เขตกูจิง

เขตกูจิง
เขตกูจิง; Bahagian Kuching
	เขต
	ที่ตั้งของเขตกูจิง (เน้นสีเขียว) ในรัฐซาราวัก
ประเทศ	มาเลเซีย
รัฐ	ซาราวัก
ที่ตั้งฝ่ายบริหาร	กูจิง
การปกครอง	แบ่งเป็น 5 พื้นที่ คือ กูจิงใต้: สภานายกเทศมนตรี (Kuching South City Council; MBKS); กูจิงเหนือ: สภากรรมาธิการผู้จัดการ (Commission of the City of Kuching North; DBKU); อำเภอบาอู: สภาอำเภอบาอู (Bau District Council; MDB); อำเภอลันดู: สภาอำเภอลันดู (Lundu District Council; MDL); พื้นที่ส่วนที่เหลือ: สภาเทศบาลปาดาวัน (Padawan Municipal Council; MPP);
พื้นที่
• ทั้งหมด	4,559.5 ตร.กม. (1,760.4 ตร.ไมล์)
ประชากร (2010)
• ทั้งหมด	705,546 คน
• ความหนาแน่น	150 คน/ตร.กม. (400 คน/ตร.ไมล์)
Resident	Norleha binti Hj. Shariff
ป้ายทะเบียนพาหนะ	QA และ QK (พาหนะทั้งหมดยกเว้นแท็กซี) ; HQ (เฉพาะแท็กซี)
รหัสโทรศัพท์	+6082 (เฉพาะโทรศัพท์บ้าน)
กลุ่มชาติพันธ์ุ	จีน (33.9%), มาเลย์ (33.4%), บีดายูห์ (17.8%), อื่นๆ (14.9%)

เขตกูจิง (อังกฤษ: Kuching Division) เป็นหนึ่งใน 12 เขตของรัฐซาราวัก ประเทศมาเลเซีย โดยก่อนหน้านี้ เขตกูจิงใช้ชื่อเรียกว่า เขตที่ 1 เนื่องจากเป็นเขตที่เป็นศูนย์กลางการปกครองและมีความก้าวหน้าทันสมัยมากที่สุดในซาราวัก ปัจจุบันเขตกูจิงมีพื้นที่ประมาณ 4,559.5 ตารางกิโลเมตร มีประชากรทั้งสิ้น 705,546 คน ซึ่งถือเป็นเขตที่มีประชากรมากและหนาแน่นมากที่สุดในรัฐซาราวัก

เขตกูจิงแบ่งเขตการปกครองย่อยออกเป็น 3 อำเภอ (District) ได้แก่ อำเภอกูจิง อำเภอบาอู และอำเภอลันดู, และระดับตำบล (Sub-district) อีก 2 ตำบล ได้แก่ ตำบลปาดาวัน และตำบลเซอมาตาน

ประชากร

ประชากรของเขตกูจิงจากการประเมินในปี ค.ศ. 2010 มีประมาณ 705,546 คน ซึ่งถือเป็นเขตที่มีประชากรมากและหนาแน่นที่สุดในรัฐซาราวัก โดยประชากรส่วนมากจะกระจุกตัวอยู่ในอำเภอกูจิง

กลุ่มชาติพันธ์ุ

เขตกูจิงถือเป็นเขตที่มีประชากรที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์สูง อย่างไรก็ตาม สัดส่วนของกลุ่มชาติพันธ์ุต่าง ๆ ในเขตกูจิงนั้นจะมีความแตกต่างจากเขตอื่นที่เหลือในรัฐซาราวัก โดยชาติพันธุ์มาเลย์และจีนจะถือเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีจำนวนมากที่สุดในเขตนี้ ในขณะที่เขตอื่นในซาราวักนั้นกลุ่มชาติพันธ์ุหลักจะเป็นชาวอีบันและชาวจีน ส่วนชาติพันธ์ุในเขตกูจิงที่มีจำนวนรองลงมาจากสองกลุ่มหลักข้างต้น คือ ชาวบีดายูห์ ทั้งนี้ ชาวจีนส่วนใหญ่ที่อยู่ในเขตกูจิงนั้นเป็น ชาวจีนฮากกา และฮกเกี้ยน มีชาวจีนฝูโจวและ แต้จิ๋วบ้างเป็นบางส่วน ซึ่งโดยส่วนมากจะตั่งถิ่นฐานอยู่ในเขตนครกูจิงและแถบชานเมือง

