฟอร์เนียเกิลส์", "ทีนเอจดรีม“, "โรร์" และ "ดาร์กฮอร์ส" ต่างขายได้ซิงเกิลละมากกว่า 10 ล้านหน่วยดิจิทัลในสหรัฐ ตลอดอาชีพของเธอ เพร์รีขายเพลงได้กว่า 143 ล้านหน่วย และขายอัลบั้มได้กว่า 70 ล้านอัลบั้มทั่วโลก อีกทั้งยังมียอดสตรีมเพลงอีกกว่า 115 พันล้านครั้งในทุกแพลตฟอร์มตลอดการเป็นนักร้องของเธอ [404][405] และเป็นหนึ่งในศิลปินที่ขายดีที่สุดตลอดกาล[406]

ผลงานเพลง

แก้
บทความหลัก: ผลงานเพลงของเคที เพร์รี

ผลงานภาพยนตร์

แก้
บทความหลัก: ผลงานวิดีทัศน์ของเคที เพร์รี

ทัวร์

แก้

คอนเสิร์ตของตัวเอง

คอนเสิร์ตร่วมกับศิลปินอื่น

คอนเสิร์ตประจำ

อ้างอิง

แก้
  1. ↑ 1.0 1.1 Friedlander 2012, p. 15
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 Graff, Gary (February 21, 2009). "Interview: Katy Perry – Hot N Bold". The Scotsman. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 7, 2009. สืบค้นเมื่อ February 28, 2009.
  3. ↑ Cowlin 2014, pp. 11, 51
  4. ↑ Robinson, Lisa (May 3, 2011). "Katy Perry's Grand Tour". Vanity Fair. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 25, 2014. สืบค้นเมื่อ January 23, 2014.
  5. ↑ Martins, Chris (September 4, 2012). "Katy Perry's Lil Bro Hudson Would Like to Be a Pop Star Too". Spin. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 2, 2014. สืบค้นเมื่อ April 30, 2014.
  6. ↑ Friedlander 2012, p. 7
  7. ↑ Masley, Ed (January 9, 2015). "Katy Perry talks Super Bowl, Scottsdale childhood". The Arizona Republic. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 3, 2023. สืบค้นเมื่อ January 9, 2015.
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 Wallace, Amy (January 19, 2014). "Katy Perry's GQ Cover Story". GQ. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 7, 2014. สืบค้นเมื่อ February 6, 2014.
  9. ↑ Grigoriadis, Vanessa (August 19, 2010). "Sex, God & Katy Perry". Rolling Stone. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 8, 2014. สืบค้นเมื่อ May 20, 2014.
  10. ↑ Hudson 2012, p. 27
  11. ↑ 11.0 11.1 Montgomery, James (June 24, 2008). "Katy Perry Dishes on Her 'Long And Winding Road' From Singing Gospel To Kissing Girls". MTV News. Viacom. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-05-02. สืบค้นเมื่อ February 15, 2009.
  12. ↑ "Katy Perry Discusses Evangelical Childhood, Term 'Deviled Eggs' Banned from House". Billboard. May 4, 2011. สืบค้นเมื่อ February 6, 2014.
  13. ↑ 13.0 13.1 Hoffman, Claire (December 9, 2013). "Katy Conquers All". Marie Claire. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 12, 2013. สืบค้นเมื่อ December 10, 2013.
  14. ↑ Friedlander 2012, pp. 8, 18
  15. ↑ Hudson 2012, p. 41
  16. ↑ Friedlander 2012, p. 18
  17. ↑ Hudson 2012, p. 25
  18. ↑ Summers 2012, p. 37
  19. ↑ Spencer, Amy (January 6, 2010). "Katy Perry (she kisses boys, too!)". Glamour. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 11, 2014. สืบค้นเมื่อ August 9, 2014.
  20. ↑ 20.0 20.1 Hudson, Kathryn (August 29, 2013). "Katy Perry: Elle Canada Interview". Elle. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 23, 2014. สืบค้นเมื่อ February 6, 2014.
  21. ↑ 21.0 21.1 21.2 Hudson 2012, p. 37
  22. ↑ Heldman, Breanne L. (August 8, 2014). "Katy Perry: I Could Really Use a Better Education". Yahoo! Entertainment. สืบค้นเมื่อ February 18, 2024. {{cite web}}: |archive-url= : timestamp ผิดรูปแบบ (help)CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  23. ↑ Montgomery 2011, pp. 11–12
  24. ↑ Erlewine, Stephen Thomas. "Katy Hudson – Katy Hudson". AllMusic. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 26, 2013. สืบค้นเมื่อ December 27, 2013.
  25. ↑ Monroe, Blaire (September 17, 2015). "Remember When Katy Perry Was a Christian Music Artist?". Complex. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 4, 2016. สืบค้นเมื่อ February 19, 2016.
  26. ↑ "Katy's tour info". katyhudson.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 16, 2001.
  27. ↑ Summers 2012, pp. 10–11
  28. ↑ Price, Deborah Evans (December 1, 2001). "Doors close in Pamplin's beleaguered music division". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 13, 2024. สืบค้นเมื่อ August 6, 2014.
  29. ↑ Perry 2012, 21:11.
  30. ↑ 30.0 30.1 30.2 Hirschberg, Lynn (October 22, 2013). "Katy Perry". W. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 25, 2013. สืบค้นเมื่อ November 1, 2013.
  31. ↑ Perry 2012, 38:33.
  32. ↑ CBS (October 3, 2010). "Katy Perry Sings Her First Song". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 14, 2021. สืบค้นเมื่อ October 1, 2021 – โดยทาง YouTube.
  33. ↑ Fields, Taylor (May 27, 2020). "Katy Perry Returns to Hotel Café Where She Got Her Start for Special Performance". iHeartRadio. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 29, 2022. สืบค้นเมื่อ March 29, 2022. Fifteen years ago, this was kind of like my hideout/living room. This is actually Hotel Café in Hollywood. It's where I went to try out my new songs, and when I wanted to know if anyone actually liked them, besides my cat — may she rest in peace. So, it's kind of like my living room. It's my growing up space.
  34. ↑ Conniff, Tamara (December 25, 2004). "I've Stopped Asking for Permission. I'd Rather Ask for Forgiveness". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 13, 2024. สืบค้นเมื่อ April 25, 2015.
  35. ↑ "Katy Perry - Nintendo Wii Launch (Nov 2006)". April 17, 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 17, 2021. สืบค้นเมื่อ November 17, 2021 – โดยทาง YouTube.
  36. ↑ Corner, Lewis (December 4, 2016). "8 Songs You Didn't Know Were Written By Katy Perry". Elle. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 5, 2021. สืบค้นเมื่อ November 5, 2021.
  37. ↑ Spanos, Brittany (September 6, 2016). "9 Great Songs You Didn't Know Katy Perry Wrote". Rolling Stone. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 15, 2022. สืบค้นเมื่อ February 15, 2022.
  38. ↑ Blumenrath, Jan (October 18, 2010). "Interview with Chris Anokute". HitQuarters. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 17, 2015. สืบค้นเมื่อ April 25, 2015.
  39. ↑ "Katy Perry Cover Story". Billboard. July 3, 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 13, 2024. สืบค้นเมื่อ April 25, 2015.
  40. ↑ Hochman, Steve (February 15, 2004). "Making a production of it". Los Angeles Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 10, 2015. สืบค้นเมื่อ April 25, 2015.
  41. ↑ Summers 2012, pp. 11–12
  42. ↑ 42.0 42.1 Summers 2012, p. 11
  43. ↑ "Mick Jagger says he never hit on 18-year-old Katy Perry". USA Today. October 31, 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 1, 2013. สืบค้นเมื่อ October 31, 2013.
  44. ↑ 44.0 44.1 Erlewine, Stephen Thomas. "Katy Perry". AllMusic. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 4, 2015. สืบค้นเมื่อ February 10, 2016.
  45. ↑ Exposito, Suzy (October 15, 2015). "Flashback: Katy Perry Sings With Christian Nu-Metal Band P.O.D." Rolling Stone. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 25, 2022. สืบค้นเมื่อ February 25, 2022.
  46. ↑ Music video guest appearances:
  47. ↑ "Correction to the interview with Chris Anokute". HitQuarters. January 21, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 13, 2014. สืบค้นเมื่อ April 29, 2014.
  48. ↑ Mervis, Scott (July 21, 2014). "Katy Perry's star keeps rising". Pittsburgh Post-Gazette. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 23, 2014. สืบค้นเมื่อ July 31, 2014.
  49. ↑ Friedlander 2012, pp. 58, 61
  50. ↑ Perry, Katy (November 20, 2007). "Ur So Gay". Amazon. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 16, 2021. สืบค้นเมื่อ August 25, 2018.
  51. ↑ Summers 2012, pp. 38–39
  52. ↑ Friedlander 2012, p. 61
  53. ↑ Summers 2012, p. 61
  54. ↑ Summers 2012, p. 99
  55. ↑ "I Kissed a Girl". Rolling Stone. July 30, 2014. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 8, 2014. สืบค้นเมื่อ October 24, 2014.
  56. ↑ "Interview With Chris Anokute". HitQuarters. October 18, 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 13, 2014. สืบค้นเมื่อ April 29, 2014.
  57. ↑ Cohen, Jonathan (August 14, 2008). "Rihanna Topples Katy Perry on Hot 100". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 31, 2013. สืบค้นเมื่อ March 15, 2014.
  58. ↑ Vena, Jocelyn (August 20, 2008). "Katy Perry Responds To Rumors of Parents' Criticism: 'They Love And Support Me'". MTV News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 13, 2013. สืบค้นเมื่อ April 29, 2014.
  59. ↑ "One of the Boys by Katy Perry". Metacritic. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 14, 2012. สืบค้นเมื่อ March 6, 2009.
