บริษัทรถไฟญี่ปุ่นตะวันออก

บริษัทรถไฟญี่ปุ่นตะวันออก
東日本旅客鉄道株式会社
ประเภท	มหาชน บริษัทร่วมทุน (TYO: 9020)
ISIN	JP3783600004
อุตสาหกรรม	รถไฟ
ก่อนหน้า	การรถไฟญี่ปุ่น (JNR)
ก่อตั้ง	1 เมษายน พ.ศ. 2530 (จากการแตกออกเป็นบริษัทย่อยของ JNR)
สำนักงานใหญ่	2-2-2 โยโยงิ เขตชิบูยะ โตเกียว
พื้นที่ให้บริการ	คันโต และ โทโฮกุ; นีงาตะ, นางาโนะ, ยามานาชิ และ ชิซูโอกะ
บุคลากรหลัก	มัตซึตะเกะ โอทสึกะ, กรรมการผู้จัดการใหญ่ ; เทตสึโระ โทะมิตะ , ประธาน
ผลิตภัณฑ์	ซุยกะ (บัตรเติมเงิน)
บริการ	รถไฟขนส่งมวลชน ; ขนส่งสินค้า ; รถโดยสาร ; การบริการอื่นๆ
รายได้	2,867,200 ล้านเยน (2016)
รายได้จากการดำเนินงาน	487,821 ล้านเยน (2016)
รายได้สุทธิ	245,310 ล้านเยน (2016)
สินทรัพย์	7,789,762 ล้านเยน (2016)
ส่วนของผู้ถือหุ้น	2,442,129 ล้านเยน (2016)
เจ้าของ	Japan Trustee Services Bank (6.61%) ; The Master Trust Bank of Japan (4.93%) ; ธนาคารโตเกียว-มิตซุบิชิ ยูเอฟเจ (3.13%) ; ธนาคารซุมิโตะโมะมิตซุย (2.63%) ; ธนาคารมิซุโฮะคอเปอร์เรต (2.50%) ; ธนาคารมิซูโฮะ (2.50%) ; สมาคมพนักงานการรถไฟบริษัทรถไฟญี่ปุ่นตะวันออก (2.46%) ; นิปปอนไลฟ์ (2.00%) ; ได-อิชิไลฟ์ (1.78%) ; (ณ วันที่ 31 มีนาคม 2009)
พนักงาน	71,729 (ณ วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2555)
แผนก	ฝ่ายปฏิบัติการเดินรถไฟ ; Life-style business ; IT & Suica business
บริษัทในเครือ	83 บริษัท ; รวมทั้ง โตเกียวโมโนเรล
เว็บไซต์	www.jreast.co.jp

บริษัทรถไฟญี่ปุ่นตะวันออก (ญี่ปุ่น: 東日本旅客鉄道株式会社; โรมาจิ: Higashi-Nihon Ryokaku Tetsudō Kabushiki-gaisha; อังกฤษ: East Japan Railway Company) เป็นบริษัทที่ให้บริการการคมนาคมระบบรางรถไฟในบริเวณภูมิภาคคันโตและโทโฮกุของญี่ปุ่น เป็นเครือข่ายรถไฟที่มีจำนวนผู้โดยสารมากที่สุดในโลกและมากที่สุดในกลุ่มบริษัทรถไฟญี่ปุ่น เรียกโดยย่อว่า JR East สำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในย่านโยโยงิ เขตชิบูยะ กรุงโตเกียว^[1]

ประวัติ

บริษัทรถไฟญี่ปุ่นตะวันออก ก่อตั้งเมื่อวันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2530 หลังจากการยุบการรถไฟญี่ปุ่นเป็นบริษัทย่อยหลายบริษัทเพื่อแก้ไขปัญหาหนี้สินที่มีอยู่มาก โดยรับผิดชอบในเส้นทางรถไฟเดิมของการรถไฟญี่ปุ่นในบริเวณพื้นที่กรุงโตเกียวและบริเวณภูมิภาคโทโฮกุ

