อิงกริด เบิร์กแมน
(29 สิงหาคม ค.ศ. 1915 - 29 สิงหาคม ค.ศ. 1982) เป็นนักแสดงหญิงชาวสวีเดน เจ้าของรางวัลออสการ์ 3 รางวัล รางวัลเอมมี 2 รางวัล รางวัลโทนี่ 1 รางวัล และยังได้รับการจัดอันดับเป็นนักแสดงหญิงยอดเยี่ยม อันดับที่ 4 ในรอบ 100 ปี โดยสถาบันภาพยนตร์อเมริกัน (AFI) [1] เธอยังเป็นหนึ่งในนักแสดงหญิงเพียงไม่กี่คน ที่ถูกจัดอันดับว่าเป็น 1 ใน 10 นักแสดงหญิงที่ยอดเยี่ยมที่สุดของโลกตลอดกาล
อิงกริด เบิร์กแมน | |
|---|---|
 | |
| สารนิเทศภูมิหลัง | |
| เกิด | 29 สิงหาคม ค.ศ. 1915 |
| เสียชีวิต | สิงหาคม 29, 1982 (67 ปี) ลอนดอน อังกฤษ |
| คู่สมรส | Petter Lindström (1937-1950) Roberto Rossellini (1950-1957) Lars Schmidt (1958-1975) |
| อาชีพ | นักแสดง |
| ปีที่แสดง | 1935-1982 |
| ฐานข้อมูล | |
| IMDb | |
อิงกริด เกิดที่สต็อกโฮล์ม สวีเดน จากยุสตัส ซามูเอล เบิร์กแมน บิดาชาวสวีเดน และฟรีเดล แอดเลอร์ เบิร์กแมน มารดาชาวเยอรมัน อิงกริดถูกตั้งชื่อตามพระนามของเจ้าหญิงอิงกริดแห่งสวีเดน เธอกำพร้ามารดาตั้งแต่อายุ 3 ขวบ และกำพร้าบิดาเมื่ออายุ 13 ปี และต้องย้ายไปอยู่กับป้า ซึ่งเสียชีวิตหลังจากนั้นไม่นาน เธอจึงต้องไปอาศัยกับลุงและป้าอีกคนหนึ่ง
อิงกริด เบิร์กแมน เริ่มเข้าสู่วงการเมื่ออายุ 17 ปี โดยเริ่มจากการแสดงละครเวที และรับบทตัวประกอบในภาพยนตร์ ต่อมาเธอได้เซ็นสัญญากับ David O. Selznick ผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ชาวอเมริกัน ซึ่งชักนำให้เธอมาแสดงภาพยนตร์ฮอลลีวูด ในปี ค.ศ. 1938
อิงกริด เบิร์กแมน แสดงภาพยนตร์อยู่ 3 เรื่อง ประสบความสำเร็จพอสมควร ก่อนจะได้มาร่วมงานกับฮัมฟรีย์ โบการ์ต ในภาพยนตร์ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง เรื่อง คาซาบลังกา ในปี ค.ศ. 1942 ปีถัดมาเธอแสดงภาพยนตร์เรื่อง For Whom the Bell Tolls (1943) ซึ่งได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์เป็นครั้งแรก และเธอก็คว้ารางวัลออสการ์สาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมจาก Gaslight (1944) ได้ในปีต่อมา
อิงกริด เบิร์กแมน ได้แสดงภาพยนตร์ของอัลเฟร็ด ฮิตช์ค็อก จำนวน 3 เรื่องคือ Spellbound (1945), Notorious (1946), และ Under Capricorn (1949) และได้ร่วมงานกับแครี แกรนท์ ผู้ซึ่งกลายเป็นเพื่อนสนิทกันมาอีกหลายปี รวมถึงเป็นผู้ขึ้นไปรับรางวัลออสการ์ รางวัลที่ 2 ในปี ค.ศ. 1956 จากเรื่อง อนาสตาเซีย แทนเธอ ซึ่งไม่ได้ไปร่วมงานในปีนั้น
ในปี ค.ศ. 1949 อิงกริด ได้ร่วมงานกับ โรแบร์โต รอสเซลลินี ผู้กำกับชาวอิตาลี ในภาพยนตร์เรื่อง Stromboli จนเกิดความรักและตั้งท้องบุตรชายนอกสมรส จนกลายเป็นข่าวอื้อฉาวในสหรัฐอเมริกา เธอแต่งงานกับรอสเซลลินีในปี ค.ศ. 1950 ย้ายไปอยู่ที่อิตาลี และแสดงภาพยนตร์ภาษาอิตาลีหลายเรื่อง ได้ให้กำเนิดบุตรสาวฝาแฝดชื่อ อิซาเบลลา รอสเซลลินี นักแสดงชื่อดัง และ อิซอตตา อิงกริด รอสเซลลินี ศาสตราจารย์สาขาวรรณคดีอิตาลี อิงกริด เบิร์กแมน แยกทางกับโรแบร์โต รอสเซลลินี ในปี ค.ศ. 1957 และไปใช้ชีวิตอยู่ ณ ประเทศฝรั่งเศส
การสมรสของเธอกับผู้กำกับชาวอิตาลี สร้างความไม่พอใจต่อแฟนภาพยนตร์ชาวอเมริกันเป็นอย่างมาก จนถูกต่อต้านอย่างหนัก แต่ด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิท ในที่สุดเธอก็ได้รับการยอมรับอีกครั้ง ในระยะหลังเธอหันมาแสดงละครเวที และแสดงภาพยนตร์เป็นครั้งคราว
