นอร์ทอเมริกัน พี-51 มัสแตง
นอร์ทอเมริกันเอวิเอชัน พี-51 มัสแตง (อังกฤษ: North American Aviation P-51 Mustang) เป็นเครื่องบินขับไล่และทิ้งระเบิดพิสัยไกลหนึ่งที่นั่งสัญชาติอเมริกาซึ่งถูกใช้ในสงครามโลกครั้งที่ 2 สงครามเกาหลี และสงครามอื่นๆ มันถูกออกแบบและสร้างโดยนอร์ทอเมริกันเอวิเอชันหรือเอ็นเอเอเพื่อตอบโจทย์ของกระทรวงการบินจากการสั่งซื้อของอังกฤษ ลำตันแบบคือเอ็นเอ-73เอ็กซ์ที่สร้างเสร็จในวันที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2483 เป็นเวลา 102 วันหลังจากมีการเซ็นสัญญาและทำการบินครั้งแรกเมื่อวันที่ 26 ตุลาคม[2]
| นอร์ทอเมริกัน พี-51 มัสแตง | |
|---|---|
 | |
| ข้อมูลทั่วไป | |
| บทบาท | เครื่องบินขับไล่, เครื่องบินขับไล่ทิ้งระเบิด |
| ชาติกำเนิด |  สหรัฐ |
| บริษัทผู้ผลิต | นอร์ทอเมริกันเอวิเอชัน |
| สถานะ | ปลดประจำการทางทหารในปี 2527, ยังใช้ในงานพลเรือน |
| ผู้ใช้งานหลัก |  กองทัพอากาศทหารบกสหรัฐ กองทัพอากาศสหราชอาณาจักร กองทัพอากาศนิวซีแลนด์ กองทัพอากาศแคนาดา |
| จำนวนที่ผลิต | กว่า 15,000 ลำ[1] |
| ประวัติ | |
| เริ่มใช้งาน | 2485 |
| เที่ยวบินแรก | 26 ตุลาคม 2483 |
| สายการผลิต | นอร์ทอเมริกัน เอฟ-82 ทวินมัสแตง |
ประวัติ
แก้เดิมทีมัสแตงถูกออกแบบมาเพื่อใช้เครื่องยนต์อัลลิสัน วี-1710 ซึ่งมีความสูงที่จำกัดในการบิน การบินครั้งแรกเกิดขึ้นโดยกองทัพอากาศอังกฤษเพื่อทำหน้าที่ลาดตระเวนทางอากาศและเป็นเครื่องบินขับไล่ทิ้งระเบิด (มัสแตง มาร์ค 1) ต่อมามีการใช้เครื่องยนต์โรลส์-รอยซ์ เมอร์ลินในรุ่นพี-51บีและซีเพื่อให้มัสแตงสามารถบินได้ที่ความสูงเหนือ 15,000 ฟุต ซึ่งทำให้มันบินได้ดีกว่าหรือเท่ากับเครื่องบินส่วนมากของกองทัพอากาศเยอรมนี[3] รุ่นสุดท้ายคือพี-51ดีซึ่งมีเครื่องยนต์เป็นเครื่องแพคคาร์ด วี-1650-7 เป็นเครื่องยนต์ดัดแปลงจากเครื่องยนต์โรลส์-รอยซ์ 60 ที่เป็นเครื่องยนต์ซูเปอร์ชาร์จเจอร์สองความเร็ว และมีอาวุธเป็นปืนกลเอ็ม2 บราวนิงขนาด 12.7 มม.หกกระบอก[4]
ประวัติการรบ
แก้ตั้งแต่ปลายปีพ.ศ. 2486 พี-51บีถูกใช้โดยกองทัพอากาศที่ 8 ของสหรัฐอเมริกาเพื่อคุ้มกันเครื่องบินทิ้งระเบิดที่ต้องบินในน่านฟ้าของนาซีเยอรมนี ในขณะที่กองทัพอากาศทางยุทธวิธีที่ 2 ของอังกฤษและกองทัพอากาศที่ 9 ของสหรัฐฯ ใช้เครื่องบินมัสแตงเครื่องยนต์เมอร์ลินทำหน้าที่ทิ้งระเบิดและขับไล่ เป็นบทบาทที่เพิ่มความแน่นอนให้กับความเป็นเจ้าอากาศของฝ่ายสัมพันธมิตรในปีพ.ศ. 2487[5] พี-51 ยังทำหน้าที่ให้กับฝ่ายสัมพันธมิตรในการรบบริเวณแอฟริกาเหนือเหนือทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและอิตาลี นอกจากนี้ยังทำการรบกับจักรวรรดิญี่ปุ่นในมหาสมุทรแปซิฟิกอีกด้วย ในสงครามโลกครั้งที่ 2 นักบินมัสแตงอ้างว่าได้ยิงเครื่องบินศัตรูตกไป 4,950 ลำ
เมื่อสงครามเกาหลีเริ่มต้นขึ้น มัสแตงได้กลายเป็นเครื่องบินขับไล่ประเภทหลักของสหประชาชาติจนกระทั่งเครื่องบินขับไล่เครื่องยนต์ไอพ่น เช่น นอร์ทอเมริกัน เอฟ-86 เซเบอร์เข้ามาทำหน้าที่แทน จากนั้นมัสแตงก็กลายเป็นเครื่องบินขับไล่ทิ้งระเบิดแบบพิเศษ แม้ว่าเครื่องบินไอพ่นจะเข้ามาแทนที่แต่มัสแตงก็ยังคงประจำการในกองทัพอากาศในบางประเทศจนถึงต้นทษวรรษที่ 2523 หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 2 และสงครามเกาหลี มัสแตงจำนวนมากถูกดัดแปลงให้ใช้โดยพลเรือน โดยเฉพาะการแข่งขันทางอากาศและการบินแสดงในการแสดงเครื่องบินต่างๆ
คุณลักษณะ (พี-51ดี มัสแตง)
แก้
- ผู้สร้าง: นอร์ทอเมริกันเอวิเอชัน (สหรัฐ)
- ประเภท: เครื่องบินขับไล่
- เครื่องยนต์: เครื่องยนต์ลูกสูบรูปตัววี แพ็คการ์ด วี-1650-7 เมอร์ลิน จำนวน 12 สูบ พร้อมซูเปอร์ชาร์จเจอร์ ให้กำลัง 1,720 แรงม้า 1 เครื่อง
- กางปีก: 11.28 เมตร
- ยาว: 9.83 เมตร
- สูง: 4.08 เมตร
- พื้นที่ปีก: 21.83 ตารางเมตร
- น้ำหนักเปล่า: 3,465 กิโลกรัม
- น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด: 5,488 กิโลกรัม
- อัตราเร็วสูงสุด: 708 กิโลเมตร/ชั่วโมง
- อัตราไต่: 16.3 เมตร/ วินาที
- พิสัยบินไกลสุด: 2,656 กิโลเมตร
- อาวุธ: ปืนกล AN/M2 Browning ขนาด 12.7 มม. 6 กระบอก
อ้างอิง
แก้แหล่งข้อมูลอื่น
แก้
- "เครื่องบินขับไล่" Popular Science, กรกฎาคม 1943, P-51A เก็บถาวร 2013-10-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- "อาชาสีขาวแห่งท้องฟ้า" Popular Mechanics, พฤศจิกายน 1943
- Joe Baugher, นอร์ทอเมริกัน พี-51 มัสแตง
- สวิสมัสแตง
 | บทความทหาร หรือการทหารนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |