การจับจอง[1] (อังกฤษ: squatting) คือการยึดครองสถานที่หรือสิ่งก่อสร้างที่มักจะเป็นที่อยู่อาศัย[2] ที่ “ผู้จับจอง” มิได้เป็นเจ้าของ หรือ มีสิทธิในการพำนักอาศัย นักหนังสือพิมพ์ชาวอเมริกันโรเบิร์ต นิวเวิร์ธกล่าวว่ามีผู้ที่อยู่ในสถานภาพของ “ผู้จับจอง” รวมด้วยกันราวหนึ่งพันล้านคนทั่วโลก ซึ่งเท่ากับประชากรหนึ่งในหกคนของประชากรโลกเป็น “ผู้จับจอง”[3] แต่กระนั้นเคเซีย รีฟกล่าวว่า “การจับจองก็มิได้อยู่ในนโยบายหรือการโต้เถียงทางวิชาการในฐานะที่เป็นประเด็นปัญหา และ อาการ หรือ เป็นขบวนการเกี่ยวกับสังคม และ ที่อยู่อาศัย”[4]

สัญลักษณ์สากลสำหรับ “ผู้จับจอง”

อ้างอิง

แก้
  1. "ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-07-15. สืบค้นเมื่อ 2010-03-12.
  2. Chris Roberts, Heavy Words Lightly Thrown: The Reason Behind Rhyme, Thorndike Press,2006 (ISBN 0-7862-8517-6)
  3. Neuwirth, R (2004) Shadow Cities: A Billion Squatters, A New Urban World, Routledge ISBN 0415933196
  4. Reeve, Kesia "Squatting Since 1945: The enduring relevance of material need."Pp. 197-216 in Housing and Social Policy edited by Peter Somerville with Nigel Sprigings. London: Routledge. ISBN 0415283663

ดูเพิ่ม

แก้

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้