บล็อกบัสเตอร์
บล็อกบัสเตอร์ (อังกฤษ: Blockbuster, ชื่อทางการ บริษัท บล็อกบัสเตอร์ จำกัด (Blockbuster LLC)) มีอีกชื่อว่า บล็อกบัสเตอร์วิดีโอ (Blockbuster Video)[5] เป็นบริการให้เช่าวิดีโอสัญชาติสหรัฐ โดยหลักบริการให้เช่าวิดีโอ แต่ภายหลังได้รวมบริการดีวีดีผ่านไปรษณีย์, สตรีมมิง, วีดิทัศน์ตามคำขอ และห้องฉายภาพยนตร์[6] อดีตดำเนินการภายใต้บริษัท Blockbuster Entertainment, Inc.[7] บริษัทนี้ขยายกิจการในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1990 โดยในช่วงสูงสุดใน ค.ศ. 2004 บล็อกบัสเตอร์มีร้านจำหน่ายถึง 9,094 แห่งและพนักงานประมาณ 84,300 คน แบ่งออกเป็นในสหรัฐ 58,500 คน และประเทศอื่น ๆ 25,800 คน
 | |
.jpg) ร้านบล็อกบัสเตอร์ที่เคลอร์มอนต์ รัฐฟลอริดา มองจากCitrus Tower | |
| ประเภท | บริษัทสาขา |
|---|---|
การซื้อขาย | NYSE: BBI (1999–2010)[1][2] แม่แบบ:OTC Expert แม่แบบ:OTC Expert (BB Liquidating Inc.) |
| ก่อตั้ง | 19 ตุลาคม ค.ศ. 1985[3] แดลลัส รัฐเท็กซัส สหรัฐ |
| ผู้ก่อตั้ง | เดวิด คุก[3] |
| เลิกกิจการ | 23 กันยายน ค.ศ. 2010 (บริษัทเดิม) พฤศจิกายน 6, 2013 (ส่วนองค์กรของดิช) 12 มกราคม ค.ศ. 2014 (ร้านที่ถือครองโดยบริษัท) |
| สาเหตุ | ล้มละลาย, ชำระบัญชี, จำกัดการใช้ชื่อแบรนด์ในสหรัฐ |
| ถัดไป | สลิงทีวี ดิชมูฟวีแพ็ก |
| สำนักงานใหญ่ | แดลลัส รัฐเท็กซัส สหรัฐ |
| จำนวนที่ตั้ง | 1 แห่ง, เบนด์, รัฐออริกอน, สหรัฐ (เอกชนถือครอง, แฟรนไชส์)[a] |
| บริการ | ให้เช่าวิดีโอ (VHS, Betamax, LaserDisc, DVD, Ultra HD Blu-ray, Blu-ray) วีดิทัศน์ตามคำขอ |
| รายได้ |  3.24 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (2010) |
รายได้จากการดำเนินงาน | −78.8 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2010) |
รายได้สุทธิ |  −268 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2010) |
| สินทรัพย์ | 1.183 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (2010) |
| ส่วนของผู้ถือหุ้น | −582.3 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2010) |
พนักงาน | 84,300 คน (2004) 25,000 คน (2010) 3 คน (2019)[4] |
| บริษัทแม่ | Viacom (1994–2004) ดิชเน็ตเวิร์ก (2011–ปัจจุบัน) |
| เว็บไซต์ | www |
ปัจจัยหลักที่นำไปสู่การเสื่อมถอยของบล็อกบัสเตอร์คือภาวะผู้นำไม่ดีกับผลกระทบจากภาวะเศรษฐกิจถดถอยครั้งใหญ่ ในขณะที่คู่แข่งอย่างเน็ตฟลิกซ์เติบโตมากขึ้น บริษัทเสียรายได้มากสุดในช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 2000 และล้มละลายใน ค.ศ. 2010[8][9] ร้านที่เหลือ 1,700 แห่งถูกซื้อกิจการจากผู้ให้โทรทัศน์ผ่านดาวเทียมดิชเน็ตเวิร์กในปีถัดมา[10][11] และร้านที่บริษัทถือครอง 300 แห่งสุดท้ายปิดตัวลงใน ค.ศ. 2014[12] ถึงแม้ว่าการสนับสนุนของแบรนด์สิ้นสุดลงแล้ว ทางดิชยังคงเก็บรักษาสัญญาแฟรนไชส์จำนวนเล็กน้อย ทำให้แฟรนไชส์ของเอกชนบางส่วนยังคงเปิดต่อไป ภายหลังมีร้านบางส่วนปิดกิจการ โดยล่าสุดมีร้านที่ปิดกิจการในรัฐเวสเทิร์นออสเตรเลียเมื่อ ค.ศ. 2019[13] คงเหลือเพียงร้านเดียวที่ยังคงเปิดในชื่อแฟรนไชส์นี้ที่เบนด์ รัฐออริกอน สหรัฐ[14][15][16][17][18][19]
หมายเหตุ
แก้- ↑ ลดลงจาก 9,094 แห่งใน ค.ศ. 2004
อ้างอิง
แก้- ↑ "Blockbuster releases IPO". CNNMoney. August 10, 1999. สืบค้นเมื่อ March 27, 2018.