อิงกริด เบิร์กแมน เสียชีวิตเมื่อวันที่ 29 สิงหาคม ค.ศ. 1982 ที่ลอนดอน ประเทศอังกฤษ ด้วยโรคมะเร็งเต้านม ตรงกับวันเกิดครบรอบอายุ 67 ปีของเธอ ร่างของเธอถูกเผาและโปรยอังคารลงในทะเล โดยมีบางส่วนเก็บรักษาไว้ที่ สุสานของครอบครัว ที่สต็อกโฮล์ม
รางวัล
แก้| Year | Group | Award | Won? | Film/Play |
|---|---|---|---|---|
| 1944 | Academy Award | Best Actress[2] | No | For Whom the Bell Tolls |
| 1945 | Academy Award | Best Actress | Yes | Gaslight |
| Golden Globe | Best Actress - Motion Picture | |||
| 1946 | Academy Award | Best Actress | No | The Bells of St. Mary's |
| Golden Globe | Best Actress - Motion Picture | Yes | ||
| NYFCC Award | Best Actress | Yes | ||
| Spellbound | ||||
| 1947 | Tony Award | Best Performance by a Leading Actress in a Play | Yes | Joan of Lorraine |
| 1949 | Academy Award | Best Actress | No | Joan of Arc |
| 1956 | NYFCC Award | Best Actress | Yes | Anastasia |
| 1957 | Academy Award | |||
| Golden Globe | Best Motion Picture Actress - Drama | |||
| 1958 | NBR Award | Best Actress | Yes | The Inn of the Sixth Happiness |
| 1959 | BAFTA | Best Foreign Actress | No | |
| Golden Globe | Best Motion Picture Actress - Drama | No | ||
| Best Motion Picture Actress - Comedy/Musical | Indiscreet | |||
| 1960 | Emmy Award | Outstanding Lead Actress in a Miniseries or Movie | Yes | Turn of the Screw |
| 1961 | Emmy Award | Outstanding Lead Actress in a Miniseries or Movie | No | 24 Hours in a Woman's Life |
| 1970 | Golden Globe | Best Motion Picture Actress - Musical/Comedy | No | Cactus Flower |
| 1975 | Academy Award | Best Supporting Actress | Yes | Murder on the Orient Express |
| BAFTA | ||||
| 1976 | César Award | Honorary Award | Yes | |
| 1978 | NBR Award | Best Actress | Yes | Höstsonaten |
| NYFCC Award | ||||
| 1979 | Academy Award | Best Actress | No | |
| Golden Globe | Best Motion Picture Actress - Drama | |||
| NSFC Award | Best Actress | Yes | ||
| 1982 | Emmy Award | Outstanding Lead Actress in a Miniseries or Movie | Yes | A Woman Called Golda |
| 1983 | Golden Globe | Best Actress in a Mini-series or Motion Picture Made for Television |
อ้างอิง
แก้- ↑ "AFI's 100 Years...100 Stars". American Film Institute. สืบค้นเมื่อ 2006-10-23.
- ↑ In 1944, Bergman's best friend Jennifer Jones won the Academy Award for Best Actress for her work in The Song of Bernadette. Jones apologized to Bergman, who replied, "No, Jennifer, your Bernadette was better than my Maria." Jones presented the Best Actress Oscar the following year to Bergman for Gaslight. Source:Gary Moody. "All the Oscars: 1943". the OscarSite.com - A celebration of all things Oscar. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-12-20. สืบค้นเมื่อ 2006-12-10.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้