เส้นทางรถไฟ

เส้นทางบริการรถไฟของบริษัทรถไฟญี่ปุ่นตะวันออกครอบคลุมพื้นอาณาเขตภูมิภาคคันโตและโตโฮกุ จังหวัดนีงะตะ จังหวัดนางาโนะ จังหวัดยามานาชิ และจังหวัดชิซูโอกะ

ชิงกันเซ็ง

บริษัทให้บริการรถไฟความเร็วสูงชิงกันเซ็งในเส้นทางด้านทิศเหนือของโตเกียว มีเส้นทางดังนี้

แม้ว่าสายโทไกโดชิงกันเซ็ง (โตเกียว - โอซากะ) ให้บริการโดยบริษัทรถไฟโทไก แต่จอดรับส่งผู้โดยสารในสถานีของบริษัทรถไฟญี่ปุ่นตะวันออก

ชิงกันเซ็ง 200 - อี 5 ซีรีส์

เครื่องจำหน่ายบัตรอัตโนมัติ

ภูมิภาคคันโต

พื้นที่มหานครโตเกียว

สายหลักชูโอ (โตเกียว - ชิโอจิริ^{[ต้องการอ้างอิง]})
สายรถเร็วชูโอ (โตเกียว - ทาคาโอะ - โอทสึกิ)
สายชูโอ-โซบุ (มิตากะ - ชินจูกุ - จิบะ)
สายฮาจิโก (ฮาจิโอจิ - คูรางาโนะ)
สายอิสึกาอิชิ (ฮาอิจิมะ - มูซาชิ-อิสึกาอิชิ)
สายโจบัง (อูเอโนะ - อิวากิ)
สายโจเอสึ (ทากาซากิ - มินากามิ)
สายคาวาโงเอะ (โอมิยะ - คาวาโงเอะ - โคมางาวะ)
สายเคฮิง-โทโฮกุ (โอมิยะ- โตเกียว - โยโกฮามะ)
สายเคโย (โตเกียว - โซงะ)
สายมิโตะ (โอยามะ - โทโมเบะ)
สายมูซาชิโนะ (ฟูชุ - ฮมมาชิ - นิชิ-ฟูนาบาชิ) (วงแหวนรอบนอกโตเกียว)
สายนัมบุ (คาวาซากิ - ทาชิกาวะ ชิตเตะ - ฮามากาวาซากิ)
สายนาริตะ (ซากูระ - โชชิ; อาบิโกะ - นาริตะ; นาริตะ - ท่าอากาศยานนาริตะ)
สายเนงิชิ (โยโกฮามะ - โอฟูนะ)
สายโอเมะ (ทาชิกาวะ - โอเมะ - โอกูทามะ)
สายเรียวโม (โอยามะ - ชิน-มาเอบาชิ)
สายซางามิ (ฮาชิโมโตะ - จิงาซากิ)
สายไซเกียว (โอซากิ - โอมิยะ) ( สายเดิมคือ สายอาคาบาเนะ (อิเคบูคูโระ - อาคาบาเนะ) )
สายโชนัน-ชินจูกุ (โอมิยะ - ชินจูกุ - โอฟูนะ)
สายโชบุ (โตเกียว - โชชิ)
สายโซโตโบ (จิบะ - โมบาระ - อาวะ-คาโมงาวะ)
สายทากาซากิ (โอมิยะ - ทากาซากิ)
สายโทงาเนะ (นารูโตะ- โออามิ)
สายหลักโทโฮกุ (สายอูสึโนมิยะ) (อูเอโนะ - คูโรอิโสะ)
สายหลักโทไกโด (โตเกียว - โยโกฮามะ - อาตามิ)
สายสึรูมิ (ทซึรูมิ - โอกิมาจิ; อันเซน - โอกาวะ; อาซาโนะ - อูมิ-ชิบาอูระ)
สายอูชิโบ (โซงะ - คิซาราซุ - อาวะ-คาโมงาวะ)
สายยามาโนเตะ (โอซากิ - ชินจูกะ - ทาบาตะ - โตเกียว - โอซากิ)
สายโยโกฮามะ (ฮิงาชิ-คานางาวะ - ฮาจิโอจิ)
สายโยโกซูกะ (โตเกียว - คูริยามะ)
สายนิกโก (อูสึโนมิยะ - นิกโก)