- ↑ "Blockbuster Stock Trading Halted". The Street. July 1, 2010. สืบค้นเมื่อ March 27, 2018.
- ↑ 3.0 3.1 Hyatt, Joshua (July 1, 2003). "He Began Blockbuster. So What? David Cook created a household name, but he refuses to become one". CNN Money. สืบค้นเมื่อ January 23, 2014.
- ↑ Harding, Sandi (May 17, 2019). "Experience: I manage the last Blockbuster in the world". The Guardian. สืบค้นเมื่อ May 17, 2019.
- ↑ Stephen, Bijan (2018-08-29). "The last Blockbuster: what we really lose when video stores shut down". The Verge. สืบค้นเมื่อ 2019-04-19.
- ↑ "Blockbuster opening Mexico multiplex". IMDb.
- ↑ "Blockbuster's Entertainment Store!". website home page. Wayback Machine. December 24, 1996. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 25, 2013. สืบค้นเมื่อ November 7, 2013.
Blockbuster name, design and related marks are trademarks of Blockbuster Entertainment Inc. © 1987, 1996 Blockbuster Entertainment Inc. All Rights Reserved. Developed by Blockbuster Technology – Online Group and Viacom Interactive Services.
- ↑ "Blockbuster LLC Chapter 11 Petition" (PDF). PacerMonitor. PacerMonitor. สืบค้นเมื่อ May 9, 2016.
- ↑ "Blockbuster Reaches Agreement on Plan to Recapitalize Balance Sheet and Substantially Reduce its Indebtedness" (Press release). Blockbuster. September 23, 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 3, 2018. สืบค้นเมื่อ September 23, 2010.
- ↑ Fritz, Ben (April 7, 2011). "Dish Network wins bidding for assets of bankrupt Blockbuster". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ May 2, 2011.
- ↑ "DISH Network Completes Acquisition of Blockbuster Assets". DishNetwork.MediaRoom.com. April 26, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 17, 2015. สืบค้นเมื่อ June 16, 2011.
- ↑ "Blockbuster to Close Remaining 300 Stores in U.S." The Hollywood Reporter (ภาษาอังกฤษ). November 6, 2013. สืบค้นเมื่อ 2019-12-09.
- ↑ "Australia's last Blockbuster store in Morley, WA closing its doors". The West Australian. March 1, 2019. สืบค้นเมื่อ March 1, 2019.
- ↑ "The Sad End Of Blockbuster Video: The Onetime $5 Billion Company Is Being Liquidated As Competition From Online Giants Netflix And Hulu Prove All Too Much For The Iconic Brand". International Business Times. December 5, 2013.
- ↑ Clifford, Stephanie (April 8, 2011). "Other Retailers Find Ex-Blockbuster Stores Just Right". The New York Times.
- ↑ "Form 10-K". www.sec.gov. สืบค้นเมื่อ June 7, 2017.
- ↑ "Blockbuster to end late fees in 2005". December 14, 2004. สืบค้นเมื่อ July 13, 2018.
- ↑ Gourarie, Chava (15 April 2020). "The Last Blockbuster on Earth Is Still Open". Commercial Observer. © 2020 Observer Media. สืบค้นเมื่อ 3 May 2020.
- ↑ Zak, Annie (July 12, 2018). "Alaska's last 2 Blockbuster stores are closing, leaving just one in the U.S." Anchorage Daily News. สืบค้นเมื่อ August 29, 2018.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้