ปลัสสตานิสลัส

ปลัสสตานิสลัส (ฝรั่งเศส: Place Stanislas) หรือเรียกอย่างลำลองว่า ปลัสสตาน เป็นจัตุรัสตั้งอยู่ในเมืองน็องซี ประเทศฝรั่งเศส ซึ่งได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกในปี ค.ศ. 1983 โดยองค์การยูเนสโก ซึ่งรวมไปถึงปลัสเดอลากาเรียร์ (Place de la Carrière) ปลัสดาลีย็องส์ (Place d'Alliance) อาคาร และสิ่งก่อสร้างรายรอบ

ปลัสสตานิสลัส ปลัสเดอลากาเรียร์ และปลัสดาลีย็องส์ เมืองน็องซี *
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
ปลัสสตานิสลัส
ประเทศ	ฝรั่งเศส
ประเภท	มรดกทางวัฒนธรรม
เกณฑ์พิจารณา	(i) (iv)
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	1983 (คณะกรรมการสมัยที่ 7)
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

จัตุรัสมีความยาว 125 เมตร กว้าง 106 เมตร ปูด้วยหินสีอ่อน และมีหินสีเข้มปูสลับ 2 เส้น ทแยงมุม โดยรายรอบมีอาคารที่สร้างด้วยสถาปัตยกรรมในแบบที่สวยงามและกลมกลืนกัน ประกอบด้วย

• ศาลาว่าการเมืองน็องซี (ออแตลเดอวีล) ทางทิศใต้
• โรงอุปรากร (พระราชวังบิชอปในอดีต) และกร็องตอแตล (ออแตลเดอลาแรนในอดีต) ทางทิศตะวันออก
• พิพิธภัณฑ์วิจิตรศิลป์ ทางทิศตะวันตก
• ทางทิศตะวันเหนือเป็นอาคารขนาดเล็ก เพื่อประโยชน์ทางการสงคราม (ระยะยิงปืนใหญ่ระหว่างป้อม)

ประวัติ

ภายหลังจาก สงครามสืบราชบัลลังก์โปแลนด์ ในปี ค.ศ. 1737 เมืองน็องซีเป็นเมืองหลวงของแคว้นลอแรนเหนือ ได้ถูกถวายให้สตานิสวัฟ แลชต์ชินสกี อดีตกษัตริย์แห่งโปแลนด์ และพ่อตาของพระเจ้าหลุยส์ที่ 15 แห่งฝรั่งเศส ซึ่งที่ผ่านมาตัวเมืองได้ถูกทำนุบำรุงอย่างดีโดยดยุคแห่งลอแรนคนก่อน แต่ถูกสงครามทำลายลงหลายครั้ง ทำให้สตานิสวัฟว่าจ้างสถาปนิกชั้นเยี่ยมหลายคน เพื่อมีหน้าที่ออกแบบเมืองใหม่อย่างสวยงาม โดยจตุรัสถูกออกแบบให้เป็นตัวเชื่อมระหว่างเมืองเก่าที่สร้างตั้งแต่สมัยยุคกลาง กับเมืองใหม่ที่สร้างในศตวรรษที่ 13 ในสมัยชาร์ลที่ 3 ดยุคแห่งลอแรน โดยจัตุรัสยังเป็นจัตุรัสเพื่อเป็นเกียรติแห่งพระเจ้าหลุยส์ที่ 15 แห่งฝรั่งเศส โดยสร้างเชื่อมต่ออาคารสองหลัง คือ ศาลาว่าการ (ออแตลเดอวีล) ซึ่งในปัจจุบันอยู่ตรงกลางจัตุรัส กับศาลารัฐบาล (ออแตลดูว์กูแวร์นม็อง) โดยสองอาคารหันหน้าเข้าหากัน ด้วยแบบที่สง่างาม สมมาตร และสวยงามที่สุดแห่งหนึ่งในยุโรปสมัยนั้น

จัตุรัสและอาคารรายรอบ ออกแบบโดยสถาปนิกหลวง แอมานุแอล เอเร เดอ กอร์นี (1705-1763) โดยเริ่มการก่อสร้างราวเดือนมีนาคม ค.ศ. 1752 เสร็จสิ้นราวพฤศจิกายน ค.ศ. 1755 โดยมีพระราชานุเสาวร๊ย์สพระเจ้าหลุยส์ที่ 15 แห่งฝรั่งเศส ทำด้วยสำริด ตั้งอยู่กลางจัตุรัส จนกระทั่งถูกย้ายออกช่วงยุคปฏิวัติฝรั่งเศส โดยเปลี่ยนนามเป็น "ปลัสดูว์เปิปล์" (จัตุรัสแห่งประชาชน) และต่อมา "ปลัสนาปอเลอง" (จัตุรัสนโปเลียน)

ในปี ค.ศ. 1831 ได้มีการหล่ออนุสาวรีย์ของสตานิสวัฟ แลชต์ชินสกี ทำจากสำริด ตั้งกลางจัตุรัส โดยได้เปลี่ยนชื่อจัตุรัสมาเป็น "ปลัสสตานิสลัส" ณ ปัจจุบัน