ยูฟ่าคัพวินเนอร์สคัพ
ยูฟ่าคัพวินเนอร์สคัพ (อังกฤษ: UEFA Cup Winners’ Cup; ชื่อเดิม: ยูโรเปียนคัพวินเนอร์สคัพ: European Cup Winners’ Cup)[1] เป็นรายการการแข่งขันฟุตบอลสโมสรของยุโรป โดยการนำเอาทีมที่เป็นผู้ชนะฟุตบอลถ้วยภายในของแต่ละประเทศ ของฟุตบอลลีกยุโรปในปีนั้น ๆ มาทำการแข่งขันกัน จัดการแข่งขันโดยสหภาพสมาคมฟุตบอลยุโรป (ยูฟ่า) เริ่มจัดการแข่งขันตั้งแต่ฤดูกาล 1960–61 จนกระทั่งถึงฤดูกาล 1998–99 การแข่งขันถ้วยดังกล่าวก็ได้ถูกล้มเลิกไป เพื่อหลีกทางให้กับการจัดการแข่งขันยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก โดยที่ผู้ชนะเลิศในฟุตบอลถ้วยภายในของแต่ละประเทศ ก็จะได้สิทธิในการเข้าร่วมแข่งขันในถ้วยยูฟ่าคัพแทน[2][3][4][5][6][7]
ก่อตั้ง | ค.ศ. 1960 (ในชื่อ ยูโรเปียนคัพวินเนอร์สคัพ) ค.ศ. 1994 (ในชื่อ ยูฟ่าคัพวินเนอร์สคัพ) |
---|---|
ยกเลิก | ค.ศ. 1999 |
ภูมิภาค | ยุโรป (ยูฟ่า) |
จำนวนทีม | 32 (รอบแรก) |
ทีมชนะเลิศล่าสุด | ลัตซีโย (1 สมัย) |
ทีมที่ประสบความสำเร็จที่สุด | บาร์เซโลนา (4 สมัย) |
เว็บไซต์ | www |
คัพวินเนอร์สคัพได้รับการพิจารณาให้เป็นการแข่งขันของสโมสรยุโรปดิวิชันสองรองจากยูโรเปียนคัพหรือยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก ในอดีต ก่อนจะรวมกับรายการยูฟ่าคัพ เพื่อยกระดับความสำคัญก่อนที่จะมาเปลี่ยนชื่อเป็นยูฟ่ายูโรปาลีก
การแข่งขันนัดชิงชนะเลิศ
แก้ทำเนียบผู้ชนะเลิศ
แก้ชนะเลิศ (จำแนกตามสโมสร)
แก้สโมสร | ชนะเลิศ | รองชนะเลิศ | ปีที่ชนะเลิศ | ปีที่ได้รองชนะเลิศ |
---|---|---|---|---|
บาร์เซโลนา | 4 | 2 | 1979, 1982, 1989, 1997 | 1969, 1991 |
อันเดอร์เลคต์ | 2 | 2 | 1976, 1978 | 1977, 1990 |
มิลาน | 2 | 1 | 1968, 1973 | 1974 |
เชลซี | 2 | 0 | 1971, 1998 | — |
ดือนามอกือยิว | 2 | 0 | 1975, 1986 | — |
อัตเลติโกเดมาดริด | 1 | 2 | 1962 | 1963, 1986 |
กลาสโกว์เรนเจอส์ | 1 | 2 | 1972 | 1961, 1967 |
อาร์เซนอล | 1 | 2 | 1994 | 1980, 1995 |
ฟีออเรนตีนา | 1 | 1 | 1961 | 1962 |
เวสต์แฮมยูไนเต็ด | 1 | 1 | 1965 | 1976 |
ฮัมบวร์ค | 1 | 1 | 1977 | 1968 |
อายักซ์ | 1 | 1 | 1987 | 1988 |
ซัมป์โดเรีย | 1 | 1 | 1990 | 1989 |
ปาร์มา | 1 | 1 | 1993 | 1994 |
ปารีแซ็ง-แฌร์แม็ง | 1 | 1 | 1996 | 1997 |
ทอตนัมฮอตสเปอร์ | 1 | 0 | 1963 | — |
สปอร์ติงลิสบอน | 1 | 0 | 1964 | — |
ดอร์ทมุนท์ | 1 | 0 | 1966 | — |
ไบเอิร์นมิวนิก | 1 | 0 | 1967 | — |
สลอวันบราติสลาวา | 1 | 0 | 1969 | — |
แมนเชสเตอร์ซิตี | 1 | 0 | 1970 | — |
มัคเดอบวร์ค | 1 | 0 | 1974 | — |
บาเลนเซีย | 1 | 0 | 1980 | — |
ดินาโม ทบิลิซี | 1 | 0 | 1981 | — |
แอเบอร์ดีน | 1 | 0 | 1983 | — |
ยูเวนตุส | 1 | 0 | 1984 | — |
เอฟเวอร์ตัน | 1 | 0 | 1985 | — |
เมเชเลน | 1 | 0 | 1988 | — |
แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด | 1 | 0 | 1991 | — |
เบรเมิน | 1 | 0 | 1992 | — |
เรอัลซาราโกซา | 1 | 0 | 1995 | — |
ลัตซีโย | 1 | 0 | 1999 | — |
เรอัลมาดริด | 0 | 2 | — | 1971, 1983 |
