เขมรภูมินทร์
เขมรภูมินทร์ [เข-มะ-ระ-พู-มิน] (เขมร: ខេមរភូមិន្ទ; อังกฤษ: Khemarak Phumin) หรือ เมืองเกาะกง (เขมร: ក្រុងកោះកុង) เป็นเมืองหลักของจังหวัดเกาะกง ประเทศกัมพูชา ตั้งอยู่ใกล้ปากแม่น้ำเกาะปอที่ไหลลงสู่อ่าวไทยในเขตอำเภอสมัคเมียนเจย เมืองเขมรภูมินทร์อยู่ห่างจากชายแดนไทยเพียง 10 กิโลเมตร ห่างจากเมืองแซรแอมเปิล (นาเกลือ) 138 กิโลเมตร และเดินทางอีก 133 กิโลเมตร ก็จะถึงพนมเปญ[2]
เขมรภูมินทร์ ខេមរភូមិន្ទ ปัจจันตคิรีเขตร, เกาะกง | |
|---|---|
 สะพานเกาะกง | |
  เขมรภูมินทร์ ที่ตั้งของเกาะกง, กัมพูชา | |
| พิกัด: 11°37′N 102°59′E / 11.617°N 102.983°E | |
| ประเทศ |  กัมพูชา |
| จังหวัด | เกาะกง |
| อำเภอ | สมัคเมียนเจย |
| ความสูง | 3 เมตร (10 ฟุต) |
| ประชากร (2562)[1] | |
| • ทั้งหมด | 28,836 คน |
หลังจากการก่อสร้างสะพาน และปรับปรุงทางหลวงหมายเลข 48 ซึ่งก่อสร้างในช่วงปี พ.ศ. 2550-2553 เพื่อเชื่อมเกาะกงไปกรุงพนมเปญและเมืองพระสีหนุ ทำให้เมืองแห่งนี้มีความสำคัญมากขึ้น
ประวัติ
แก้ชาวเกาะกงทั้งที่มีเชื้อสายเขมรและไทย เรียกเมืองหลักนี้ว่า เกาะกง ซึ่งทั้งคำว่าเกาะและกงมีความหมายตรงตัวว่า "เกาะ" ต่อมาเมื่อช่วงที่เกาะกงอยู่ภายใต้อิทธิพลของกรุงสยาม รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้พระราชทานนามเมืองแห่งนี้ว่า ปัจจันตคิรีเขตร[3] ซึ่งมีความหมายว่า "ปลายเขตแดนที่ภูเขา" และตั้งนามเมืองให้คล้องกับเมืองประจวบคีรีขันธ์ (เดิมชื่อ บางนางรม) ซึ่งเมืองทั้งสองตั้งอยู่ในแนวรุ้งเดียวกัน[4] ดังปรากฏไว้ความว่า[5]
"...ขุนสารประเสริฐรับพระบรมราชโองการใส่เกล้าฯ ทรงพระกรุณา โปรดเกล้าฯ สั่งว่า เมืองบางนางรมนั้นโปรดเกล้าฯ ให้เรียกเมืองประจวบคีรีขันธ์ กับที่เกาะกงนั้น โปรดเกล้าฯ ให้เรียกว่า เมืองปัจจันตคิรีเขตร ให้กรมวัง หมายไปยังกรมพระกลาโหม กรมท่า กรมพระศุภรัต สัสดีซ้ายขวา ให้เรียกชื่อเมืองทั้ง ๒ ให้ถูกตามแบบรับสั่ง"
ต่อมาในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนโรดม สีหนุ ทรงพระราชทานนามให้เมืองนี้ใหม่ว่า เขมรภูมินทร์[6] มีความหมายว่า "เขตแดนของกษัตริย์กัมพูชา" ซึ่งปัจจุบันยังคงใช้ชื่อนี้อยู่[7] แต่กลับไม่เป็นที่นิยมเรียกนัก ประชาชนส่วนใหญ่ยังนิยมเรียกเมืองนี้ว่า กรุงเกาะกง[7] (เขมร: ក្រុងកោះកុង)
แต่เดิมที่ทำการเมืองเกาะกงตั้งอยู่ที่เกาะเสก็ดและขึ้นต่อจังหวัดกำปอต ต่อมาในปี พ.ศ. 2502 ได้มีการสร้างที่ทำการเมืองใหม่ที่เสาธงแล้วเสร็จ จึงได้แยกเกาะกงออกมาตั้งเป็นจังหวัดใหม่[7]
ที่ตั้ง
แก้กรุงเกาะกงตั้งอยู่บริเวณปากแม่น้ำ สามารถเข้าถึงได้ทั้งทางบก ทางทะเล และทางอากาศ ที่นี่ห่างจากกรุงเทพฯ ประมาณ 450 กิโลเมตรตามถนนที่เชื่อมระหว่างชายแดนต่อกับบ้านหาดเล็กในฝั่งประเทศไทย ซึ่งห่างจากตัวเมืองเกาะกงเพียง 10 กิโลเมตร[8] ในปี พ.ศ. 2545 ได้มีการสร้างสะพานข้ามแดนจากเกาะกงมายังฝั่งชายแดนไทยด้วยวงเงิน 7.2 ล้านดอลลาร์สหรัฐ และมีความยาว 1,900 เมตร ซึ่งถือเป็นสะพานที่ยาวที่สุดในกัมพูชา[9]