เขตกูจิงเป็นเขตที่มีชาวมาเลย์จำนวนมากที่สุดในรัฐซาราวัก โดยชาวซาราวักเชื้อสายมาเลย์เกือบทั้งหมดในรัฐล้วนมีเชื้อสายมาจากชาวมาเลย์ในเขตกูจิงที่อพยพย้ายถิ่นฐานไปยังพื้นที่ส่วนอื่น ๆ ในเขต ยกเว้นในเขตตำบลปาดาวัน นอกจากนี้ เขตกูจิงยังเป็นบ้านของชุมชนชาวบีดายูห์ที่ใหญ่ที่สุดในมาเลเซียตะวันออก เช่นเดียวกันกับชาวซาราวักเชื้อสายมาเลย์ ชาวบีดายูห์ส่วนใหญ่ในรัฐซาราวักล้วนสืบเชื้อสายมาจากชาวบีดายูห์ในเขตกูจิง ทั้งนี้ชาติพันธ์ุบีดายูห์นั้นเป็นชาติพันธุ์หลักในเขตอำเภอบาอูของเขตกูจิง นอกจากนี้ เขตกูจิงยังมีกลุ่มชาติพันธุ์รองอื่นอีก 2 กลุ่ม คือ ชาวอีบัน (Iban) และ ชาวเมลาเนียว (Melanau) ซึ่งส่วนใหญ่มีพื้นเพถิ่นกำเนิดเดิมอยู่นอกเขตกูจิง ทั้งนี้ ชาวอีบันกลุ่มแรก ๆ ที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานในเขตกูจิงนั้นจะอยู่ในพื้นที่หมู่บ้านซีอลกานดิส (Kampung Siol Kandis), เปตราจายา (Petra Jaya) และเมืองกูจิง ส่วนชาวเมลาเนียวที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานนั้นจะถูกหลอมรวมและกลืนไปกับชาวมาเลย์เนื่องจากนับถือศาสนาอิสลามเช่นเดียวกัน โดยบางส่วนนั้นไม่มีการใช้ภาษาเมลาเนียวในชีวิตประจำวันแล้วเนื่องจากถูกกลืนอัตลักษณ์จนเหมือนกลายเป็นชาวมาเลย์

สถิติกลุ่มชาติพันธุ์ในเขตกูจิง^[1]
อำเภอ	ประชากรรวม	มาเลย์	อีบัน	บีดายูห์	เมลาเนียว	ภูมิบุตรอื่น ๆ	จีน	กลุ่มอื่นๆที่ไม่ใช่ภูมิบุตร	ไม่มีสถานะพลเมือง
กูจิง	617,887 (87.6%)	220,333 (35.7%)	67,367 (10.9%)	76,403 (12.4%)	3,932 (0.6%)	8,473 (1.4%)	225,998 (36.6%)	5,295 (0.8%)	10,050 (1.6%)
บาอู	54,046 (7.7%)	4,187 (7.6%)	1,402 (2.6%)	37,328 (69.0%)	91 (0.2%)	380 (0.7%)	9,443 (17.4%)	221 (0.4%)	1,194 (2.1%)
ลันดู	33,413 (4.7%)	11,467 (34.3%)	4,438 (13.3%)	12,034 (36.0%)	81 (0.2%)	228 (0.7%)	3,650 (10.9%)	135 (0.4%)	1,380 (4.1%)
รวมทั้งเขต	705,546 (100.0%)	235,987 (33.4%)	73,207 (10.4%)	125,765 (17.8%)	4,104 (0.6%)	9,081 (1.3%)	239,091 (33.9%)	5,687 (0.8%)	12,624 (1.8%)

