โบอิง 767
โบอิง 767 (อังกฤษ: Boeing 767) เป็นรุ่นของอากาศยานขนาดกลางแบบลำตัวกว้าง ที่ผลิตและออกแบบโดยฝ่ายผลิตเครื่องบินพาณิชย์โบอิง สามารถบรรทุกผู้โดยสารได้ 181 ถึง 245 คน เมื่อจัดที่นั่งแบบ 3 ชั้นบิน และมีพิสัยบิน 9,400 ถึง 12,200 กิโลเมตร (5,200 ถึง 6,600 ไมล์ทะเล)
| โบอิง 767 | |
|---|---|
 โบอิง 767-300 ของเดลตาแอร์ไลน์ ผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุด | |
| ข้อมูลทั่วไป | |
| บทบาท | อากาศยานไอพ่นลำตัวกว้าง |
| ชาติกำเนิด | สหรัฐ |
| บริษัทผู้ผลิต | เครื่องบินพาณิชย์โบอิง |
| สถานะ | ในประจำการ |
| ผู้ใช้งานหลัก | เดลตาแอร์ไลน์ เฟดเอกซ์ เอกซ์เพรส ยูพีเอสแอร์ไลน์ ยูไนเต็ดแอร์ไลน์ |
| จำนวนที่ผลิต | 1,306 ลำ (มีนาคม ค.ศ. 2024)[1][2] |
| ประวัติ | |
| สร้างเมื่อ | ค.ศ. 1981–ปัจจุบัน |
| เริ่มใช้งาน | 8 กันยายน ค.ศ. 1982 โดยยูไนเต็ดแอร์ไลน์ |
| เที่ยวบินแรก | 26 กันยายน ค.ศ. 1981 |
| สายการผลิต | |
ส่วนควบคุมการบินของ 767 มีความคล้ายคลึงกับ 757 ซึ่งเป็นเครื่องบินลำตัวแคบ ที่เริ่มผลิตในช่วงเดียว ทำให้นักบินที่ได้รับใบอนุญาตให้ขับเครื่อง 757 ได้ ก็สามารถขับเครื่อง 767 ได้โดยปริยาย
ลักษณะ
แก้ภาพรวม
แก้
โบอิง 767 เป็นอากาศยานไอพ่นลำตัวกว้าง ที่มีระบบครีบและหางเสือเดียว โดยปีกทำมุม 31.5 จากลำตัวเครื่องและมีความเร็วขณะบินปกติอยู่ที่ มัค 0.8 (553 ไมล์/ชม. หรือ 858 กม./ชม.) แต่ละปีกมีแผ่นแสลทหกแผง, แฟลปแบบหนึ่งและสองชั้น, เอละรอนภายในและภายนอก และสปอยเลอร์หกแผง[3] นอกจากนี้แล้วโบอิง 767 ยังมีพื้นผิวปีกที่มีส่วนประกอบของวัสดุผสมชนิดพอลิเมอร์เสริมคาร์บอนไฟเบอร์ แฟริ่งปีกและแผงอุปกรณ์จากวัสดุเคฟลาร์ และการใช้อลูมิเนียมอัลลอยด์ ซึ่งทั้งหมดนี้จะสามารถลดน้ำหนักเครื่องบินได้ถึง 1,900 ปอนด์ (860 กิโลกรัม) เมื่อเปรียบเทียบกับเครื่องบินรุ่นก่อนหน้า
เพื่อกระจายน้ำหนักของเครื่องบินบนพื้นดิน บนโบอิง 767 จะมีการจัดเรียงล้อลงจอดแบบรถสามล้อ โดยล้อลงจอดหลักจะมีสี่ล้อและล้องลงจอดส่วนหัวจะมีสองล้อ ปีกในรูปแบบแรกสามารถรองรับความยาวลำตัวเครื่องได้ถึงรุ่น -300 เท่านั้น ในรุ่น -400อีอาร์ จึงมีการปรับปรุงรูปแบบปีกและล้อลงจอดใหม่ โดยล้อลงจอดหลัก จะจัดให้อยู่ห่างกันมากขึ้น และจะเปลี่ยนล้อ ยาง และระบบเบรกเป็นชนิดเดียวกันกับบนโบอิง 777[4] เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ส่วนหางชนกับพื้นเมื่อขึ้นบิน บนรุ่น -300 และ -400อีอาร์จะมีการติดตั้งระบบเทลสกิด[4][5]