  60. ↑ "Katy Perry – Chart history: Billboard 200". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 13, 2014. สืบค้นเมื่อ March 2, 2009.
  61. ↑ Kaufman, Gil (August 26, 2010). "Katy Perry, Fantasia look to unseat Eminem on charts". MTV News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 30, 2016. สืบค้นเมื่อ February 28, 2016.
  62. ↑ "Hot n Cold". Rolling Stone. July 30, 2014. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 8, 2014. สืบค้นเมื่อ October 24, 2014.
  63. ↑ 63.0 63.1 63.2 63.3 63.4 63.5 63.6 "Katy Perry – Chart history: The Hot 100". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 29, 2014. สืบค้นเมื่อ June 26, 2014.
  64. ↑ "Hot n Cold (Single)". Musicline. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 14, 2014. สืบค้นเมื่อ June 26, 2014.
  65. ↑ 65.0 65.1 65.2 65.3 "Katy Perry – Chart history: Billboard Canadian Hot 100". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 29, 2014. สืบค้นเมื่อ June 26, 2014.
  66. ↑ "Nederlandse Top 40 – week 01, 2009". Dutch Top 40. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 28, 2014. สืบค้นเมื่อ July 27, 2014.
  67. ↑ "Katy Perry — Hot N Cold". Ö3 Austria Top 40. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 30, 2013. สืบค้นเมื่อ July 27, 2014.
  68. ↑ "Thinking of You". Rolling Stone. July 30, 2014. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 7, 2015. สืบค้นเมื่อ April 5, 2017.
  69. ↑ "Waking Up in Vegas". Rolling Stone. July 30, 2014. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 22, 2014. สืบค้นเมื่อ October 21, 2014.
  70. ↑ Kaufman, Gil (January 27, 2009). "The Matrix Drop Long-Lost Album Featuring Katy Perry". MTV News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 27, 2015. สืบค้นเมื่อ April 29, 2014.
  71. ↑ "Katy Perry on Warped 2008: Mosh Pits, Injuries and Andrew WK". Rolling Stone. August 25, 2008. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 1, 2014. สืบค้นเมื่อ April 3, 2014.
  72. ↑ Kaufman, Gil (November 7, 2008). "Americans Katy Perry, Britney Spears, Kanye West, 30 Seconds To Mars Dominate 2008 MTV EMAs". MTV News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 13, 2013. สืบค้นเมื่อ September 13, 2015.
  73. ↑ "Brit Awards 2009: Full list of winners". The Daily Telegraph. February 18, 2009. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 12, 2015. สืบค้นเมื่อ November 3, 2015.
  74. ↑ 74.0 74.1 Hudson 2012, p. 83
  75. ↑ Ching, Albert (August 5, 2009). "Last Night: No Doubt, Katy Perry, the Sounds at Verizon Wireless Amphitheater". OC Weekly. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 21, 2014. สืบค้นเมื่อ May 20, 2014.
  76. ↑ "MTV EMAs Host Katy Perry Brings 'Cabaret' To Berlin". MTV. October 1, 2009. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 17, 2015. สืบค้นเมื่อ September 13, 2015.
  77. ↑ MTV Unplugged (Compact Disc). Capitol Records. 2009.
  78. ↑ Montgomery, James (October 12, 2009). "Katy Perry's MTV Unplugged Album Will Feature Two New Songs". MTV News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 2, 2014. สืบค้นเมื่อ April 28, 2014.
  79. ↑ "Starstrukk (feat. Katy Perry)". iTunes Store. September 14, 2009. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 8, 2014. สืบค้นเมื่อ July 23, 2014.
  80. ↑ "If We Ever Meet Again (feat. Katy Perry)". iTunes. December 1, 2019. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 8, 2009. สืบค้นเมื่อ March 22, 2020.
  81. ↑ "Video: Timbaland f/ Katy Perry – 'If We Ever Meet Again'". Rap-Up. January 18, 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 22, 2010. สืบค้นเมื่อ August 2, 2010.
  82. ↑ 82.0 82.1 Glenday 2010, p. 405
  83. ↑ "Katy Perry And Travis Split". MTV News. January 5, 2009. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 3, 2014. สืบค้นเมื่อ April 29, 2014.
  84. ↑ "Travie Travis Mccoy Still Hurt About Katy Perry Split Email". Contactmusic.com. October 16, 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 21, 2014. สืบค้นเมื่อ January 11, 2022.
  85. ↑ Dennis, Alicia (April 27, 2009). "Katy Perry and Travis McCoy: Back Together". Zimbio. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 11, 2022. สืบค้นเมื่อ January 11, 2022.
  86. ↑ Vena, Jocelyn (June 4, 2010). "Katy Perry Explains Why She Was Cut From 'Get Him to the Greek'". MTV News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 2, 2014. สืบค้นเมื่อ February 18, 2012.
  87. ↑ Ziegbe, Mawuse (September 4, 2010). "Katy Perry, Russell Brand's Love Story Began at the VMAs". MTV News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 2, 2014. สืบค้นเมื่อ November 9, 2010.
  88. ↑ Heldman, Breanne L. (January 6, 2010). "Katy Perry and Russell Brand Engaged in India". E!. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 28, 2012. สืบค้นเมื่อ January 6, 2010.
  89. ↑ Barrett, Annie (January 27, 2010). "'American Idol': The Kara vs. Katy Lifetime movie". Entertainment Weekly. สืบค้นเมื่อ April 29, 2014.
  90. ↑ Montgomery, James (May 7, 2010). "Katy Perry Debuts New Single 'California Gurls'". MTV News. Viacom. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-09-12. สืบค้นเมื่อ September 21, 2014.
  91. ↑ Montgomery, James (June 9, 2010). "Katy Perry's 'California Gurls' Makes History in Rise To #1". MTV News. Viacom. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-05-02. สืบค้นเมื่อ April 28, 2014.
  92. ↑ Trust, Gary (June 9, 2010). "Katy Perry Speeds To No. 1 on Hot 100". Billboard. สืบค้นเมื่อ June 9, 2010.
  93. ↑ "Katy Perry Hits Dublin For X Factor Auditions". MTV News. Viacom. June 28, 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-17. สืบค้นเมื่อ June 28, 2010.
  94. ↑ Greenblatt, Leah (July 22, 2010). "Katy Perry's new single 'Teenage Dream' hits the web". Entertainment Weekly. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-11-09. สืบค้นเมื่อ September 21, 2014.
  95. ↑ Pietroluongo, Silvio (September 8, 2010). "Katy Perry's 'Teenage Dream' Dethrones Eminem on Hot 100". Billboard. สืบค้นเมื่อ July 31, 2014.
  96. ↑ Vena, Jocelyn (May 11, 2010). "Katy Perry To Release Teenage Dream On August 24". MTV News. Viacom. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-09-11. สืบค้นเมื่อ September 10, 2014.
  97. ↑ Caulfield, Keith (October 23, 2013). "Katy Perry's 'Prism' Set for No. 1 Debut on Billboard 200 Chart". Billboard. สืบค้นเมื่อ March 15, 2014.
  98. ↑ "Teenage Dream by Katy Perry". Metacritic. สืบค้นเมื่อ March 15, 2014.
  99. ↑ Michaels, Sean (July 30, 2013). "Katy Perry announces new album, Prism, on side of golden lorry". The Guardian. สืบค้นเมื่อ June 20, 2016.
  100. ↑ "2011 JUNO Gala Dinner & Award Winners". Juno Awards. March 26, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-01-27. สืบค้นเมื่อ June 18, 2015.
  101. ↑ Semigran, Aly (February 8, 2011). "Glee Sets 'Firework' Apart From 'Silly Love Songs'". MTV News. Viacom. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-12-05. สืบค้นเมื่อ September 21, 2014.
  102. ↑ Pietroluongo, Silvio (December 8, 2010). "Katy Perry's 'Firework' Shines Over Hot 100". Billboard. สืบค้นเมื่อ December 8, 2010.
  103. ↑ "FMQB: Radio Industry News, Music Industry Updates, Nielsen Ratings, Music News and more!". FMQB. June 6, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 5, 2011. สืบค้นเมื่อ September 21, 2014.
  104. ↑ Trust, Gary (March 30, 2011). "Katy Perry's 'E.T.' Rockets To No. 1 on Hot 100". Billboard. สืบค้นเมื่อ March 30, 2011.
  105. ↑ "FMQB: Radio Industry News, Music Industry Updates, Nielsen Ratings, Music News and more!". FMQB. June 6, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-09-01. สืบค้นเมื่อ September 21, 2014.
  106. ↑ 106.0 106.1 Trust, Gary (August 17, 2011). "Katy Perry Makes Hot 100 History: Ties Michael Jackson's Record". Billboard. สืบค้นเมื่อ August 17, 2011.
  107. ↑ 107.0 107.1 107.2 Glenday 2013, p. 423
  108. ↑ Nordyke, Kimberly (November 20, 2011). "AMAs 2011: Katy Perry Surprised With Special Achievement Award". The Hollywood Reporter. สืบค้นเมื่อ November 15, 2015.
  109. ↑ 109.0 109.1 Trust, Gary (September 7, 2011). "Adele's 'Someone Like You' Soars To No. 1 on Hot 100". Billboard. สืบค้นเมื่อ September 7, 2011.
  110. ↑ "Available for Airplay (10/11)". FMQB. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-10-10. สืบค้นเมื่อ September 22, 2014.
  111. ↑ 111.0 111.1 Lipshutz, Jason (August 9, 2013). "Katy Perry's 10 Biggest Billboard Hits". Billboard. สืบค้นเมื่อ October 21, 2014.
  112. ↑ Trust, Gary (February 11, 2012). "Katy Perry's' 'Part of Me' Hits iTunes, Radio Monday". Billboard. สืบค้นเมื่อ April 29, 2014.
  113. ↑ "Teenage Dream: The Complete Confection". iTunes Store. Apple Inc. March 23, 2012. สืบค้นเมื่อ July 31, 2014.