สายอื่นในภูมิภาคคันโต

สายคาราซูยามะ (คาราซูยามะ - โฮชากูจิ)
สายคาชิมะ (คาโตริ - สนามกีฬาคาชิมะ)
สายคูรูอิ (คิซาราซุ - คาซูสะ-คาเมยามะ)

ภูมิภาคโตไกและโคชิเนทสึ

สายอะกะทซึมะ (ชิบุกะวะ - โอมะเอะ)
สายจูโอ (นิระซะกิ - ชิโอะจิริ)
สายเอะจิโกะ (นีงะตะ - คะชิวะซะกิ)
สายฮะกุชิน (นีงะตะ - ชิบะตะ)
สายอียะมะ (โทะโยะโนะ - เอะจิโกะ-คะวะกุจิ)
สายอิโต (อะตะมิ - อิโต)
สายโจเอตสึ (ชิบุกะวะ - มิยะอุจิ; เอะจิโกะ-ยุซะวะ - กะละ-ยุซะวะ)
สายโคะอุมิ (โคะบุจิซะวะ - โคะโมะโระ)
สายโออิโตะ (มัตซึโมะโตะ -มินะมิโอะตะริ)
สายชินเอตสึ (ทะกะซะกิ - โยะโกะคะวะ; ชิโนะโนะอิ - นะงะโนะ - นีงะตะ)
สายชิโนะโนะอิ (ชิโนะโนะอิ - ชิโอะจิริ)
สายยะฮิโกะ (ฮิงะชิ-ซันโจ - ยะฮิโกะ)

ภูมิภาคโตโฮะกุ

สายอะเตะระซะวะ (คิตะ-ยะมะงะตะ - อะเตะระซะวะ)
สายบันเอตสึตะวันออก (อิวะกิ - โคริยะมะ)
สายบันเอตสึตะวะนตก (โคริยะมะ -นิอิทสึ)
สายโกะโน (ฮิงะชิ-โนะชิโระ - คะวะเบะ)
สายฮะจิโนะเฮะ (ฮะจิโนะเฮะ - คุจิ)
สายฮะนะวะ (โอดะเตะ - โคมะ)
สายอิชิโนะมะกิ (โคะโงะตะ - โอะนะงะวะ)
สายอิวะอิซุมิ (โมะอิจิ - อิวะอิซุมิ)
สายโจบัง (ทะกะฮะงิ - อิวะนุมะ)
สายคะมะอิชิ (ฮะนะมะกิ - คะมะอิชิ)
สายเคะเซ็นนุมะ (มะเอะยะจิ - เคะเซ็นนุมะ)
สายคิตะคะมิ (คิตะคะมิ - โยะโกะเตะ)
สายโอฟุนะโตะ (อิจิโนะเซะกิ - ซะคะริ)
สายโอะงะ (โอะอิวะเกะ - โอะงะ)
สายโอมินะโตะ (โนะเฮะจิ - โอมินะโตะ)
สายโออุ (ฟุกุชิมะ - ยะมะงะตะ - อะกิตะ - อะโอะโมะริ)
สายริคุอุตะวันออก (โคะโงะตะ - ชินโจ)
สายริคุอุตะวันตก (ชินโจ- อะมะรุเมะ)
สายเซ็นเซะกิ (อะโอะบะโดริ - อิชิโนะมะกิ)
สายเซ็นซัน (เซ็นได - อุเซน-จิโตะเสะ)
สายซุยกัน (มิโตะ - อะซะกะ-นะงะโมะริ; คะมิซุงะยะ - ฮิตะชิ-โอตะ)
สายทะดะมิ (อะอิซุ-วะกะมัตซึ - โคะอิเดะ)
สายทะซะวะโกะ (โมะริโอะกะ - โอมะงะริ)
สายโตโฮะกุ (คุโระอิโซะ - โมะริโอะกะ; ฮะจิโนะเฮะ - อะโอะโมะริ; อิวะกิริ - ริฟุ)
สายทสึกะรุ (อะโอะโมะริ - มิมมะยะ) (ส่วนหนึ่งของ สายทสึกะรุไคเคียว)
สายทสึกะรุไคเคียว (อะโอะโมะริ -นะกะโอะกุนิ)
สายอุเอตสึ (นิอิตสึ - อะกิตะ)
สายยะมะดะ (โมะริโอะกะ - คะมะอิชิ)
สายโยะเนะซะกะ (โยะเนะซะวะ - ซะกะมะจิ)