ส่วนการเดินทางจากพนมเปญมายังเกาะกงต้องเดินทางตามทางหลวงหมายเลข 4 เข้ามาถึงเมืองแซรแอมเปิล 133 กิโลเมตร และเดินทางออกจากเมืองแซรแอมเปิลด้วยถนนที่คดเคี้ยวตามเชิงเขากระวานอีก 138 กิโลเมตรก็จะมาถึงตัวเมืองเกาะกง
ภูมิอากาศ
แก้| ข้อมูลภูมิอากาศของเขมรภูมินทร์ | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 31.3 (88.3) |
31.5 (88.7) |
32.1 (89.8) |
32.8 (91) |
32.2 (90) |
30.9 (87.6) |
30.5 (86.9) |
30.0 (86) |
30.1 (86.2) |
30.9 (87.6) |
31.3 (88.3) |
31.5 (88.7) |
31.26 (88.27) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 26.0 (78.8) |
26.8 (80.2) |
27.7 (81.9) |
28.5 (83.3) |
28.2 (82.8) |
27.4 (81.3) |
27.1 (80.8) |
26.8 (80.2) |
26.8 (80.2) |
26.9 (80.4) |
26.7 (80.1) |
26.4 (79.5) |
27.11 (80.8) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 20.8 (69.4) |
22.2 (72) |
23.4 (74.1) |
24.2 (75.6) |
24.3 (75.7) |
23.9 (75) |
23.7 (74.7) |
23.7 (74.7) |
23.5 (74.3) |
23.0 (73.4) |
22.2 (72) |
21.3 (70.3) |
23.02 (73.43) |
| ปริมาณฝน มม (นิ้ว) | 15 (0.59) |
41 (1.61) |
77 (3.03) |
110 (4.33) |
397 (15.63) |
737 (29.02) |
803 (31.61) |
839 (33.03) |
606 (23.86) |
286 (11.26) |
96 (3.78) |
19 (0.75) |
4,026 (158.5) |
| แหล่งที่มา: Climate-Data.org[10] | |||||||||||||
อ้างอิง
แก้- ↑ "General Population Census of the Kingdom of Cambodia 2019 – Final Results" (PDF). National Institute of Statistics. Ministry of Planning. 26 January 2021. สืบค้นเมื่อ 4 February 2021.
- ↑ Total Road Atlas of Cambodia 2006, 3rd edition. Total Cambodge, Phnom Penh, Cambodia. 2006.
- ↑ รุ่งมณี เมฆโสภณ. คนสองแผ่นดิน. กรุงเทพฯ : บ้านพระอาทิตย์, 2551. หน้า 35
- ↑ รุ่งมณี เมฆโสภณ. คนสองแผ่นดิน. กรุงเทพฯ : บ้านพระอาทิตย์, 2551, หน้า 23
- ↑ ประชุมประกาศรัชกาลที่ 4 พ.ศ. 2394-2400. พระนคร : องค์การการค้าของคุรุสภา, 2503, หน้า 37
- ↑ นิติภูมิ นวรัตน์. เขตร์เขมรัฐภูมินทร์. ในเปิดฟ้าส่องโลก, 17 สิงหาคม 2543. เรียกดูเมื่อวันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2556
- ↑ 7.0 7.1 7.2 รุ่งมณี เมฆโสภณ. คนสองแผ่นดิน. กรุงเทพ:บ้านพระอาทิตย์, 2551, หน้า 86
- ↑ "Koh Kong City, Cambodia". The Sihanoukville Visitors Guide. Canby Publications. 2007. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-07-31. สืบค้นเมื่อ January 4, 2009.
- ↑ "Koh Kong Bridge Completed in Southwestern Cambodia". People's Daily. April 4, 2002. สืบค้นเมื่อ 2009-01-12.
- ↑ "Climate: Koh Kong". Climate-Data.org. สืบค้นเมื่อ 31 October 2020.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้