วิลเลียม ฮอลซี จูเนียร์
จอมพลเรือ วิลเลียม เฟรเดอริก ฮอลซี จูเนียร์ ผู้ซึ่งได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์แห่งจักรวรรดิบริติซ(KBE) (30 ตุลาคม ค.ศ. 1882 – 16 สิงหาคม ค.ศ. 1959) เป็นที่รู้จักกันคือ บิล ฮอลซี หรือ "บลู" ฮอลซี่ เป็นพลเรือเอกชาวอเมริกันในกองทัพเรือสหรัฐในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เขาเป็นหนึ่งในสี่บุคคลที่ได้รับตำแหน่งยศจอมพลเรือแห่งกองทัพเรือสหรัฐ ซึ่งอีกคนคือ เออร์เนสต์ คิง, วิลเลียม เลฮี และเชสเตอร์ ดับเบิลยู. นิมิตซ์
วิลเลียม ฮอลซี จูเนียร์ | |
|---|---|
 จอมพลเรือ วิลเลียม ฮอลซี จูเนียร์ ป. 1945 | |
| ชื่อเกิด | William Frederick Halsey Jr. |
| ชื่อเล่น | "บลู" ฮอลซี่ (ในเอกสารของประธานาธิบดี) "บิล" (เป็นคำเรียกมาจากครอบครัวของเขา เพื่อน และสหายร่วมเรียนวิทยาลัยกองทัพเรือ) |
| เกิด | 30 ตุลาคม ค.ศ. 1882 อลิซาเบธ รัฐนิวเจอร์ซีย์, สหรัฐ |
| เสียชีวิต | 16 สิงหาคม ค.ศ. 1959 (76 ปี) เกาะฟิชเชอร์, รัฐนิวยอร์ก, สหรัฐ |
| สุสาน | |
| รับใช้ |  สหรัฐ |
| แผนก/ |  กองทัพเรือสหรัฐ |
| ประจำการ | 1904–1959[1] |
| ชั้นยศ |  จอมพลเรือ |
| บังคับบัญชา | ยูเอสเอส Flusser ยูเอสเอส Shaw ยูเอสเอส Wickes ยูเอสเอส Dale ยูเอสเอส Saratoga NAS Pensacola Carrier Division 2 Task Force 16 South Pacific Area United States Third Fleet |
| การยุทธ์ | สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง
สงครามโลกครั้งที่สอง |
| บำเหน็จ | Navy Cross Navy Distinguished Service Medal (4) Army Distinguished Service Medal |
เขาเกิดในเมืองอลิซาเบธ รัฐนิวเจอร์ซีย์ เขาจบการศึกษาจากสถานศึกษานายทหารเรือสหรัฐ(United States Naval Academy)ในปี ค.ศ. 1904 เขาได้ปฏิบัติหน้าที่ในกองเรือเกรทไวท์ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ซึ่งได้บัญชาการในเรือพิฆาต ยูเอสเอส ชอว์ เขายังได้รับหน้าที่เป็นผู้บัญชาการในเรือบรรทุกเครื่องบิน ยูเอสเอส ซาราโตกา ในปี ค.ศ. 1935 ภายหลังจากได้จบหลักสูตรการบินกองทัพเรือ และได้รับเลื่อนตำแหน่งยศเป็นพลเรือตรีในปี ค.ศ. 1938 เมื่อสงครามในทะเลแปซิฟิกได้เริ่มต้นขึ้น(ค.ศ. 1941-1945) ฮอลซีได้บัญชาการในกองเรือปฏิบัติการเฉพาะกิจซึ่งศูนย์กลางอยู่ที่เรือบรรทุกเครื่องบิน ยูเอสเอส เอนเทอร์ไพรซ์ ในหนึ่งในการตีโฉบฉวยต่อเป้าหมายของญี่ปุ่น
ฮอลซีได้เป็นผู้บัญชาการในเขตพื้นที่ทะเลแปซิฟิกใต้ และเป็นผู้นำกองทัพฝ่ายสัมพันธมิตรในช่วงการต่อสู้รบที่กัวดัลคะแนล(ค.ศ. 1942-43) และการต่อสู้รบที่แนวหมู่เกาะโซโลมอน(ค.ศ. 1942-45)[2] ในปี ค.ศ. 1943 เขาได้เป็นผู้บัญชาการแห่งกองเรือที่สาม ซึ่งเป็นตำแหน่งหน้าที่ที่เขาดำรงตลอดในช่วงเวลาที่เหลือของสงคราม[3] เขาได้เข้าร่วมในยุทธนาวีที่อ่าวเลย์เต ยุทธนาวีครั้งใหญ่ที่สุดของสงครามโลกครั้งที่สอง และตามบางบรรทัดฐานแล้วว่า เป็นยุทธนาวีครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ เขาได้รับตำแหน่งยศเป็นจอมพลเรือในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1945 และปลดเกษียณจากการประจำในปฏิบัติหน้าที่ในปี ค.ศ. 1947
อ้างอิง
แก้- ↑ U.S. officers holding five-star rank never retire; they draw full active duty pay for life.Spencer C. Tucker (2011). The Encyclopedia of the Vietnam War: A Political, Social, and Military History. ABC-CLIO. pp. 1685. ISBN 978-1-85109-961-0.
- ↑ Morison, The Struggle for Guadalcanal, p. 183.
- ↑ Potter, p. 112.