บนโบอิง 767 รุ่นโดยสารทุกลำจะมีการติดตั้งทางออกฉุกเฉินบริเวณด้าหน้าและด้านหลังของเครื่องบิน โดยรุ่น -200 และ -200อีอาร์ จะมีประตูทางออกฉุกเฉินเหนือปีก และมีตัวเลือกสำหรับประตูบานที่สองหากต้องการเพื่อความจุจาก 255 ที่นั่งเป็น 290 ที่นั่งตามกฎการบิน[6] รุ่น -300 และ -300อีอาร์จะมีประตูทางออกฉุกเฉินสองบาน และตัวเลือกที่จะไม่ติดตั้งเลย หรือประตูทางออกสามประตูพร้อมประตูขนาดเล็กหนึ่งบานบริเวณหลังปีก[6] และยังสามารถติดตั้งประตูทางออกสามบานและประตูทางออกฉุกเฉินเหนือปีกอีกหนึ่งบานเพื่อเพิ่มความจุจาก 290 ที่นั่งเป็น 351ที่นั่งได้[6] บนรุ่น -400อีอาร์ทุกลำจะมีประตูทางออกสามบานและประตูขนาดเล็กอีกหนึ่งบานบริเวณหลังปีก[6] รุ่น -300F จะมีประตูทางออกเพียงหนึ่งบานบริเวณด้านหน้าฝั่งซ้ายของเครื่องบิน[6]
นอกจากจะใช้ระบบการบินที่คล้ายกันแล้ว โบอิง 767 ยังใช้ระบบยังใช้หน่วยพลังงานเสริมระบบพลังงานไฟฟ้าและชิ้นส่วนไฮดรอลิกเดียวกับโบอิง 757[7] นอกจากนี้แล้วห้องนักบินยังมีลักษณะเดียว[8] นักบินที่มีใบอนุญาตสำหรับการบินโบอิง 767 แล้ว ยังสามารถบินเครื่องบินโบอิง 757 ได้ สิ่งนี้จะช่วยลดค่าใช้จ่ายสำหรับสายการบินมีเครื่องบินทั้งสองประจำการในฝูงบิน[9]
ผู้ให้บริการ
แก้
ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2018 มีอากาศยานใช้งานถึง 742 ลำ: รุ่น 73 -200s, 632 -300 และ 37 -400 โดยรุ่น 65 -300F ยังอยู่ในระยะสั่งซื้อon order ผู้ที่ใช้งานมากที่สุดคือเดลตาแอร์ไลน์ (77), เฟดเอกซ์เอกซ์เพรส (60; ผู้ส่งสินค้ามากที่สุด), ยูพีเอสแอร์ไลน์ (59), ยูไนเต็ดแอร์ไลน์ (51), เจแปนแอร์ไลน์ (35), ออล นิปปอน แอร์เวย์ (34)[10]
ผู้ซื้อโบอิง 767 มากที่สุดตามลำดับคือเดลตาแอร์ไลน์ที่ 117 ลำ, เฟดเอกซ์เอกซ์เพรส (148), ออล นิปปอน แอร์เวย์ (96), อเมริกันแอร์ไลน์ (88) และยูไนเต็ดแอร์ไลน์ (82)[1][2] เฉพาะเดลตาและยูไนเต็ดเท่านั้นที่ซื้อรุ่น -200, -300 และ -400 ทั้งหมด[2]
คำสั่งซื้อและการส่งมอบ
แก้| ปี | รวม | 2022 | 2021 | 2020 | 2019 | 2018 | 2017 | 2016 | 2015 | 2014 | 2013 | 2012 | 2011 | 2010 | 2009 | 2008 | 2007 | 2006 | 2005 | 2004 | 2003 | 2002 | 2001 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| สั่งซื้อ | 1,346 | 0 | 65 | 11 | 26 | 40 | 15 | 26 | 49 | 4 | 2 | 22 | 42 | 3 | 7 | 24 | 36 | 10 | 19 | 8 | 11 | 8 | 40 |
| จัดส่ง | 1,240 | 2 | 32 | 30 | 43 | 27 | 10 | 13 | 16 | 6 | 21 | 26 | 20 | 12 | 13 | 10 | 12 | 12 | 10 | 9 | 24 | 35 | 40 |
