ความสัมพันธ์ไทย–มาเลเซีย
ความสัมพันธ์ทวิภาคี
ความสัมพันธ์ไทย–มาเลเซีย (มลายู: Hubungan Malaysia–Thailand / هوبوڠن مليسيا–تايلاند) สื่อถึงความสัมพันธ์ทางการทูตแบบทวิภาคีระหว่างประเทศไทยกับประเทศมาเลเซีย ประเทศไทยมีสถานเอกอัครราชทูตในกัวลาลัมเปอร์และสถานกงสุลใหญ่ในจอร์จทาวน์และโกตาบารู[1] ส่วนประเทศมาเลเซียมีสถานเอกอัครราชทูตในกรุงเทพมหานคร[2]
 | |
 มาเลเซีย |
 ไทย |
ไทยและมาเลเซียมักมักร่วมมือกันในด้านต่าง ๆ ในพื้นที่ชายแดน เช่น การค้าและการลงทุน ความมั่นคงและการป้องกัน การศึกษาและการฝึกอาชีพ เยาวชนและกีฬา การท่องเที่ยว ความเชื่อมโยงและการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม[3][4][5] เนื่องจากปัญหากลุ่มแบ่งแยกดินแดนในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ของประเทศไทย ก่อนหน้านี้มีนักการเมืองบางคนในประเทศไทยกล่าวอ้างอย่างเปิดเผยว่าบางพรรคในมาเลเซียสนใจสาเหตุของฝ่ายตรงข้ามในสงคราม ซึ่งรัฐบาลชุดหลังโต้แย้งอย่างรุนแรง เนื่องจากมาเลเซียได้ให้ความช่วยเหลือในการเจรจาสันติภาพระหว่างรัฐบาลไทยกับกลุ่มแบ่งแยกดินแดน[6][7]
เปรียบเทียบประเทศ
แก้ ไทย
|
 มาเลเซีย
| |
|---|---|---|
| ตราแผ่นดิน | 
|
|
| ธง | 
|
|
| ประชากร | 67,959,000 คน | 31,360,000 คน |
| พื้นที่ | 513,120 ตารางกิโลเมตร (198,120 ตารางไมล์) | 330,803 ตารางกิโลเมตร (127,724 ตารางไมล์) |
| ความหนาแน่นประชากร | 132 ต่อตารางกิโลเมตร (340 ต่อตารางไมล์) | 92 ต่อตารางกิโลเมตร (240 ต่อตารางไมล์) |
| เขตเวลา | 1 | 1 |
| เมืองหลวง | กรุงเทพมหานคร | ปูตราจายา (การบริหารและตุลาการ) กัวลาลัมเปอร์ (พิธีการและนิติบัญญัติ) |
| เมืองใหญ่สุด | กรุงเทพมหานคร – 8,280,925 คน | กัวลาลัมเปอร์ – 1,768,000 คน |
| รัฐบาล | รัฐเดี่ยว ระบบรัฐสภา ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ | สหพันธรัฐ ระบบรัฐสภา ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ โดยเลือกตั้ง |
| ก่อตั้ง | 6 เมษายน ค.ศ. 1782 (ก่อตั้งอาณาจักรรัตนโกสินทร์) 10 ธันวาคม ค.ศ. 1932 (จัดตั้งระบอบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ) |
31 สิงหาคม ค.ศ. 1957 (เป็นเอกราชจากจักรวรรดิบริติช จัดตั้งสหพันธรัฐมาลายา) 16 กันยายน ค.ศ. 1963 (คำประกาศมาเลเซีย) |
| รัฐสืบทอด | ราชอาณาจักรสมัยกลาง (1238–1782) อาณาจักรสุโขทัย (1238–1438) อาณาจักรอยุธยา (1351–1767) อาณาจักรธนบุรี (1768–1782)
ราชอาณาจักรสมัยใหม่ (1782–ปัจจุบัน) ราชอาณาจักรไทย
|
สมัยอาณานิคมโปรตุเกส (1511–1641) มะละกาของโปรตุเกส (1511–1641)
สมัยอาณานิคมดัตช์ (1641–1825)  มะละกาของดัตช์ (1641–1795; 1818–1825)
สมัยอาณานิคมอังกฤษ (1771–1946)  สเตรตส์เซตเทิลเมนต์ (1826–1946) สหพันธรัฐมลายู (1895–1946) รัฐนอกสหพันธรัฐมาลายา (1909–1946) ซาราวัก (1841–1946) คราวน์โคโลนีลาบวน (1848–1946) บอร์เนียวเหนือของอังกฤษ (1881–1946)
สมัยญี่ปุ่นยึดครอง (1942–1945)  มาลายาที่ถูกครอบครอง (1942–1945) บริติชบอร์เนียวที่ถูกยึดครอง (1942–1945) สี่รัฐมาลัย (1943–1945)
สมัยทหารชั่วคราว (1945–1946)  ฝ่ายปกครองทหารมาลายา (1945–1946) ฝ่ายปกครองทหารบอร์เนียว (1945–1946)
สมัยรัฐบาลปกครองตนเอง (1946–1963) สหภาพมาลายา (1946–1948) สหพันธรัฐมาลายา (1948–1957) คราวน์โคโลนีบอร์เนียวเหนือ (1946–1963) คราวน์โคโลนีซาราวัก (1946–1963)
สมัยสหพันธรัฐ (1963–ปัจจุบัน) สหพันธรัฐมาเลเซีย (1963–ปัจจุบัน)
|
| ผู้นำคนแรก | พ่อขุนศรีอินทราทิตย์ (อดีต) พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช (โดยนิตินัย) |
สมเด็จพระราชาธิบดีอับดุล ระห์มัน (กษัตริย์) ตุนกู อับดุล ระฮ์มัน (นายกรัฐมนตรี) |
| ประมุขแห่งรัฐ |  กษัตริย์: พระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว
|
 กษัตริย์: สมเด็จพระราชาธิบดีอับดุลละฮ์แห่งปะหัง
|
| หัวหน้ารัฐบาล |  นายกรัฐมนตรี: เศรษฐา ทวีสิน
|
นายกรัฐมนตรี: อันวาร์ อิบราฮิม |
| รองหัวหน้า | รองนายกรัฐมนตรี: ปานปรีย์ พหิทธานุกร | ไม่มี |
| ฝ่ายนิติบัญญัติ | รัฐสภา (ระบบสองสภา) | รัฐสภา (ระบบสองสภา) |
| สภาสูง | วุฒิสภา | วุฒิสภา ประธาน: เอส. วิกเนสวรัน |
| สภาล่าง | สภาผู้แทนราษฎร | สภาผู้แทนราษฎร ประธาน: โมฮามัด อาริฟฟ์ มัด ยูซฟ |
| ตุลาการ | ศาลฎีกา ประธานศาล: อโนชา ชีวิตโสภณ |
ศาลสูงสุด ประธานศาล: เติงกู ไมมุน ตวน มัต |
| ภาษาประจำชาติ | ไทย | มาเลเซีย |
| จีดีพี (เฉลี่ย) | 1.152 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ (16,706 ดอลลาร์สหรัฐต่อหัว) | 800,169 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (25,833 ดอลลาร์สหรัฐต่อหัว) |
ดูเพิ่ม
แก้
อ้างอิง
แก้- ↑ "Royal Thai Embassy, Kuala Lumpur". Royal Thai Embassy, Malaysia. สืบค้นเมื่อ 18 April 2017.
• "Royal Thai Consulate-General, Penang, Malaysia". Royal Thai Embassy, Malaysia. สืบค้นเมื่อ 18 April 2017.
• "Royal Thai Consulate-General, Kota Bharu". Royal Thai Embassy, Malaysia. สืบค้นเมื่อ 18 April 2017. - ↑ "Official Website of Embassy of Malaysia, Bangkok". Ministry of Foreign Affairs, Malaysia. สืบค้นเมื่อ 18 April 2017.
- ↑ "Anifah will host his Thai counterpart". Bernama. New Straits Times. 7 ตุลาคม 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 ตุลาคม 2012. สืบค้นเมื่อ 13 ตุลาคม 2012.
- ↑ Vichada Pabunjerkit (14 September 2015). "Malaysia-Thai Trade Relations". BFM 89.9. สืบค้นเมื่อ 13 December 2017.
- ↑ Sarika Dubey (5 October 2017). "Malaysia-Thailand Trade and Economic Relations". ASEAN Briefing. สืบค้นเมื่อ 13 December 2017.
- ↑ Rohan Gunaratna; Arabinda Acharya (2013). The Terrorist Threat from Thailand: Jihad Or Quest for Justice?. Potomac Books, Inc. pp. 53–. ISBN 978-1-59797-582-7.
- ↑ Chanintira na Thalang (26 January 2017). "Malaysia's role in two South-East Asian insurgencies: 'an honest broker'?". Australian Journal of International Affairs. 71 (4): 389–404. doi:10.1080/10357718.2016.1269147.