ราพีทวีน | 0 | 2 | — | 1985, 1996 |
เอ็มทีเค บูดาเปสต์ | 0 | 1 | — | 1964 |
1860 มิวนิก | 0 | 1 | — | 1965 |
ลิเวอร์พูล | 0 | 1 | — | 1966 |
กอร์นิค ซาเบอร์เซ่ | 0 | 1 | — | 1970 |
ดินาโม มอสโก | 0 | 1 | — | 1972 |
ลีดส์ยูไนเต็ด | 0 | 1 | — | 1973 |
เฟเรนซ์วารอส | 0 | 1 | — | 1975 |
เอาส์ทรีอาวีน | 0 | 1 | — | 1978 |
ดึสเซิลดอร์ฟ | 0 | 1 | — | 1979 |
เยนา | 0 | 1 | — | 1981 |
ลีแยฌ | 0 | 1 | — | 1982 |
โปร์ตู | 0 | 1 | — | 1984 |
ไลพ์ซิช | 0 | 1 | — | 1987 |
โมนาโก | 0 | 1 | — | 1992 |
อันท์เวิร์ป | 0 | 1 | — | 1993 |
ชตุทการ์ท | 0 | 1 | — | 1998 |
มายอร์กา | 0 | 1 | — | 1999 |
ชนะเลิศ (จำแนกตามสโมสร)
แก้ชาติ | ชนะเลิศ | รองชนะเลิศ |
---|---|---|
อังกฤษ | 8 | 5 |
สเปน | 7 | 7 |
อิตาลี | 7 | 4 |
เยอรมนี | 5 | 6 |
เบลเยียม | 3 | 4 |
สกอตแลนด์ | 2 | 2 |
ยูเครน | 2 | 0 |
ฝรั่งเศส | 1 | 2 |
เนเธอร์แลนด์ | 1 | 1 |
โปรตุเกส | 1 | 1 |
สโลวาเกีย | 1 | 0 |
จอร์เจีย | 1 | 0 |
ออสเตรีย | 0 | 3 |
ฮังการี | 0 | 2 |
โปแลนด์ | 0 | 1 |
รัสเซีย | 0 | 1 |
อ้างอิง
แก้- ↑ uefadirect, Issue 100: August 2010 เก็บถาวร 2016-03-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Page 15 "European Cup Winners' Cup makes its debut".
- ↑ Weaver, Graham (2012-06-22). Gunners' Glory: 14 Milestones in Arsenal's History. Mainstream Publishing. p. 159. ISBN 9781780575186. สืบค้นเมื่อ 2 October 2015.
The Cup-Winners' Cup is traditionally the weakest of the three European competitions
- ↑ Hesse-Lichtenberger, Ulrich (2003). Tor!: The Story of German Football. WSC Books Limited. p. 222. ISBN 9780954013455. สืบค้นเมื่อ 2 October 2015.
Only three East German clubs ever reached a European final ... and they were all in the Cup-Winners Cup, the weakest of the three European competitions
- ↑ Spurling, Jon (2014-09-18). Red Letter Days: Fourteen Dramatic Events That Shook Arsenal Football Club. Pitch Publishing. p. 189. ISBN 9781909626935. สืบค้นเมื่อ 2 October 2015.
The European Cup Winners' Cup had always been regarded as the weakest of the three continental competitions
[ลิงก์เสีย] - ↑ Kassimeris, Christos (2008). European football in black and white: tackling racism in football. Lexington Books. p. 26. ISBN 9780739119600.
Only three East German clubs ever reached a European final — all in the Cup-Winners' Cup, the weakest of the three European competitions
- ↑ Ridley, Ian (9 February 1997). "Football: Driven to distraction by the Cup". Independent on Sunday. สืบค้นเมื่อ 2 October 2015.
the Cup-winners' Cup ... is also the weakest and least regarded of the European competitions
- ↑ Donald, Stuart (2011-07-04). On Fire with Fergie. Headline. Chapter 12, footnote 2. ISBN 978-0755319817. สืบค้นเมื่อ 2 October 2015.