จักรพรรดินีจิงงู
จักรพรรดินีจิงงู (ญี่ปุ่น: 神功皇后; โรมาจิ: Jingū-kōgō)[b] เป็นจักรพรรดินีในตำนานของญี่ปุ่น ซึ่งปกครองในฐานะผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ภายหลังการสวรรคตของพระสวามีในปี ค.ศ. 200[5][6] โดยไม่มีรัชทายาท ทำให้จักรพรรดินีจิงงู ซึ่งขณะนั้นกำลังทรงพระครรภ์อยู่ ขึ้นว่าราชการแทนในตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแผ่นดินไปจนเสด็จสวรรคตในปี ค.ศ. 269[7]
| จักรพรรดินีจิงงู 神功皇后 | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 ภาพพิมพ์แกะไม้โดยอูตางาวะ คูนิโยชิ, ประมาณ ค.ศ. 1843-44 | |||||
| ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เเห่งญี่ปุ่น | |||||
| ดำรงตำแหน่ง | ค.ศ. 201–269[1] (โดยพฤตินัย)[a] | ||||
| ก่อนหน้า | ชูไอ (ธรรมเนียม) | ||||
| ถัดไป | โอจิง (ธรรมเนียม) | ||||
| จักรพรรดินีญี่ปุ่น | |||||
| ดำรงพระยศ | ค.ศ. 192–200 | ||||
| พระราชสมภพ | ค.ศ. 169[2] | ||||
| สวรรคต | ค.ศ. 269 (100 พรรษา) (โคจิกิ)[3] | ||||
| ฝังพระศพ | สุสานเซมาชิโระทาเต็ตสึระอิเกงามิโกซาชิ (ญี่ปุ่น: 狭城楯列池上陵五社神古墳, ที่ตั้ง: นาระ)[4] | ||||
| คู่อภิเษก | จักรพรรดิชูไอ | ||||
| พระราชบุตร | จักรพรรดิโอจิง | ||||
| |||||
ในยุคเมจิ ตามกฎมนเทียรบาล[8] ถือว่า พระจักรพรรดินีจิงงูเป็นจักรพรรดิแห่งญี่ปุ่นองค์ที่ 15 แต่การตีความทางประวัติศาสตร์จากหลักฐานที่ยังหลงเหลืออยู่ ทำให้ไม่นับพระองค์เป็นจักรพรรดิ และถือว่าพระราชโอรสของพระองค์ จักรพรรดิโอจิง เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 15 แทน
ตำนาน
แก้ไม่มีวันที่อย่างแน่นอนสำหรับวันเสด็จพระราชสมภพ หรือการเริ่ม-สิ้นสุดรัชสมัยของพระองค์ นักประวัติศาสตร์ได้ให้พระองค์ถือเป็น "จักรพรรดิในตำนาน" แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่เคยมีพระองค์ดำรงอยู่ เนื่องด้วยความยากเย็นในการค้นหาและวิเคราะห์ข้อมูลหลักฐาน จากหลักฐานที่พอหลงเหลืออยู่ คาดว่าพระนามของพระองค์ คือ ธิดาโอกินางาตาราชิ นอกจากนี้ยังมีข้อมูลว่า ในรัชสมัยของพระองค์ ได้ใช้เวลา 3 ปีในการพิชิตแว่นแคว้นหนึ่ง ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นเกาหลี
แม้ว่าจะไม่ทราบที่พำนักสุดท้ายของพระองค์ แต่สุสานที่จัดให้พระองค์ก็เปิดให้ประชาชนเข้าเยี่ยมชม ที่ตำบลมาซาซางิ ในนาระ[9] ซึ่งสุสานเป็นสุสานแบบ โคฟุง ที่มีลักษณะเป็นเกาะที่มีคูน้ำล้อมรอบเป็นรูปรูกุญแจ [10]
สิ่งสืบทอด
แก้
ใน ค.ศ. 1881 จักรพรรดินีจิงงูเป็นผู้หญิงคนแรกที่แสดงบนธนบัตรญี่ปุ่น เนื่องจากไม่มีภาพวาดจริงของบุคคลในตำนาน ทำให้ภาพจักรพรรดินีจิงงูที่วาดโดยEdoardo Chiossone เป็นการคาดคะเนทั้งหมด เขาเลือกพนักงานหญิงจากโรงพิมพ์ของรัฐบาลมาเป็นนางแบบสำหรับจักรพรรดินีจิงงู[11] จากนี้มีกรใช้ภาพนี้ลงในดวงตราไปรษณียากรชุด 1908/14 ซึ่งเป็นชุดแรกที่แสดงภาพผู้หญิง จากนั้น โยชิดะ โทโยะจึงปรับปรุงรูปแบบสำหรับแสตมป์ชุด 1924/37 การใช้งานแสดมป์ที่มีรูปจิงงูสิ้นสุดลงในแสดมป์ชุดใหม่ใน ค.ศ. 1939[12]
ดูเพิ่ม
แก้หมายเหตุ
แก้อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 Kenneth Henshall (2013). Historical Dictionary of Japan to 1945. Scarecrow Press. p. 487. ISBN 9780810878723.
- ↑ Sharma, Arvind (1994). Religion and Women. SUNY Press. p. 103. ISBN 9780791416907.
- ↑ Chamberlain, Basil Hall. (1920). "[SECT. CIII.—EMPEROR CHIŪ-AI (PART IX.—HIS DEATH AND THAT OF THE EMPRESS JIN-GŌ).]".
The Empress died at the august age of one hundred.
- ↑ McNicol, Tony (April 28, 2008). "Japanese Royal Tomb Opened to Scholars for First Time". National Geographic. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 11, 2008. สืบค้นเมื่อ November 11, 2019.
- ↑ "The Shinto Shrine Agency of Ehime Prefecture". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-12-26. สืบค้นเมื่อ August 27, 2013.
- ↑
Chisholm, Hugh, บ.ก. (1911). . สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911. Vol. 15 (11 ed.). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์. p. 416.
- ↑ Titsingh, Isaac (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 15–18; Varley, Paul (1980). Jinnō Shōtōki, pp. 101–3.
- ↑ Titsingh, p. 15.
- ↑ Jingū's misasagi (PDF) (map), JP: Nara shikanko, lower right, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2009-01-24, สืบค้นเมื่อ 2012-12-12.
- ↑ "context of kofun characteristics". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-01-19. สืบค้นเมื่อ 2012-12-12.
- ↑ History, Bank of Japan, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-12-14.
- ↑ 続逓信事業史 (Continued - History of Communications Business) vol. 3 郵便 (mails), ed. 郵政省 (Ministry of Postal Services), Tokyo 1963
อ่านเพิ่ม
แก้- Aston, William George. (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
- Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
- Chamberlain, Basil Hall. (1920). The Kojiki. Read before the Asiatic Society of Japan on April 12, May 10, and June 21, 1882; reprinted, May, 1919. OCLC 1882339
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้
- Bank of Japan: ...Click link for image of Empress Jingū on bank note (1883)
| ก่อนหน้า | จักรพรรดินีจิงงู | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| จักรพรรดิชูไอ | 
|
 จักรพรรดินีนาถแห่งญี่ปุ่น (ค.ศ. 201– 269) |
|
จักรพรรดิโอจิง |