ชีวิตของพระเยซู

ชีวิตของพระคริสต์ (อังกฤษ: Life of Christ) เป็นฉากชุดจากชีวิตบนโลกของพระเยซูที่เป็นหัวเรื่องที่ใช้ในการเขียนภาพชุดในศิลปะศาสนาคริสต์ มักจะเป็นชุดเอกลักษณ์หรือเป็นส่วนหนึ่งของภาพชุดชีวิตของพระนางพรหมจารี จำนวนฉากก็ต่างกันไปตามแต่เนื้อที่ใช้วาดภาพ ลักษณะการสร้างงานก็อาจจะเป็นจิตรกรรมฝาผนัง จิตรกรรมแผง หน้าต่างประดับกระจกสี เอกสารตัวเขียนสีวิจิตร พรมทอแขวนผนัง งานสลักหิน งานแกะงาช้างและอื่น ๆ บางฉากก็เป็นภาพเขียนเดี่ยว ๆ เช่น “การตรึงพระเยซูที่กางเขน” ที่นิยมเขียนกันมาก

ชุดที่นิยมเขียนกันก็ได้แก่ชุดที่เกี่ยวกับการประสูติและพระทรมานของพระเยซู ที่นำไปสู่การตรึงพระเยซูที่กางเขนและการคืนพระชนม์ แต่ภาพเขียนที่เกี่ยวกับการเทศนาก่อนที่จะถึงเหตุการณ์ในวาระสุดท้ายของพระองค์แทบจะไม่เขียนกันในยุคกลางด้วยเหตุผลหลายอย่าง^[1]

ฉากที่นิยมเขียนกันมาก

ฉากที่แกะบนงาช้างเป็นฉาก “การประหารทารกผู้วิมล” “พระเยซูทรงรับบัพติศมา” และ “การแต่งงานที่คานา” จากต้นคริสต์ศตวรรษที่ 5

“พระทรมาน” ราว ค.ศ. 1490 ประกอบด้วยฉากเล็กๆ ที่รวมทั้งฉาก “เข้ากรุงเยรุซาเล็ม”

ฉากหลัก ๆ ก็ได้แก่:^[2]

ประสูติและปฐมวัย

ฉากในรายการนี้อาจจะใช้เป็นฉากในภาพชุด “ชีวิตของพระนางพรหมจารี”:

“แม่พระรับสาร” (Annunciation) - ภาพกาเบรียลทูตสวรรค์แจ้งสารการมาประสูติของพระเยซู
“การประสูติของพระเยซู” (Nativity)
“การนมัสการของโหราจารย์” (Adoration of the Magi)
“พระเยซูเข้าสุหนัต” (Circumcision of Christ)
“การถวายพระกุมารในพระวิหาร” (Presentation of Jesus)
“การหนีไปอียิปต์” (Flight to Egypt) หรือ “การประหารทารกผู้วิมล” (Massacre of the Innocents)
“พระเยซูในหมู่นักปราชญ์” (Finding in the Temple) ซึ่งเป็นฉากสุดท้ายเมื่อยังทรงพระเยาว์ที่กล่าวถึงในพระวรสารในสารบบ

ปฏิบัติพระภารกิจ

“พระเยซูทรงรับบัพติศมา” (Baptism of Jesus)
“ปาฏิหาริย์จับปลา” (Miraculous Draught of Fish) มักจะเป็นส่วนหนึ่งของภาพเกี่ยวกับชีวิตของอัครสาวก
“พระเยซูผจญมาร” (Temptation of Christ) มักจะแบ่งเป็นสามตอน
“งานแต่งงานที่คานา” (Wedding at Cana) เป็นฉากปาฏิหาริย์ฉากแรกที่กล่าวถึงในพระวรสาร และเป็นฉากเดียวที่มีพระแม่มารีอยู่ในฉากด้วย
“Samaritan woman at the well”
“พระเยซูทรงจำแลงพระกาย” (Transfiguration of Jesus)
“การคืนชีพของลาซารัส” (Raising of Lazarus)

พระทรมาน

“พระเยซูอำลามารดา” (Christ taking leave of his Mother) เป็นหัวข้อที่เริ่มเขียนกันในปลายยุคกลาง - ไม่กล่าวถึงในพระวรสารฉบับใด
“วันอาทิตย์ใบลาน” (Palm Sunday)
“พระเยซูกำจัดคนแลกเงิน” (Jesus and the money changers) มักจะนิยมเขียนเป็นภาพเดี่ยวตั้งแต่สมัยเรเนอซ็องท์เป็นต้นมา
“อาหารค่ำมื้อสุดท้าย” (Last Supper) และ พระเยซูล้างเท้าอัครทูต (Washing of feet)
“พระเยซูในสวนเกทเสมนี” (Agony in the Garden)
“พระเยซูถูกจับ” (Arrest of Jesus)
“พระเยซูถูกพิพากษา” (Sanhedrin Trial of Jesus)
“พระเยซูต่อหน้าปีลาต” (Christ before Pontius Pilate )
“พระเยซูถูกเฆี่ยน” (Flagellation of Christ)
“พระเยซูทรงมงกุฏหนาม” (The Crowning with Thorns)
“คนนี้ไงล่ะ” (Ecce homo)
“พระเยซูทรงแบกกางเขน” (Christ carrying the Cross)
“การตรึงพระเยซูที่กางเขน” (Crucifixion of Jesus) มักจะแบ่งเป็นฉากย่อย ๆ
“การอัญเชิญพระศพลงจากกางเขน” (Deposition of Christ)
“โทมนัสกับร่างพระเยซู” (Lamentation of Christ)
“สรงน้ำมันหอมพระเยซู” (Epitaphios หรือ Anointing of Christ)
“การบรรจุพระศพพระเยซู” (Entombment of Christ)
“การเสด็จสู่แดนผู้ตาย” (Harrowing of Hell) ไม่ได้อยู่ในพระวรสาร
“การคืนพระชนม์ของพระเยซู” (Resurrection of Jesus)
“อย่าหน่วงเหนี่ยวเราไว้” (Noli me tangere)
“พระเยซูพบเอ็มมาอุส” (Meeting Emmaus หรือ Supper at Emmaus)
“ความกังขาของนักบุญทอมัส” (Doubting Thomas)
“พระเยซูเสด็จขึ้นสู่สวรรค์” (Ascension of Jesus)

อ้างอิง

↑ ชิลเลอร์, I, 152
↑ Schiller has sections on each of these, and many other less common subjects. Mâle's Chapter 2 analyses 13th century French Cathedral scenes in the text, and an appendix listing the contents of many.