| ปี | 2000 | 1999 | 1998 | 1997 | 1996 | 1995 | 1994 | 1993 | 1992 | 1991 | 1990 | 1989 | 1988 | 1987 | 1986 | 1985 | 1984 | 1983 | 1982 | 1981 | 1980 | 1979 | 1978 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| สั่งซื้อ | 9 | 30 | 38 | 79 | 43 | 22 | 17 | 54 | 21 | 65 | 52 | 100 | 83 | 57 | 23 | 38 | 15 | 20 | 2 | 5 | 11 | 45 | 49 |
| จัดส่ง | 44 | 44 | 47 | 42 | 43 | 37 | 41 | 51 | 63 | 62 | 60 | 37 | 53 | 37 | 27 | 25 | 29 | 55 | 20 | 0 | 0 | 0 | 0 |
การสั่งซื้อและจัดส่งโบอิง 767 (สะสม, ต่อปี):
สั่งซื้อ
จัดส่ง
ยอดรวม
แก้
| รุ่นโมเดล | รหัสICAO[15] | สั่งซื้อ | จัดส่ง | สั่งซื้อยังไม่ครบ |
|---|---|---|---|---|
| 767-200 | B762 | 128 | 128 | — |
| 767-200อีอาร์ | B762 | 121 | 121 | — |
| 767-2C (เคซ-46) | B762 | 102 | 59 | 43 |
| 767-300 | B763 | 104 | 104 | — |
| 767-300อีอาร์ | B763 | 583 | 583 | — |
| 767-300F | B763 | 270 | 207 | 63 |
| 767-400อีอาร์ | B764 | 38 | 38 | — |
| รวม | 1,346 | 1,240 | 106 | |
ข้อมูลจำเพาะ
แก้| ข้อมูล | 767-200 | 767-200ER | 767-300 | 767-300ER | 767-300F ขนส่ง | 767-400ER |
|---|---|---|---|---|---|---|
| ความยาว | 48.5 เมตร (159 ฟุต 2 นิ้ว) |
54.9 เมตร (180 ฟุต 3 นิ้ว) |
61.4 เมตร (201 ฟุต 4 นิ้ว) | |||
| ความกว้างของปีก | 47.6 เมตร (156 ฟุต 1 นิ้ว) |
51.9 เมตร (170 ฟุต 4 นิ้ว) | ||||
| ความจุผู้โดยสาร | 181 (3 ชั้นบิน) 224 (2 ชั้นบิน) 255 (ชั้นประหยัด) |
218 (3 ชั้นบิน) 269 (2 ชั้นบิน) 351 (ชั้นประหยัด) |
- | 245 (3 ชั้นบิน) 304 (2 ชั้นบิน) 375 (ชั้นประหยัด) | ||
| ความจุห้องสินค้า | 81.4 ตารางเมตร (2,875 ตารางฟุต) 22 LD2s |
106.8 ตารางเมตร (3,770 ตารางฟุต) 30 LD2s |
454 ตารางเมตร (16,034 ตารางฟุต) 30 LD2s + 24 pallets |
129.6 ตารางเมตร (4,580 ตารางฟุต) 38 LD2s | ||
| น้ำหนักบรรทุกเปล่า | 80,127 กิโลกรัม (176,650 ปอนด์) |
82,377 กิโลกรัม (181,610 ปอนด์) |
86,069 กิโลกรัม (189,750 ปอนด์) |
90,011 กิโลกรัม (198,440 ปอนด์) |
86,183 กิโลกรัม (190,000 ปอนด์) |
103,872 กิโลกรัม (229,000 ปอนด์) |
| น้ำหนักสูงสุดขณะนำเครื่องขึ้น | 142,882 กิโลกรัม (315,000 ปอนด์) |
179,169 กิโลกรัม (395,000 ปอนด์) |
158}758 กิโลกรัม (350,000 ปอนด์) |
186,880 กิโลกรัม (412,000 ปอนด์) |
204,116 กิโลกรัม (450,000 ปอนด์) | |
| พิสัยบิน | 9,400 กิโลเมตร (5,200 ไมล์ทะเล) |
12,200 กิโลเมตร (6,600 ไมล์ทะเล) |
9,700 กิโลเมตร (5,230 ไมล์ทะเล) |
11,305 กิโลเมตร (6,105 ไมล์ทะเล) |
6,050 กิโลเมตร (3,270 ไมล์ทะเล) |
10,450 กิโลเมตร (5,650 ไมล์ทะเล) |
| ความเร็วปกติ | 0.80 มัก ที่ระดับความสูง 35,000 ฟุต | |||||
| ความเร็วสูงสุด | 0.86 มัก ที่ระดับความสูง 35,000 ฟุต | |||||
| เครื่องยนต์ (x2) | P&W JT9D-7R4 P&W PW4000-94 GE CF6-80A GE CF6-80C2 |
P&W PW4000-94 GE CF6-80C2 |
P&W JT9D-7R4 P&W PW4000-94 GE CF6-80A GE CF6-80C2 |
P&W PW4000-94 GE CF6-80C2 RR RB211-524H |
P&W PW4000-94 GE CF6-80C2 | |
| แรงผลักดัน (x2) | GE: 222 กิโลนิวตัน | PW: 281.6 กิโลนิวตัน GE: 276.2 กิโลนิวตัน |
PW: 222 กิโลนิวตัน | PW: 281.6 กิโลนิวตัน GE: 276.2 กิโลนิวตัน RR: 264.7 กิโลนิวตัน |
PW: 281.6 กิโลนิวตัน GE: 282.5 กิโลนิวตัน | |
ดูเพิ่ม
แก้
รุ่นที่ใกล้เคียงกัน
แก้เครื่องบินที่คล้ายกัน
แก้อ้างอิง
แก้หมายเหตุ
แก้อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 "Boeing: Orders and Deliveries (updated monthly)". The Boeing Company. January 31, 2022. สืบค้นเมื่อ February 8, 2022.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 "767 Model Summary (orders and deliveries)". Boeing. July 2020. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 31, 2015. สืบค้นเมื่อ August 11, 2020.
- ↑ Birtles 1999, pp. 15–16.
- ↑ 4.0 4.1 Norris & Wagner 1999, pp. 119, 121
- ↑ Sopranos, Katherine (December 2004). "Striking out tailstrikes". Frontiers. สืบค้นเมื่อ August 21, 2012.
- ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 6.4 "Type-Certificate Data Sheet" (PDF). European Aviation Safety Agency. February 24, 2021. p. 4. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ October 9, 2022. สืบค้นเมื่อ September 22, 2022.
- ↑ Velupillai, David (January 2, 1983). "Boeing 757: introducing the big-fan narrowbody". Flight International. สืบค้นเมื่อ February 2, 2011.
- ↑ Norris & Wagner 1996, p. 69
- ↑ Wells & Clarence 2004, p. 252
- ↑ "World Airline Census 2018". Flightglobal (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2018-08-21.
- ↑ "Boeing Company Annual Orders Summary". Boeing. สืบค้นเมื่อ July 11, 2011.
- ↑ "Boeing Recent Orders". Boeing. August 2018. สืบค้นเมื่อ October 18, 2018.
- ↑ "Boeing Company Current Deliveries". Boeing. August 2018. สืบค้นเมื่อ October 18, 2018.
- ↑ "Orders and Deliveries search page". Boeing. September 2018. สืบค้นเมื่อ October 18, 2018.
- ↑ "ICAO Document 8643". International Civil Aviation Organization. สืบค้นเมื่อ December 10, 2011.
- ↑ Norris & Wagner 1999, pp. 20–21
- ↑ 17.0 17.1 Becher 1999, p. 175
- ↑ "Airbus A330-200". Flug Revue. July 18, 2000. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 18, 2001. สืบค้นเมื่อ August 18, 2011.
บรรณานุกรม
แก้- Becher, Thomas (1999). Boeing 757 and 767. Marlborough, Wiltshire: Crowood Press. ISBN 1-86126-197-7.
- Birtles, Philip (1999). Modern Civil Aircraft: 6, Boeing 757/767/777. 3rd ed.. London: Ian Allan Publishing. ISBN 0-7110-2665-3.
- Davies, R.E.G. (2000). TWA: an airline and its aircraft. McLean, Virginia: Paladwr Press. ISBN 1-888962-16-X.
- Donald, David, บ.ก. (1997). The Complete Encyclopedia of World Aircraft. New York, NY: Barnes & Noble Books. ISBN 0-7607-0592-5.
- Eden, Paul, บ.ก. (2008). Civil Aircraft Today: The World's Most Successful Commercial Aircraft. Silverdale, Washington: Amber Books Ltd. ISBN 978-1-84509-324-2.
- Frawley, Gerard (2001). The International Directory of Civil Aircraft. Weston Creek, Australian Capital Territory: Aerospace Publications. ISBN 1-875671-52-8.
- Haenggi, Michael (2003). 767 Transatlantic Titan. "Boeing Widebodies" series. Osceola, Wisconsin: Motorbooks International. ISBN 0-7603-0842-X.
- Kane, Robert M. (2003). Air Transportation 1903–2003. 14th ed.. Dubuque, Iowa: Kendall Hunt Publishing. ISBN 978-0-7872-8881-5.
- Norris, Guy; Wagner, Mark (1996). Boeing Jetliners. Osceola, Wisconsin: MBI Publishing. ISBN 0-7603-0034-8.
- Norris, Guy; Wagner, Mark (1998). Boeing. Osceola, Wisconsin: MBI Publishing. ISBN 0-7603-0497-1.
- Norris, Guy; Wagner, Mark (1999). "767: Stretching and Growing". Modern Boeing Jetliners. Osceola, Wisconsin: Zenith Imprint. ISBN 0-7603-0717-2.
- Norris, Guy; Wagner, Mark (2001). Boeing 777, The Technological Marvel. Osceola, Wisconsin: Zenith Press. ISBN 0-7603-0890-X.
- Norris, Guy; Wagner, Mark (2009). Boeing 787 Dreamliner. Osceola, Wisconsin: Zenith Press. ISBN 978-0-7603-2815-6.
- Shaw, Robbie (1999). Boeing 757 & 767, Medium Twins. Reading, Pennsylvania: Osprey Publishing. ISBN 1-85532-903-4.
- Smil, Vaclav (1998). Transforming the Twentieth Century: Technical Innovations and Their Consequences. Oxford, Oxfordshire: Oxford University Press. ISBN 0-19-516875-5.
- Sutter, Joe (2006). 747: Creating the World's First Jumbo Jet and Other Adventures from a Life in Aviation. Washington, D.C.: Smithsonian Books. ISBN 0-06-088241-7.
- Taylor, John W.R., บ.ก. (1989). Jane's All the World's Aircraft 1989–90. London: Jane's Yearbooks. ISBN 0-7106-0896-9.
- Wells, Alexander T.; Rodrigues, Clarence C. (2004). Commercial Aviation Safety. New York, NY: McGraw-Hill Professional. ISBN 0-07-141742-7.
- Wilson, Stewart (2002). Ansett: The Story of the Rise and Fall of Ansett, 1936–2002. Weston Creek, Australian Capital Territory: Aerospace Publications. ISBN 978-1-875671-57-1.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้
- เว็บไซต์ทางการ
- "Introducing the 767-400ER". Aero Magazine. Boeing. July 1998.
- "Strategic stretch". Flight International. 25 August 1999.
- "767-300BCF converted freighter" (PDF). Boeing. 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ กรกฎาคม 5, 2016.
 | บทความเทคโนโลยี หรือ สิ่งประดิษฐ์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |