วิกิพีเดีย

ฮิปโปกราแตส

(เปลี่ยนทางจาก ฮิปโปกราเตส)

ฮิปโปกราแตสแห่งโกส (กรีก: Ἱπποκράτης ὁ Κῷος, ทับศัพท์ Hippokrátēs ho Kṓos, [hip.po.krá.tɛːs]; ป. 460 –  370 BC) หรือ ฮิปพอคราทีสแห่งโกส (อังกฤษ: Hippocrates of Kos; /hɪˈpɒkrətiːz/) หรือรู้จักในนามฮิปโปกราแตสที่สอง เป็นแพทย์ชาวกรีกแห่งยุคเปอริเคิลส์ (กรีซยุคคลาสสิก) ผู้ที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นหนึ่งในบุคคลที่โดดเด่นมากที่สุดในประวัติศาสตร์การแพทย์ เขามักได้รับการขนานนามว่าเป็น "บิดาแห่งการแพทย์"[1] เพื่อเป็นการระลึกถึงการมีส่วนร่วมในสาขาวิชาการแพทย์ที่หยั่งรากมาถึงปัจจุบันในฐานะผู้ก่อตั้งการแพทย์แบบฮิปโปกราแตส (Hippocratic School of Medicine) การแพทย์อุดมปัญญานี้ได้ปฏิวัติการแพทย์กรีกโบราณไปโดยสิ้นเชิง ผ่านการก่อร่างของแบบแผนปฏิบัติที่ต่างจากสาขาอื่น ๆ ที่เคยเกี่ยวข้องในเชิงขนบ (เธอร์กี และ ปรัชญา) ซึ่งส่งผลให้เกิดการแพทย์ขึ้นมาในฐานะวิชาชีพหนึ่ง[2][3]

ฮิปโปกราแตส
ภาพธรรมเนียมนิยมหุ่นครึ่งตัวบน "ภาพเหมือน" ฮิปโปกราแตส (ภาพแกะไม้จากศตวรรษที่ 19)
เกิดประมาณ 460 ปีก่อน ค.ศ.
กอส กรีซโบราณ
เสียชีวิตประมาณ 370 ปีก่อน ค.ศ.
(อายุราว 90 ปี)
ลาริสซา กรีซโบราณ
อาชีพแพทย์
ยุคสมัยกรีซคลาสสิก
ตำแหน่งบิดาแห่งการแพทย์

อย่างไรก็ตาม ความสำเร็จของบรรดาผู้นิพนธ์คอร์ปัส, การปฏิบัติของแพทย์แผนฮิปโปกราแตส และการกระทำของตัวอเองมักถูกปนเปกัน ฉะนั้น จึงแทบไม่มีใครทราบแน่ชัดเกี่ยวกับตัวฮิปโปกราแตสว่าเขามีความคิดอย่างไร เขียนอะไร และกระทำการใดอย่างแน่ชัด ฮิปโปกราแตสมักถูกแสดงในรูปของพาราโกนแห่งแพทย์ยุคโบราณและได้รับการยอมรับในฐานะผู้ริเริ่มคำสาบานของฮิปโปกราแตสที่ซึ่งยังคงใช้และทันต่อยุคสมัยในปัจจุบัน นอกจากนี้ เขายังได้รับการยอมรับในฐานะผู้สร้างความก้าวหน้าอย่างยิ่งใหญ่ให้กับระบบการศึกษาแพทยศาสตร์คลินิกอย่างเป็นระบบด้วยการรวมความรู้ทางการแพทย์จากแขนงก่อน ๆ และบัญญัติแนวทางการปฏิบัติของแพทย์ในคอร์ปัสของฮิปโปกราแตส และงานเขียนชิ้นอื่น ๆ[2][4]

ชีวประวัติ

แก้
 
ภาพเขียนแสดงเรื่องราวขณะฮิปโปกราแตสปฏิเสธการเข้าเฝ้าจักรพรรดิอะเคเมนิด อาร์ตาเซอร์เซส ผู้ร้องขอการช่วยเหลือจากฮิปโปกราแตส ภาพเขียนโดยกีรอเดต์[5]

นักประวัติศาสตร์โดยทั่วไปยอมรับว่าฮิปโปกราแตสเกิดระหว่าง 460 ปีก่อน ค.ศ. บนเกาะกอสในดินแดนกรีซ ในขณะที่ข้อมูลเชิงชีวประวัติชิ้นอื่น ๆ ของเขานั้นมีแนวโน้มว่าไม่เป็นความจริง[6]

แพทย์กรีกยุคศตวรรษที่สอง ซอเรนัสแห่งเอเฟซุส[7] เป็นผู้นิพนธ์ชีวประวัติของฮิปโปกราแตสเป็นคนแรก และเป็นแหล่งข้อมูลของข้อมูลส่วนบุคคลของฮิปโปกราแตสส่วนใหญ่ ผู้แต่งชีวประวัติยุคถัด ๆ มา เช่น ซูดา แห่งศตวรรษที่ 10 และในงานเขียนของจอห์น เซทเซสเรื่อง "พอลิติกส์" ของอาริสโตเติล อายุราว 400 ปีก่อน ค.ศ.[8]

ซอเรนัสระบุว่าบิดาของฮิปโปกราแตสคือนายแพทย์เฮรักลิเดส และมารดามีชื่อว่า ปราซิเตลา (Praxitela) ธิดาของทีซาเน (Tizane) บุตรทั้งสองของฮิปโปกราแตสคือ เธสซาลูส และ ดราโก รวมถึงลูกเขย พอลีบุส ล้วนเป็นศิษย์ของฮิปโปกราแตส แพทย์ในยุคถัด ๆ มา กาเลน ระบุว่า พอลีบุสเป็นผู้สืบทอดของอที่แท้จริง ในขณะที่เธสซาลุสและดราโกล้วนมีบุตรคนหนึ่งชื่อว่าฮิปโปกราแตส (ฮิปโปกราแตสที่สามและที่สี่)[9][10]

ซอรานุสระบุว่าฮิปโปกราแตสได้ศึกษาวิชาการแพทย์จากบิดาและคุณปู่/ตา (ฮิปโปกราแตสที่หนึ่ง) และได้ศึกษาวิชาอื่น ๆ จากดิมอคริตัส และ กอร์เกียส เป็นไปได้ว่าฮิปโปกราแตสฝึกฝนอยู่ที่แอสเคลปีเอียนแห่งกอส และเรียนวิชาจากแพทย์ชาวเธรซ ฮิโรดิกุสแห่งเซลิมเบรีย เพลโตเคยระบุชื่อของฮิปโปกราแตสในสองบทสนทนา: โปรตาโกราส ที่ซึ่งเพลโตระบุถึงฮิปโปกราแตสว่าเป็น "ฮิปโปกราแตสแห่งโกส ผู้เป็นชาวแอสคลีเปียด์";[11][12] และใน เฟดรุส เพลโตเสนอว่า "ฮิปโปกราแตสชาวแอสคลีเปียด์" คิดว่าความรู้สมบูรณ์ของธรรมชาติของร่างกายนั้นจำเป็นต่อการแพทย์[13] ฮิปโปกราแตสสอนและปฏิบัติหน้าที่แพทย์ตลอดชีวิตของเขา เขาได้เดินทางไปตั้งแต่เธสซาลี, เธรซ และ ทะเลมาร์มารา มีการระบุถึงการเสียชีวิตของเขาอยู่หลายสำนวน เป็นไปได้ว่าเขาเสียชีวิตที่ลาริสซา ด้วยวัย 83, 85 หรือ 90 ปี ในขณะที่บางเอกสารระบุว่าเขามีอายุถึง 100 ปี[10]

เกียรติยศ

แก้
 
ภาพจิตรกรรมฝาผนังแสดงกาเลนและฮิปโปกราแตส, ศตวรรษที่ 12; อานะกานี ประเทศอิตาลี

ฮิปโปกราแตสได้รับการยอมรับอย่างแพร่หลายในฐานะ "บิดาแห่งการแพทย์"[14] ผลงานของเขาปฏิวัติแนวปฏิบัติของการแพทย์ แต่ก็ได้ชะงักการพัฒนาไปหลังเขาเสียชีวิต[15] ฮิปโปกราแตสได้รับการยกย่องสูงมากจนคำสอนต่าง ๆ ของเขาส่วนใหญ่ถือว่ายิ่งใหญ่เกินกว่าจะต้องถูกเพิ่มพูน ทำให้ไม่มีการพัฒนาเด่น ๆ ในหลักของฮิปโปกราแตสเกิดขึ้นเลยเป็นช่วงเวลานาน[11][16] เป็นเวลานับศตวรรษหลังฮิปโปกราแตสเสียชีวิตที่ถูกตราว่าเป็นช่วงเวลาแห่งการถดถอยมากพอ ๆ กับว่าเป็นช่วงเวลาแห่งความก้าวหน้าเพิ่มเติม เช่นที่ปรากฏในงานเขียนของฟีลดิง การ์ริสซันว่า "ภายหลังยุคของฮิปโปกราแตส แนวปฏิบัติของการชักประวัติในทางคลินิกก็เหือดแห้งไป"[17]

แพทย์คนสำคัญคนแรกถัดจากฮิปโปกราแตสคือกาเลน แพทย์ชาวกรีกโบราณผู้มีชีวิตระหว่างปี 129 ถึง 200 กาเลนสร้างความถาวรให้กับจารีตการแพทย์แบบฮิปโปกราแตส สร้างความก้าวหน้ามากมาย เช่นเดียวกับความถดถอยบางประการ[18][19] ต่อมาในยุคกลาง โลกอิสลามได้ปรับเอาวิธีแบบฮิปโปกราแตสมาใช้และพัฒนาเทคโนโลยีทางการแพทย์ใหม่ ๆ ขึ้น[20] ภายหลังยุคเรเนสซองส์ของยุโรป วิธีแบบฮิปโปกราแตสได้ถูกนำกลับมาใช้ใหม่ในยุโรปตะวันตกและยังคงปรากฏใช้มาจนถึงศตวรรษที่ 19 ในบรรดาผู้ที่นำเอาวิธีแบบฮิปโปกราแตสมาใช้อย่างเคร่งครัดได้แก่ ธอมัส ซีเดินแฮม, วิลเลียม เฮเบอร์ดีน, ฌอง-มาร์แต็ง ชาร์โคต์ และ วีลเลียม ออสเลอร์ แพทย์ชาวฝรั่งเศส อ็องรี อูชาร์ ระบุว่าการชุบชีวิตวิธีของฮิปโปกราแตสใหม่นี้เป็น "ประวัติศาสตร์ทั้งหมดของการแพทย์ภายใน"[21]

ดูเพิ่ม

แก้

อ้างอิง

แก้
  1. ↑ "Hippocrates". Microsoft Encarta Online Encyclopedia. Microsoft Corporation. 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-10-29.
  2. ↑ 2.0 2.1 Garrison 1966, pp. 92–93
  3. ↑ Nuland 1988, p. 5
  4. ↑ Garrison 1966, p. 96
  5. ↑ Pinault, Jody Rubin (1992). Hippocratic Lives and Legends (ภาษาอังกฤษ). Brill. p. 79. ISBN 978-90-04-09574-8.
  6. ↑ Nuland 1988, p. 4
  7. ↑ Britannica Concise Encyclopedia 2006
  8. ↑ Aristotle. "Politics Book VII". Internet Classics Archive.
  9. ↑ Adams 1891, p. 19
  10. ↑ 10.0 10.1 Margotta 1968, p. 66
  11. ↑ 11.0 11.1 Martí-Ibáñez 1961, pp. 86–87
  12. ↑ Plato 380 B.C.
  13. ↑ Plato 360 B.C. 270c
  14. ↑ Hanson 2006
  15. ↑ Garrison 1966, p. 100
  16. ↑ Margotta 1968, p. 73
  17. ↑ Garrison 1966, p. 95
  18. ↑ Jones 1868, p. 35
  19. ↑ West, John B. (Spring 2014). "Galen and the beginnings of Western physiology". Am J Physiol Lung Cell Mol Physiol. 307 (2): L121–L128. doi:10.1152/ajplung.00123.2014. PMID 24879053.
  20. ↑ Leff & Leff 1956, p. 102
  21. ↑ Garrison 1966, p. 94

บรรณานุกรม

แก้

อ่านเพิ่ม

แก้
  • Adams, Francis (translator) (1891) (1994) [1891], Works by Hippocrates, The Internet Classics Archive: Daniel C. Stevenson, Web Atomics © 1994–2000 {{citation}}: |first= มีชื่อเรียกทั่วไป (help).
  • Coulter, Harris L (1975), Divided Legacy: A History of the Schism in Medical Thought: The Patterns Emerge: Hippocrates to Paracelsus, vol. 1, Washington, DC: Weehawken Book
  • Craik, Elizabeth M. (ed., trans., comm.), The Hippocratic Treatise On glands (Leiden; Boston: Brill, 2009) (Studies in ancient medicine, 36).
  • Di Benedetto, Vincenzo (1986), Il medico e la malattia. La scienza di Ippocrate, Turin: Einaudi
  • Edelstein, Ludwig (1943), The Hippocratic Oath: Text, Translation, and Interpretation, Baltimore: Johns Hopkins University Press
  • Enache, Cătălin (2019), Ontology and Meteorology in Hippocrates' On Regimen, Mnemosyne 72 (2), 173-96.
  • Goldberg, Herbert S. (1963), Hippocrates, Father of Medicine, New York: Franklin Watts
  • Heidel, William Arthur (1941), "Hippocratic Medicine: Its Spirit and Method", Nature, 149 (3781): 422–423, Bibcode:1942Natur.149..422J, doi:10.1038/149422a0, S2CID 4136630
  • Hippocrates (1990), Smith, Wesley D (บ.ก.), Pseudepigraphic writings : letters, embassy, speech from the altar, decree, Leiden: Brill, ISBN 978-90-04-09290-7
  • Jouanna, Jacques (1999), Hippocrates, M.B. DeBevoise, trans, Baltimore: Johns Hopkins University Press, ISBN 978-0-8018-5907-6
  • Jori, Alberto (1996), Medicina e medici nell'antica Grecia. Saggio sul 'Perì téchnes' ippocratico, Bologna (Italy): il Mulino.
  • Kalopothakes, M.D. (1857), An essay on Hippocrates, Philadelphia: King and Baird Printers.
  • Langholf, Volker (1990), Medical theories in Hippocrates : early texts and the "Epidemics", Berlin: de Gruyter, ISBN 978-3-11-011956-5
  • Levine, Edwin Burton (1971), Hippocrates, New York: Twayne
  • Lopez, Francesco (2004), Il pensiero olistico di Ippocrate. Percorsi di ragionamento e testimonianze. Vol. I, Cosenza (Italy): Edizioni Pubblisfera, ISBN 978-88-88358-35-2.
  • Moon, Robert Oswald (1923), Hippocrates and His Successors in Relation to the Philosophy of Their Time, New York: Longmans, Green and Co
  • Petersen, William F. (1946), Hippocratic Wisdom for Him Who Wishes to Pursue Properly the Science of Medicine: A Modern Appreciation of Ancient Scientific Achievement, Springfield, IL: Charles C Thomas
  • Phillips, E.D. (1973), Aspects of Greek Medicine, New York: St. Martin's Press
  • Pliny the Elder, Natural History: Book XXIX., translated by John Bostock. See original text in Perseus program.
  • Sargent, II, Frederick (1982), Hippocratic heritage : a history of ideas about weather and human health, New York: Pergamon Press, ISBN 978-0-08-028790-4
  • Smith, Wesley D. (1979), Hippocratic Tradition, Cornell University Press, ISBN 978-0-8014-1209-7
  • Temkin, Owsei (1991), Hippocrates in a world of pagans and Christians, Baltimore: Johns Hopkins University Press, ISBN 978-0-8018-4090-6 online free to borrow

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้
เข้าถึงจาก "https://th.wiki.x.io/w/index.php?title=ฮิปโปกราแตส&oldid=11570626"