  114. ↑ "Top 40/M Future Releases". All Access. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-05-21. สืบค้นเมื่อ September 22, 2014.
  115. ↑ "Katy Perry — Wide Awake". Top 40 Singles. สืบค้นเมื่อ July 31, 2014.
  116. ↑ Loynes, Anna. "The Nielsen Company & Billboard's 2011 Music Industry Report". Business Wire. Berkshire Hathaway. สืบค้นเมื่อ January 5, 2012.
  117. ↑ Grein, Paul (January 19, 2012). "Week Ending Jan. 15, 2012. Songs: The Song That Won't Drop". Yahoo!. สืบค้นเมื่อ April 29, 2014.
  118. ↑ Lipshutz, Jason (November 18, 2013). "Katy Perry Announces First 'PRISMATIC' World Tour Dates". Billboard. สืบค้นเมื่อ April 29, 2014.
  119. ↑ "Top 25 Worldwide Tours (01/01/2011 – 12/31/2011)" (PDF). Pollstar. December 28, 2011. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-12-29. สืบค้นเมื่อ December 28, 2011.
  120. ↑ Vena, Jocelyn (November 7, 2011). "Justin Bieber Parties With Selena Gomez, LMFAO After MTV EMA". MTV News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-01-25. สืบค้นเมื่อ September 13, 2015.
  121. ↑ "Rock in Rio 2011: A hora e a vez do pop". Jornal da Cidade de Bauru (ภาษาโปรตุเกส). September 26, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-10-11. สืบค้นเมื่อ November 5, 2011.
  122. ↑ Getler, Michael (September 24, 2010). "Was This Show a Must or a Bust(ier)?". PBS. สืบค้นเมื่อ November 27, 2014.
  123. ↑ "Katy Perry mocks Sesame Street ban". Capital FM. สืบค้นเมื่อ January 14, 2014.
  124. ↑ Kaufman, Gil (September 27, 2010). "Katy Perry to appear on 'The Simpsons' in December". MTV News. Viacom. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-11-07. สืบค้นเมื่อ August 19, 2011.
  125. ↑ Snierson, Dan (September 25, 2010). "Katy Perry to guest star on 'The Simpsons'! Here's your exclusive first look". Entertainment Weekly. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-12-05. สืบค้นเมื่อ November 27, 2014.
  126. ↑ Tucker, Ken (February 7, 2011). "How I Met Your Mother: 'Oh Honey'". Entertainment Weekly. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-08-15. สืบค้นเมื่อ August 27, 2011.
  127. ↑ "Katy Perry Wins Five People's Choice Awards Including Fave Guest Star for 'How I Met Your Mother'". The Hollywood Reporter. January 11, 2012. สืบค้นเมื่อ February 25, 2014.
  128. ↑ "The Smurfs (2011)". Box Office Mojo. สืบค้นเมื่อ November 6, 2011.
  129. ↑ "The Smurfs". Rotten Tomatoes. Flixster. สืบค้นเมื่อ January 16, 2014.
  130. ↑ Rutherford, Keith (December 11, 2011). "Katy Perry Hosts 'SNL': The Hits & Misses, Including a Florence Welch Spoof". Billboard. สืบค้นเมื่อ August 8, 2013.
  131. ↑ Gleiberman, Owen (August 14, 2012). "Katy Perry: Part Of Me". Entertainment Weekly. สืบค้นเมื่อ September 13, 2015.
  132. ↑ 132.0 132.1 Zemler, Emily (March 27, 2015). "Katy Perry Premieres Concert TV Special, Explains Why Pop Stars Should Always Play Their Hits". Billboard. สืบค้นเมื่อ July 19, 2015.
  133. ↑ "Katy Perry: Part of Me (2012)". Rotten Tomatoes. Flixster. สืบค้นเมื่อ August 4, 2012.
  134. ↑ "Katy Perry: Part of Me". Box Office Mojo. สืบค้นเมื่อ August 16, 2012.
  135. ↑ Howard, Hilary (November 17, 2010). "Beauty Spots". The New York Times. Arthur Ochs Sulzberger, Jr. สืบค้นเมื่อ August 22, 2014.
  136. ↑ Moraski, Lauren (February 1, 2012). "Katy Perry to perform at Grammy Awards". CBS News. CBS Corporation. สืบค้นเมื่อ August 22, 2014.
  137. ↑ Sweeney, Mark (January 17, 2012). "Katy Perry becomes a Sim". The Guardian. สืบค้นเมื่อ January 22, 2012.
  138. ↑ "The Sims 3 Katy Perry's Sweet Treats". Electronic Arts. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 6, 2015. สืบค้นเมื่อ April 3, 2014.
  139. ↑ Donnelly, Matt (July 25, 2012). "First Look: Katy Perry joins Popchips as its face, an investor". Los Angeles Times. Eddy Hartenstein. สืบค้นเมื่อ July 25, 2012.
  140. ↑ 140.0 140.1 "Katy Perry: Billboard's Woman of the Year". Billboard. September 25, 2012. สืบค้นเมื่อ April 29, 2014.
  141. ↑ Ganguly, Prithwish (October 26, 2010). "Katy affirms Brand loyalty". The Times of India. The Times Group. สืบค้นเมื่อ November 9, 2010.
  142. ↑ Freydkin, Donna (December 30, 2011). "Russell Brand, Katy Perry call it quits". USA Today. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-08-08. สืบค้นเมื่อ August 7, 2014.
  143. ↑ Perry 2012, 01:11:49.
  144. ↑ Saad, Nardine (June 18, 2013). "Katy Perry's First Vogue Cover". Los Angeles Times. Eddy Hartenstein. สืบค้นเมื่อ July 23, 2014.
  145. ↑ Mary Ward (March 16, 2015). "Documentary reveals Russell Brand and Katy Perry split caused by singer's rising fame". The Sydney Morning Herald. สืบค้นเมื่อ March 16, 2015.
  146. ↑ 146.0 146.1 Diehl, Matt (September 27, 2013). "Katy Perry's 'PRISM': The Billboard Cover Story". Billboard. สืบค้นเมื่อ September 27, 2013.
  147. ↑ Heller, Jill (September 30, 2013). "Katy Perry Contemplated Suicide After Divorcing Russell Brand, Says Split Was A 'Dark Time'". International Business Times. IBT Media. สืบค้นเมื่อ August 7, 2014.
  148. ↑ "Katy Perry says Russell Brand texted his desire to divorce". United Press International. News World Communications. June 18, 2013. สืบค้นเมื่อ August 21, 2014.
  149. ↑ "John Mayer Dedicates Song to Katy Perry During Tour Opener". Billboard. July 8, 2013. สืบค้นเมื่อ July 11, 2013.
  150. ↑ "Katy Perry Won't Rush New Album: "I Know Exactly The Record I Want To Make Next"". Capital. Global Group. December 1, 2012. สืบค้นเมื่อ May 19, 2014.
  151. ↑ "Katy Perry inspired by Madonna". MTV News. Viacom. June 29, 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-20. สืบค้นเมื่อ April 29, 2014.
  152. ↑ Garibaldi, Christina (August 27, 2013). "Katy Perry 'Lets the Light In' On Prism". MTV News. Viacom. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-08-28. สืบค้นเมื่อ August 28, 2013.
  153. ↑ Caulfield, Keith (August 10, 2013). "Katy Perry's 'Roar' Arrives Early: Listen". Billboard. สืบค้นเมื่อ May 19, 2014.
  154. ↑ Wickman, Kase (August 26, 2013). "Katy Perry Makes Brooklyn 'Roar' With Epic VMA Finale". MTV News. Viacom. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-05-20. สืบค้นเมื่อ May 19, 2014.
  155. ↑ Trust, Gary (September 4, 2013). "Katy Perry Dethrones Robin Thicke Atop Hot 100". Billboard. สืบค้นเมื่อ September 4, 2013.
  156. ↑ Benjamin, Jeff (October 16, 2013). "Katy Perry Wails on New Single "Unconditionally"". Fuse. The Madison Square Garden Company. สืบค้นเมื่อ October 16, 2013.
  157. ↑ Trust, Gary (February 17, 2014). "Ask Billboard: Katy Perry Regains No. 1 Momentum". Billboard. สืบค้นเมื่อ September 27, 2014.
  158. ↑ 158.0 158.1 Bell, Amanda (August 14, 2015). "Katy Perry Just Gave The Middle Finger Send-Off To Her Prism Era". MTV News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-09-17. สืบค้นเมื่อ September 13, 2015.
  159. ↑ "Prism by Katy Perry". Metacritic. สืบค้นเมื่อ November 15, 2013.
  160. ↑ Caulfield, Keith. "Katy Perry's 'PRISM' Shines at No. 1 on Billboard 200". Billboard. สืบค้นเมื่อ November 9, 2013.
  161. ↑ Gundersen, Edna (October 22, 2013). "Live stream: Katy Perry's 'Prism' album release party". USA Today. สืบค้นเมื่อ May 22, 2014.
  162. ↑ Trust, Gary (December 9, 2013). "Perry's 'Dark Horse' Hit". Billboard. Prometheus Global Media. สืบค้นเมื่อ December 18, 2013.
  163. ↑ "Dark Horse (feat. Juicy J)". Rolling Stone. July 30, 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-22. สืบค้นเมื่อ October 21, 2014.
  164. ↑ 164.0 164.1 Trust, Gary (January 29, 2014). "Katy Perry's 'Dark Horse' Gallops to No. 1 on Hot 100". Billboard. สืบค้นเมื่อ January 29, 2014.
  165. ↑ "CHR/Top 40". Radio & Records. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 11, 2014. สืบค้นเมื่อ April 11, 2014.
  166. ↑ Strecker, Erin (July 24, 2014). "Katy Perry Releases Lyric Video For New Single 'This Is How We Do'". Billboard. สืบค้นเมื่อ July 24, 2014.
  167. ↑ Danton, Eric R. (August 13, 2013). "Listen to John Mayer's 'Paradise Valley' Now". Rolling Stone. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-08-16. สืบค้นเมื่อ August 13, 2013.
  168. ↑ Gicas, Peter (February 26, 2014). "Katy Perry and John Mayer: Inside Their Relationship's Ups and Downs". E!. NBCUniversal. สืบค้นเมื่อ August 25, 2014.
  169. ↑ ทัวร์ทำรายได้ได้ US$153.3 ล้าน ในปี ค.ศ. 2014 และ US$51 ล้าน ในปี ค.ศ. 2015
  170. ↑ Hampp, Andrew (November 20, 2014). "One Direction, Lionel Richie & Katy Perry Win at Billboard Touring Awards". สืบค้นเมื่อ June 12, 2015. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
  171. ↑ Leopold, Todd (September 30, 2015). "Katy Perry kissed by a girl -- too much". CNN. สืบค้นเมื่อ October 25, 2015.
  172. ↑ "Katy Perry confirmed to perform at Super Bowl halftime show". CBS News. CBS Corporation. November 23, 2014. สืบค้นเมื่อ November 24, 2014.
  173. ↑ Reed, Ryan (January 30, 2015). "Missy Elliott and Katy Perry Will Team Up for Super Bowl Halftime Show". Rolling Stone. สืบค้นเมื่อ January 31, 2015.
  174. ↑ Angert, Alex (February 3, 2015). "Super Bowl XLIX: How Brady, Belichick and Katy Perry's shark ensured the records tumbled". Guinness World Records. สืบค้นเมื่อ November 14, 2015.
  175. ↑ 175.0 175.1 Brandle, Lars (January 30, 2014). "One Direction Named Most Popular Recording Artist for 2013". Billboard. สืบค้นเมื่อ February 5, 2014.
  176. ↑ "RIAA Crowns Katy Perry Top Certified Digital Artist Ever". Recording Industry Association of America. June 26, 2014. สืบค้นเมื่อ June 26, 2014.
  177. ↑ "Katy Perry Becomes the RIAA's All-Time Top Digital Artist". Billboard. June 26, 2014. สืบค้นเมื่อ June 26, 2014.
  178. ↑ 178.0 178.1 Williams, Maxwell (May 2, 2014). "Katy Perry Featured on Pop Artist Mark Ryden's $100 'Gay Nineties' Album". The Hollywood Reporter. สืบค้นเมื่อ May 3, 2014.
  179. ↑ "Katy Perry Added to US National Portrait Gallery". Billboard. May 21, 2014. สืบค้นเมื่อ May 29, 2014.
  180. ↑ Mallenbaum, Carly (November 23, 2015). "Katy Perry debuts new 'Holiday' song in H&M commercial". USA Today. สืบค้นเมื่อ November 23, 2015.
  181. ↑ "World Premiere: H&M Holiday Featuring Katy Perry" (Press release). H&M. November 9, 2015. สืบค้นเมื่อ November 23, 2015.
  182. ↑ Lindner, Emilee (June 17, 2014). "Katy Perry Starts Her Own Record Label and Reveals First Signee". MTV News. Viacom. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-19. สืบค้นเมื่อ June 17, 2014.
  183. ↑ Greenburg, Zack O'Malley (June 2, 2016). "Katy Perry's Net Worth: $125 Million In 2016". Forbes. สืบค้นเมื่อ June 2, 2016.
  184. ↑ Greenburg, Zack O'Malley (November 2, 2016). "The World's Highest-Paid Women In Music 2016". Forbes. สืบค้นเมื่อ November 4, 2016.
  185. ↑ "Katy Perry taped background vocals for 'Ooh La La'". United Press International. News World Communications. July 29, 2013. สืบค้นเมื่อ August 8, 2013.
  186. ↑ "The Smurfs 2 (2013)". Box Office Mojo. สืบค้นเมื่อ April 29, 2014.
  187. ↑ "The Smurfs 2". Rotten Tomatoes. Flixster. สืบค้นเมื่อ January 16, 2014.
  188. ↑ "Katy Perry Makes Hilarious Cameo on Kroll Show". Maxim. March 26, 2014. สืบค้นเมื่อ July 25, 2014.
  189. ↑ 189.0 189.1 Reed, Ryan (July 15, 2013). "Katy Perry Names New Perfume After Queen". Rolling Stone. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-09-11. สืบค้นเมื่อ September 10, 2014.
  190. ↑ "Katy Perry to Guest Curate Madonna's Art for Freedom Project". Billboard. January 7, 2014. สืบค้นเมื่อ May 26, 2014.
  191. ↑ Linder, Emilee (June 17, 2015). "Madonna's New Video: Here's Every Blink-And-You-Miss-It Celeb Cameo". MTV News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-06-17. สืบค้นเมื่อ June 17, 2015.
  192. ↑ Kinosian, Janet (August 12, 2015). "Katy Perry hopes her Mad Potion fragrance will help you time-travel". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ February 19, 2016.
  193. ↑ Hipes, Patrick (September 11, 2015). "'Katy Perry: Making Of The Pepsi Super Bowl Halftime Show' Trailer: What 118.5 Million Viewers Didn't See". Deadline.com. สืบค้นเมื่อ September 12, 2015.
  194. ↑ Scheck, Frank (September 17, 2015). "'Jeremy Scott: The People's Designer': Film Review". The Hollywood Reporter. สืบค้นเมื่อ October 25, 2015.
  195. ↑ Bryant, Jacob (December 15, 2015). "Glu Mobile's 'Katy Perry Pop' Hopes to Rival Success of 'Kim Kardashian: Hollywood'". Variety. สืบค้นเมื่อ January 4, 2016.
  196. ↑ Bell, Amanda (October 14, 2015). "'Katy Perry Pop': First Look At Her App". MTV News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-10-15. สืบค้นเมื่อ October 14, 2015.
  197. ↑ "Grammys 2017: Katy Perry On The Meaning Behind 'Chained To The Rhythm'". Access Hollywood. February 12, 2017. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 21, 2017. สืบค้นเมื่อ May 5, 2017.
  198. ↑ "NBC Olympics Features New Katy Perry Anthem "Rise"". NBC Sports. July 14, 2016. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 18, 2016. สืบค้นเมื่อ July 14, 2016.
  199. ↑ Ryan, Gavin (July 25, 2016). "Australian Singles: Katy Perry 'Rise' Has A Go At No 1". Noise11.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 25, 2016. สืบค้นเมื่อ July 25, 2016.
  200. ↑ Carroll, Sarah (August 18, 2016). "Katy Perry Is 'Taking Chances' & 'Not Rushing' Her New Music". 97.1 AMP Radio. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 19, 2016. สืบค้นเมื่อ August 19, 2016.
  201. ↑ "Katy Perry Reveals She's 'Experimenting' With New Album, Talks Forthcoming Shoe Collection". On Air with Ryan Seacrest. August 18, 2016. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 20, 2016. สืบค้นเมื่อ August 19, 2016.
  202. ↑ Perry, Katy. "Chained to the Rhythm (feat. Skip Marley) – Single". iTunes Store. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 14, 2017. สืบค้นเมื่อ February 14, 2017.
  203. ↑ Aiello, McKenna; Vulpo, Mike (March 5, 2017). "Katy Perry Opens 2017 iHeartRadio Music Awards With a Bunch of Kids and a Dancing Hamster". E!. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 6, 2017. สืบค้นเมื่อ March 6, 2017.
  204. ↑ "Archívum – Slágerlisták – MAHASZ" (ภาษาฮังการี). Rádiós Top 40 játszási lista. April 7, 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 26, 2017. สืบค้นเมื่อ April 27, 2017.
  205. ↑ Romano, Nick (February 11, 2017). "Katy Perry's 'Chained to the Rhythm' Breaks Spotify Streaming Record". Entertainment Weekly. สืบค้นเมื่อ February 16, 2017.
  206. ↑ Tom, Lauren (April 26, 2017). "Katy Perry Unveils 'Bon Appetit' Single Art, Release Date & Migos Feature". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 27, 2017. สืบค้นเมื่อ April 27, 2017.
  207. ↑ Moore, Sam (May 19, 2017). "Listen to Katy Perry's new song 'Swish Swish', featuring Nicki Minaj". NME. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 19, 2017. สืบค้นเมื่อ September 1, 2017.
  208. ↑ "Witness by Katy Perry". Metacritic. สืบค้นเมื่อ June 9, 2017.
  209. ↑ Caulfield, Keith (June 18, 2017). "Katy Perry Scores Third No. 1 Album on Billboard 200 Chart With 'Witness'". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 19, 2017. สืบค้นเมื่อ June 18, 2017.
  210. ↑ Stutz, Colin (June 9, 2017). "Katy Perry YouTube Live Stream Wraps Monday With Live Concert; James Corden, Sia & More Guests to Pop In". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 10, 2017. สืบค้นเมื่อ June 10, 2017.
  211. ↑ Bell, Sadie (June 15, 2017). "Katy Perry's Witness World Wide Generated Over 49 Million Views". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 15, 2017. สืบค้นเมื่อ June 16, 2017.
  212. ↑ Roth, Madeline (August 17, 2017). "Katy Perry Has Good News And Bad News About Her Witness Tour". MTV News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-08-17. สืบค้นเมื่อ August 18, 2017.
  213. ↑ Findlay, Mitch (June 14, 2017). "Calvin Harris Announces Single With Big Sean, Pharrell, & Katy Perry". HotNewHipHop. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-06-22. สืบค้นเมื่อ June 14, 2017.
  214. ↑ White, Jack (August 11, 2017). "Calvin Harris dethrones Despacito to claim his eighth Number 1 single". Official Charts Company. สืบค้นเมื่อ August 11, 2017.
  215. ↑ Nolfi, Joey (November 2, 2018). "Katy Perry releases soaring cover of Dear Evan Hansen's Waving Through a Window". Entertainment Weekly. สืบค้นเมื่อ November 14, 2018.
  216. ↑ Kaufman, Gil (November 1, 2018). "Katy Perry Re-Recorded 'Dear Evan Hansen' Song 'Waving Through a Window' to Help Launch Show's National Tour: Listen". Billboard. สืบค้นเมื่อ November 14, 2018.
  217. ↑ Blistein, Jon (November 15, 2018). "Katy Perry Unwraps New Holiday Song 'Cozy Little Christmas'". Rolling Stone. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-11-16. สืบค้นเมื่อ November 15, 2018.
  218. ↑ Fogel, Stefanie (December 11, 2018). "Katy Perry Joins 'Final Fantasy Brave Exvius' as Playable Character". Variety. สืบค้นเมื่อ December 12, 2018.
  219. ↑ 219.0 219.1 Watts, Cindy (February 10, 2019). "Dolly Parton honored at Grammys with star-studded tribute from Katy Perry, Miley Cyrus and more". USA Today. สืบค้นเมื่อ February 11, 2019.
  220. ↑ Bloom, Madison (February 14, 2019). "Zedd and Katy Perry Share New Song and Video '365': Listen". Pitchfork. สืบค้นเมื่อ February 14, 2019.
  221. ↑ Fernandez, Suzette (April 19, 2019). "Katy Perry Joins Daddy Yankee's 'Con Calma': Listen". Billboard. สืบค้นเมื่อ April 19, 2019.
  222. ↑ Knapp, Toby (May 31, 2019). "KATY PERRY: Never Really Over... Anthem for US because WE'VE BEEN THERE!". iHeartRadio. สืบค้นเมื่อ May 31, 2019.
  223. ↑ Smith, Lindsey (August 6, 2019). "Katy Perry Announces New Single 'Small Talk' Out This Friday". iHeartRadio. สืบค้นเมื่อ August 7, 2019.
  224. ↑ Doty, Meriah. "From Amanpour to Zane: All the Celebrity Cameos in 'Zoolander 2' (Spoilers!)". Yahoo! Movies. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 23, 2016. สืบค้นเมื่อ February 13, 2016.
  225. ↑ Ryan, Patrick (February 10, 2016). "Ben Stiller, Owen Wilson put 'Zoolander' back in fashion". USA Today. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 13, 2016. สืบค้นเมื่อ February 13, 2016.
  226. ↑ Mackenzie, Macaela (February 13, 2017). "Katy Perry Just Named a Shoe After Hillary Clinton". Allure. สืบค้นเมื่อ November 19, 2017.
  227. ↑ Grinberg, Emanuella. "Katy Perry faces criticism over shoes that evoke blackface". CNN. สืบค้นเมื่อ February 13, 2019.
  228. ↑ Roth, Madeline (July 27, 2017). "Katy Perry Is Ready To Be Your 'Moonwoman' As Host Of The 2017 VMAs". MTV News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-07-27. สืบค้นเมื่อ July 27, 2017.
  229. ↑ O'Connell, Michael (August 3, 2017). "'American Idol' Producer Talks Revival Salaries, New ABC Home". The Hollywood Reporter. สืบค้นเมื่อ August 23, 2017.
  230. ↑ Gelman, Vlada (September 29, 2017). "American Idol Taps Lionel Richie as Third Judge for ABC Revival". Yahoo! Music. สืบค้นเมื่อ October 25, 2017.
  231. ↑ Enos, Morgan (April 30, 2018). "A Timeline of Katy Perry and Orlando Bloom's Relationship". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 6, 2018. สืบค้นเมื่อ October 6, 2018.
  232. ↑ O'Kane, Caitlin (February 15, 2019). "Katy Perry and Orlando Bloom get engaged on Valentine's Day". CBS News. สืบค้นเมื่อ February 15, 2019.
  233. ↑ Zemler, Emily (June 17, 2019). "Watch Taylor Swift Reunite With Katy Perry in 'You Need to Calm Down' Video". Rolling Stone. สืบค้นเมื่อ June 18, 2019.
  234. ↑ Eggertsen, Chris (July 29, 2019). "Katy Perry Loses 'Dark Horse' Copyright Trial". Billboard. สืบค้นเมื่อ July 31, 2019.
  235. ↑ "Katy Perry among those ordered to pay a total of $2.78M in song copying lawsuit". Canadian Broadcasting Corporation. August 1, 2019. สืบค้นเมื่อ August 2, 2019.
  236. ↑ Nickolai, Nick (August 12, 2019). "'Teenage Dream' Co-Star Accuses Katy Perry of Sexual Misconduct". Variety. สืบค้นเมื่อ August 12, 2019.
  237. ↑ Bloom, Madison (February 14, 2019). "Zedd and Katy Perry Share New Song and Video '365': Listen". Pitchfork. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 10, 2020. สืบค้นเมื่อ February 14, 2019.
  238. ↑ Fernandez, Suzette (April 19, 2019). "Katy Perry Joins Daddy Yankee's 'Con Calma': Listen". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 19, 2019. สืบค้นเมื่อ April 19, 2019.
  239. ↑ Knapp, Toby (May 31, 2019). "KATY PERRY: Never Really Over... Anthem for US because WE'VE BEEN THERE!". iHeartRadio. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 26, 2019. สืบค้นเมื่อ May 31, 2019.
  240. ↑ Smith, Lindsey (August 6, 2019). "Katy Perry Announces New Single 'Small Talk' Out This Friday". iHeartRadio. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 12, 2019. สืบค้นเมื่อ August 7, 2019.
  241. ↑ Rowley, Glenn (October 16, 2019). "Katy Perry Goes On a Tropical Joyride in 'Harleys in Hawaii' Video: Watch". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 17, 2019. สืบค้นเมื่อ October 17, 2019.
  242. ↑ Choppin, Damien; Bourdon, Megan; Moynihan, Qayyah (November 20, 2019). "These are the 10 highest-paid female singers of 2019". Business Insider. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 13, 2022. สืบค้นเมื่อ March 13, 2022. Never Really Over earned the singer considerable critical acclaim, positioning her in the top 15 of the Billboard 100."
  243. ↑ Zemler, Emily (June 17, 2019). "Watch Taylor Swift Reunite With Katy Perry in 'You Need to Calm Down' Video". Rolling Stone. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 17, 2019. สืบค้นเมื่อ June 18, 2019.
  244. ↑ Eggertsen, Chris (July 29, 2019). "Katy Perry Loses 'Dark Horse' Copyright Trial". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 31, 2019. สืบค้นเมื่อ July 31, 2019.
  245. ↑ Maddaus, Gene (March 17, 2020). "Katy Perry Wins Reversal of 'Dark Horse' Copyright Verdict". Variety. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 28, 2021. สืบค้นเมื่อ March 17, 2020.
  246. ↑ "Katy Perry among those ordered to pay a total of $2.78M in song copying lawsuit". Canadian Broadcasting Corporation. August 1, 2019. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 2, 2019. สืบค้นเมื่อ August 2, 2019.
  247. ↑ Robin, Marci (August 14, 2019). "Katy Perry Is Being Accused of Sexual Misconduct by "Teenage Dream" Video Model Josh Kloss". allure. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 15, 2019. สืบค้นเมื่อ August 16, 2019.
  248. ↑ Robin, Marci (August 14, 2019). "Fans Are Defending Katy Perry After a Model Accused Her of Sexual Misconduct". Allure. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 23, 2021. สืบค้นเมื่อ November 23, 2021.
  249. ↑ Snapes, Laura (August 14, 2020). "Katy Perry: 'I've done a lot of falling flat on my face'". The Guardian. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 13, 2024. สืบค้นเมื่อ August 19, 2020.
  250. ↑ Barr, Sabrina (March 5, 2020). "Katy Perry pregnant: Singer confirms she is expecting a baby with Orlando Bloom". The Independent. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 24, 2022. สืบค้นเมื่อ May 7, 2020.
  251. ↑ Sanchez, Omar (May 15, 2020). "Katy Perry releases new single 'Daisies' and announces album release date". Entertainment Weekly. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 8, 2021. สืบค้นเมื่อ May 24, 2020.
  252. ↑ Gomez, Dessi (July 10, 2020). "Katy Perry's new single encourages listeners to 'Smile'". Los Angeles Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 10, 2020. สืบค้นเมื่อ July 10, 2020.
  253. ↑ Martoccio, Angie (May 14, 2020). "Katy Perry Announces New Album Release Date". Rolling Stone. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 8, 2021. สืบค้นเมื่อ May 15, 2020.
  254. ↑ Lee, Janet W. (July 27, 2020). "Katy Perry Delivers Final Performance Before Giving Birth (Watch)". Variety. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 27, 2020. สืบค้นเมื่อ July 27, 2020.
  255. ↑ "Katy Perry and Orlando Bloom announce birth of first child Daisy Dove Bloom". BBC. August 27, 2020. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 8, 2021. สืบค้นเมื่อ August 27, 2020.
  256. ↑ "Smile by Katy Perry". Metacritic. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 29, 2020. สืบค้นเมื่อ September 10, 2020.
  257. ↑ Billboard staff (September 9, 2020). "Five Burning Questions: Katy Perry's 'Smile' Debuts at No. 5 on Billboard 200 Albums Chart". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 10, 2020. สืบค้นเมื่อ September 10, 2020.
  258. ↑ "Camp Katy". Apple Music. October 16, 2020. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 29, 2023. สืบค้นเมื่อ January 30, 2021.
  259. ↑ "Empowered". Apple Music. November 3, 2020. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 19, 2021. สืบค้นเมื่อ January 30, 2021.
  260. ↑ "Scorpio SZN". Apple Music. October 26, 2020. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 1, 2020. สืบค้นเมื่อ January 30, 2021.
  261. ↑ "Cosmic Energy". Apple Music. December 18, 2020. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 28, 2021. สืบค้นเมื่อ January 30, 2021.