เศรษฐกิจ

เขตกูจิงเป็นที่ตั้งของนครกูจิงเมืองหลวงของรัฐซาราวัก ซึ่งเป็นเมืองศูนย์กลางธุรกิจ, การค้าขาย, อุตสาหกรรม, ภาคบริการ, การศึกษา, รวมไปถึงการท่องเที่ยวของรัฐซาราวัก กูจิงจึงเป็นเมืองที่ใช้กำลังของประชากรภายในเมืองเป็นตัวขับเคลื่อนเศรษฐกิจมากกว่าที่จะใช้ทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่มากมายในเขตนี้

การเมืองการปกครอง

การแบ่งเขตการปกครอง

เขตปกครองภายในเขตกูจิง (เรียงลำดับตามพื้นที่)^[2]
ชื่อเขต พื้นที่เขต	กูจิง 4,565.53 km²
ชื่ออำเภอ พื้นที่อำเภอ	กูจิง 1,868.83 กม.²					บาอู 884.4 กม.²	ลันดู 1,812.3 กม.²
ชื่อตำบล พื้นที่ตำบล	ตำบลกูจิง 895.09 กม.²			ซีบูราน 447.55 กม.²	ปาดาวัน 526.19 กม.²		ลันดู 1,369.84 กม.²	เซอมาตาน 442.5 กม.²
ศูนย์กลางการบริหาร นิคม	กูจิง นคร			ซีบูราน ชุมชน	เติงบูกาพ หมู่บ้าน	บาอู ชุมชน	ลันดู ชุมชน	เซอมาตาน ชุมชน
หน่วยงานปกครองของพื้นที่ (บางหน่วยงานมีพื้นที่รับผิดชอบครอบคลุมหลายตำบล)	MBKS	DBKU	MPP	MPP		MDB	MDL
หน่วยงานปกครองส่วนท้องถิ่น ตำแหน่งผู้บริหาร	สภานายกเทศมนตรี เมืองกูจิงใต้ ผู้ว่าราชการ	สภากรรมาธิการผู้จัดการ เมืองกูจิงเหนือ กรรมาธิการ	สภาเทศบาลปาดาวัน ประธาน			สภาอำเภอบาอู ประธาน	สภาอำเภอลันดู ประธาน
พื้นที่ภายใต้การดูแล	61.53 กม.²	369.48 กม.²	1,431.82 กม.² พื้นที่นี้เรียกกันอีกในชื่อ เทศบาลปาดาวัน			884.4 กม.²	1,812.3 กม.²
ที่ตั้งหน่วยงานปกครองส่วนท้องถิ่น นิคม	กูจิง นคร		โกตาปาดาวัน ชุมชน			บาอู ชุมชน	ลันดู ชุมชน

การคมนาคนขนส่ง

โครงสร้างพื้นฐาน

กีฬาและเกม

การศึกษา

การสาธารณสุข

ระบบความปลอดภัย

การบริการภาครัฐ

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

↑ Population And Housing Census Malaysia 2010 เก็บถาวร 2014-02-11 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน from Taburan Penduduk dan Ciri-ciri Asas Demografi.
↑ "Kuching Resident Office: Kuching Profile". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-01-21. สืบค้นเมื่อ 8 May 2010.

แหล่งข้อมูลอื่น

[1] Population And Housing Census Malaysia 2010 เก็บถาวร 2014-02-11 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน from Taburan Penduduk dan Ciri-ciri Asas Demografi.

[2] "Kuching Resident Office: Kuching Profile". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-01-21. สืบค้นเมื่อ 8 May 2010.

[1]

[2]