ธุรกิจอื่น

ร้านค้าฮิงะชิ นิฮง - จำหน่ายหนังสือพิมพ์ เครื่องดื่ม ภายในพื้นที่สถานีรถไฟ
รถโดยสารเจอาร์คันโต และเจอาร์โทโฮะกุ - รถโดยสารระหว่างเมือง
นิปปอนเรสเตอรองก์ - จำหน่ายอาหารกล่องเบนโตบนรถไฟและภายในพื้นที่สถานีรถไฟ
โตเกียวโมโนเรล - ถือหุ้น 70%

อ้างอิง

↑ ^1.0 ^1.1 ^1.2 ^1.3 ^1.4 ^1.5 East Japan Railway Company. "JR East Corporate Data". สืบค้นเมื่อ 20 June 2009.(อังกฤษ)
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 ^2.4 East Japan Railway Company. "Consolidated Results of Fiscal 2011 (Year Ended 31 March 2011)" (PDF) (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 27 April 2011.
↑ ^3.0 ^3.1 ^3.2 East Japan Railway Company. "Notice Regarding Impact of the Great East Japan Earthquake and Differences between Forecasts of Business Results and Actual Results" (PDF) (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 27 April 2011.
↑ East Japan Railway Company. "Business Report for the 22nd Fiscal Year" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2009-07-18. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2009.(อังกฤษ)
↑ ^5.0 ^5.1 ^5.2 East Japan Railway Company. "Organization". สืบค้นเมื่อ 20 June 2009.(อังกฤษ)
↑ East Japan Railway Company. "グループ会社一覧". สืบค้นเมื่อ 20 June 2009.(ญี่ปุ่น)
↑ East Japan Railway Company. "会社要覧2008" (PDF). สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2009.(ญี่ปุ่น)

ข้อมูลเพิ่มเติม

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ JR East

- เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ (ภาษาอังกฤษ)

[corpdata-1] 1.0 ^1.1 ^1.2 ^1.3 ^1.4 ^1.5 East Japan Railway Company. "JR East Corporate Data". สืบค้นเมื่อ 20 June 2009.(อังกฤษ)

[fiscal2011-2] 2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 ^2.4 East Japan Railway Company. "Consolidated Results of Fiscal 2011 (Year Ended 31 March 2011)" (PDF) (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 27 April 2011.

[fiscal2011-2-3] 3.0 ^3.1 ^3.2 East Japan Railway Company. "Notice Regarding Impact of the Great East Japan Earthquake and Differences between Forecasts of Business Results and Actual Results" (PDF) (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 27 April 2011.

[4] East Japan Railway Company. "Business Report for the 22nd Fiscal Year" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2009-07-18. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2009.(อังกฤษ)

[organization-5] 5.0 ^5.1 ^5.2 East Japan Railway Company. "Organization". สืบค้นเมื่อ 20 June 2009.(อังกฤษ)

[group-6] East Japan Railway Company. "グループ会社一覧". สืบค้นเมื่อ 20 June 2009.(ญี่ปุ่น)

[youran-7] East Japan Railway Company. "会社要覧2008" (PDF). สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2009.(ญี่ปุ่น)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]