  262. ↑ Rowley, Glenn (December 21, 2020). "Watch Aliens Abduct Zooey Deschanel Instead Of Katy Perry In 'Not The End Of The World' Video". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 4, 2021. สืบค้นเมื่อ January 3, 2021.
  263. ↑ Curto, Justin (December 21, 2020). "Zooey Deschanel Plays Katy Perry in Music Video, Culminating a 13-Year-Old Joke". Vulture. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 9, 2021. สืบค้นเมื่อ December 22, 2020.
  264. ↑ Kaufman, Gil (December 18, 2020). "Katy Perry Drops Surprise 'Cosmic Energy' EP". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 9, 2021. สืบค้นเมื่อ January 7, 2021.
  265. ↑ Tintel, Guilherme. "Serviu, você sabe que serviu! "Cry About It Later" vira trance com Katy Perry, Luísa Sonza e Bruno Martini" [It served, you know it served! "Cry About It Later" turns trance with Katy Perry, Luísa Sonza and Bruno Martini] (ภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล). Portalitpop.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 11, 2021. สืบค้นเมื่อ May 14, 2021.
  266. ↑ Brodsky, Rachel (January 21, 2021). "'Katy Perry came and delivered': Singer closes inauguration concert with explosive fireworks display". The Independent. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 21, 2021. สืบค้นเมื่อ February 27, 2020.
  267. ↑ Mamo, Heran (May 11, 2021). "Katy Perry Announces 'Electric' Song Collab With Pokémon". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 11, 2021. สืบค้นเมื่อ May 11, 2021.
  268. ↑ 268.0 268.1 Henderson, Taylor (December 16, 2021). "Katy Perry Knows She Helped Fans Explore Their Sexuality". Out. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 16, 2021. สืบค้นเมื่อ December 17, 2021.
  269. ↑ "Katy Perry je treći izvođač koji je u tri različita desetljeća došao na prvo mjesto Airplay Radio Charta" [Katy Perry is the third artist to come to the top of the Airplay Radio Charter in three different decades] (ภาษาโครเอเชีย). Hrvatska radiotelevizija. March 31, 2022. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 25, 2022. สืบค้นเมื่อ May 18, 2022.
  270. ↑ Spanos, Brittany (May 12, 2021). "Celine Dion, Katy Perry, Carrie Underwood, Luke Bryan Plot Las Vegas Residencies". Rolling Stone. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 12, 2021. สืบค้นเมื่อ May 12, 2021.
  271. ↑ Katsilometes, John (January 27, 2022). "Katy Perry adds more shows to 'Play' at Resorts World". Las Vegas Review-Journal. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 2, 2022. สืบค้นเมื่อ February 2, 2022.
  272. ↑ Sheckells, Melinda (December 30, 2021). "Katy Perry Brings Dancing Mushrooms, A Giant Toilet & More to Wild Las Vegas Residency". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 31, 2021. สืบค้นเมื่อ December 31, 2021.
  273. ↑ Donelan, Charles (February 1, 2022). "Pano: Santa Barbara's Katy Perry Brings Down the House in Las Vegas". Santa Barbara Independent. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 3, 2022. สืบค้นเมื่อ October 3, 2022. In the spring of 2021, Perry signed a deal worth $168 million to appear at the new Resorts World Theater, a splashy, 5,000-seat venue located in the Conrad Las Vegas. She opened her run on December 30, 2021, as reported by the Montecito Journal's intrepid star spotter Richard Mineards, along with the usual array of celebrity media outlets.
  274. ↑ Katsilometes, John (April 10, 2023). "Katy Perry announces final 'Play' dates". Las Vegas Review-Journal. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 10, 2023. สืบค้นเมื่อ April 10, 2023.
  275. ↑ Frankenberg, Eric (April 5, 2024). "25 Biggest Concert Residencies of All Time". Billboard. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 6, 2024. สืบค้นเมื่อ April 6, 2024.
  276. ↑ Halperin, Shirley (September 29, 2021). "Between Pop-Stardom and Parenthood, Katy Perry Still Finds Time to Empower Others". Variety. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2021. สืบค้นเมื่อ September 30, 2021.
  277. ↑ Woerner, Meredith (September 30, 2021). "Inside Variety's Power of Women Dinner | Photos". Variety. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 1, 2021. สืบค้นเมื่อ October 1, 2021.
  278. ↑ Avila, Daniela (October 25, 2021). "Watch Luke Bryan Channel His Inner Elvis Presley During Appearance on The Ellen DeGeneres Show". Yahoo! News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 8, 2021. สืบค้นเมื่อ November 7, 2021.
  279. ↑ Kaufman, Gil (October 25, 2021). "Katy Perry Strums, Sings Beatles' 'All You Need is Love' in Holiday Gap Ad". Billboard. สืบค้นเมื่อ November 7, 2021.
  280. ↑ Odell, Kat (January 6, 2022). "Katy Perry Gets Into the Wellness Game With De Soi, a Line of Non-Alcoholic Aperitifs". Vogue. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 4, 2022. สืบค้นเมื่อ July 3, 2022.
  281. ↑ Rice, Nicholas (January 10, 2022). "Katy Perry Says New Non-Alcoholic Drink Line Is 'About Balance': 'Can't Drink Like I Was in My 20s'". People. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 7, 2022. สืบค้นเมื่อ July 8, 2022.
  282. ↑ Ocean, Justin (June 10, 2022). "Six Canned Drinks For Summer Parties That Refresh Without Guilt". Bloomberg Businessweek. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 28, 2022. สืบค้นเมื่อ July 8, 2022.
  283. ↑ Vaughn, Grace Lenehan (April 4, 2022). "Thomas Rhett talks creating 'Where We Started' and beating writer's block". Sounds Like Nashville. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 1, 2022. สืบค้นเมื่อ April 15, 2022.
  284. ↑ Fleming, Mike Jr. (May 10, 2022). "Hot Cannes Package: Katy Perry Stars In Jeremy Zag-directed Animated Musical 'Melody'; Cross Creek & Zag Studios Producing". Deadline Hollywood. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 10, 2022. สืบค้นเมื่อ May 10, 2022.
  285. ↑ Kiefer, Brittaney (May 17, 2022). "Katy Perry's Playful Remix Helps Just Eat Take Its Food Delivery Global". Adweek. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 17, 2022. สืบค้นเมื่อ May 17, 2022.
  286. ↑ Regan, Ashley (May 18, 2022). "Superstar Katy Perry teams up with Menulog in new music video". AdNews. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 19, 2022. สืบค้นเมื่อ May 18, 2022.
  287. ↑ Crann, Justin (June 9, 2022). "SkipTheDishes' new campaign pops with Katy Perry". Strategy. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 1, 2022. สืบค้นเมื่อ May 7, 2023.
  288. ↑ Behn, Hanna (May 20, 2022). "Kampagne für Lieferando: Katy Perry singt Witze übers Essen" [Campaign for Lieferando: Katy Perry sings jokes about food] (ภาษาเยอรมัน). Onlinehändler News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 8, 2023. สืบค้นเมื่อ May 7, 2023.
  289. ↑ "Katy Perry awarded "Key to Las Vegas"". KLAS-TV. June 8, 2022. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 14, 2022. สืบค้นเมื่อ June 9, 2022.
  290. ↑ "GarageBand drops new in-app Remix Sessions featuring Katy Perry and SEVENTEEN". Apple Newsroom. August 17, 2022. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 3, 2022. สืบค้นเมื่อ October 3, 2022.
  291. ↑ Sinha, Charu (May 7, 2023). "Katy Perry 'Roar's at the British Public During Coronation Concert". Vulture. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 8, 2023. สืบค้นเมื่อ May 9, 2023.
  292. ↑ Mouriquand, David. "The Coronation Concert in pictures: Katy Perry, Lionel Richie and Take That honour the new king". Euronews. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 12, 2023. สืบค้นเมื่อ May 12, 2023.
  293. ↑ Aswad, Jem (September 18, 2023). "Katy Perry Sells Catalog Rights to Litmus Music for $225 Million". Variety. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 14, 2023. สืบค้นเมื่อ October 13, 2023.
  294. ↑ Morrow, Brendan (February 13, 2024). "Katy Perry says she's leaving American Idol amid 'very exciting year'". USA Today. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 13, 2024. สืบค้นเมื่อ February 13, 2023. Katy Perry is leaving American Idol after seven seasons. She surprised fans on Monday's Jimmy Kimmel Live! by casually revealing her exit.
  295. ↑ Kaur, Dina (May 19, 2024). "Where to watch the Final 3 compete in the 'American Idol' Season 22 finale". The Arizona Republic. สืบค้นเมื่อ June 11, 2024.
  296. ↑ Duran, Anagricel (June 17, 2024). "Katy Perry announces return with 'Woman's World'". NME. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 17, 2024. สืบค้นเมื่อ June 17, 2024.
  297. ↑ Ahlgrim, Callie (July 10, 2024). "Katy Perry's new album is called '143.' Here's everything we know so far". Business Insider. สืบค้นเมื่อ July 11, 2024.
  298. ↑ Horowitz, Steven J. (July 10, 2024). "Katy Perry Teases Sixth Album '143' With Features From Doechii and 21 Savage, Plus a Crystal Waters Sample". Variety. สืบค้นเมื่อ July 10, 2024.
  299. ↑ Fekadu, Mesfin (August 15, 2024). "Katy Perry to Receive Michael Jackson Video Vanguard Award at 2024 MTV VMAs". The Hollywood Reporter. สืบค้นเมื่อ August 16, 2024.
  300. ↑ Cardin, Adele (May 23, 2024). "Rock in Rio 2024 Celebrates 40 Years with Star-Studded Lineup and Ticket Launch". The Rio Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 24, 2024. สืบค้นเมื่อ June 11, 2024.
  301. ↑ "MCG set to ROAR: Katy Perry to headline GF entertainment". Australian Football League. July 24, 2024. สืบค้นเมื่อ July 24, 2024.
  302. ↑ "Katy Perry on the 180 That Saved Her Career". NPR. October 26, 2013. สืบค้นเมื่อ February 3, 2014.
  303. ↑ Schneider, Marc (May 12, 2012). "Katy Perry Wants a 'Fucking Vacation' After Next Single". Billboard. สืบค้นเมื่อ February 3, 2014.
  304. ↑ "Freddie Mercury inspired Katy Perry to 'Kiss a Girl'". NME. September 26, 2008. สืบค้นเมื่อ February 3, 2014.
  305. ↑ "Katy Perry, The Things They Say". Contactmusic.com. Channel 4. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-06. สืบค้นเมื่อ February 3, 2014.
  306. ↑ 306.0 306.1 Wiig, Kristen (March 2, 2012). "Katy Perry". Interview. Brant Publications. สืบค้นเมื่อ February 3, 2014.
  307. ↑ 307.0 307.1 307.2 Mitchell, Gail (November 30, 2012). "Katy Perry Q&A: Billboard's Woman of the Year 2012". Billboard. สืบค้นเมื่อ November 30, 2012.
  308. ↑ 308.0 308.1 Michaels, Sean. "Katy Perry wants to go folk acoustic – in style of Joni Mitchell". The Guardian. สืบค้นเมื่อ February 3, 2014.
  309. ↑ Dinh, James (April 6, 2012). "Katy Perry's 'Part of Me' Film Inspired By Madonna". MTV News. Viacom. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-11-09. สืบค้นเมื่อ April 29, 2014.
  310. ↑ Newman, Melinda (April 22, 2010). "Katy Perry dishes details on new dance-fueled album". HitFix. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-09. สืบค้นเมื่อ March 30, 2016.
  311. ↑ Vena, Jocelyn (September 22, 2009). "Katy Perry wants to make new music her fans can 'roller-stake' to". MTV News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-06. สืบค้นเมื่อ March 25, 2016.
  312. ↑ Ryan, Chris (March 30, 2010). "What Will Katy Perry's New Album Sound Like? Check Out 5 Video Clues". MTV News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-10. สืบค้นเมื่อ March 26, 2016.
  313. ↑ "Katy Perry praises "really great" Pink – Music News". Digital Spy. August 15, 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-11-04. สืบค้นเมื่อ December 5, 2013.
  314. ↑ Friedlander 2012, p. 123
  315. ↑ "Katy Perry's 'California Dreams' Tour: What the Critics Are Saying". The Hollywood Reporter. June 19, 2011. สืบค้นเมื่อ August 6, 2014.
  316. ↑ Rutherford, Kevin (October 22, 2013). "Katy Perry Reveals 'Prism' Influences, Adds Stripped-Down Performances at Album Release Event". Billboard. สืบค้นเมื่อ December 9, 2013.
  317. ↑ Woods, Vicki (June 2013). "Katy Perry's First Vogue Cover". Vogue. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-07-26. สืบค้นเมื่อ July 2013. {{cite journal}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  318. ↑ Musical genres of Katy Hudson and One of the Boys:
  319. ↑ 319.0 319.1 Sheffield, Rob (August 23, 2010). "Teenage Dream". Rolling Stone. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-10-06. สืบค้นเมื่อ February 5, 2014.
  320. ↑ Trust, Gary (September 9, 2013). "Katy Perry's Future 'Prism' Hits: Industry Picks". Billboard. สืบค้นเมื่อ September 19, 2013.
  321. ↑ Reed, James (October 20, 2013). "Perry shows many colors on 'Prism'". Boston Globe. Christopher Mayer. สืบค้นเมื่อ February 7, 2014.
  322. ↑ Wallace, Amy (January 19, 2014). "Katy Perry's GQ Profile Outtakes: Going Back to School, Dating Musicians, and Plastic Surgery". GQ. Advance Publications. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-24. สืบค้นเมื่อ February 2014. {{cite journal}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  323. ↑ Kot, Greg (October 20, 2013). "Katy Perry album review; Prism reviewed". Chicago Tribune. Tony W. Hunter. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-01-25. สืบค้นเมื่อ February 5, 2014.
  324. ↑ Pareles, Jon; Ratliff, Ben; Carmanica, Jon; Chinen, Nate (September 6, 2013). "Fall Pop Music Preview: An Abundance of Rhythms and Styles". The New York Times. Arthur Ochs Sulzberger, Jr. สืบค้นเมื่อ August 7, 2014.
  325. ↑ Roberts, Randall (October 22, 2013). "Review: Hits pack Katy Perry's 'Prism'". Los Angeles Times. Eddy Hartenstein. สืบค้นเมื่อ February 4, 2014.
  326. ↑ Vena, Jocelyn. "Selena Gomez 'Had To Fight' To Get Katy Perry Song 'Rock God'". MTV News. Viacom. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-03. สืบค้นเมื่อ September 22, 2010.
  327. ↑ When the Sun Goes Down. Selena Gomez & the Scene. Hollywood Records. 2011.{{cite AV media notes}}: CS1 maint: others (ลิงก์)
  328. ↑ Jessie James. Jessie James. Mercury Records/The Island Def Jam Music Group. 2009.{{cite AV media notes}}: CS1 maint: others (ลิงก์)
  329. ↑ All I Ever Wanted. Kelly Clarkson. RCA Records/19 Recordings. 2009.{{cite AV media notes}}: CS1 maint: others (ลิงก์)
  330. ↑ Castellanos, Melissa (September 26, 2008). "Second Cup Cafe: Lesley Roy". CBS News. CBS Corporation. สืบค้นเมื่อ May 24, 2014.
  331. ↑ Garibaldi, Christina (December 4, 2013). "Britney Spears Explains How 'Amazing' Katy Perry Ended Up On Britney Jean". MTV News. Viacom. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-08-26. สืบค้นเมื่อ August 25, 2014.
  332. ↑ The New Classic. Iggy Azalea. The Island Def Jam Music Group. 2014.{{cite AV media notes}}: CS1 maint: others (ลิงก์)
  333. ↑ The Pinkprint. Nicki Minaj. Universal Music Group. 2014.{{cite AV media notes}}: CS1 maint: others (ลิงก์)
  334. ↑ Grewal, Samar (October 9, 2008). "Review: Katy Perry – One of the Boys". Rolling Stone. สืบค้นเมื่อ March 16, 2014.
  335. ↑ Mirkin, Steven (February 1, 2009). "Review: 'Katy Perry'". Variety. สืบค้นเมื่อ March 16, 2014.
  336. ↑ Clarke, Betty (October 1, 2013). "Katy Perry – review". The Guardian. สืบค้นเมื่อ February 5, 2014.
  337. ↑ Harvey, Darren (September 15, 2008). "Katy Perry – One of the Boys". musicOMH. สืบค้นเมื่อ February 5, 2014.
  338. ↑ Miller, Alex. "NME Album Reviews – Katy Perry". NME. สืบค้นเมื่อ February 5, 2014.
  339. ↑ McNulty, Bernadette (October 1, 2013). "Katy Perry, iTunes Festival, Roundhouse, review". The Daily Telegraph. สืบค้นเมื่อ February 5, 2014.
  340. ↑ George, Kat (May 24, 2014). "Does Madonna Need Katy Perry More Than Katy Perry Needs Madonna?". Vice. สืบค้นเมื่อ May 29, 2014.
  341. ↑ "Katy Perry tops Maxim's Hot 100 list". CNN. Turner Broadcasting System. May 10, 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-22. สืบค้นเมื่อ October 21, 2014.
  342. ↑ "The Hottest Women of 2013". Men's Health. Rodale, Inc. January 2013. สืบค้นเมื่อ April 29, 2014.
  343. ↑ 343.0 343.1 Apodaca, Rose. "Katy Perry's Interview – Quotes from Katy Perry". Harper's Bazaar. สืบค้นเมื่อ February 6, 2014.
  344. ↑ Larson, John (September 14, 2010). "Katy Perry // "Teenage Dream"". Tacoma Weekly. Pierce County Community Newspaper Group. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-11-09. สืบค้นเมื่อ June 19, 2013.
  345. ↑ Menyes, Carolyn (July 12, 2012). "Katy Perry Asked to Ditch Hazardous Peppermint Bra". Billboard. สืบค้นเมื่อ June 19, 2013.
  346. ↑ "Fashion Fireworks: Katy Perry's Best Performance Looks". Vogue. Advance Publications. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-12-21. สืบค้นเมื่อ February 6, 2014.
  347. ↑ Lyons Powell, Hannah. "Katy Perry's Changing Style and Fashion". Glamour. Advance Publications. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-19. สืบค้นเมื่อ February 6, 2014.
  348. ↑ "Find Out What Influences Katy Perry's Cute Style!". Seventeen. February 5, 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 8, 2009. สืบค้นเมื่อ April 29, 2014.
  349. ↑ Young, Katy (October 1, 2013). "Katy Perry reveals her perfume preferences". The Daily Telegraph. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-02. สืบค้นเมื่อ October 1, 2013.
  350. ↑ Hollister, Sean (November 3, 2013). "Katy Perry passes Justin Bieber as most popular person on Twitter". The Verge. สืบค้นเมื่อ November 4, 2013.
  351. ↑ 351.0 351.1 Grow, Kory (September 4, 2014). "Wherever They May Roam: Metallica Set Guinness World Record for Touring". Rolling Stone. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-09-05. สืบค้นเมื่อ September 4, 2014.
  352. ↑ McIntyre, Hugh (July 1, 2016). "Katy Perry Just Hit 90 Million Twitter Followers. Is 100 Million Coming Soon?". Forbes. สืบค้นเมื่อ July 2, 2016.
  353. ↑ Pomerantz, Dorothy. "Katy Perry – In Photos: Social Networking Superstars". Forbes. Forbes Inc. สืบค้นเมื่อ February 6, 2014.
  354. ↑ Gundersen, Edna (October 21, 2013). "Katy Perry tells how to 'tame the social media dragon'". USA Today. สืบค้นเมื่อ February 7, 2014.
  355. ↑ Greenburg, Zack O'Malley (December 14, 2011). "The Top-Earning Women In Music 2011". Forbes. Forbes Inc. สืบค้นเมื่อ December 14, 2011.
  356. ↑ Greenburg, Zack O'Malley (December 12, 2012). "The Top-Earning Women In Music 2012". Forbes. Forbes Inc. สืบค้นเมื่อ December 12, 2012.
  357. ↑ Greenburg, Zack O'Malley (December 11, 2013). "The Top-Earning Women In Music 2013". Forbes. Forbes Inc. สืบค้นเมื่อ December 11, 2013.
  358. ↑ Greenburg, Zack O'Malley (November 4, 2014). "The Top-Earning Women In Music 2014". Forbes. Forbes Inc. สืบค้นเมื่อ November 27, 2014.
  359. ↑ 2015 Forbes rankings:
  360. ↑ "Katy Perry teams up with UNICEF and visits children in Madagascar". UNICEF. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-11-04. สืบค้นเมื่อ April 7, 2013.
  361. ↑ "Katy Perry is UNICEF's newest Goodwill Ambassador". UNICEF. December 3, 2013. สืบค้นเมื่อ April 28, 2014.
  362. ↑ Ryan, Reed (January 15, 2014). "Katy Perry Cues Up 'Prismatic' World Tour". Rolling Stone. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-05-07. สืบค้นเมื่อ April 28, 2014.
  363. ↑ "Boys Hope/Girls Hope". American Broadcasting Company. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 18, 2014. สืบค้นเมื่อ April 28, 2014.
  364. ↑ Trakin, Roy (June 12, 2014). "Katy Perry and Staples 'Make Roar Happen' to Help Support Teachers". Billboard. สืบค้นเมื่อ June 18, 2014.
  365. ↑ "UNICEF Goodwill Ambassador Katy Perry meets children facing immense challenges in Viet Nam". UNICEF. June 1, 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-06-02. สืบค้นเมื่อ June 2, 2016.
  366. ↑ "2016 UNICEF Snowflake Ball to Honor UNICEF Goodwill Ambassador Katy Perry and Philanthropist Moll Anderson". UNICEF. June 23, 2016. สืบค้นเมื่อ June 23, 2016.
  367. ↑ "The Keep A Breast Foundation". Keep A Breast Foundation. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-07-03. สืบค้นเมื่อ May 20, 2014.
  368. ↑ Aguila, Justino (October 24, 2013). "Katy Perry Hosts Famous Friends, Previews Next Tour at Hollywood Bowl: Live Review". Billboard. สืบค้นเมื่อ April 28, 2014.
  369. ↑ Vena, Jocelyn. "Katy Perry, Tokio Hotel Join H&M for Fashion Against AIDS". MTV News. Viacom. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-05-08. สืบค้นเมื่อ March 14, 2014.
  370. ↑ Myers, Alexandra (February 16, 2012). "Katy Perry donates proceeds from new single to charity". Yahoo! News. สืบค้นเมื่อ May 25, 2014.
  371. ↑ "Katy Perry Celebrates Over $175K Raised for Charity on Her California Dreams Tour through Tickets-for-Charity" (PDF). Children's Health Fund. December 8, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2015-09-23. สืบค้นเมื่อ April 28, 2014.
  372. ↑ "Katy Perry Asks For Charity Donations To Mark Birthday". Contactmusic.com. Channel 4. October 26, 2011. สืบค้นเมื่อ November 11, 2011.
  373. ↑ Davidson, Danica. "Sweet Treat: Katy Perry asks for Charitable Donations for her 28th Birthday". MTV. accessdate=June 27, 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-11-02. สืบค้นเมื่อ 2014-08-16. {{cite web}}: ไม่มี pipe ใน: |publisher= (help)
  374. ↑ Daunt, Tina (March 31, 2014). "Katy Perry, Pharrell Williams Help Raise $2.4 Million for MOCA". Billboard. สืบค้นเมื่อ April 10, 2014.
  375. ↑ "One Love Manchester: What you need to know". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2017-06-04. สืบค้นเมื่อ 2017-06-04.
  376. ↑ "High profile support: Other messages". Stonewall. November 17, 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-14. สืบค้นเมื่อ March 13, 2014.
  377. ↑ Mapes, Jillian (October 28, 2010). "Katy Perry Dedicates Leaked 'Firework' Video to LGBT Campaign". Billboard. สืบค้นเมื่อ April 28, 2014.
  378. ↑ "Katy Perry talks about gay rights in interview with CGG". Do Something. November 4, 2008. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-06. สืบค้นเมื่อ November 5, 2011.
  379. ↑ Hauser, Brooke (June 28, 2012). "Katy Perry Celebrates Her Independence". Parade. Advance Publications. สืบค้นเมื่อ February 6, 2014.
  380. ↑ "Katy Perry Accepts Hero Award From Trevor Project". Contactmusic.com. Channel 4. December 3, 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-24. สืบค้นเมื่อ April 28, 2014.
  381. ↑ Stampler, Laura (March 18, 2014). "Katy Perry: Maybe I am a Feminist After All". Time. สืบค้นเมื่อ June 16, 2014.
  382. ↑ Levinson, Lauren (April 16, 2013). "Watch: Beyoncé, Blake Lively, Katy Perry, and More Unite in Chime for Change Video". Elle. สืบค้นเมื่อ April 28, 2014.
  383. ↑ "Katy Perry Talks Body Image, Fame, and Politics in Rolling Stone Cover Story". Rolling Stone. June 22, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-03-07. สืบค้นเมื่อ February 16, 2014.
  384. ↑ "An Open Letter to Congress from the Music Industry". Billboard. June 23, 2016. สืบค้นเมื่อ June 23, 2016.
  385. ↑ Porter, Amber (Oct 8, 2012). "Katy Perry Nails it for Obama". ABC News. The Walt Disney Company. สืบค้นเมื่อ November 4, 2012.
  386. ↑ Strecker, Erin (November 1, 2012). "Katy Perry performing another free concert at Obama rally". Entertainment Weekly. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-05. สืบค้นเมื่อ November 4, 2012.
  387. ↑ Strecker, Erin. "Katy Perry performs at third President Obama rally in Wisconsin". Entertainment Weekly. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-05. สืบค้นเมื่อ February 9, 2014.
  388. ↑ Nessif, Bruna (November 5, 2012). "K2012 Election: Katy Perry, George Lopez, Rashida Jones, and More Take to Twitter to Get Out the Vote". E!. NBCUniversal. สืบค้นเมื่อ February 16, 2014.
  389. ↑ "Katy Perry confronts Tony Abbott on gay marriage". The Daily Telegraph. August 15, 2013. สืบค้นเมื่อ February 6, 2014.
  390. ↑ Schwiegershausen, Erica (April 9, 2014). "Katy Perry Exposed a Springy Strip of Upper Belly". New York. New York Media, LLC. สืบค้นเมื่อ April 9, 2014.
  391. ↑ "Katy Perry Offers to Write Hillary Clinton Campaign Theme Song". The Hollywood Reporter. June 22, 2014. สืบค้นเมื่อ August 21, 2015.
  392. ↑ Todd, Bridget (June 13, 2015). "Celebs show they are ready for Hillary by embracing her logo". MSNBC. สืบค้นเมื่อ August 21, 2015.
  393. ↑ "Page By Page Report Display For 201510159003054880". Federal Election Commission. p. 14954. สืบค้นเมื่อ October 25, 2015.
  394. ↑ "Katy Perry to Rally Hillary Clinton Supporters in Iowa". Billboard. October 10, 2015. สืบค้นเมื่อ June 3, 2016.
  395. ↑ Claiborne, Matthew (March 3, 2016). "Katy Perry, Elton John Perform at Hillary Clinton Fundraiser In New York". ABC News. สืบค้นเมื่อ June 3, 2016.
  396. ↑ Grant, Sarah (July 28, 2016). "Watch Katy Perry 'Rise' and 'Roar' for Hillary Clinton at DNC". Rolling Stone. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-07-30. สืบค้นเมื่อ July 29, 2016.
  397. ↑ American Music Awards for Katy Perry:
  398. ↑ People's Choice Awards for Katy Perry:
  399. ↑ Trust, Gary (May 12, 2011). "Katy Perry Celebrates Year in Hot 100's Top 10". Billboard. สืบค้นเมื่อ May 13, 2011.
  400. ↑ Strecker, Erin (June 10, 2015). "Katy Perry's 'Dark Horse' Passes 1 Billion Vevo Views". Billboard. สืบค้นเมื่อ June 10, 2015.
  401. ↑ Kaufman, Gil (June 9, 2015). "Katy Perry Just Beat Taylor Swift To A Huge Milestone". MTV News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-06-10. สืบค้นเมื่อ June 9, 2015.
  402. ↑ "Katy Perry's 'Roar' Video Surpasses 1 Billion Vevo Views". iHeartRadio. July 10, 2015. สืบค้นเมื่อ August 6, 2015.
  403. ↑ "Gold & Platinum". RIAA (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
  404. ↑ "The Wild World of User Generated Content and Streaming". Association of Independent Music Publishers. November 15, 2012. สืบค้นเมื่อ June 29, 2016.
  405. ↑ Adejobi, Alicia (September 13, 2016). "How Katy Perry became the most-followed celebrity on Twitter with 92.7 million fans". International Business Times. สืบค้นเมื่อ September 15, 2016.
  406. ↑ Harris, Kristen (2017-03-18). "How Katy Perry Became One of the Best-Selling Artists of All Time". Promolta Blog (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
เข้าถึงจาก "https://th.wiki.x.io/w/index.php?title=เคที_เพร์รี&oldid=11936498"